Tíminn - 13.08.1940, Blaðsíða 4

316
NIV, þriðjmlagiim 13. ágnst 1940
79. blað
Yiir landamærin
1. Unglingspiltur, sem skriíar í Mbl.
síðastl. laugardag, telur að „höfðatölu-
reglan“ sé fólgin í því, að félagsmanna-
tala kaupfélaganna sé margfölduð með
fjórum og þau síðan látin fá innflutn-
ing í samræmi við það. Sannleikurinn
er sá, að safnað er áreiðanlegum skýrsl-
um um það, hvort félagsmenn í kaup-
félögunum verzla fyrir sig eina eða
fleiri og er þannig fundinn f jöldi þeirra
viðskiptamanna, sem er á bak við fé-
lagsmenn kaupfélaganna og innflutn-
lngur til félaganna miðast við. Gefur
þetta glögga hugmynd um, hvemig
uppfræðslu unglinganna er háttað í
íhaldsherbúðunum og er eðlilegt, að
skoðanir þeirra séu rangar og öfga-
kenndar meðan þeir njóta ekki heiðar-
legri tilsagnar.
2. Einhver heildsali hefir látið Árna
frá Múla halda fram sömu vitleysunni
um ,,höfðatöluregluna'*. Ámi margfald-
aði félagsmannatölu Kaupfélags Ey-
firðinga með fjórum og fékk þannig út
meiri mannfjölda en búsettur er á Ak-
ureyri og í Eyjafjarðarsýslu. Niðurstaða
Áma var síðan sú, að K. E. A. fengi
allan innflutninginn, sem væri úthlut-
aður Eyfirðingum og Akureyringum!
Ámi gleymdi þvi, að enn eru starfandi
allmargar kaupmannaverzlanir á Akur-
eyri, er aðallega verzla með „kram“-
vöru, og að þær myndu illilega hnekkja
þessari útskýringu hans á „höfðatölu-
reglunni" meðal þeirra, sem nokkuð
þekkja til‘ Má gleggst af þessu marka,
hversu ósvífnir og biræfnir heildsal-
arnir eru í málflutningi sínum um
verzlunarmálin.
3. Kaupmannablöðin eiga erfitt með
að lofa Jóni Sigurðssyni að hafa frið
i gröf sinni. Þau eru stöðugt að vitna
í hann sem málsvara kaupmannastétt-
arinnar. Hið rétta í þessu máli er það,
að Jón var öflugasti talsmaður verzl-
unarfélaga bænda eftir að þau hófu
starf sitt, og taldi félagsverzlun langt
um æskilegri en kaupmannaverzlun.
Fengu kaupfélögin ekki betri stuðning
á fyrstu árum sínum, en hina miklu og
ítarlegu grein Jóns „Um verzlun og
verzlunarsamtök" í Nýjum félagsritum
1872. Er vissulega sorglegt til þess að
vita, að kaupmannablöðin skuli leggjast
svo lágt, að reyna að bæta málstað sinn
með því að rangfæra skoðanir þess
manns, sem mest er virtur af íslenzku
þjóðinni. Mun þetta áreiðanlega verða
til þess, að auka að mun óvinsældir
kaupmannamálstaðarins.
4. Íhaldsblöðín tönnlast enn á því, að
Sjálfstæðisflokkurinn sé flokkur allra
stétta. Samtímis berjast þau fyrir
skattfrelsi útgerðarfélaga og auknum
innflutningi handa kaupmönnum. Það
tvennt er nægilegt til þess að hnekkja
framangreindu blekkingaskvaldri, og til
þess að sanna almenningi, hvaða stéttir
ráða yfir Sjálfstæðisflokknum.
5. Mbl. heldur áfram baráttunni gegn
snjólausa veginiun meðfram suður-
ströndinni. í þessu sambandi má minna
á það, að Eiríkur Einarsson hefir lagt
til að gerður yrði vegur úr Ölfusi í
Selvog, en Pétur Magnússon hefir lagt
til, að gerður yrði vegur úr Hafnarfirði
í Krísuvík. Það eru því fleiri en Fram-
sóknarmenn, sem hafa lagt til að þessi
vegur yrði gerður, og samkvæmt fram-
ansögðu bera þeir ekki einir ábyrgð,
nema á vegarkaflanum, sem verður úr
Krísuvík í Selvog. Munu kjósendur
Sjálfstæðisflokksins á Suðurlandi á-
reiðanlega hjálpa Framsóknarmönnum
til að þetta verk verði unnið, hvað sem
ritstjórar Mbl. segja.
x+y.
Dráttarvél
óskast keypt gegn staðgreiðslu.
Má vera í slæmu ástandi (mót-
or) ef grind og hjól eru góð.
Verðtilboð ásamt lýsingu á á-
standi og lýsingu meðfylgjandi
verkfæra sendist í bréfi merkt
„HERKÚLES", Pósthólf 775,
Reykjavík.
tR BÆNUM
Lögreglustjóri
hefir lagt það tU, að bætt verði í lög-
reglusamþykkt bæjarins ákvæði, er
veiti lögreglunni vald tU þess að banna
kvenfólki, sem ekki á brýnt erindi, að
fara að næturlagi um borð í skip, sem
í höfn liggja. Bæjarráð hefir tillögur
lögreglustjórans til athugunar.
Myndasýning.
Sigurður Thoroddsen hefir efnt tU
myndasýningar í Austurstræti, þar sem
áður var hattabúð Gunnlaugar Briem.
Á sýningu Sigurðar eru um 235 skop-
teiknimyndir af ýmsum mönnum, þar
á meðal mörgum, er flestir bæjarbúar
þekkja. Myndir þessar eru yfirleitt vel
gerðar. Sýningargestir, sem þess óska,
geta látið Sigurð teikna myndir af sér
gegn smávægilegu gjaldi.
Viðeyjarsund.
. Ung stúlka, Ásdís Erlingsdóttir Páls-
sonar yfirlögregluþjóns, synti nýlega
frá Vatnagörðum hjá Kleppi út í Viðey.
Tókst henni sundið vel og var hún
þó ekki undir það búin, og hafði ekki
fyrirfram ráðið að synda út í eyna,
heldur var að baða sig þama í sjónum,
er henni hugkvæmdist að freista þessa.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs
biður þess getið, tU leiðréttingar frá-
sagnarskekkju hér í blaðinu, að áskrif-
endur í Reykjavík eigi að vitja útgáfu-
bókanna í anddyri Safnahússins.
Ferð að Kleifarvatni.
Félag ungra Framsóknarmanna efnir
til skemmtifarar að Kleifarvatni og í
Krísuvík um næstu helgi, ef veður leyf-
ir Væntanlegir þátttakendur leiti upp-
lýsinga í síma 2323 eða 2353 í síðasta
lagi fyrir kl. 6 á föstudag. Ferðin verður
kostaðarlítil.
Til leiðréttingar
mishermi í Tímanum, er skýrt var frá
starfsemi héraðsskólanna, skal þess
getið, að dagfæði að Eiðum kostaði að.
eins kr. 1.58 fyrir pUta og kr. 1.48 fyrir
stúlkur síðastliðinn vetur.
Templarar
efndu til skemmtiferðar um helgina
oít var farið austur Hellisheiði, austan
við Þinevallavatn og Mosfellsdal tU
Reykjavíkur. Þátttakendur voru yfir
400, úr Reykjavík, Hafnarfirði, Akra-
nesi, Höfnum, Garði og Sandgerði. —
Þetta er ein hin fjölmennasta hópferð,
sem farin hefir verið hér.
Skógræktln
(Framh. af 1. siðu)
und plöntur síðastliðið vor, og
vonandi fást allt að því helmingi
fleiri næsta ár, þrátt fyrir
skemmdir, sem urðu á plöntun-
um í ofviðri í júnímánuði í vor.
Nokkuð af útlendum trjáplönt-
um hefir. verið gróðursett und-
anfarin vor í Hallormsstaðar-
skógi. Hafa plöntur þessar dafn-
að ágætlega, en sums staðar
hafa þær orðið fyrir ágengni
nautgripa, geldneyta og kúa,
sem eru í eign húsmæðxaskól-
ans á Hallormsstað, og spilla
eðlilegum þroska nýgræðingsins
í Hallormsstaðarskógi.
Ef allt gengur með eðlilegum
hætti, á ég von á að fá allmikið
af sitkagrenifræi frá Alaska í
haust. Um þá trjátegund geri ég
mér beztu vonir, eins og ég hefi
oft skýrt frá áður, og tel líklegt,
að hún geti náð mjög góðum
þrifum hér á landi.
Innan skamms mun ég leggja
af stað í nýja ferð og þá til Vest-
fjarða. Mun ég væntanlega fara
héðan laust eftir miðjan ágúst-
mánuð. í haust fer ég austur í
Bæjarstaðaskóg til eftirlits og
athugunar.
Gjaldeyrismálin
(Framh. af 2. síðu)
legt það er, að þurfa að kaupa
allar þessar vörur framan af
ári, í skuld. En yfirleitt hefir
það verið svo nú, um langt
skeið, að þessar vörur hefir orð-
ið að kaupa í skuld.
Annaðhvort hafa einstakir
innflytjendur fengið lán til
vörukaupanna, eða bankamir
hafa fengið svokölluð rekstrar-
lán til greiðslu varningsins. —
Þannig hafa bankarnir um
langa hríð skuldað um hver
áramót um og yfir 10 millj. kr.
Af þessu leiðir, að ef verulega
ber út af með framleiðslu eða
sölu, fer fljótt að bera á yfir-
færsluerfiðleikum og vanskil-
um, sem þeim fylgja. Hlýtur
slíkt að hafa í för með sér
margskonar örðugleika fyrir
viðskipti þjóðarinnar, einkum
þó við þá, sem ekki þekkja nægi-
lega mikið til staðhátta hér og
hafa ekki fullkomið yfirlit um
heildarhag þjóðarinnar.
Það er þessi skortur á reiðufé,
sem er undirrót gjaldeyrisvand-
ræðanna, og það er hægar sagt
en gert að bæta úr því í landi,
þar sem segja má að allt sé ó-
gert og þar sem fjármagn vant-
ar tilfinnanlega til þess að gæði
landsins verði notuð.
En er ekki einmitt nú að koma
tækifærið til þess að breyta
þessu ástandi til nokkurrar
frambúðar, svo framarlega sem
þjóðinni auðnast að halda
framleiðslu sinni áfram og
selja vörur sínar sæmilegu
verði?
Ég álít, að ef við verðum svo
gæfusamir að geta stundað at-
vinnu okkar og selt afurðirnar
sæmilega, þá geti skapazt tæki-
færi til þess að bæta úr þessu
ástandi,ef við sjálfir höfum for-
sjálni til, og ég legg áherzlu á,
að til þess að þetta sé mögulegt,
þarf ekki neinn óeðlilegan
stríðsgróða. Þjóðin verður hins
vegar að hafa staðfestu til þess
að eyða ekki í óeðlileg vörukaup
þeim fjármunum, sem á venju-
legum tímum hefðu notazt til
þess að skapa varanleg verð-
mæti í landinu.
Það verður fyrst og fremst að
keppa að því, að aðstaða bank-
anna breytist, þannig, afí' í stað
þess að þeir skuldi um hver ára-
mót, þá eigi þeir allverulegar
inneignir erlendis um hver ára-
mót, er séu tiltækilegar þegar
hefja þarf innkaup á hráefnum
til framleiðslunnar og annarra
nauðsynj a.
í öðru lagi finnst mér vel geta
komið til mála, ef gjaldeyris-
ástandið leyfir, að stofnaður sé
sértakur gjaldeyrissjóður, sem
sé einskonar sameign ríkisins og
bankanna, og sem ekki væri
leyfilegt að snerta, nema alveg
sérstaklega stæði á. Væri það
einskonar varasjóður lands-
manna til þess að koma í veg
fyrir að greiðsluvandræði þurfi
að verða, þótt óvanaleg óhöpp
bæri að höndum.
Þá verður að sjálfsögðu að
gæta þess, að leggja til hliðar
fé til greiðslu þeirra viðskipta-
skulda, sem ógreiddar eru í
382
Margaret Pedler:
Laun þess liðna
383
að losna úr hjónabandinu, engu síður
en til að komast í það. En það er ekki
nema ein leið til þess að gefa Blair
aftur mannorð sitt, og hún er sú að
segja sannleikann. Og það verðið þér að
gera.“
„Ég get það ekki,“ hrópaði Fjóla
skrækróma. „Ég get það hreint og beint
ekki! Hvers vegna ætti ég að eyðileggja
bæði mitt líf og mannsins míns, að
eins til þess að þóknast yður?“
„Hvers vegna? Vegna þess, að með
yðar lífi eyðileggið þér líf annara, líf
mannsins míns.“ Poppy þagnaði, en
spurði svo allt í einu: „Hvað hafið þér
verið lengi giftar?“
Fjóla horfði undrandi á hana.
„Tíu ár,“ svaraði hún.
„Tíu ár! Þá hafið þér þegar fengið
yðar skerf. Þér hafið átt tíu hamingju-
söm ár. Nú er yðar tími útrunninn. Nú
er röðin komin að Blair og ungfrú
Frayne. Ef þér segið ekki sannleikann
núna, þá njóta þau aldrei neinnar
hamingju, — aldrei!“
„En Candy!“ hrópaði Fjóla í örvænt-
ingu. „Það er ekki aðeins mín eigin'
hamingja —.“
„Herra Frayne hefir einnig fengið
sinn skerf,“ sagði Poppy köld og vægð-
arlaus. „Hann hefir ekki yfir neinu að
kvarta. Guð minn góður! Getið þér
ekki sjálfar séð óréttlætið í þessu, —
grimmdina?“
Fjóla horfði á hana með auðsærri
vanþóknun.
„En þetta snertir yður ekki neitt.
Hvers vegna viljið þér endilega vera að
skipta yður af þessu?“
„Vegna þess að ég elska Blair, vegna
þess og einskis annars. Og ég elska hann
svo mikið, að ég ætla að sverta sjálfa
mig i hans augum, ef þörf krefur. Ég
ætla að bregðast trausti hans og segja
herra Frayne allan sannleikann, ef þér
gerið það ekki, — þótt ég viti, að Blair
vildi aldrei líta mig augum framar, ef
ég gerði það. Ég ætla samt að gera það.
.... Það kemur bara ekki til þess. Þér
ætlið að segja honum það. Einu sinni á
æfinni ætlið þér að sýna heiðarlega og
réttláta breytni. Guð minn góður! Þér
haldið þó ekki, að þér getið haldið hinu
ímyndaða mannorði yðar og hamingju
á kostnað þeirra Blairs og ungfrú
Frayne? Svei! Það væri, — væri eins og
að vita ógeðslegan orm éta hin ungu,
grænu laufblöð. Þér hafið hlotið yðar
skerf, og nú skal því vera lokið, svo
sannarlega!“
Smátt og smátt gufaði sú von Fjólu
upp, að henni tækist að þoka Poppy frá
ákvörðun sinni. Hún ýmist grátbað eða
skipaði með harðri hendi, en allt kom
Danmörku, Þýzkalandi og öðr-
um löndum, sem ekki hefir ver-
ið unnt að hafa viðskiptasam-
bönd við vegna ófriðarins, svo
og fyrir afborgunum og vöxtum
af lánum, sem ef til vill verður
ekki hægt að koma til skila á
meðan á ófriðnum stendur.
Þá ber og að hafa vakandi
auga á því, hvort möguleikar
kunni að skapast til þess að
borga af hinum erlendu ríkis-
lánum með því að kaupa inn
ríkisskuldabréfin. Má vel vera
að fjárhagur ríkissjóðs leyfi
ekki slik kaup en þeim væri þó
auðvelt að koma fyrir með
samvinnu bankanna og rikisins,
ef gjaldeyrir væri fyrir hendi.
Höfuðatriðið er, að allt verði
gert, sem unnt er til þess að
létta skuldum af þjóðinni og
bæta gj aldeyrisástandið. Það
eiga að gefast tækifæri til þess
og það án þess að um stríðs-
gróða sé að ræða, ef við getum
haldið áfram framleiðslunni og
selt hana sæmilega og við höfum
manndóm til þess að leggja
eitthvað að okkur, vegna fram-
tíðarinnar.
Við erum ekki minnug bar-
áttu undanfarinna ára, ef við
ekki reynum nú að nota þau
tækifæri, sem kunna að gefast,
til þess að bæta úr greiðsluerf-
iðleikunum.
Við erum ekki minnug afleið-
inganna af verðfalli ársins 1920
og skuldasöfnuninni þá og
næstu ár á eftir, ef við ekki
reynum að búa okkur undir að
mæta slíkum atburðum í lok
þessarar styrjaldar.
Við bregðumst hrapallega
skyldu okkar, ef við notum það
fé, sem að eðlilegum hætti ætti
að ganga til nauðsynlegra
framkvæmda og til þess að
byggja upp ný atvinnutæki, til
þess að kaupa fyrir lítt nauð-
synlegar vörur með uppsprengdu
verði.
Sjálfsagt munu margir lands-
menn fagna því, þegar sá dagur
kemur, að fjárhagur þjóðarinn-
ar og ástæður allar leyfa veru-
legar tilslakanir eða afnám inn-
flutningshaftanna.
Þessir menn verða að gera sér
það ljóst, að því meir sem þjóðin
neitar sér um, til þess að bæta
gj aldeyrisástandið, þeim mun
fyrr á að mega vænta þess að til
tilslökunar eða afnáms inn-
flutningshaftanna geti komið.
Varla getur það verið vafa
undirorpið, að þegar innflutn-
ingshöftin verða afnumin, jafn-
vel þótt það verði ekki gert allt
í einu, þá eykst innflutningur-
inn mjög verulega af mörgum
vörum, sem takmarkaðar hafa
verið undanfarin ár.
Þess vegna er stórum bætt
gjaldeyrisástand aðalskilyrði
þess, að vænta megi meira
frelsis í viðskiptum i framtíð-
inni en verið hefir nú um nokk-
urt árabil.
Séu innflutningshöftin af-
numin, eða verulegar tilslakan-
ir gerðar, án þess að á undan
hafi farið sú breyting á gjald-
eyrisástandinu, sem ég hefi tal-
að um hér að framan, mun það
verzlunarfrelsi, sem fæst, ekki
verða til frambúðar, og það af
þeirri einföldu ástæðu, að rás
viðburðanna mun undir þeim
kringumstæðum brátt knýja
menn til þess að grípa til haft-
anna á ný.
Reynslan mun jafnan verða
sú, að þegar allvel lætur í ári
og ekki þarf að leggja i stórkost-
leg og kostnaðarfrek nýmæli, þá
er hægt að komast af án inn-
flutningshafta — þó auðvitað
því aðeins að frjáls verzlun eigi
sér yfirleitt stað ríkja á milli —
en þegar versnar í ári og þegar
óhöpp koma fyrir, þá verða
menn að grípa til innflutnings-
takmarkana, hvort sem það lík-
aT betur eða verr. E. J.
„A public ííentleman“.
(Framh. af 3. síðu)
ar komið. Skýringin er auðsæ.
Vilmundur Jónsson var formaður
í stjórnarnefnd atvinnudeildar
og kom aldrei á fund. Hann átti
að vera stjórnandi Landspítalans
og kom þar nálega ekki nema í
persónulegum erindum. Hann á
að líta eftir lyf jabúðum landsins,
og hefir því eftirliti verið áður
lýst. Það þarf ekki mikla verald-
arreynslu til að sjá, að ef lækni
eða lækna langar til að stunda
fóstureyðingar, bæði til að verða
við almennum óskum og til
tekjubóta, þá er hættan á eftir-
liti Vilmundar Jónssonar sýni-
lega ekki mjög tilfinnanleg.
1■,--GAMU BlÓ—*—*-—■
MORÐ
I VÆNDUM!
(This Man Is News).
Skemmtileg og spennandi
leynilögreglutnynd.
Aðalhlutv. leika:
BARRY K. BARNES,
VALERIE HOBSON
og
ALASTAIR SIM
Böm fá ekkl aðgang.
NÝJA BÍÓ°*“°~°~°"'
HEV SAMA
FÓRNFÝSl.
Fögur og hrífandi ame-
rísk kvikmynd, samkvæmt
hinni víðlesnu skáldsögu
„White Banners“, eftir
Lloyd C. Douglas.
Aðalhlutv. leika:
CLAUDE RAINS,
FAY BAINTER,
JACKIE COOPER
og
BONITA GRANVILLE.
Aukamynd:
TALMYNDAFRÉTTIR.
Ædardúnn
Erum kaupendur að 500 pd. af 1. fl. æðar-
dún. Þarf að vera í góðum umbúðum tll út-
flutnings.
Gudmnndur Ólafsson & Co
Austurstræti 14. Simi 5904.
Eitirtaldar vörur
höfum viö venjulega til sölus
Nýtt ogfrosið nautakjöt
Svínakjöt,
Úrvals saltkjöt,
Ágætt hangikjöt,
Smjör,
Ostar,
Smjörlíki,
Egg,
Harðfisk,
Fjallagrös
Samband ísl. samvínnufélaga.
Aðrar fréttir.
(Framh. af 1. síðu)
skamma finnsku stjórnina
hatramlega. ÞykiT þetta ills
viti.
Roosevelt forseti hefir fyrir
nokkru undirritað tilkynningu,
þar sem bannaður er útflutn-
ingur á flugvélabenzíni og
gömlu járni. Bretar kaupa sára-
lítið af flugvélabenzíni í Banda-
ríkjunum, en Japanir kaupa
þar megnið af því flugvélaben-
zíni, sem þeir nota. Hefir ráð-
stöfun þessi vakið mikla
gremju í Japan, en fögnuð í
Kína.
Blað norskra nazista hefir
nýlega kvartað yfir því, að út-
varpshlustendur þar í landi
hlustuðu meira á norsku út-
varpsfréttirnar frá London en
fréttirnar frá stöðinni í Osló.
Japanska stjórnin hefir fyrir
nokkru látið handtaka nokkra
Breta og eru þeir áfelldir fyrir
njósnir. Brezka stjórnin hefir
einnig látið handtaka nokkra
Japani fyrir njósnir. Hefir þetta
orsakað harðorð blaðaskrif á
báða bóga.
Beaverbook lávarður, hinn
frægi blaðakonungur, hefir
fengið sæti i brezku stríðs-
stjórninni. Þegar Churchill
varð forsætisráðherra, var
Beaverbook skipaður yfirmaður
flugvélaframleiðslunnar og
heldur hann því starfi áfram.
Leopold Belgíukonungur er
fangi Þjóðverja, segir belgiska
sendiherraskrifstofan í London.
Hann er hafður í haldi í kastala
og hefir ekkert fengið að ferð-
ast um landið eða að hafa af-
skipti af innanlandsmálum.
Einskonar barnahátíð var
haldin á rauða torginu í Moskva
21. f. m. Viðstaddir voru Stalin
og önnur helztu stórmenni
Sovétríkjanna. Hátíðahöldin
voru nær eingöngu fólgin í því,
að láta þúsundir barna sýna
ýmsar hernaðarlistir. M. a. voru
nokkur hundruð drengir látnir
gera árás á virki, sem áttu að
tákna Mannerheimlínuna
finnsku. Fór sú athöfn fram
eftir ströngustu hernaðarregl-
um og biðu Finnar algeran ó-
sigur. í skrúðgöngu, sem börn-
in gengu, var borinn fjöldi
merkja, þar sem börnunum var
innrætt ást til hinnar sósíalist-
isku ættjarðar og „hins ómiss-
andi leiðtoga Stalins.“
Landlæknir getur vitanlega
sagt, ef hann treystir sér til, að
hann sé sivakandi um þessi mál-
efni og engir óleyfileg fóstureyð-
ing gerist í landinu, en menn
munu í því efni trúa því, sem
þeim þykir ' úlegt. En um aðra
hlið málsins, sem er undirstaða
allra skynsamlegra aðgerða,
verður ekki deilt, athafnaleysi
Vilmundar Jónssonar. Hann hef-
ir bókstaflega alls ekkert gert til
að fræða fáfróða menn í landinu,
og þeir eru áreiðanlega margir í
þessu efni, um hina gífurlegu
andlegu og líkamlegu hættu, sem
stafar af fóstureyðingunni. Ef
gáfaður og vel menntur læknir,
sem hefði hjartað á réttum stað,
hefði varið nokkrum tíma og
orku til að fræða almenning í
þessu landi, með blaðagreinum,
bókum og útvarpsræðum, um
andlegar og líkamlegar þjáning-
ar mæðra, sem lent hafa í því ó-
láni að láta eyða fóstri, þá hefði
slík vinna getað forðað mörgu
heimili frá ógæfu. Enn önnur
hlið málsins, að vekja þjóðina til
meðvitundar um að ánægjulegra
sé að hjálpa mæðrum til að ala
bömin upp, fremur en að tor-
tíma þeim um meðgöngutímann,
væri líka gott og virðulegt mál-
efni. Mér liggur við að fullyrða,
að það hefði verið betur sæm-
andi fyrir Vilmund Jónsson að
rita sjö neðanmálsgreinar í Al-
þýðublaðið til að fræða þjóðina
um skynsamleg heilbrigðismál-
efni, fremur en að verja þessu
mikla rúmi í blaði verkamanna
til að láta í ljósi gremju sína yfir
því, að erlendur læknir sendi
honum ekki gjöf til Landspítal-
ans. Frh. J. J.