Tíminn - 24.08.1939, Blaðsíða 3

97. blatl
TÍMKVTV, fimmtadaginn 24. ágúst 1939
387
A N N A L L
ÍÞRÓTTIR
Íþróttamót
á Valþjófsstað.
Á samkomu sem fór fram að
Valþjófsstað sunnudaginn 13.
ágúst fór fram keppni í ýmsum
íþróttum milli Ungmennafélags
Fljótsdæla og Samvirkjafélags
Eiðaþinghár.
Úrslit í frjálsum íþróttum urðu
þessi:
100 metra hlaup: 1. Sverrir
Emilsson (U.M.F.F.) á 12,6 sek.
2. Rögnvaldur Erlingsson (U.M.
F.F.) á 12,7 sek. 3. Snæþór Sig-
björnsson (S.E. á 13,1 sek.
Hástökk: 1. Rögnvaldur Er-
lingsson (U.M.F.F.) 1,52 m. 2.
Borgþór Þórhallsson (S.E.) 1,50
m. 3. Sverrir Emilsson (U.M.F.F.)
1,46 m.
Kúluvarp: 1. Guttormur Sig-
björnsson (S.E.) 9,25 m. 2. Jó-
hann Magnússon (S.E.) 9,00 m.
3. Borgþór Þórhallsson (S.E.)
8,75 m.
Langstökk: 1. Rögnvaldur Er-
lingsson (U.M.F.F.) 5,99 m. 2.
Guttormur Sigbjörnsson (S.E.)
5,33 m. 3. Axel Jónsson (U.M.F.
F.) 5,12 m.
Stangastökk: 1. Rögnvaldur
Erlingsson (U.M.F.F.) 2,68 m. 2.
Guttormur Sigbjörnsson (S.E.)
2,68 m. 3. Sigurður Sigbjörnsson
(S.E.) 2,58 m.
Fljótsdælingar höfðu 16 stig
en Eiðaþinghármenn 14 stig.
Þá fór fram 4 x 100 metra boð-
hlaup. Unnu Fljótsdælingar það
á 55,1 sek. Eiðamenn voru
55,5. Að síðustu fór fram fót-
boltakeppni á milli félaganna.
Unnu þar Eiðamenn með 3
mörkum gegn 1.
Það er hugsað til þess í fram-
tíðinni, að félögin U.M.F. Fljóts-
dæla og Samvirkjafélag Eiða-
þinghár, heimsæki hvort annað
á víxl, svo að árlega fari fram
keppni í íþróttum milli félag-
anna. Gæti það orðið mjög gott
til að efla áhuga fyrir íþróttum
innan félaganna, auk þess, sem
ánægjuleg kynning fylgir slíkri
starfsemi. B. Þ.
Knattspyrnumót II. fl.
hófst síðastl. þriðjudag og er
nú lokið. Úrslitin urðu þau, að
K. R. vann mótið, sigraði alla
keppinauta sína.
Urslit í einstökum leikj um
urðu þessi:
K. R. — Fram 4:1
K. R. — Valur 2:0
K. R. — Vikingur 3:0
Valur — Fram 0:1
Valur — Víkingur 0:0
Fram — Víkingur 4:0
í öðrum flokki rnega keppend-
ur ekki vera eldri en 18 ára.
miklu frá héraðsbúum. Hefir það
aldrei áður verið gert, að lög-
gilda stað fyrir héraðsskóla, áð-
ur en byrjað var á kennslu og
mannvirkjum. Var þessi til-
breytni gerð um Varmahlíð, af
því aldrei varð um það deilt, að
þar voru náttúruskilyrði og að-
staða öll í bezta lagi til mikilla
framkvæmda.
Á fyrstu árum Varmahlíðar-
félagsins gætti nokkurrar mót-
stöðu frá mönnum, sem hugðu
að Varmahlíð gæti orðið keppi-
nautur Hólastóls og kastað á
hann skugga. En von bráðar
hvarf þessi ótti. Hólar höfðu sína
fornu frægð og sitt dásamlega
friðsæla og litauðga umhverfi.
Þar var annar af tveimur bún-
aðarskólum landsins. Ef búnað-
arskólarnir höfðu áður fyrr haft
ástæðu til að telja, að þeir væru
vanræktir af þingi og þjóð, þá
var sú ástæða nú horfin. Al-
þing gerði veg beggja bænda-
skólanna mikinn og sýndi þeim
margháttaða umhyggju. Og
bændastéttin sýndi þessum
skólum fyllstu tiltrú . Aðsókn
bændaefna til náms á Hvann-
eyri og Hólum er nú meiri en
skólar þessir geta tekið á móti.
Vinir Hólastóls sannfærðust
fljótt um, að Varmahlíð yrði ein-
göngu til stuðnings sérskólunum,
með því að vekja líf og þrótt í
æsku héraðsins.
V.
Varmahlíðarfélagið stefnir að
því að reisa myndarlegan hér-
aðsskóla í Varmahlíð, þar sem
skilyrði yrðu góð til íþrótta og
Dánardægur.
Jakobína Pétursdóttir að
Litlu-Strönd í Mývatnssveit and-
aðist hinn 20. ágúst, nær 89 ára
að aldri. Jakobína var ekkja Jóns
Stefánssonar bónda á Litlu-
Strönd, sem þekktastur er undir
ri thöf undarnaf ninu Þorgils gj all-
andi. Bjuggu þau hjón lengst af
að Litlu-Strönd og hefir Jakob-
ína dvalið þar í fimm áratugi.
Jakobína var ein Reykj ahlíðar-
systkina, sem alþekkt voru, en
flest eru nú látin.
Þegnskylduvínnan
(Framh. af 2. síðu)
þrótt og þjálfun í lífsuppsprett-
ur hins sleitulausa erfiðis. Ef
þeir dagar koma, að þetta vesa-
lings fólk, sem á æskuárum sín-
um var svipt veigamesta þætt-
inum í góðu uppeldi, verður til-
neytt að vinna sjálft fyrir dag-
legum þörfum sínum, þá er það
oft allsendis ófært til þess. En
ekki er þó aðeins, að iðjuleysi
ungdómsáranna sjúgi merginn
úr fólkinu heldur sogast hundruð
efnilegra manna og kvenna, oft
meira að segja uppistöðubezta
fólkið, er mesta hefir athafna-
þörfina, út á hina hálustu stigu,
þar sem óvíst er hversu tekst
um forráð fóta. Þannig er stór
hluti æskulýðsins falli vígður.
Ein er sú leið, sem þetta fólk
á sér til bjargar: Að þáttur erf-
iðisvinnunnar verði á ný ofinn
inn í líf þess, að þáttur vinn-
unnar verði geröur að uppistöðu
þeirrar menningar, sem þjóðfé-
laginu ber skylda til að brynja
þegna sína með á æskualdri. Þar
er þegnskylduvinnan lausnar-
orðið. Þar mundu unglingarnir
læra að erfiða, þar myndu þeir
stælast og þjálfast að andlegu
og líkamlegu þreki. Þeir myndu
vaxa að félagslegum skilningi og
þekkingu á högum og háttum
annarra þjóðfélagsþegna og fá-
víslegur stéttarþótti hverfa.
III.
Þá er að vikja að þörfinni á
auknum framkvæmdum og um-
bótum í landinu. íslendingar
hafa verið athafnadrýgri nokkra
síðustu áratugi við að skapa var-
anlegar umbætur heldur en
margar kynslóðir áður. Fyrir
einum tug ára var jafnvel hver
þjóðfélagsþegn, sem ekki sinnti
sjálfri framleiðslunni og á ann-
að borð fékkst til að drepa hendi
í kalt vatn, önnum bundinn við
framkvæmd óteljandi umbóta,
sem einstaklingar, sveitarfélög
eða ríki stóð að. Á þeim árum var
eðlilega ekki mikið um þegn-
skylduvinnu rætt. En síðan hef-
margþættrar, hagnýtrar kennslu
fyrir pilta og stúlkur. Á sumrin
yrði skólinn eitt af helztu gisti-
núsum landsins og því fullkomn-
ari, þar sem nú er fengin reynsla
um það frá öðrum eldri skólum,
hversu haga þarf húsum til að
geta orðið við skynsamlegum
óskum sumargesta. Auk skólans
og gistihússhalds yrðu þar að
sjálfsögðu haldnir margir af
stærstu mannfundum og gleði-
samkomum héraðsbúa. Þvílíkir
staðir eru aldrei mannlausir.
Fólkið í dreifbýlinu hefir mikla
þörf fyrir ný orkuver til menn-
ingarauka í stað hinna mörgu
gömlu stórbýla, sem hafa nú um
stund misst nokkuð af sinni
fornu frægð.
Sunnanvert við hverina í
Varmahlíð er stallur mikill í
hlíðinni. Liggur þar nálega slétt
melalda frá norðri til suðurs, en
gróinn hvammur á bak við. Það
er ráðgert, að meginbyggingin í
Varmahlíð verði, mjög stórt
tveggja hæða hús. Það veröur
reist á þessari melöldu. Bygging-
in stefnir frá suðri til norðurs
eftir línu, sem dregin er frá
Drangey í Mælifellshnjúk. Und-
irstaða er þar hin bezta, því að
hvarvetna er hellubjörg á að
byggja. Frá norðurhorni megin-
hússins verður byggð álma þvert
í vestur og lokar hún hvammin-
um fyrir norðannæðingi. En inn
í þessum hvammi, í skjóli við
væntanlegt íþróttahús, hefir
verið byggð hin mikla og fagra
sundlaug, 33 m. á lengd og 12
metrar á breidd. Úr hlíðinni of-
an við hvamminn er hið bezta
I
Gula bandið
er bezta og ódýrasta smjörlíkið.
1 heildsölu h|á
Hraðferðir B. S. A.
Alla daga nema mánudaga um Akranes og Borgarnes. —
M.s. Laxfoss annast sjóleiðina. Afgreiðslan i Reykjavík á
Bifreiðastöð íslands, sími 1540.
Bifreiðastöð Akureyrar.
Samband í sl. sam vinnuf élaga
Sími 1080.
Bændur!
ir viðhorfiö breytzt eins og lýst
hefir verið hér að framan. Um-
bótaþörfin er þó enn söm og
áður og jafnvel meiri. Mörgum
mun þykja, sem nægir skattar
hafi verið lagðir á landsfólkið til
þess að halda í horfinu um hin-
ar opinberu framkvæmdir. Er þá
skynsamlegt af þjóðfélaginu að
láta mörg hundruð gervilegra
unglinga spillast og sóa hæfi-
leikum og fjármunum í iðju-
leysi meðan ekki hægt er að
sinna margháttuðum aðkallandi
umbótum, jafnvel þótt hinar
vinnandi stéttir, sem ávallt bera
uppi allan þjóðarbúskapinn,
leggi að sér til hins ítrasta á alla
lund? Varla munu margir treyst-
ast til þess að svara þeirri spurn-
ingu játandi.
Viðhald þeirra umbóta, sem
unnin hafa verið, er þegar orðið
mjög mikill kostnaðarliður og
færist ávallt í aukana. Aðeins
eitt dæmi skal nefnt hér. Ak-
vegakei'fi landsins er nú orðið
um 3300 kílómetrar á lengd.
Viðhaldið eitt nemur innan
skamms einni miljón króna á
ári hverju. Og viðhaldskostnað-
ur hækkar ekki einvörðungu í
hlutfalli við það, sem akvegirnir
lengjast, heldur krefur aukin
umferð og þyngri og stærri bif-
reiðar en áður miklu meira við-
halds. Auk þess verður æ erfiðari
með hverju ári um hentugan eða
jafnvel nothæfan ofaníburð í
vegina, svo að viðhaldskostnað-
ur eykst að mun þess vegna.
Sömuleiðis verður viðhald síma-
lína, vita og sjómerkja, hafn-
armannvirkja o. s. frv. æ dýrara.
Hvenær, sem syrtir að til
stórra muna um afkomuna í
landinu, munu ríkistekjurnar,
miðað við núverandi skattaálög-
ur, illa hrökkva til þess að halda
því í horfinu, sem þegar hefir
verið framkvæmt, hvað þá nokk-
uð verði aukreitis til nýrra at-
haína. Þá mega bændurnir bíða
þolinmóðir handan við óvegaðar
heiðarnar, þangað til erfiðleika-
sortanum léttir af, fiskimenn-
irnir þurfa ekki að vænta lend-
ingarbóta eða hafnargerðar í
þorpi sínu, ekki verða þá háar
upphæðirnar, sem ríkisstj órnin
telur sér fært að leggja til varna
gegn ágangi sands eða vatna,
(Framh. á 4. síðu)
útsýni yfir þessa opnu laug. Þar
geta þúsundir manna setið á
hækkandi bekkjum, sem náttúr-
an sjálf hefir búið til, og horft á
sundfrækni æskunnar á kapp-
mótum.
í meginbyggingunni verða
skólastofur á neðri hæð, en nem-
endaherbergi á annarri hæð. Á
sumrin verður kennslustofunum
breytt í setustofur, er nemenda-
herbergin gerð að svefnstofum
gesta. Skilyrði eru hentug til að
unnt verði að hafa rennandi
vatn heitt og kalt í hverju her-
bergi.
En auk aðstöðu til íþrótta-
náms og bóklegrar kennslu, mun
vinnunni og búskapnum ekki
gleymt í Varmahlíð. Hugir flest-
allra áhugamanna um uppeldis-
mál hníga nú að því, að gera
héraðsskólana að undirbúnings-
stofnunum fyrir duglega og fjöl-
haga landnámsmenn. Þessvegna
verður að reisa stóran, einfaldan
vinnuskóla nokkuð frá megin-
byggingunni. Þar læra ungir
menn steinsteypu og gera bygg-
ingar úr steyptum steinum', að
slétta steinveggi utan og innan,
að koma fyrir hita- og rafleiðsl-
um í íburðarlitlum húsum, mála
herbergi og fóðra veggi. Jafn-
hliða þessu verður hinum ungu
mönnum kennt að gera einföld
húsgögn og nauðsynlegustu hluti
úr smíðajárni og leðri. Samhliða
þessu læra konur matargerð,
vefnað, sauma og meðferð ung-
barna. Stephan G. Stephansson
hefir í ódauðlegri ferskeytlu lýst
hinu fjölþætta starfi landnem-
(Framh. á 4. síðu)
Húseígnir.
Mér hefir verið falið að selja
f jölda húseigna á ýmsum stöðum
í bænum. Þar á meðal eru nokkr-
ar villur í smíðum til afhend-
ingar 1. okt. n. nk.
Þeir, sem hafa hugsað sér að
kaupa húseignir á þessu hausti,
ættu að koma sem fyrst og at-
huga hvað ég hefi að bjóða.
Húsaskipti geta komið til gerina
í ýmsum tilfellum.
LÁRUS JÓHANNESSON,
hæstaréttarmálaflutningsmaður
Suðurgötu 4. Símar 4314 og 3294
Munið að hafa ávalt liin ágætu
Sjaf nar-júgursmyrsl
við heudina.
Fást hjá kaupfélögum og kaupmönnum
um land allt.
Bírgðir í Reykjavík hjá
Samband ísl. samvínnufélaga
Sími 1080.
Hinásölnverð
á eftírtöldum tegundum af tóbaki má eigi
vera hærra en hér segir:
Rjól B. B . . . kr, 14 pr
Mellemskraa B. B . í 50 gr. pk — 1,50 -
Smalskraa B. B. • . í 50 — 1,70 -
Mellemskraa Obel . í 50 — 1,50 ~
Skipperskraa Obel . í 50 — 1,60 -
Smalskraa Obel . . í 50 — 1,70 '
Utan Reykjavíkur og Hafnarfjarðar má leggja allt
að 3% á innkaupsverð fyrir sendingarkostnaði til
útsölustaðar.
Tóbakseínkasala ríkisíns.
Hjartanlega þökkum við öllum þeim, sem sýnt hafa
okkur samúð og vinarliug í erfiðleikum okkar síðastliðið vor.
En þó sérstaklega sveitungum okkar fyrir rausnarlega pen-
ingagjöf, sem þeir hafa fært okkur.
Biðjum við góðan guð að launa eftir því, sem hann sér
hverjum bezt henta.
Litla-Skarði í ágúst 1939.
Guðlaug Klemensdóttir
Hermann Guðmundsson.
• ÚTBREIÐIÐ TÍMANNf

204 William McLeod Raine:
sagði Wagner, og það brá fyrir glampa
í augunum. Hann var sárfeginn að fá
tækifæri til að koma svona nálægt þess-
um ræmda glæpamanni. — Ég skal
sannarlega athuga hann. Þurfti faðir
þinn að skjóta hann áður en hann
vildi gefast upp?
— Nei, pabbi segir að hann hafi
fengið skot í viðureigninni við Walsh.
Ég veit ekki hvort Steve eða Dug hefir
skotið á hann.
— Ætlar þú að vera hjá Steve?
— Já.
Læknirinn lagði af stað með tösku
sína í hendinni. Molly horfði á hann út
um gluggann, þegar hann gekk yfir
hlaðið til skálans. Hún óskaði þess að
hún væri strákur, en ekki stelpa. Hana
dauðlangaði til þess að ganga til skál-
ans og sjá fangann og heyra einu sinni
ennþá hina drafandi en hörðu rödd
hans. Það var ekki ómögulegt, ef hún
fengi aftur að hlusta á þessa hörðu,
egnandi rödd, sem hann notaði til að
spotta heiðarlegt fólk, — að hún gæti
reiðst svo við hann, að reiðin ynni bug
á þeim tilfinningum, sem hún bar í
brjósti til hans--------
Hún sárskammaðist sín. Það var þá
svona, að hún var ekki jafngóð af blekk-
ingunum.
Flóttamaöurinn frá Texas 201
Walsh. Hendur hans voru bundnar á bak
aftur, og frá þeim lá kaðall í hnakkkúlu
föður hennar. Fanginn leit upp í glugg-
ann, eins og hann hefði búist við Molly
þar, og hún fékk ógurlegan hjartslátt.
Hún hafði sífellt talið sér trú um, að
hann væri þorpari, og hún hafði hálft
um hálft búist við að sjá mannvonzku-
svip á andliti hans núna, þegar augu
hennar væru ekki blinduð af neinni
heimsku. Hann myndi vera skömmustu-
legur og hnugginn, þorpari, sneyddur
öllu yfirskini velsæmisins. Þannig hafði
hún hugsað.
Hann var alls ekkert svipaður þessu.
Þetta eina tillit hafði verið nóg til þess
að segja henni, að jafnvægi hans var
ekki raskað og þó þeir kæmu með hann
bundinn, þá bar hann sig eins og sá einn
getur, sem ekki er sigraður. Það var sama
bitra háðsbrosið og áður, sem hún hafði
séð leika um varir hans, er hann leit í
gluggann. Þetta háðsbros hafði á svip-
stundu þurrrkað burt allar reglurnar,
sem hún hafði með svo mikilli nákvæmni
og ötulleik sett sér. Hún fann að hún
skalf. Hún gat ekki skilið veikleika sinn.
í hug hennar ólguðu taumlausar tilfinn-
ingar.
Fanginn var tekinn hranalega af baki
og Molly heyrði til föður síns:
— Verið þið rólegir drengir, þið hafið