Tíminn - 23.01.1940, Page 4

36
TÍMIM, þriSjndagiim 33. jamúar 1940
9. blaS
Bnkur
(Framh. af 3. síðu)
hagsatriði er þó þessi fram-
leiðsla ekki.heldur veldur hitt.að
nokkrir örðugleikar eru á útveg-
un rótargerlanna og auk þess
sem þeir þola ekki langan
flutning né langa geymslu, en
dýrt spaug fyrir menn, ef rækt-
unin mistekst af þeim sökum.
Margir bændur binda miklar
vonir við belgjurtaræktina.
Sigurður J. Líndal á Lækja-
móti ritar grein um saman-
burðarsýningu á sauðfé í Rom-
mehed í Dölum í Svíþjóð síðast-
liðið sumar. Gerir hann þar
grein fyrir eiginleikum ýmissa
norrænna fjárkynja og er margt
fróðlegt í þeirri frásögu.
Loks eru skýrslur um verðlag
á ýmsum vörum, fjárveitingar
ríkisins til landbúnaðarins o. fl.
Ferðasaga
(Framh. af 3. síðu)
í yfir 100 ár. Þar sló því oft
niður á ferðamenn, en aldrei
nema á einn í senn, þótt margir
væru þar á ferð, en sá, er fyrir
því varð, féll jafnan dauður nið-
ur. En þó kom oft fyrir að menn
færu um skarðið án þess að
verða fyrir neinu illu. En um
1730 urðu svo mikil brögð að
þessu, að helzt var álitið stafa
myndi frá illum anda. Bauð þá
biskup landsins Þorleifi Skafta-
syni prófasti, að halda guðsþjón-
ustu og bænagerð þar á staðn-
um. Altari var byggt úr grjóti
og guðsþjónusta haldin í viður-
vist margra manna. „Þetta
skeði um 1735 og frá þeim tíma
hefir enginn orðið þar fyrir
neinu illu“, segja þeir ferðafé-
lagar. Og ekki bæta þeir neinni
athugasemd við þessa sögu, þótt
þeir séu því annars vanir, þegar
um hjátrú og hindurvitni er að
ræða. Og nú er grjótaltarið lík-
lega fokið út í veður og vind.
Ég leit á landabréfið snöggvast,
í góða veðrinu sunnan við
skarðið, hneppi svo að mér
jakkanum og fer upp í óveðrið
og úrkomuna. Fyrst er það
slydda, en von bráðar er hún
orðin að rigningu, sunnlenzkri
slagviðris rigningu. En undir
eins hallar undan fæti, því að
skarðið er mjótt og ég tek af
mér krókaleiðir og held beint
niður. Eftir stundarfjórðungs
bil kemur bíllinn á móti mér og
kl. 2.45 er ég kominn niður til
Sódóma Norðurlandsins, Siglu-
fjarðar, og sezt að í áfengis-
útsölu hins unga og sjálfstæða
íslenzka ríkis.
Þar sezt ég að hjá mínu
gamla vinafólki austan úr Mýr-
dal, Bjarna Kjartanssyni fyrr-
um kaupfélagsstjóra í Vík og
konu hans, Svanhildi, dóttur
kempunnar Einars Hjaltasonar.
Þeir Bjarni og Einar björguðu
einu sinni lífi mínu, er ég hafði
lent í snjóflóði ásamt öðrum
strákum í Vík, árið 1906. En sú
frásögn rúmast ekki í þessari
ferðasögu, sem er orðin lang-
röndótt og verður að fara að
enda.
Ég hefi komið 4 sinnum til
Síglufjarðar, en þó aldrei séð
tÍR BÆNUM
Um daglnn og veginn.
Nú er hann Héðinn fallinn frá
formannstróninum dýra.
Búið er erfitt stjómarstjá,
slokknuð hans valdatýra.
Var hann ætið á vorri jörð
villugjarnt lamb í Stallns hjörð,
öðrum þó ætti að stýra. Z.
Kosningunum í Dagsbrún
lauk þann veg, að B-listi, listi Sjálf-
stæðismanna og Alþýðuflokksmanna,
hlaut 729 atkvæði við stjórnarkosningu
og 717 atkvæði við trúnaðarráðskosn-
ingu og fékk alla frambjóðendur sína
kjörna. Á-listinn, listi kommúnista og
Héðins Valdemarssonar, hlaut 636 at-
kvæði við stjórnarkosningu og 622 at-
kvæði við trúnaðarráðskosningu.
Fundi F. U. F. í Reykjavík,
sem auglýst var i laugardagsblaðinu
að yrði haldinn i kvöld.er af sérstökum
ástæðum frestað til næsta kvolds, mið-
vikudagskvölds. Verður hann þá hald-
inn i Sambandshúsinu, eins og ráð-
gert hafði verið, og hefst klukkan 8,30.
Dagskrá er eins og áður hefir verið
augl’"’st: Stjórn félagsins skýrir frá
undirbúningi þeim, sem gerður hefir
verið vegna 10 ára afmælis félagsins.
Til umræðu verða: Uppeldisáhrif
sveita og bæja, framsögumaður Karl
Sveinsson; launamál, málshefjandi
Jón Helgason blaðamaður. — Þátttak-
endum á stjórnmálanámskeið S. U. F.
boðið á fundinn.
Árshátíð Samvinnuskólans
verður haldin í Oddfellowhúsinu
næstkomandi föstudagskvöld. Núver-
andi og eldri nemendur ættu að fjöl-
menna. Samkoman hefst klukkan 9.
hann, því það hefir alltaf verið
að kvöldi eða nóttu til. Og eins
fór nú. Ég sit í ró hjá Svanhildi
og Bjarna það sem eftir var
dagsins og nóttina með, til
morguns, þegar klukkan var að
ganga 7. Þá fór mjólkurbátur-
inn til Akureyrar.
Við erum fáir farþegarnir,
ólgan óx því meir sem við fjar-
lægjumst kaupstaðinn. Við ber-
um okkur karlmannlega og sá
yngsti tekur munnhörpuna og
hásetaklefinn fyllist af hljómum
— nýjustu danslögin draga at-
hyglina frá veltingnum. Einn
eftir einn skríður samt 1 rúm-
fletin hásetanna og þegar við er-
um á móts við Helluna, þá hættir
hljómlistin skyndilega. Og síð-
an ekki söguna meir, þá sjó-
ferð. Eftir 4—5 tíma erum við
komnir á Dalvík, þar förum við
í land, fáum okkur bíl inn til
Akureyrar.
Þaðan slapp ég eftir tvo daga,
með síðustu hraðferðinni til
Reykjavíkur.
Ragnar Ásgeirsson.
Á víðavangi.
(Framh. af 1. síOu.)
stæðisflokkurinn og Framsókn-
arflokkurinn ættu að mynda
stjórn, án þátttöku Alþýðu-
flokksins. — Framsóknarflokk-
urinn tók þetta mál síðan upp
á næsta þingi á þeim grund-
velli, sem forsætisráðherra hafði
lagt með framangreindum um-
mælum, þar sem ástandið var
þannig í alþjóðamálum að full
nauðsyn virtist fyrir slíka stjórn.
Þurfti að bíða alllengi eftir
þeirri ákvörðun Sjálfstæðis-
flokksins, að hann tæki þátt í
samstarfinu, og greiddu 8 af 17
þingmönnum flokksins atkvæði
gegn því.
Verðlag og viðsklpta-
ráðstafanir innanlands
(Framh. af 2. siðu)
öllum helztu nauðsynjum. Þann-
ig hefir nefndin komið í fram-
kvæmd, og beitt sér fyrir með
samkomulagi við innflytjendur,
víðtækum verðjöfnunarsamn-
ingum um kol, olíu og nokkrar
fleiri vörur. Er starf nefndar-
innar því orðið afar umfangs-
mikið, og fylgir því mikil á-
byrgð. Fer því alls fjarri, að
æskilegt sé, að þurfa að hafa
svo víðtæk afskipti af þessum
málum, en hjá því verður alls
ekki komizt.
Yfirleitt má segja, að kaup-
menn, kaupfélög »g iðnrekend-
ur, sem eiga að búa við starf-
semi verðlagsnefndar, hafi tek-
ið afskiptum hennar af skiln-
ingi, — þótt auðvitað séu ein-
stakar undantekningar frá
því, eins og gerist og gengur.
Það er merkilegt, og full ástæða
til að geta þess hér, að á íslandi
hafa verið sett lagaákvæði um
það með samþykki allra aðal-
flokkanna, að eldri vörubirgðir
mætti ekki hækka í verði nema
með sérstöku samþykki verð-
lagsnefndar, en um svipuð laga-
ákvæði hafa orðið hinar hörð-
ustu deilur í nágrannalöndum
okkar. Má sjálfsagt fyrst og
fremst þakka það stjórnmála-
samstarfinu hér, að svo ágrein-
ingslaust hefir orðið um lausn
þessara mála.
Nú hefir verið horfið að því
ráði, að ákveða kaupgjald fyrir
líðandi ár í hlutfalli við hækk-
un framfærslukostnaðar. Eins
og nú er komið eiga framleið-
endur því jafnvel mest allra
undir því, að hægt verði að
halda verölaginu á neyzluvör-
um innanlands á eðlilegum
grundvelli. Ég efast ekki um, að
verðlagsnefnd mun gera það
sem hún getur, en þó mun það
ekki reynast einhlítt, þarf hún
mjög að styðjast við þegnskap
þeirra, sem undir eftirlitinu eiga
að búa, og viðskiptin annast.
Jafnframt verður hún að njóta
aðstoðar alls almennings, ef
starf hennar á að ná tilgangi
sínum.
Þótt eigi geisaði ófriður nema
fjóra síðustu mánuði ársins 1939,
þá má víst segja það með full-
um rétti, að stríð og stríðsótti
hafi sett svip sinn á allt við-
skiptalíf þess árs. Framan af
árinu bjuggust menn hálft í
hvoru við styrjöld, — en þó lögðu
margir naumast trúnað á, að
svo myndi fara, fyrr en ófrið-
urinn var orðin staðreynd. Allt
viðskiptalíf var háð í kveljandi
óvissu. Áttu menn að vænta
þess, að friðsamleg lausn fengist
á deilumálum þjóðanna, dregið
yrði úr vigbúnaði og verðlækk-
un yrði almenn? — Eða áttu
menn að búast við stríði og
verðhækkun? Áttu menn að
leggja áherzlu á innkaup eða
áttu menn að draga þau eins og
fært var?
Ríkisstjórnin taldi rétt, að
vera við öllu búin eftir því sem
föng stóðu til, og miðaði ráð-
stafanir sínar við það, að til
ófriðar kynni að koma. Stjórn-
inni var það að vísu Ijóst, að
óhugsandi var að ríkissjóður
keypti nokkuð að ráði af
varningi til þess að liggja
með, til öryggis, ef ófrið bæri að
höndum. En þrátt fyrir það
taldi hún rétt að gera ráðstaf-
anir til þess að hraðað yrði inn-
kaupum á brýnustu nauðsynja-
vörum.
í maímánuði athugaði ríkis-
stjórnin, í samráði við nefnd
þá, er skipuð hafði verið til þess
að gera tillögur um undirbún-
ing ef til ófriðar drægi, hvaða
nauðsynjar yrði óhjákvæmilegt
að kaupa vegna síldarútvegsins
og annarrar framleiðslu sum-
arsins. Hafði nefndin og ríkis-
stjórnin samband við innflytj-
endur og hvatti til þess að hrað-
að yrði innkaupum þessa varn-
ings svo sem unnt væri. — Um
mánaðamótin júlí og ágúst
byrjaði ríkissjórnin að athuga
um innkaupin til vetrarins, og
var þá haft samband við inn-
flytjendur helztu útgerðarnauð-
synja, einkum kola, — og svo
bankana.
Hvatti ríkissjórnin til þess að
kaup yrðu gerð þá þegar, og
kynnti sér, að möguleikar voru
þá fyrir hendi til þess að fá
lengri gjaldfresti en venjulega,
og myndu því kaupin ekki
þyngja gjaldeyrisverzlunina þótt
þau væru gerð strax.
Er hér ekki hægt að rekja
áhrif þessara ráðstafana í ein-
stökum atriðum, en þegar stríð-
ið skall á, s. 1. september, voru
birgðir hér af sumum nauðsynj-
um með meira móti, miðað við
þann árstíma.
* Eftir að stríðið skall á, var
þessu starfi haldið áfram í
samráði við innflytjendur, og
unnið að útvegun þeirra vara,
sem mest reið á. Hafði áður far-
ið fram athugun á birgðum
ýmsra helztu útgerðarnauðsynja
og hráefna, og voru skýrslur
um það efni tilbúnar í stríðs-
byrjun, og hafðar til hliðsjón-
ar.
í stríðsbyrjun gerðist vöru-
afgreiðsla í Bretlandi mjög örð-
ug nema á kolum, og var þá
þegar brugðið við og byrjað á
viðskiptum við Ameríku, og hafa
þar verið keyptar reglulega síð-
an nokkrar þýðingarmiklar
vörutegundir, s.s. sykur, korn-
vörur, smjörlíkisolíur o. 'fl. Um
sama leyti var ákveðið að ráða
Vilhjálm Þór sem viðskiptafull-
trúa ríkisstjórnarinnar í New
York.
Um það leyti, sem ófriðurinn
brauzt út, varð það ljóst, að
nokkrir örðugleikar myndu verða
á því að koma við aðdrætti
helztu neyzluvara, þar sem mik-
ill fjöldi innflytjenda starfaði
að þessum málum. Gengu kaup-
menn þeir, sem unnið höfðu að
innflutningi helztu nauðsynja,
í félag og stofnuðu innflytj enda-
samband kaupmanna. Starfar
það eins og nú standa sakir, að
innflutningi þess varníngs, er
skömmtunin nær til, t. d. kaffi,
sykurs og kornvara, og má vera
að það færi út starfssvið sitt
síðar.
Er því það fyrirkomulag
á kaupum þessara vara nú, að
Samband íslenzkra samvinnu-
félaga og innflytjendasamband
kaupmanna annast þau að lang-
samlega mestu leyti og standa
þessar stofnanir í sambandi við
ráðuneytið og skömmtunarskrif-
stofu þess. Skömmtunarskrif-
stofan fylgist með birgðum
þessa varnings á hinum ýmsu
stöðum á landinu og þörfinni
fyrir þær. Síðan eru kaup ákveð-
in af innflytjendum í samráði
við skrifstofuna, en Eimskipa-
félag íslands hleður skip sín
þessum vörum eftir samkomu-
lagi við þessa aðila. Ennfremur
fylgist ráðuneytið með birgðum
og innkaupum á ýmsum öðrum
nauðsynjavörum. Hefir skrif-
stofa innflutnings- og gjald-
eyrisnefndar haft með höndum
skýrslusafnanir í þessu skyni
þegar ekki er um skömmtunar-
vörur að ræða.
í byrjun stríðs bar á því, að
krafizt var staðgreiðslu fyrir
ýmsar vörur, sem áður höfðu
verið keyptar með gjaldfresti.
Gerði þetta og gerir enn mjög
mikla greiðsluerfiðleika. Hefir
því verið þörf hinnar nánustu
samvinnu á milli bankanna og
ráðuneytisins til þess að sjá um
að gjaldeyrir sá, sem inn hefir
komið, fari íyrst og fremst til
greiðslu þeirra nauðsynja, sem
brýnastar voru og að þeir sætu
fyrir, sem mesta hafa þörfina.
Hafa að þessu unnið fulltrúar
þessara stofnana, sem starfað
.OAMla Btó--—
Valsakóngurínn
Johann Strauss.
Amerísk kvikmynd um
tónskáldið fræga og hina
ódauðlegu valsa hans.
Aðalhlutv. leika:
LUISE RAINER,
FERNAND GRAVEY
og
MILIZA KORJUS.
hafa síðan 1938 að samræmingu
gj aldeyrisverzlunarinnar.
Með samstarfi innflytjenda,
bankanna og ráðuneytisins og
þeirra stofnana, sem starfa í
umboði þess, hefir tekizt
þrátt fyrir allt að afla hinna
brýnustu nauðsynja, og ekki enn
sem komið er orðið tilfinnan-
legur skortur á neinu, sem þurft
hefir til framleiðslunnar, en oft
hefir reynzt örðugt og snún-
ingasamt að sinna þessum mál-
um. Munu birgðir helztu nauð-
syna hafa aukizt allverulega
frá því, sem þær voru i stríðs-
byrjun. Hefir jafnan verið hin
bezta samvinna milli ráðuneyt-
isins og hinna opinberu stofn-
ana annarsvegar og innflytj -
endanna hinsvegar.
Fyrir alllöngu síðan var það
ljóst, að ekki myndi verða kom-
izt hjá því að setja á skömmtun
helztu lífsnauðsynja aðfluttra,
ef til ófriðar kæmi. Hafði verið
unnið að undirbúningi þessa
máls í viðskiptamálaráðuneyt-
inu, og um það leyti, sem ófrið-
urinn byrjaði, lágu fyrir full-
gerðar áætlanir um fyrir-
komulag þessara mála. Hinn
1. september var gefin út
reglugerð um það fyrir-
komulag, er gilda skyldi til
bráðabirgða. Var augljóst, að
óhugsandi myndi að koma því
fyrirkomulagi á þá strax, er við-
unandi væri til frambúðar. Um
leið og bráðabirgðafyrirkomu-
lagið var sett á laggirnar, var
unnið að endanlegu skipulagi
þessara mála.
Hinn 16. september, eða
hálfum mánuði eftir að stríð-
ið skall á, voru skömmtun-
arseðlar, ásamt fyrirmælum um
skömmtunina komnir út um allt
land, og byrjaði skömmtunin
frá þeim degi að telja.
Þess er að vænta, að alltaf
eigi sér stað nokkur óánægja
með vöruskömmtun. Þarfir
manna eru svo misjafnar
og venjurnar svo ólíkar,
að sitt hentar í rauninni
hverjum. Þegar menn svo neyð-
ast til að setja öllum sömu regl-
ur, þá verða hinir verstu árekstr-
ar við venjur manna. En hjá
slíku verður ekki komizt. Ef ekki
væri vöruskömmtun, ættum við
sífellt yfirvofandi, að hinir bet-
ur megandi keyptu upp vöru-
birgðir, en hinir sætu eftir með
sárt ennið, og fengju litið sem
ekkert. Þessi hætta er alltaf
fyrir hendi þegar vænta má
verðhækkunar, og meðan óvissa
rlkir um aðflutninga til lands-
ins og enginn veit nema sigl-
ingar teppist þegar minnst var-
ir.
Ég hefi oft orðið þess var, að
menn langar til þess að vita, hve
mikið muni sparast vegna
skömmtunarinnar. Ráðuneytið
hefir reynt að gera sér grein
fyrir þessu með aðstoð skömmt-
unarskrifstofu ríkisins, en það
liggja þó ekki fyrir þær upp-
NÝJA BÍÓ
Dóttir póstaf-
greiðslumaimsiiis
Frönsk afburða kvikmynd
gerð eftir samnefndri sögu
rússneska stórskáldsins Al-
exanders Puschkin. Aðal-
hlutverkið leikur einn af
mestu leiksnillingum nú-
tímans HARRY BAUER, á-
samt Jeanine Crispin, Ge-
orges Rigaud o. fl. Mynd-
in gerist í St. Pétursborg
og í nánd við hana á keis-
aratímunum i Rússlandi.
Kynnist franskri kvik-
myndalist. Börn fá eki aðg.
lýsingar um neyzluna síðan
skömmtun hófst, að unnt sé að
svara þessu nákvæmlega. En ef
við miðum annarsvegar við inn-
flutning þessara vara undan-
farið og hinsvegar við það, að
menn noti að fullu skömmtun-
arseðla sína, sem þó verður að
sjálfsögðu ekki, þá mun láta
nærri, að með núverandi verð-
lagi á skömmtunarvörum, komn-
um hér á höfn, sparist um 1
miljón og 350 þúsundir króna
á skömmtunarfyrirkomulaginu.
Gert er þó ráð fyrir að sparnað-
urinn verði meiri,, þar sem
sumir munu ekki nota til fulls
skömmtunarseðla sína, eins og
áður er sagt. Er sparnaðurinn
langmestur á sykri, eða 1370
smál.
Þá getur þótt fræðandi að
geta þess, að ef sykurskammt-
urinn væri lækkaður úr 2 kg. á
mánuði í 1,5 kg., þá myndi spar-
ast á því um hálf miljón króna,
miðað við núverandi verð á
sykri, komnum hér í höfn. Ef
að sama skapi yrði dregið úr
hveitiskammtinum, virðist það
myndi spara 600 þús. kr. Sam-
tals yrði sparnaðurinn á þess-
um tveimur liðum um. 1,1 milj.
kr., ef skammturinn yrði lækk-
aður um 25%, frá því sem nú
er.
Áður en skilist er við að gera
grein fyrir þeim ráðstöfunum í
sambandi við verzlunina, er sér-
staklega hafa verið gerðar í
sambandi við ófriðinn, er rétt að
geta þess, að með sérstökum lög-
um hefir verið á fót sett út-
flutningsnefnd. Þarf nú að fá
útflutningsleyfi fyrir öllum vör-
um, sem úr landi eru fluttar.
Er þetta fyrst og fremst gert til
þess að hindra, að vörur séu
seldar fyrir lægra verð en fáan-
legt er fyrir þær. Áður en þetta
fyrirkomulag var upp tekið,
heyrði útflutningur sjávaraf-
urða að mestu leyti undir 3 að-
ila: Sölusamband íslenzkra
fiskframleiðenda, fiskimála-
nefnd og síldarútvegsnefnd. En
öll þessi fyrirtæki starfa undir
yfirumsjón atvinnumálaráðu-
neytisins. Viðskiptamálaráðu-
neytið hafði hinsvegar eftirlit
með útflutningi upp í „clear-
ing“-viðskipti. Það þótti því rétt
að útflutningsnefnd starfaði á
vegum atvinnumálaráðuneytis-
ins, og mun atvinnumálaráð-
herra væntanlega gera grein
fyrir störfum hennar í yfirliti
því er hann flytur, eftir því sem
hann telur ástæðu til.
Þá hafa verið rakin aðalatriði
þessara innanlandsráðstafana
vegna ófriðarins.
M.s. Helgi
fer frú Reykjavík til Vest-
mannaeyja miðvikudaginn 24.
þ. m. kl. 8 síðd.
Flutningi sé skilað fyrri kl. 3
sama dag.
110 Margaret Pedler:
ekki út fyrir það og talaði heldur ekki
þannig, ekki einu sinni þegar hann var
með óráði, en það var hann dögum sam-
an.“
„Þetta verður flóknara og flóknara,“
sagði Colin.
„Já, nú er ég til dæmis farin að hugsa
um það, hvers vegna hann hafi gengið
í herinn undir fölsku nafni,“ sagði Jane
glaðlega. „Falskt nafn var ennþá óþarf-
ara í stríðinu en endranær.“
„Hvað var hann gamall, Jack?“ spurði
Colin.
„Hann var barnungur þá, hann er ekki
meira en svo sem þrjátíu og þriggja ára
núna.“
„Þá liggur eitthvert óhappaverk á bak
við, eða eitthvað svoleiðis," sagði Colin.
„Máske að kærastan hans hafi snúið
baki við honum og hann svo þotið í her-
inn undir nafninu Smithers, með höf-
uðið fullt af draumórum um það að losna
við fortíðina fyrir fullt og allt. Þið hljótið
að kannast við slík uppátæki."
Sutherland kinkaði kolli.
„Ef til vill hefir þú á réttu að standa,
þetta hljómar að minnsta kosti senni-
lega,“ sagði hann blátt áfram. En hann
var íhugandi og alvarlegur á svipinn.
„Skýrði hann nokkuð fyrir þér hvernig
á því stæði að hann héti ekki lengur
Smithers?" spurði Jane.
Laun þess liðna 111
„Já, og það mjög sennilega. Hann
sagði, að hann hefði fengið nafnið með
arfi, sem honum hefði tæmzt.“
„Þar finnst mér, að hann hafi verið
heppinn," sagði Colin. „Það munar um
minna en að losna við annað eins nafn
og Smithers og fá fullar hendur fjár
samtímis."
Þau töluðu enn saman nokkra stund
um hitt og þetta, en svo kvaddi Suther-
land og fór.
Elizabet sá ekki lengur eftir því, að
skemmtigangan fórst fyrir. Hún hafði
eignazt nýjan vin.
VII. KAFLI.
Rauðhærða stúlkan.
Morguninn var fagur og sólbjartur.
Himininn var skýlaus og hafið og blá
heiðríkjan runnu saman í eitt úti við
sjóndeildarhringinn. Loftið var ferskt
og tært, þrátt fyrir sólskinið og heið-
ríkjuna, enda var komið fram í septem-
bermánuð og farið að hausta, þó sunn-
anveður væri.
Elizabet hafði gengið inn fyrir fjarðar-
botninn og inn á heiðina, handan við
Wain Scar. Hún leit á úrið sitt og sá, að
hún yrði að hafa hraðann á, ef hún ætti
að ná heim til hádegisverðar. Hún sneri
við og fór hratt yfir, hljóp jafnvel við fót,
~ ~T - ¥1111 — I — II I — ■ II I ■! — 11 ■« 11 IIII ■
ilaltkjöt.
Við höfum íil söIei nokBírar 1/1 og 1/3 tn. af
stórhöggnu dílkakjöti.
Með þeirri verkunaraðferö er tryggt, að
kjötið g’eymist aigjörlega jafngott fram á
sumar. Og þó að þaS þurfi töluverða út-
vötnun, er ekki í það liorfandi, þegar
VISSAER FYRIR AÐ VARAA ER GÓÐ OG
GEYMIST EFTIR ÞORFIJM.
Samband ísLsamvínnuiélaga
Sími 1080.