Tíminn - 19.01.1939, Síða 3

8. blað
TÍMIftíN, fimmtwdaginn 19. jjanúar 1939
31
HEIMILIÐ
Vefnaðaruppskriftlr.
Karlmannafataefni.
Uppistaða: Ljósgrátt, gróft
tvöfalt band. ívaf: Dökkbrúnt,
gróft, tvöfalt band. Skeið: 50
tennur á 10 cm. 1 þráður í haf-
aldi, 1 í tönn.
Kápuefni.
Uppistaða og ivaf: Svart,
dökkblátt og grátt, tvöfalt, fínt
band. Skeið: 50 tennur á 10 cm.
1 þráður í hafaldi, 2 í tönn.
—

Trff-'
Rakningsmunstur:
1 þráður svartur,
1 — dökkblár,
1 — grár.
ívafinu raðað eins.
Péiur Þ. Emarsson:
BÆ K U R
Færeyjar 1938. Ferðasaga
og fróðleikur um land
og þjóð, eftir fimm 13
ára drengi.
Þetta er fjölrituð bók í stóru
broti og hefst hún á ferðasögu
eins af íslenzku drengjunum,
sem fóru til Færeyja í sumar.
Síðar koma allmargar greinar
um ýmsa þætti í atvinnulífi og
þjóðlífi Færeyinga. Fylgja
greinunum nokkrar teikningar.
Aftast í bókinni eru ýms
línurit, kort og teikningar, þar
sem meðal annars er sýndur
fiskútflutningur þjóðarinnar,
þorskafli, miðað við mann-
fjölda, samanborið við þorsk-
veiði íslendinga og Norðmanna,
hæstu fjöll og tindar, fólks-
fjölgunin síðustu 135 árin,
helzti atvinnurekstur í eyjun-
um, ræktað land, hafnir, vitar,
skipaleiðir, vegir, kolanámur,
útgerðarstöðvar, fuglabjörg o.
s. frv., meðalhiti, mannfjöldi í
byggðunum og stærð og mann-
fjöldi hverrar eyju fyrir sig.
Loks eru þar ársettir fáeinir
helztu viðburðir í sögu þjóðar-
innar, og einkum þó nokkrir
helztu áfangarnir í þjóðernis-
baráttu Færeyinga á hinum
síðustu árum.
Vel mættum við íslendingar
leggja meiri alúð en við gerum,
að minnsta kosti sumir hverjir,
við að kynna okkur hagi
minnstu og nánustu frænd-
þjóðar okkar, land hennar og
sögu, lifnaðarhætti og menn-
ingu.
Fréttabréf tfl Tímans.
Tímanum er mjög kærkomið
að menn úti á landi skrifi blað-
inu fréttabréf öðru hvoru, þar
sem skilmerkilega er sagt frá
ýmsum nýmælum, framförum
og umbótum, einkum því er
varðar atvinnulífið. Allar upp-
lýsingar þurfa að vera sem
fyllstar og gleggstar, svo að ó-
kunnugir geti fyllilega áttað sig
á atburðum, fyrirtækjum og
staðháttum, sem lýst er.
Mörgum mun ef til vill finn-
ast fátt til frásagnar úr fá-
mennum og strjálum byggðum.
En þó mun mála sannast, að í
hverju byggðarlagi gerist nokk-
uð það, sem tíðindum .sæti, sé
vel að gætt.
Allmargir menn hafa orðið til
þess að skrifa Tímanum greina-
góð bréf, og er þeim hér með
þakkað fyrir.
Fjögra lauía smárinn
Ef maður spyr, í Danmörku,
Svíþjóð, Bandaríkjum N.-Ame-
ríku og víðar, hvað þetta merki,
4-laufa smárinn, tákni í blöð-
um, á bókum og manna á milli,
þá mun svarið alstaðar verða á
þá leið, að smárinn sé tákn
æskulýðsfélaga í sveitum, er
beri mismunandi nöfn eftir því
í hvaða landi þau eru. í Svíþjóð
eru félögin nefnd J. U. F. deild-
ir og í heild Jordbrukarnas
ungdoms förbund. í Dan-
mörku er starfsemin nefnd
Landökonomisk Ungdomsar-
bejde og í Ameríku Boys and
Girls Clubs.
Einstökum félögum er stjórn-
að af unglingunum sjálfum með
tilsögn leiðbeinenda og ráðu-
nauta, sem ráðnir eru af opin-
berum nefndum.
Nefndirnar láta prenta fjölda
smárita til leiðbeiningar í starfi
unglinganna og gefa út heil
blöð eins og J. U. F.-bladet í
Svíþjóð.
Unglingarnir læra að vanda
sig sem bezt við öll venjuleg
heimilisverk og taka eftir til-
kostnaði og afurðum eða tekj-
um af vinnu sinni.
Skepnuhirðing, uppeldi þeirra
og fóðrun er e. t. v. aðal starfs-
svið félaganna og þar næst
garðræktin. Unglingarnir sækja
námsskeiö í fóðrun, mjöltun,
kálfaeldi. ÞeiT hafa vermireiti
og eru oft nokkrir í félagi um
þann sama. Svo kaupa þeir
plægingu, áburð og útsæði,
reikna sér kaup fyrir vinnu
sína og selja framleiðsluna.
Ýms fleiri námskeið eru
haldin í deildunum. Þar er
hænsnarækt og alifugla, svína-
rækt, hirðing beitilands, geymsla
á garðávöxtum og niðursuða á
grænmeti, handavinnunám-
skeið, bæði fyrir pilta og stúlk-
ur.
Við og við eru haldin kappmót
og sýningar og unglingarnir
mynda leshringa, þar sem þeir
temja sér heilbrigð form dag-
legrar umgengni. Þeir læra og
æfa leikfimi og söngurinn
skipar þar heiðurssæti. Að
kynnast sveitinni sinni og margt
fleira, er enn ótalið og mögu-
leikar starfseminnar eru jafn
ótæmandi og sá kraftur, sem
býr í æskunni.
Heilbrigður æskulýður vill
vinna og gleðst yfir hverjum
einasta smásigri yfir stærri og
stærri verkefnum. Að geta og
að geta vel, eru uppáhaldsorð
þeirra ungu um allan heim.
Þeir finna sér vaxa vit og
krafta.
Þeir sjá að náttúran hefir
ætlað þeim mikið og göfugt
hlutverk að vinna í þjóðfélag-
inu og að náttúran borgar skil-
„Já, þetta er hinn rétti kaffi-
ilmur“, sagði Gunna, þegar
Maja opnaði „Freyju“-kaffi-
bætispakkann.
„Nú geturðu verið viss um
að fá gott kaffi, því að nú |C
höfum við hinn rétta kaffi-
bæti. Ég hefisannfærzt um
það eftir mikla reynslu, að
með því að nota kaffibætir-
inn „Freyja“, fæst lang-
bezta kaffið.
'frevja,
'aeyjA,
Þlð, sem enn ekkl haflð reynt Freyju*
kaffibætl, ættuð að jgera það sem fyrst,
«S þér munuð komast að sömu niður*
stöðn «í» Maja.
Hitar, ilmar, heillar drótt,
hressir, styrkir, kætir.
Fegrar, yngir, færir þrótt
Frey ju -kaf f ibætir.
Lækkað verð.
wFPÓðáw
Sjónleikur í 4 þáttum, eftir
JÓHANN FRÍMANN.
Sýning i kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl.
1 í dag.
víslega vinnuna, sem þeir leggja
fram.
Hversu ólíkt er þetta ekki ó-
tal mörgum unglingum, þar sem
þessi félagsskapur er óþekktur.
Hér á landi er það gamall og
mjög algengur siður að lofa
börnum að eigna sér skepnur.
Venjulega eina kind, oft eitt
hross og stundum kálf eða kú.
Börnin fá þetta sér til gamans,
þau fá ást á skepnunum, en þau
gjöra sjaldan meira en að horfa
á skepnurnar, klappa þeim og
gefa sælgæti úr lófa sínum, en
þau gera Sér litla grein fyrir því
hvaða gagn er af skepnunum,
þótt þau viti að það sé eitthvað.
Margir unglingar fá sérstak-
an reikning í verzlun og leggja
þar inn ull og kjöt. Sjaldgæfara
er að þeir fái að eiga afurðir af
stórgripum. Fjöldi unglinga
eignast töluverða innieign á
þennan hátt með of hægu móti.
Þeir kynnast tekjunum af kind-
unum sínum, en vita lítið um
tilkostnaðinn. Þeir ofmeta
hagnaðarvonina af skepnunum,
en vita ekki um þarfir húsdýr
anna og þegar þeir eru komnir
yfir fermingu og geta farið að
vinna fyrir kaupi, þá líta þeir
með vonbrigðum á tilkostnað-
inn við að eiga skepnur og
þegar vinnan býðst, hvar sem
er, þá flýta þeir sér að selja
skepnurnar og verðið þeirra og
innieignin í verzluninni fer oft
fyrir lítið.
í æskulýðsfélögunum er mik-
il áherzla lögð á sparnað. Þar
er spjallað um það fram og
aftur hvernig börnin — litlu,
ungu bændurnir — geti notað
aurana sína og varðveitt þá
sem bezt. Þeim er ekki sagt það
í sem fæstum orðum, sem full- “
orðinn leiðbeinandi veit. Þau
eru látin koma með álit og
uppástungur sjálf. Ef þau eru
treg til þess og vön alltof stöð-
ugri handleiðslu, þá þarf að
lokka þau til að hugsa sjálf og
veiða upp úr þeim hvert hugur
þeirra stefnir. Þá fyrst eiga
leiðbeiningarnar að koma til
sögunnar. Ekki háværar og
yfirlætislegar, heldur þarf leið-
beinandinn að hafa töluverða
kennarahæfileika og tala eins
og jafningi æskumannsins.
Handleiðsla, eins og það er
kallað, þegar foreldrar eða
fræðarar vaka yfir börnum og
fylgja þeim hvert fótmál, er
engin leiðbeining, en gjörir þau
kjarklítil og ósjálfstæð. En leið-
beining er það að tala um öll
vandamál barnanna við þau
eins og leitandi fræðari.
Árekstur eftir leiðbeiningar,
er lærdómsríkur, en árekstur
eftir handleiðslu verður flest-
um rothögg.
í blaði sænsku æskulýðsfé-
laganna, J. U.F.-bladet, má lesa
ótalmargt, sem fullorðnir
bændur hafa gagn af að sjá ogfcíJ
þar, eins og víðar, er vitnis-lí
burður margra mætra manna á
þessari starfsemi. Álit þessara
manna, landshöfðingja, bænda
og þingmanna, er allt á sömu
(Framh. á 4. síðu)
Beztu kolíuBezta
Munntóbakið
er frá
Brödrene Braun
KAUPMANNAHÖFN
GEIR H. ZDEGA Biðjið kaupmann yðar um
B.B. munntóbakið
Símar: 1984 og 4017.
- Kaup og sala -
Ullarefni og silki,
margar tegundir. BLÚSSUR,
KJÓLAR o. fl. nýkomiS.
SAUMASTOFAN CPPSÖLUM.
Sími 2744.
Psat allsstaðar.
200
Andreas Poltzer:
Patricia
197
í
— Eg er fulltrúi í leynilögreglunni, frú.
Viljið þér gera svo vel að segja mér, hvar
maðurinn yðar er niður kominn?
— Maðurinn minn?
— Já, maðurinn yðar, Meller-Ortega!
Það var eins og frúin yrði mörgum ár-
um eldri á einni sekúndu. Enda þótt
fulltrúinn vissi ekki, hvort frúin væri
meira eða minna flækt í glæpi bónda
síns, gat hann ekki að sér gert, að kenna
í brjósti um hana. Hann þagði og beið
eftir því, að frúin tæki til máls.
— Ég sé að þér vitið allt! sagði hún
loks og andvarpaði.
Því fór vitanlega fjarri, að Whinstone
„vissi allt“, en hann taldi það hentugra,
að láta frúna vera í þeirri trú. Hún þagði
enn og nú sagði Whinstone alúðlega:
— Ekkert nema fullkomin hreinskilni
getur bjargað yður, frú! Ég veit að þér
eruð sjálf fórnarlamb Mellers!
Frúin kinkaði kolli, en hún sýndi eng_
an lit á því, að taka til máls. En Whin-
stone missti ekki þolinmæðina og hélt
áfram:
Dómstóllinn leggur mikið upp úr þvi
sem málsbótum, ef ákærði meðgengur
undir eíns ....
Franska konan leit upp og virtist for-
viða.
Nú ætlar hún að fara að gera sér læti,
hugsaði Whinstone og varð ergilegur.
eftirför í leigubifreið — frú Meller hafði
farið í ýmsar búðir fyrst — og hvernig
henni hefði tekizt að ganga úr skugga
um, að frúin ætti heima á gistihúsi einu
skammt frá British Museum.
Whinstone hafði hlýtt á frásögn henn-
ar steinþegjandi en spurði nú, og var
mikið niðri fyrir.
— Ungfrú Violet, eruð þér viss um, að
þessi kona eigi heima á Hótel Abadie?
— Kæri fulltrúi, þegar ég staðhæfi
eitthvað, þá er yður óhætt að bölva yður
upp á, að það er eins og ég hefi sagt!
Auk þess get ég slegið þessu föstu: frú
Meller-Ortega hefir átt heima á gisti-
húsinu síðan í nóvember, undir nafninu
madame Dupres....
— Bíðið þér augnablik, ungfrú Violet,
tók fulltrúinn fram í.
— Hvernig getið þér vitað, að þessi
kona heitir Meller-Ortega? Umslagið er
ekki næg sönnun fyrir því.
Violet brosti vorkunnlát.
— Hefi ég ekki sagt yður, að þessi
franska kona sagði mér, að hún væri gift
Spánverja. En Dupres er alls ekki
spánskt nafn.
Fulltrúinn dáðist að þessari rökföstu
hugsun. Sjálfur hafði hann ekki veitt
þessu athygli í fyrstu. Jafnvel þó þessi
ókunnuga manneskja héti í raun og veru
frú Meller-Ortega, var ekki þar með