Tíminn - 13.01.1931, Blaðsíða 2

6
TlKXVIff
»b> mSt» «Xi <0U «&> <i<i <^<> <^> <X« <^ <4^> «
***SRíR»**JRíyi*^ÍR*^»^**J
Tryggld adeins hjá íslenaku fjelagi.
Póathólf:
718
Símnefnl:
Incurnnoe
BRUNATRY GGINGAR
(húa, innbú, vörur o.fl.). Sími *64
SJÓVATRYGGINGAR
(skip, vörur, annar flutningur o.fl.). Síml 6é8
%
Fr&mkTæmdastjöri: Sími 809
Snúið yður til
Sjóvátryggínáafjelags Islands h.f.
EimskipafjelagshÚBÍnu, Reykjavík
hér haldið það vera tæringargöt,
sem er gamalt lúgu- og loftrörs-
op. Dylst mér ekki, að skipið er
upphaflega vel og vandlega byggt
og síðan sérlega vel við haldið.
Ekki veit ég til að verið sé að
framkvæma neinar þær breyting-
ar eða viðgerðir á skipinu, sem
ekki hefðu verið óhjákvæmilegar
á hverju öðru fiskiskipi, sem
keypt hefði verið í sama augna-
miði sem „Þór“.
Hr. G. J. telur að það hefði
verið heppilegra fyrir ríkisstjóm-
ina að kaupa togarann Sindra
heldur en hið margumrædda skip
og bendir í því sambandi á mun
verðs og gæða. Þótt ég ekki ætll
að lýsa togaranum Sindra hér í
grein minni, vil ég geta þess, að
gaman þætti mér að sjá Þór og
Sindra saman í slipp eða þurkví.
Myndi þá ég og hver annar, sem
ekki kæmi þangað með lokuðum
augum, eigi verða lengi að kom-
ast að raun um yfirburði þá, sem
Þór hefir fram yfir Sindra, jafn-
vel þótt ekki sæi nema utan á
skrokkana.
Æskilegt væri að hr. G. J.
hætti nú að skrifa um hlutina að
crannsökuðu máli.
Vélstjóri.
----o----
Úr bréfum
af Austurlandi
Blað Ameríkufarans.
Fregnir hafa borizt um það, að
Jón á Hvanná langi nú mjög til
að komast á þing, og að hann, sér
til framdráttar, hafi verið að sýna
bréf á Seyðisfirði og víðar, sem
Magnús Guðmundsson hafi skrif-
að í sumar um Áma frá Múla.
Gefur Magnús þar Árna 'hinn
versta vitnisburð. Telur haxm
Árna óviðbjarganda drykkjuræfil,
fiokknum til stórvandræða, skaða
og skaminar. Þess vegna var
Ámi sendur austur á Seyðis-
fjörð af Magnúsi og Morgunbl.,
að þeir þorðu ekki lengur að
hafa hann viðriðinn blaða-
mennsku í Reykjavík, en aftur á
móti telja hann fuligóðan fyrir
Austfirðinga. En svo er að sjá
sem nokkrir menn á Seyðisfirði
hafi verið Magnúsi og Morgun-
blaðinu samdóma í þessu efnL
Hafa þeir Jón í Firði og Sveinn
Árnason yfirfiskimatsmaður skrif
að umburðarbréf, þar sem Árni
frá Múla og blaðamennska hans
er mjög lofuð. Er þar harmað
mjög að blað Sigurðar Amgríms-
sonar, „Hænir“, skuli hafa orðið
að hætta vegna fjárhagsörðug-
leika. En ekki meta bréfritaram-
ir meira þjónustu S. A. en svo,
að þeir fela hann og blöð hans
gleymskunni og gröfinni, en
skora á menn að skjóta saman til
útgáfu Austfirðings.
Bréf þetta var sent þessum
mönnum, og á þá skorað að léggja
fram fé til Austfirðings og Áma.
Jón Jónsson, Firði.
Sveinn Árnason.
Gisli Jónsson.
Gísli H. Gislason.
Gísli Lárusson.
Gestur Jóhannsson.
Eyjólfur Jónsson.
Stefán Böðvarsson.
porsteinn Gíslason.
N. P. Ö. Nielsen.-
Sigurður þ. Guðmundsson.
Sigurbj. Stefánsson.
Jóhann Helgason.
Egill Jónsson.
Bened. Jónasson.
Jón E. Waage.
Jörgen porsteinsson.
St. Th. Jónsson.
Theodór Blöndal.
Einar Blandon.
Elias Halldórsson, bankastj.
Ari Amalds, sýslum.
,T. A. Juul.
Sigurður Arngrímsson.
pórarinn Benediktsson.
Sig. í. Guðmundsson.
Jentoft Kristjansen.
Halldór Jónsson.
Brynjólfur Sigurðsson. ;
Jón G. Jónasson.
Vonandi geta Austfirðingar
metið hvað athæfi þetta er
óskammfeilið og svívirðilegt.
Áma, sem talinn er með öllu
óhæfur til blaðamennsku í
Rvík telja Sv. Á. og Jón í Firði
ágætan ritstjóra fyrir Austfirð-
inga og skora á menn að styrkja
hann með fjárframlögum. Gaman
væri líka að vita, hvaðan íhaldið
ætlar Stefáni Th. sem vantaði
eitthvað á*aðra miljón til aið geta
borgað skuldir sínar, að fá fé í
þessa blaðaútgáfu!
Ekki er nú vakurt þótt riðið sé.
Sagt er að Jón í Firði sé að
safna undirskriftum undir
traustsyfirlýsingar til Jóhannes-
ar fyrveranda bæjarfógeta, sem
allir kannast við. En haft er eftir
Jóni, að hann telji ómögulegt að
fá nema 100 af rúmum 200, sem
kusu Jóhannes síðast til þess að
skrifa undir skjalið. Er hvort-
tveggja, að Jón er vondaufur um
árangur, þar sem hann býst ekki
við að geta einusinni fengið helm-
inginn af kjósendum Jóhannesar
undir traustsyfii’lýsingu, enda er
verkið illt.
Nýr vandræðafundur.
Nýjan vandræðafund héldu
íhaldsmenn fyrir skemmstu á
Sevðisfirði. Var Árni frá Múla
aðalmaðurinn. Ýmsar fréttir hafa
borizt af þingi þessu meðal ann-
ars að íhaldið ætlaði að verja
nálega V2 miljón til kosninga
þeirra, sem í hönd fara, því að
nú yrði það að sigra hvað sem
það kostaði. Bera þeir sig aum-
lega yfir því að vera búnir að
missa einveldið yfir bönkunum,
svo ekki sé nú hægt að styrkja
slíka menn sem Stefán Th., Sæ-
mund Halldói'sson, Gísla John-
sen o. fl. o. fl. Ef þeir ynnu kosn-
ingarnar, á það að vera fyrsta
verk að hreinsa til í böhkunum.
Magnús Sigurðsson og fleiri eiga
að fá „reisupassa“ og greiðvikn-
ari bankastjórar að koma í stað-
inn. Til þess að tryggja þessar
framkvæmdir á að stofna til
j varalögreglu úr hópi imgra
1 íhaldsmanna. Rejma á að tryggja
f sem bezt aðstöðu kommúnista við
kosningaraar og nota þá til upp-
þota- og ójafnaðar eins og fram-
ast er unnt. Þykjast íhaldsmenn
önxggir um fylgi kommúnista.
Þar sem þeim er kunnugt um, að
kommúnistar telja íhaldsmenn
miklu betur fallna til þess að
skapa hinn rétta jarðveg fyi'ir
byltingu heldur en aðra flokka.
En svo þegar íhaldið er komið í
meirahluta ætlar það að jafna um
þessa nýju flokksbræður með
varalögregluimi. Það er kommún-
ístum kunnugt, en þykjast hvergi
smeykir því að þá muni fjölga
í flokk þeirra og þeir fá tækifæri
til þess að gjöra byltingu og nota
handaflið.
Ritstjóri: Gísli Guðmundsson.
Ásvallagötu 27. Sími 1245.
Prentsmiðjan Acta.
Xi e i ðr ét t ing *)
í 273. tbl. Morgunblaðsins er
ritstjórnargrein með fyrirsögn-
inni: „Óafsakanlegt hirðuleysi“.
Þar stendur m. a.:
„Þegar bændur fréttu það, að
þeim stæði til boða síldarmjöl
við kostnaðarverði, hjá Síldar-
verksmiðju ríkisins, ætluðu þeir
að gi'ípa gæsina glóðvolga og
senda pantanir norður. En þegar
til kom, var allt mjölið selt út
úr landinu. „Bændavinurinn“
mai'gauglýsti, forsætisráðherr-
ann, hafði gleymt skjólstæðing-
um ‘sínum — rétt einu sinni“.
Og síðar stendur:
„Bændur gátu almennt ekki
vitað um þetta heimskulega á-
kvæði í lögunum“, nl. að þeir ættu
kost á mjölinu við kostnaðarverði.
ófyrirgefanlegur ókunnugleiki eða
rangar upplýsingar munu valda
því, að Morgunblaðið fer hér
rangt með, og þykist ég vita, að
ritstj. Mbl. muni fúslega ljá rúm
í blaðinu fyrir leiðréttingu á
þessum ummælum.
Sannleikurinn í málinu er sá,
að forsætisráðherrann minntist á
það við mig — fyrstur manna —
snemma í júlímánuði s. 1., þegar
við eitt sinn áttum tal saman
um ríkisbræðsluna, að nú mætt-
um við ekki gleyma ákvæðinu um
mjölið til bændanna, og ekki
selja meira fyiirfram til útlanda
en svo, að bændur fengju eins
mikið af mjölinu og þeir óskuðu
og þyrftu, og lét í ljósi ósk um,
að verksmiðjustjórnin aðvaraði
bændur í tíma með auglýsingu,
sem líka var sjálfsagt, ef þess
hefði þurft. — En Samb. ísl.
samvinnufél. var einnig á verði
fyrir bændur í þessu efni og
forstj. Sambandsins, ásamt kaup-
félagsstj. á Akureyri pöntuðu í
tæka tíð hjá verksmiðjunni um
230 tonn af síldarmjöli. Einnig
pöntuðu fleiri innlend félög mjöl
ög endirinn varð sá, að Síldar-
verksmiðja ríkisins seldi Sam-
bandinu, kaupfélögum, hreppafé-
iögum og mjólkurfélögum rúm
350 tonn af síldarmjöli við kostn-
aðarverði, eða næstum V8 af í
síldarm jölsf ramleiðslu verksmiðj -
unnar á árinu.
Ef ritstj. Mbl. vilja rengja
þetta — sem ég læt mér nú alls
ekki detta í hug — er hægurinn
hjá, að láta þeim í té staðfest
vottorð um þetta úr bókum rík-
isverksmið j unnar.
Mjölið fór því alls ekki „allt
út úr landinu", áður en bændur
vissu um þetta „heimskulega“ á-
kvæði. — Bændur vissu einmitt
almennt strax um þetta ágæta
ákvæði í lögunum, að þeir sætu
fyrir kaupum á mjölinu innan
viss tíma. Og forsætisráðherr-
ann tilkynnti þeim þetta í tíma.
Forstjórar Sambandsins til-
kynntu þeim það og kaupfélags-
*) Leiðrétting þessi var upphaflega
send Mbl. til birtingar, en ekki hefir
bólað á henni þar ennþá. Ritstj.
stjórar kringum landið tilkynntu
þeim það.
Enginn þessara aðila gleymdi
bændunum, enda fengu þeir síld-
armjöl frá verksmiðjunni sam-
kvæmt ósk og þörfum.
Leiðréttingu þessa óska ég að
þér, hr. ritstj., birtið straks eftir
móttöku, í heiðruðu blaði yðar.
P.t. Montebello 8. des. ’30.
Þormóður Eyjólfsson,
(st j ómarf ormaður
Síldaiverksm. ríkisins).
-----0----
Þrjú hundssklnn
Ég var nýbúinn að lesa greinar
Gísla Jónssonar í Morgunblaðinu, og
gekk því niður að höfninni til þess
að sjá sltipið og heyra hvað aðrir
segðu nm það. þór lá við bæjap-
bryggjuna og þótti mér skipið furðu
myndarlegt, plöturnar í skrokknum
sýniiega þykkar, og hvergi sá ég
ryðið, sem G. J. er að tala um.
Smiðirnir sögðu mér að skipið vær:
sem nýtt og óvenju vandað.
„En kostar þá ekki 60 þúsund kr.
að breyta því og setja það í stand
eins og Gísli segir?"
„Og það er nú ekki eins og guð
segi það, sem Gísli segir", var svarið.
Siðan fer ég upp í Landssmiðju og
hitti þar yfirsmiðinn að máli.
„Er þór ekki lélegt skip?“
„Nei, öðru nær. þór er alveg sér-
staklega vandað skip, blokksterkt og
sem nýtt, og sést hvergi slit eða ryð
á skipi eða vélum".
„En er hægt að sjá, hvort skipið
er ryðgað undir klæðningu?"
„Jú, því nokkuð af innþiljum hefir
verið tekið í burtoi og reynast plöt-
urnar alveg óryðgaðar undir, enda
sérstaklega ve.l búið um' að ekki
komist væta að járninu. Fyrst er
þiljað með þuml. plönkum, þar
næst kemur vatnsþéttur pappi og þá
næst 2 þm. korklag og svo vatns-
þéttur pappír og að lokum 2 þuml.
þykk klæðning innst, og alveg sömu
lög eru undir öllu þilfarinu. Er þetta
miklu vandaðri og betri umbúnaður
en þekkist á nokkrum íslenzkum tog-
ara“.
Um ýmislegt fleira spurði ég yfir-
smiðinn viðvilcjanda þór og lét hann
hið bezta af skipinu.
Ég átti nú von á öðru en þessu,
en þegar jeg gekk frá yfirsmiðnum,
minntist ég atviks, sem kom fyrir á
Aðalvík, er Gísli var vélstjóri.
Keypti hann þar þrjú tófuskinn, en
þegar til Reykjavíkur kom reyndust
það vera þrjú hundsskinn.
Máske er Gisli ekki gleggri á skip
cn skinnavöru.
Ég er enn að hugsa um hundsskinn-
in og Gísla er ég mæti manni á
Laugaveginum.
„Hvernig stendur á því að Gísli
vélstjóri nefnir síðustu grein sína í
Morgunblaðinu „þrjá skálka", spurði
ég.
„það skal ég segja þér“, sagði mað-
urinn. Mogginn prentaði fyrstu skrök-
sögu Gísla án þess að hann vissi
um það, og koma honum því jafn-
an í hug þrír skálkar, er hann minn-
ist ritstjóranna þriggja".
Og er ég fór að hyggja að hvernig
orðrómur manna var um Gísla og
ritsmíðar /hans, minntist ég þess að
hann endar tvær greinar sínar á um-
tali um hesta, meri Bólu-Hjálmars,
unga fola og gamla hesta. Fannst
mér þetta vel viðeiganda, þvi nú er
það orðið öllum ljóst, að Gísli er
alveg „í merinni" með öll sín skrif.
Vcstfirzkur bóndi.
----6-----
íhaldið í Bolungarvík
hefir skipað sér í pólitískan
flokk er nefnist „félag ungra
sjálfstæðismanna“ í Bolungarvík,
og látið skírast „Þjóðólfur".
Það stofnaði til hátíðahalds
mikils þann 30. nóv. s. 1. til minn-
ingar um 1000 ára byggð Bolung-
arvíkur og 12 ára fullveldis Is-
lands. Á þessarí hátíð var að
vísu minnst á að bolvísk byggð
hafi lengi verið til, en alveg
gleymdist að minnast einu orði á
íslenzka fullveldið. Aftur á móti
var hinu ekki gleymt í hátíðar-
ræðu, að kasta skætingi og hörð-
um dómum að núverandi stjórn
landsins og syngja „sjálfstæðis-
flokknum" íslenzka lof og dýrð.
Daginn eftir, 1. des., fullveldis-
daginn sjálfan, var ekki einn ein-
asti fáni dreginn á stöng í allri
Bolungarvík — en bolvíska í-
haldið á þar yfir öllum íslenzkiun
fánum að ráða — en í stað þess
var víða hlaupið til að baða
sauðfé. „Sjá hér hve illan enda
...“. Það var hæðni örlaganna.
Bolvíkingur.
Kaupa-héðinn.
Ólafur Thors stingur upp á að
stjómin selji Þór og biðji hann
að kaupa skip í staðinn. Enginn
veit til, að Ólafur Thors hafi
neitt vit á skipum, og fráleitt
hefði hann stýrt nokkru skipi
heilu í höfn frá Hamborg til
Reykjavíkur í mannskaðaveðr-
inu. Iíelzt er að sjá að einhverjir
.dátar í braskarahðinu hér hafl
ætlað að reyna að fá landsstjórn-
ina til að kaupa af þeim ein-
hvern lélegan skrokk, sem eng-
inn annar vildi nýta.Ólafur Thors
hefir áður keypt skip handa
landinu, gamla Þór, á 80 þús.,
en í því ástandi að á næstu tveim
árum varð að eyða í skipið ná-
lega 100 þús. kr. Slík er bú-
mennska hans.
Annars er það furða, að Ól-
afur Thors skuli þora að minna
á sig, og allra helzt í sambandi
við verzlun. Víst mun piltur sá
vita að mikil fyrirlitning hefir
lagst á verzlunarmáta hans nú
um stund. Einsdæmin eru verst.
Ólafur hefir keypt af manni í
Hafnarfirði fisk sem bankamir
áttu. En þegar allt kemst upp
og Ólafur veit, að bankamir eiga
fiskinn, harðneitar hann að skila
andvirðinu nema eftir dómi.
Heldur . þessi piltur, að Fram-
sóknarmenn sendi haxm til út-
landa 1 mikilvægum verzlunarer-
indum, sem ekki kann betur
verzlunarsiðgæði í sínu eigin
landi. X.
----0-----