Tíminn - 27.04.1939, Page 2

190
TfMlM, fimintmlagiim 27. aprfl 1939
Uxahryggjavegur
Það hefir löngum þótt illt hve
torfærir hafa verið, og eru
reyndar enn, landvegir milli
Norður- og Suðurlands. Margar
úrlausnir hafa verið hugsaðar
og nokkrar reyndar og er nú svo
komið að nokkurnveginn er fær
að sumri til landleiðin fyrir
Hvalfjörð. Telja má einnig
Kaldadalsveginn færan um
nokkurn tíma sumars, en um
aðra akvegi er alls ekki að ræða
milli Norður- og Suðurlandsins.
Nú má að vísu gera ráð fyrir því,
að lokið verði við að gera sæmi-
lega færan veg fyriT Hvalfjörð
á næstu árum, og er þess full
þörf, þó eigi væri nema vegna
sambandsins við héraðð neðan
Skarðsheiðar. Ennþá er sú leið
samt nokkuð erfið, enda alllöng
sé farið fyrir framan Hafnar-
f j all. Rúma 20 km. má spara með
því að fara yfir Dragháls, en all-
mikið fé mun kosta að gera þar
góðan veg. Um Kaldadalsveginn
er það að segja að hans mikli
höfuðókostur er hve hann er
langur, enda mun þurfa að kosta
til nokkuð miklu, til að gera
hann færan um langan tíma á
árinu.
En til er ein leið, sem að ýmsu
leyti tekur öllum þessum leiðum
fram sem sumarvegur milli
Norður- og Suðurlandsins. Sú
leið er um Uxahryggi. Er þá farið
frá Reykjavík, Þingvallaveg og
síðan Kaldadalsveg upp að Bisk-
upsbrekku (Hallbj arnarvörður),
en þaðan eru aðeins 12 km. nið-
ur að Þverfelli í Lundarreykja-
dal. Liggur leiðin í norðvestur
yfir svonefnda Uxahryggi og
niður með Tunguá suðvestan-
vert við Þverfell niður í byggð í
Lundarreykjadal. Mest af leið-
inni er svo gott vegarstæði að
aðeins þarf lítilfjörlegan ruðn-
ing á melhryggjum til þess að
fá ágætan veg. Hvergi mun
þurfa að byggja brú á leiðinni
milli Biskupsbrekku og Þverfells,
og eftir þvi, sem mig minnir frá
því ég fór þar um síðastliðið
sumar, mun nægja að ryðja veg
um % hluta af leiðinni og þyrfti
þá aðeins að leggja sem svarar
þriggja km. langan veg.
Nú mætti spyrja hvernig
stendur á því, að þessi vegur
hefir eigi verið lagður fyrir
löngu síðan og hygg ég orsökina
vera þá, að það er fyrst nú á
síðustu fáum árum að góður
hefir verið lagður fram Lundar-
reykjadal. Nú er kominn góður
vegur fram í Brautartungu í
Lundarreykjadal, en þaðan hef-
ir verið ruddur vegux upp dalinn
fram^undir Þverfell, sem er
nokkurnveginn fær bifreiðum á
sumrin. Þenna veg þarf þó nokk-
uð að lagfæra, — kostnaður við
það yrði þó ekki mjög mikill.
Þá þarf að byggja eina brú yfir
Tunguá, en að sumri til mun áin
oftast nær vera vel fær bifreið-
um. Ennfremur þarf að sjálf-
sögðu að laga nokkuð á stöku
stað Kaldadalsveginn frá Þing-
völlum upp í Biskupsbrekku.
Án þess að ég sé fær um að
meta hve mikið það kostar að
gera veginn um Uxahryggi fær-
an bifreiðum að sumarlagi, vil
ég þó gizka á að gera megi veg-
inn færan bifreiðum yfir sum-
arið fyrir 20—30 þús. kr., og að
vel mætti, ef undið væri fljót-
lega að því að geTa veginn í sum-
ar, hafa hann tilbúinn ein-
hverntima í ágústmánuði næst-
komandi.
Kostirnir sem Uxahryggja-
vegur hefir sem sumarvegur
milli Norður- og Suðurlands,
eru margir. Fyrst og fremst er
sú leið stytzt. Vegalengdirnar
eru þessar:
Reykjavík um Hvalfjörð að
Hvítárbrú 139 km.
Reykjavík um Uxahryggi að
Hvítárbrú 117 km.
Vegurinn yfir Dragháls er að
vísu um 116 km., en þar þarf
allkostnaðarsama vegalagningu
til þess að hann geti komið að
fullum notum.
Sé borið saman við Kalda-
dalsveginn, verður vegurinn um
Uxahryggi að vegamótunum við
Norðurá frá Reykjavík 130 km.,
en um Kaldadal 170 km. Uxa-
hryggjaleiðin að Hvítárbrú er
því 22 km. styttri en Hvalfjarð-
arvegurinn og 40 km. styttri að
Norðurá en Kaldadalsvegurinn.
Hér við bætist enn, að nú er að
mestu lokið veginum frá Götuás
yfir hina nýju Grímsárbrú um
Bæjarsveitina upp í Reykholts-
dal. Með veginum um Uxa-
hryggi styttist mjög leiðin frá
öllum uppsveitum Borgarfjarð-
ar til Reykjavíkur og er meira
að segja líklegt, að allmikið sé
hægt að stytta leiðina til Norð-
urlandsins með því að fara efri
leiðina og tengja hana saman
við Norðurlandsveginn ein-
hversstaðar ofar en við Norður-
árbrú hina neðri.
Uxahryggj avegur hefir einn
mikinn kost. Hann verður nær
því hvergi torfærari en t. d.
Mosfellsheiðarvegurinn og má
telja það allmikinn kost sam-
anborið við Hvalfjarðarveginn,
eins og hann er nú. Þó er enn ó-
talinn einn höfuðkostur Uxa-
hryggjavegar, sem er sá, að með
honum verður, þegar komið er
vegasamband milli Þingvalla og
Suðurlandsundirlendisins — en
það mun verða eftir 1 eða 2 ár
— allmikið styttra frá t. d.
Grímsnesinu til Norðurlandsins
heldur en frá Reykjavík til
Norðurlandsins. Frá Laugar-
vatni yfir Lyngdalsheiði neðan-
verða og yfir á Sogsveginn aust-
an við Þingvallavatn, verður
akvegurinn norður 30 km. styttri
en frá Reykjavík norður. Land-
leið norður frá Laugarvatni
mun nú vera um 90 km. lengri
en frá Reykjavík norður.
Það hefir vitaskuld mjög
mikla kosti í för með sér að
tengja þannig saman sveitir
Suður- og Norðurlands. Síðar,
eftir að búið væri að fara sum-
arveginn um Uxahryggi í nokk-
ur ár, mundi að sjálfsögðu verða
lagður jafngóður vegur þessa
Hákon Bjarnason skógræktarstfóri
'gtmtnrt
Fimmtudaginn 27. apr.
Vantraustíð
Atkvæðagreiðsla á Alþingi í
fyrradag fór þannig, eins og
vænta mátti, að tillagan um að
lýsa vantrausti á ríkisstjórninni
var felld með yfirgnæfandi
meirahluta eða rúmlega 40 at-
kvæðum gegn 4. Með vantraust-
inu greiddu ekki aðrir atkvæði
en flutningsmenn tillögunnar,
þeir Héðinn Valdemarsson,
Brynjólfur Bjarnason, ísleifur
Högnason og Einar Olgeirsson.
Það er þó ekki svo, að allir þeir
þingmenn, sem atkvæði greiddu
gegn vantraustinu standi ein-
huga með þjóðstjórninni. Eins og
við mátti búast, greiddi hin ,,ó-
rólega deild“ Sjálfstæðisflokks-
ins atkvæði með fyrirvara um
það, að stuðningurinn væri að-
eins til bráðabirgða og vísaði að
öðru leyti í ræðu Gísla Sveins-
sonar á dögunum. Það skal þó
fram tekið, að fjármálaráðherr-
ann, Jabok Möller, greiddi at-
kvæði fyrirvaralaust. En auðsætt
er, að þessi hluti Sjálfstæðis-
flokksins verður þjóðstjórninni
ótryggt lið a. m. k. fyrst um
sinn. Hinsvegar ætti það ekki
að koma mjög að sök, því að
jafnvel þótt þessir þingmenn
snerust öndverðir gegn stjórn-
inn, sem engan veginn er þó
víst að verði, hefir stjórnin eigi
að síður þrjá fjórðu hluta alls
þingheims sín megin.
Vísir, sem nú er málgagn hins
óánægða hluta Sjálfstæðis-
flokksins*) birtir 25. þ. m. rit-
stjórnargrein um afstöðu hinna
óánægðu þingmanna. Þar er tal-
að um, að „viðskiptamálin hafi
verið tekin undan fjármálaráðu-
neytinu og heyri meðferð þeirra
framvegis undir Eystein Jónsson,
— alveg eins og áður var“. Síðan
segir blaðið:
„Eins og vitað er, var nokkur
ágreiningur um það innan Sjálf-
stæðisflokksins, hvort gengið
skyldi til stjórnarmyndunar á
þeim grundvelli, sem fyrir lá.
Allir þingmenn flokksins ætluð-
ust að sjálfsögðu til, að ráðherra
af hans hálfu fengi viðskipta-
málin til meöferðar. En meiri-
hluti þingflokksins lagði ekki
ríkari áherzlu á þetta en svo, að
hann gat fellt sig við að ganga til
stj órnarmyndunar, án þess að
þetta atriði fengist samnings-
bundið."
Á eftir fara svo ýmsar hugleið-
ingar um, að „Samband ísl.
samvinnufélaga njóti forrétt-
inda“, að kaupfélögin hafi
„fengið margfaldan innflutning
móts við það, sem þau hefðu
getað fengið eftir þeim reglum,
sem gilda í lýðfrjálsum löndum
um allan heim“ o. s. frv.
Vísir skýrði líka frá því áður
en þjóðstjórnin var mynduð —
sem og rétt mun vera — að
Vörður, félag Sjálfstæðis-
manna í Rvík (en þar er kaup-
mannaliðið miklu ráðandi),
hefði samþykkt ályk/tun þess
efnis, að ekki skyldi gengið til
sameiginlegrar stjórnarmyndun-
ar nema því aðeins, að ráðherra
frá Sjálfstæðisflokknum réði yfir
viðskiptamálunum.
Annars virðist afstaða „óró-
legu deiidarinnar“ vera dálítið
brosleg í öllu þessu máli. Vísir
ámælir meirahluta Sjálfstæðis-
flokksins fyrir það, að hafa
getað „fellt sig við að ganga til
stjórnarmyndunar“ án þess að fá
viðskiptamálin. En raunar verð-
ur ekki betur séð en að órólga
deildin hafi líka „fellt sig við að
ganga til stjórnarmyndunar" á
þennan hátt, þar sem hún hefir
lagt til mann í ráðuneytið og
síðan greitt atkvæði með stjórn-
inni, þó ekki sé nema „til bráða-
birgða“. Það sýnist því ekki
mikill munur á því, sem meiri-
og minnihlutinn gátu „fellt sig
við“ í þessu efni. En „órólegu
deildina" virðist skorta mann-
dóm til að gera sér grein fyrir,
hvað hún hafi „fellt sig við“, en
þvær í þess stað hendur sínar
á kostnað meirahlutans, sem
tekur á sig ábyrgð gerða sinna.
*) Það hefir verið tilkynnt, að Árni
frá Múla sé nú farinn frá Morgun-
blaðinur en hafi í þess stað verið ráðinn
til að skrifa ritstjórnargreinar Vísis.
Hugleiðingar
FRAMHALD
klæða landið og legði fram lið-
sinni sitt, bæði til þess að hlynna
að þeim skógarleifum, sem til
eru, og ynni jafnframt að því að
græða nýja skóga í þeim héruð-
um, sem nú eTu gjöreydd að
skógi. Samfara því að hið opin-
bera gerði allt, sem í þess valdi
stæði, til þess að rétta hag skóg-
anna, verða bæði einstaklingar
og félög að vinna að sama marki,
því það er kunnara en frá þurfi
að segja, að opinberar fram-
kvæmdir ná venjulega skammt,
ef almenningur fylgir þeim ekki
af alhug.
Jón getur þess einnig, að lögin
um friðun skóga séu eingöngu
pappírslög, og því miður er það
satt að miklu leyti. Lög þau, sem
nú gilda eru mjög gölluð og
standa að sumu leyti að baki
þeim skógarlögum er giltu hér
á landi frá 1909 til 1928. En í
þessu sambandi þykir mér vænt
um að geta skýrt frá því, að
fyrri hluta þessa vetrar hefir
verið kappsamlega unnið að því
að semja frumvarp að nýjum og
betri lögum um meðferð skóga
og skógarleifa. Og ef það frum-
varp öðlast staðfestingu án þess
að breytast mjög í meðferð
þings, er efalaust um stórfellda
framför að ræða. Mér er óhætt
að fullyrða, að flestar tillögur
Jóns viðvíkjandi skógrækt fínn-
ist í frumvarpi þessu, en auk
um skógrækt
þess er þar gert ráð fyrir ýmsu,
sem ekki kom fram í tillögum
hans. Þar á meðal er heimild til
þess að aflétta ítökum í skóg-
um, þar sem þess virðist þörf.
En þótt frumvarp þetta verði
að lögum er ekki allt fengið meö
því. Eftirlit með að þeim sé
framfylgt er jafn nauðsynlegt og
lögin sjálf. Lög þau, sem nú eru
í gildi, mætti notast við að
nokkru leyti, ef nokkur kostur
væri að sjá um að þeim væri
framfylgt. Til þessa höfum við
ekki getað litið nógu vel eftir
skógarhöggi manna og leiðbeint
mönnum, bæði af því að skóg-
ræktin er fáliðuð og eins af því,
að skógræktin hefir ekki haft fé
til að leggja í þann kostnað, sem
af nauðsynlegu eftirliti leiðir.
í grein sinni hefir Jón alveg
gengið fram hjá ræktun nýrra
skóga af ásettu ráði, enda er
ekki hægt að koma öllu fyrir í
stuttri blaðagrein. Ég mun held-
ur ekki gera það að umtalsefni
hér, en ég hlýt samt að minnast
á, hversu mikill fengur það væri,
ef kleift væri að fá önnur tré en
björkina til þess að þroskast hér
og mynda skóg. Og einkum væri
fengur að því, ef barrtré gætu
náð góðum vexti. Barrtré eru að
vísu ekki jafn verðmæt og lauf-
tré þegar miðað er við þunga
eða rúmrnál, en hinsvegar eru
þau langtum notádrýgri að öllu
leyti. Viður þeirra er notaður á
langtum fleiri vegu. Vaxtarlag
barrtrjánna er með þeim hætti,
að viður þeirra notast langtum
betur en viður lauftrjáa og vöxt-
ur þeirra er yfirleitt langtum
hraðari, og af þessum ástæðum
er oftast langtum meiri hagur
að því að rækta barrskóga held-
ur en laufskóga.
Þær tilraunir, sem hér hafa
verið gerðar til þess að rækta
barrviði, hafa alls ekki gefið
góða raun. Það er ekki ástæða
til þess að rekja hér af hverju
svo hefir til tekist. Er nóg að
benda á, að allar þær barrtrjár-
tegundir, er reyndar hafa verið
hér til þessa, eiga uppruna sinn
að rekja til staða, sem hafa all-
miklu hlýrri sumur og lengri
vaxtartíma en hér gerist. En
fyrsta skilyrðið til þess að vænta
megi árangurs af flutningi trjá-
tegunda hingað til lands er, að
sumarhiti og lengd vaxtartím-
ans sé sem svipaðast á þeim
slóðum, sem flytja á frá og til.
Því miður eru ekki margir
staðir, sem bæði ala barrskóga
og hafa svipað loftslag og ís-
land. Þó virðist mér svo sem
loftslag og þá einkum sumarhiti
á miðri suðurströnd Alaska sé
mjög líkt og hér er. Til þess að
skýra þetta betur set ég hér yfir-
lit yfir meðalhita nokkurra
staða í Alaska og á íslandi mán-
uðina júní, júlí, ágúst og sept-
ember. (Tölurnar frá íslandi eru
meðaltöl síðustu 13—15 ára).
Meðalhiti á C. 0
Meðalt.
Júni Júll Ág. Sept. mán.
Rvík ...... 9,7 11,5 10,9 7,9 10,0
Akureyri ... 9,7 12,1 8,2 7,4 9,3
Eyrarbakki . 10,3 11,9 11,0 7,9 10,3
leið og t. d. um Holtavörðuheiði
og yrði hann líklega fær jafn-
langan tíma á árinu eins og
vegurinn á Holtavörðuheiði. Á
mynd hér í blaðinu er sýnt
hvernig leiðin skuli liggja í
fyrstu, en síðar, þegar nýr veg-
ur verður lagður, er líklegt að
ýmsar breytingar verði gerðar á
legu hans.
Þær sveitir, sem mest hagræði
hafa af þessum vegi, verða upp-
sveitir Borgarfjarðar, og svo að
segja allt Suðurlandsundirlend-
ið. Auk þess er það mjög mikill
hagur fyrir alla landsmenn að
stytta þannig Norðurlandsleið-
ina og gera hana öruggari en nú
er.
Uppsveitir Borgarfjarðar eru
mjög fagrar sveitir með marg-
víslegum möguleikum. Með
þessum vegi, þó hann verði að-
eins fær 3—4 mánuði að sumr-
inu, breytist að ýmsu leyti til
batnaðar öll aðstaða bænda í
þessum sveitum. Fyrst og fremst
verða mikið auðveldari og meiri
samgöngur við höfuðstaðinn og
Suðurlandsundirlendið. Liklegt
er að þangað verði ferðamanna-
straumur miklu meiri en nú er.
Þar er víða feikna mikið af
heitu vatni og auðveld aðstaðatil
ræktunar við hverahita og sund-
laugabygginga. Hafa sundlaugar
nú verið byggðar á mörgum
stöðum þar. Hugsa Lundar-
reykdælir til að byggja eina
slíka sundlaug í sumar þar í
dalnum, annað hvort í Braut-
artungu eða Englandi, en á
báðum þeim stöðum er allmikið
heitt vatn. Vafalaust opnast
miklir möguleikar fyrir ferða-
mannastraum, t. d. í sveit eins og
Lundarreykjadal, sem hingað til
hefir verið talin nokkuð af-
skekkt sveit, við það að fá gott
vegasamband.
Af því sem að framan er sagt,
tel ég mikla nauðsyn á því að
ríkisstjórnin láti gera Uxa-
hryggjaveg færan bifreiðum
þegar á þessu sumri og að síðar
sé gerður undirbúningur að full-
komnu vegasambandi milli
Þingvalla og Lundarreykj adals
til þess að stytta og gera örugg-
ari aðallandleiðina milli Suður-
og Norðurlands.
Sigurður Jónasson.
Rítstjörí Vísís dæmd-
ux fyrír meiðyrðí
í fyrravetur, seint í marz,
hafði Friðarvinafélagið útvarps-
kvöld, með ræðum, upplestri og
músik. Eftir þetta útvarpskvöld
hóf dagblaðið Vísir heiftarlegar
árásir á félagið og fór um það
svívirðilegum orðum, og þá
menn, sem að félaginu standa.
í haust hélt blaðið svo áfram að
bera óhróður og ósannindi á fé-
Sunrise .. . 9,9 11,9 10,9 6,5 9,8
Seaward . . 10,4 13,1 12,2 9,2 11,2
Kenai ... . 9,8 12,0 12,1 7,8 10,4
Valdez ... . 10,6 12,0 10,7 7,7 10,2
Yakutat . . 10,0 11,5 11,4 8,9 10,4
Af þeim stöðum, sem nefndir
voru þarna, er Sunrise nálægt
norðurtakmörkum sitkagrenis-
ins og annara barrtrjátegundar,
sem ekkert nafn er til á á ís-
lenzku. Á öllum þessum stöðum
eru talsverðir og sumstaðar
miklir barrskógar, en auk þeirra
eru þar ýms lauftré, svo sem
ösp og björk. Meðal lauftrjánna
er og lítið eplatré með súrum og
litlum ávöxtum, en engu að síð-
ur væri mjög gaman að reyna
þá trjátegund hér.
Því miður er mjög erfitt að
afla fræs frá þeim slóðum, sem
ég hefi nú talið upp. Þótt ég
hafi lagt mig í framkróka til
þess undanfarin ár, hefir árang-
urinn orðið næsta lítill. Ofur-
lítið af fræi hefir þó komizt til
mín, en langtum minna en
skyldi. Ennfremur höfum við
fengið nokkuð af sitkagreni frá
Noregi, sem ættað er frá Kenai,
og vænti ég mér mikils af því.
Að gefnu tilefni skal það tekið
fram, að þær plöntur eru hvorki
til sölu né gjafar. Það hlýtur að
vera eitt aðal verkefni skóg-
ræktarinnar á næstu árum að
reyna að afla trjáfræs frá þess-
um stöðvum og öðrum með svip-
uðum hitaskilyrðum til þess að
auka möguleika skógræktarinn-
ar hér í framtiðinni.
Þegar gróðursetja á hina nýju
borgaTa í gróðurríki íslands
verður að velja heppilegustu
staðina fyrir þá. En þeir hljóta
48. Mað
Tómas Jónasson
kaupSélag’Sstjóri
Hofsósi
(Kveðja frá Þórði H. Frið-
bjarnarsyni frá Miðhóli.)
Hrunið finnst mér vígi
við höfðingjans fall.
Berst með stormi stuna.
Horfinn er þar skjöldur,
sem hlífði bezt
ungum manni og öldnum.
Hugur minn er hniginn
til heimkynnis þíns.
— Forsjárlaus er f jörður. —
Kjörið hafa dísir
þar konungshlut.
Vegferð skemmri en virðing.
Enga veit ég gýgi,
sem gréti ei
hvarf hins bezta Baldurs.
Engan, sem að bæri’ ei
blómin sín á
þína götu gengna.
Lykur heljarhúm
um hugi barna.
Þjáist móðir þreytt.
Bera vildi eg mega
að bróðurhluta,
söknuð þeirra og sorgir.
Harmbót veit eg gefna
húsfreyju þinni,
minning ágæts manns.
Lögmál gildir enn,
að líkn fylgi þraut,
vordögg hverjum vetri.
Mörgum finnst við ógn
auðnartómsins
lokið ljósum draumi.
Fleiri þó við sólfall
sælla vona
bindast björtum degi.
Enginn skyldi deila
við dómara sinn.
— Hann einn ræður réttast —
Drottinn, sem að gefur
þeim dánu ró.
Hinum líkn, er lifa.
Fríða.
lagið og stefndi það þá ritstjóra
Vísis fyrir þessi ummæli og
krafðist að þau væru dæmd dauð
og ómerk. Féll dómur í máli
þessu íyrir skömmu á þá leið að
öll þessi ummæli, sem Kristjáni
Guðlaugssyni var stefnt fyrir,
voru dæmd dauð og ómerk og
hann dæmdur til þess að greiða
kr. 75.00 í sekt og 50 krónur í
málskostnað.
Skrifstofa
Framsóknarflokksins
i Reykjavík
er á Lindargötu 1 D
Framsóknarmenn! Munið að
koma á flokksskrifstofuna á
Lindargötu 1 D.
að vera í hinu gamla skóglendi,
þar sem skjóls og forsælu nýtur
af gömlum stofnum. Það væri í
alla staði óheppilegra að gróður-
setja trén á bersvæði, því að
bæði er jarðvegur þar ófrjórri
og í alla staði óhentugri ung-
viði heldur en i skóglendi og svo
vantar skjólið, sem er hinu veik-
byggða ungviði fyrir mestu.
Ástæðan til þess, að ég hefi
dregið þessa hlið skógræktar-
málanna fram, er sú, að ég er
sannfærður um að á þessu sviði
eru ótakmarkaðir framtíðar-
möguleikar fyrir íslenzka skóg-
rækt. í mínum augum er það
tvennt einna mest um vert, að
fá barrtré til þess að dafna hér
og bæta hinn íslenzka birki-
stofn með kynbótum og úrvali á
því, sem til er í landinu.
Þá læt ég útrætt um hugleið-
ingar mínar í sambandi við
grein Jóns frá Ystafelli og vík
þá nokkrum orðum að aðalinni-
haldi greinar Jóhanns sýslu-
manns Skaptasonar. En það var
um hvernig mætti afla nægilegs
fjármagns til þess að aulca hér
skógrækt til muna. Tillaga hans
var að hækka erfðafjárskattinn
um helming, og verja þeim tekj-
um, er þannig fengjust, til þess
að rækta skóga. Þessi hugmynd
er út af fyrir sig góð, en erfða-
fjárskatturinn hefir á undan-
förnum árum ekki numið nema
um 50—60 þúsund krónum. Og
þar sem ekki er ástæða til að
ætla, að upphæð þessi fari ört
hækkandi, yrði fé þetta langt of
lítið til framtíðarstarfsemi skóg-
ræktarinnar hér á landi, svo
framarlega, sem ekki kæmi við-