Tíminn - 09.03.1939, Blaðsíða 3

29. Mað
TÍMiyiy, fímmtndagmn 9. marz 1939
117
B Æ K V R
TÍMARIT OG BJLÖÐ.
Ægir, febrúarhefti, er fyrir
nokkru komminn út. Eru í blað-
inu margar merkilegar greinar.
Fyrsta greinin er. eftir Sigurð
Sigurðsson berklalæknir sem er
um berklaveikina og sjómanna-
stéttina. Er þar skýrt frá rann-
sóknum, sem fyrirhugað er að
hefja á útbreiðslu berklaveiki og
berklasmitun meðal íslenzkra
sjómanna. Þá skýrt frá helztu
málum, er lágu fyrir aðalfundi
Fiskifélagsins, er haldinn var í
byrjun febrúarmánaðar, og af-
greiðslu þeirri sem þau hlutu.
Árni Friðriksson fiskifræðingur
ritar um þorskstofninn. Gefur
hann þar meðal annars yfirlit
um aldurssamsetningu þorsk-
aflans í janúar í vetur, sam-
kvæmt athugunum í nokkrum
verstöðvum. Kemui í ljós, að
mest ber á þremur eða fjórum
árgöngum, einkum þó frá árun-
um 1930, 1931 cg 1934. Gefa hin-
ir nýju árgangar, sem nú er tek-
ið að bera svo mjög á, góða von
um áframhaldandi aflabrögð á
næstunni. Ennfremur er minnst
hinna sorglegu sjóslysa við
Akranes og er vélbáturinn Þeng-
ill fórst á leið til Siglufjarðar.
Einnig eru skýrslur um útfluttar
afurðir í janúarmánuði og sund-
urliðaður útflutningur sjávar-
afurða í sama mánuði.
Skátablaðið' er fyrir stuttu
komið út og flytur það forystu-
grein um húsbyggingarmál
skátanna í Reykjavík. Er þar
lýst hugmyndinni um veglega
skátabyggingu hér í bænum, er
í senn væri heimkynni, æfinga-
staður og samkomustaður reyk-
vískra skáta og miðstöð skáta-
hreyfingarinnar í landinu. Næst
kemur grein eftir Jón Sigurðs-
son skólastjóra, hvatningarorð
til skáta og rökstuðningur fyrir
gildi skátahreyfingarinnar.
Meðal annara greina í blaðinu
má nefna grein eftir Svein
Tryggvason um Skátafélag
Hafnarfjarðar, sem nú er
tveggja ára.
Unga ísland, 2 hefti árgangs-
ins, kom út nýlega. Á forsíðu er
mynd af nýjasta listaverki Ás-
mundar Sveinssonar: Fyrsta
hvíta móðirin í Ameríku. Fleiri
myndir af listaverkum eftir Ás-
mund eru í þessu hefti og ein
mynd af málverki eftir Jóhann-
es Kjarval, Draumur vetrarrjúp-
unnar. Að öðru leyti eru í heft-
gáfnaeld, sem henni var í blóð
borinn. Má þar til nefna hinn
spakvitra fræðaþul, Brynjúlf
Jónsson frá Minna-Núpi, sem
minntist Sigríðar ætíð eftir það
með virðingu og aðdáun. Sagði
hann við mig, eitt sinn, er tal
okkar barst að henni: „Þar er
gáfukona, með stóra sál". Eng-
inn efaðist um það, sem þekkti
Sigríði, að þessi lýsing Bryn-
júlfs væri sönn. Meir hneigðist
hugur hennar til bóka en bú-
skapar, á ungdómsárum, og þá
myndi hún hafa kosið annað
verkefni fremur. En þar beið
hennar þó langt og heillaríkt
æfistarf. Og þegar þörfin krafði,
gat hún með sínum mikla vilja-
þrótti beygt hug og hönd inn á
þá braut, og orðið afkastamikil
og áhrifarík búkona.
Árið 1889 giftist Sigríður eftir-
lifandi manni sínum, Vigfúsi
Péturssyni frá Grund í Skorra-
dal. Var hann þá í blóma
lífsins og álits- og atgerfis-
maður. Hafði hann verið á
Flensborgarskóla. Var það meiri
menntun, en bændaefni gátu
þá almennt notið. Þótti því
jafnræði með þessum ungu
efnilegu hjónum. Á Vatnsenda,
næsta bæ við Grund, bjuggu þá
öldruð hjón, með aðstoð frum-
vaxta sonar. Báru þau, sem
fleiri, mikið traust til þessara
ungu hjóna, og með ráði sonar-
ins lögðu þau bú sitt í þeirra
hendur með því skilyrði að vera
í þeirra umsjá til æfiloka. Ekki
brugðust þau heldur trausti
þessara hjóna, sem lifðu hjá
þeim rólega elli. Ég get þessa
hér, sem dæmis um það mikla
traust, sem snemma var borið til
þessara hjóna, og sem þau nutu
ávallt síðan. Það var nautn Sig-
ríðar og gleði, að liðsinna og
líkna hjálparþurfum, enda var
svo lengst um, að á heimili
hennar voru bæði aldraðir og
ungir, sem ekki voru sjálfum sér
Happdrætti Háskóla Islands
A morgun verður dregið
Á morgun hefur pú ef til vil! eíguast
nokkuir þásund krónur.
Ekkert fær sá, sem einskis freistar.
Happdrættið vex með hverju ári, því að
happadísin fer ekki í manngreinarálit.
Eí til víll heimsækir hún þígámorgun
ei þú ert svo forsjáll að íá þér míða.
Freistið gæknnar.
Hjól hamingjunnar snýst klukkan 1 á morgun.
Byggingarsamvinniifélag Reykjavíkur
Aðalfundur
verður haldinn í Kaupþingssalnum mánud. 13. marz
n. k. og hefst kl. 8,30 síðd.
Fundarefni:
Venjuleg aðalfundarstörf
Lagabreytingar.
Stjórnin.
Nú hlakka ég til að fá kaffi-
sopa með Freyjukaffibætis-
dufti, því þá veit ég að kaff-
ið hressir mig
37440 tölur
á 5 anra
stylckið, seljum við svo lengi
sem birgðir endast. Tölurnar
eru: Kjóla-, Peysu-, Blúsu-,
Buxna-, Vestis , Jakka , Frakka-
og Káputölur, innfluttar 1938.
K. EINARSSON & BJÖRNSSON
Hafið þér athugað það, að
Freyju-kaffibætisduft inni-
heldur ekkert vatn, og er
því 15% ódýrara en kaffi-
bætir í stöngum
REYNIÐ FREYJU-DUFT
Hreinar
léreftstnsknr
kaupir
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F.
Lindargötu 1 D.
inu grein, er nefnist Sólin er
heilsugjafi eftir Jakob Hafstein,
niðurlag þýddrar sögu, Þrír vin-
ir, framhaldssagan Vinir vorsins
eftir Stefán Jónsson og þýtt
æfintýri, er heitir Vetur gamli
skraddari. Auk þess ýmsar
skrítlur og þrautir.
nógir og höfðu þörf á liðveizlu
hennar, sem allt af var til reiðu.
Þá er það talandi vottur um
námfýsi hennar og hneigð til að
líkna, er hún, 49 ára gömul,
réðist í það að ganga í ljós-
mæðraskóla í Reykjavík og taka
þar próf sem fulllærð ljósmóðir.
Eftir það gegndi hún ljósmóður-
störfum í umdæmi sveitar sinn-
ar í full tuttugu ár. Fylgdi henni
sú hamingja við þau störf, að
aldrei bjátaði neitt á þar sem
hún var nærstödd, hvorki með
börn eða mæður.
Ekki er ástæðulaust að geta
þess hér, sem eins af happa-
verkum Sigríðar, er hún, með
miklu snarræði, bjargaði litlurn
dreng frá bráðum bana. Fóstur-
son þeirra hjóna henti það gá-
leysi að stökkva á lausan ísjaka,
sem flaut við land í Skorradals-
vatni, sem liggur við túnið á
Vatnsenda. Var þetta í leysíngu
og barst jakinn frá landi. En
pilturinn stóð á honum í ör-
væntingu og úrræðaleysi. Eng-
inn bátur var nálægur og eng-
inn vinnufær karlmaður heima
við bæinn. Þegar Sigríður vissi
drenginn í þessum háska stadd-
an færði hún, með aðstoð
kvenna sinna, hurðir og taugar
að vatninu, bjó þar út flota það
stóran, að hann flyti með dreng-
inn, ef takast mætti að ná til
hans. Sjálf stjakaði hún flotan-
um út á hyldjúpt vatnið, að
jakanum, með því að fylgja
honum svo lengi, sem hún botn-
aði. Drengurinn komst yfir á
flotann, sem hún dró þegar til
lands og bjargaði drengnum
þannig úr dauðans greipum.
Þessi fífldjarfi hnokki varð með
tíð og tíma stór og hetjulegur
sjógarpur, sem hefir nú fyrir
mörgum árum látið lífið við
sjómannsstarfið. Nú eru liðin
nærri fimmtíu ár síðan þessi
atburður gerðist, sem geymzt
hefir í minni þeirra, sem þetta
M. A. kvartettinn i:
syngur í Gamla Bíó fimmtudaginn 9. þ. m. kl. 7 síðd.
BJARNI ÞÓRÐARSON aðstoðar. ii
Aðgöngumiðar seldir í Bókaverzlun Sigfúsar Eymunds- ] J
sonar og Bókaverzlun ísafoldarprentsmiðju.
ÞÉR ættuð að reyna kolin og |
koksið frá
Kolaverzlnn
Sigurðar Ólafssonar.
Bankastræti 11.
Beztu kolin
ÍIA
h-
í
*

gátu borið eftir góðum heimild-
um. Ég tel viðeigandi að geta
þessa atburðar hér, því slíkt ber
ekki oft við. Og nú á dögum
myndi þeim konum dæmd verð-
laun úr hetjusjóði, sem ynnu
þessu lík afrek.
Eftir fárra ára búskap á
Vatnsenda keyptu þau hjón
Gullberastaði og bjuggu þar
jafnan siðan við nægtir og vel
tryggðan bústofn. Snérust flest-
ir hlutir þeim til hamingju,
meðan þeim entist heilsa og
hreysti. Öllum gestum, sem að
garði þeirra bar, var koman
minnileg á hið góðfræga heim-
ili, þar sem húsfreyjan lét engar
annir hindra sig frá því að
veita gestum sínum viðtal og
góðan beina af mikilli rausn. Þá
var heimilisprýðin ekki lítið
aukin meðan glæsilegar og
frumvaxta dætur studdu að
því, að gera garðinn frægan, á-
samt tveim sonum. Þennan vel
gefna barnahóp spöruðu þau
hjón ekki að manna sem bezt á
ýmsum skólum, eftir því sem
getan framast leyfði. Þessi voru
börn þeirra hjóna: Elín, kona
Jóns Þorbergssonar bónda á
Laxamýri, Kristín, kona Þor-
steins Kristleifssonar bónda á
Gullberastöðum, Ásthildur,
kona Böðvars Jónssonar bónda
í Brennu, Friðbjörg, var gift
Kristj. Halldórssyni úrsmið á
Akureyri. Hún dó 1932. Björn
lögregluþjónn í Reykjavík, gift-
ur Önnu Pétursdóttur Hjalte-
sted og Pétur bóndi í Hægindi,
býr með unnustu sinni, Helgu
Baldvinsdóttur.
Þegar börnin dreifðust frá
þeim hjónum og aldur færðist
yfir þau, létu þau að mestu af
búskap, létu mikinn hluta jarð-
arinnar í hendur Kristínar
dóttur sinnar og manns hennar.
Nokkrum árum síðar fékk Sig-
ríður heilablóðfall, sem bugaði
(Framh. á 4. síöu)
fer á föstudagskvöld 10.
marz um Vestmannaeyjar
beint tilKaupmannahafnar
Vinnið ötullega fyrir
Tímann.
BEIR H. ZOEBA
Símar: 1964 og 4017.
- Kaup og sala -
Ullarofnt og silki,
margar tegundir. BLÚSSUR,
KJÓLAR o. fl. nýkomið.
SAUMASTOFAN UPPSÖLUM.
Sími 2744.
284
Andreas Poltzer:
Patricia
281
— Halló, nei, eruð það þér, herra full-
trúi! kallaði hann hátt. Hvernig gengur
það?
Whinstone var ekki seinn til að standa
upp og fara að borði Hursts. Og hafi
hann kviðið því, að Hurst myndi vera
illa við komu hans og taka honum eins
og fimmta hjóli á vegni, þá skjátlaðist
honum algerlega.
— Já, blessaðir komið þér, herra yfir-
fulltrúi! kallaði blaðamaðurinn fegins
hugar. Sylvía, má ég kynna þér Patrick
Whinstone fulltrúa!
Hann sneri sér að ungu stúlkunni:
— Og þetta er ungfrú Sylvía Oakley,
kunnari undir dulnefninu Diana. Hún
skrifar í sama blaðið og ég.
Ungfrú Oakley stóð upp og rétti Whin-
stone granna en sterklega hendina.
— Þér verðið að sýna Hurst meðaumk-
un, hann var nefnilega í veizlu whisky-
bruggaranna!
— Það voru skozkir whiskybruggarar!
bætti blaðamaðurinn við íbygginn.
— Þetta var frumleg fyndni, sagði ung-
frú Oakley hæðnislega.
Whinstone settist og Hurst spurði:
— Jæja, herra umboðsdómari, náið
þér bráðum í hann?
Whinstone var ekki í vafa um, hvern
blaðamaðurinn átti við. Victor Hurst var
maðurinn, sem hafði birt greinina um að
Alice Rake, sem hún hét réttu nafni,
roðnaði.
— Svo að þér þekktuð þá röddina.
Hafið þér náð í Söru Moore?
— Já, ég náði bæði í hana og í Jimmy
vin hennar. Því miöur var lítið á þeim að
græða. Hvorugt þeirra hafði talað per-
sónulega við manninn, sem þau voru í
erindum fyrir. Það hafði verið lagt fyrir
þau, að afhenda ungfrú Holm í aðra
bifreið, skammt frá Kensington Hospital.
En vegna snarræðis og athygli yðar,
ungfrú Alice, fór sú ráðagerð út um þúf-
ur .... Ég mun ekki þurfa að taka fram
hver það var, sem gaf skipunina um, að
ungfrú Holm skyldi stolið.
Það var hann, hinn sameiginlegi
fjandmaður okkar beggja. — En hvernig
tókst yður að komast að ráðagerðum
hans?
— Það var ekki ég, sem komst að þeim,
heldur Favert ....
Whinstone tók fram í:
— Hver er hann eiginlega þessi Favert
eða Sluice og hvaðan þekkið þér hann?
Það fer ekki sem bezt orð af þeim manni.
— Ég veit það. Hann var fremur ódæll
í æsku og var ekki alitaf laganna megin.
En það er orðið langt síðan. Fyrir mörg-
um árum fór hann að starfa sem einka-
njósnari. Faðir minn notaði hann nokkr-
um sinnum, auðvitað ekki opinberlega.