Tíminn - 18.07.1941, Blaðsíða 3

Tíminn - 18.07.1941, Blaðsíða 3
75. blað TlMKVX, föstudaglnw 18. jálí 1941 299 ANNÁLL Afmæli. Hinn 15. júlí 1921 hóf Magnús Þorláksson starf sitt sem næt- urvörður við bæjarsímann í Reykjavík, þá 26 ára að aldri. Síðastliðinn þriðjudag (hinn 15. júlí 1941) átti Magnús tuttugu ára starfsafmæli við stofnun- ina og bað tíðindamaður blaðs- ins hann að segja sér frá því helzta, sem á dagana hefði drif- ið á hinni löngu starfsæfi. — Varð ekki mikil, breyting á starfi yðar, þegar sjálfvirka stöðin tók til starfa? — Jú, það var mikil breyting, sem hún hafði í för með sér. Gamla stöðin var nokkuð um- fangsmikil. Þegar ég byrjaði sem næturvörður, var bæjar- síminn í gamla Landsímahús- inu, (sem nú er lögreglustöðin), á einni hæð. Síðan var aukið við númerin og varð þá að taka nýja hæð fyrir viðbótina. Upp- runalega stöðin var þá kölluð A-stöð, en viðbótin B-stöð. Þrátt fyrir þessa viðbót varð þó ekki nema einn fastráðinn nætur- vörður og gat það stundum orð- ið nokkuð hlaupasamt að snú- ast á milli hæðanna. Ef einhver, sem átti númer í A-stöð, þurfti að tala við mann, sem var í B-stöð, varð ég að hlaupa ofan af hæðinni þar sem A-stöðin var og niður á hæðina, þar sem B-stöðin var, og gefa þeim sam- band hverjum við annan. Sér- staklega var mikið að gera um kosningar, það voru einna erf- iðustu dagarnir. Þá varð ég að vera á eilífum þönum milli hæð- anna alla liðlanga nóttina og iðulega varð ég að hafa fata- skipti, þegar heim kom, því að ég var þá orðinn rennandi af svita. En þetta var nú svo sjald- an, að það var bara til hressing- ar. Þangað til að breytingin var gerð 1932, voru margar land- símalínur lokaðar á nóttunni, aðeins nokkrar þeirra helztu tengdar við bæjarsímann. En frá 1. desember 1932 hefir land- síminn verið opinn allan sólar- hringinn. — Var ekki margt starfsfólk við bæjarsímann áður en breyt- ingin varð? — Upp á síðkastið voru starf- stúlkurnar orðnar milli 30 og 40 of veitti varla af, því að númerin voru orðin um 2400. Nú munu hins vegar númerin vera orðin um fimm þúsund, þeim hefir fjölgað svo mikið eftir breytinguna. Það eru miklar framfarir, borið saman við það, þegar síminn var aðeins lítið hlutafélag með fáeinum núm- erum og aðallínan var milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur. — Hvernig hefir vinnutíminn verið? Er ekki þessi endalausa næturvinna mjög þreytandi? — Maður venst þessu öllu með tímanum. Frá því að ég byrjaði og til 1. desember 1932, var vinnutíminn frá klukkan 11 að kvöldi til klukkan 8 að morgni allar nætur vikunnar. En eftir að ég fór að vinna við langlínu- miðstöðina hefir vinnutíminn verið frá klukkan 9 á kvöldin til 8 á morgnana alla virka daga, en á sunnudögum og helgidögum frá 8 á kvöldin til 10 á morgnana. Nú fyrir stuttu síðan var gerð nokkur breyting á vinnutíman- anum þannig, að ég vinn alltaf frá 11 á kvöldin til kl. 8 á morgnana og hef eina nótt í viku, sem ég þarf ekki að vera ' á verði. | Hjálpið þér ekki borgarbúum | ennþá til þess að vakna, þótt aðalstarf yðar sé nú við Land- símann? — Venjulega hringi ég í 40 I til 50 manns á hverjum ■ morgni. í suma þarf nú að ihringja oftar en einu sinni, 'segir Magnús og brosir góðlát- í lega. Annars kem ég lítið nærri ■bæjarsímanum nú orðið nema 'hvað ég þarf stundum að gefa | ýmsar upplýsingar í númerið 11010. Mitt aðalstarf er við Landsímann. Flestar hinar minni stöðvar úti um land eru lokaðar að nóttunni og þá verður að afgreiða meginið af símtölunum gegn um Reykja- vík. Ennþá er mest að gera þegar kosningar eru eða einhverjir slíkir stórviðburðir eiga sér stað. En mikið hefir þó aðstaðan batnað síðan fréttastofa út- varpsins tók til starfa. Yfirleitt kann fólk að nota símann nú orðið og kynning mín við síma- notendur hefir orðið mér til mikillar ánægju í mörgum til- fellum. Maður gleymir þvl sem miður er í þeim efnum. Sam- starfsfólkið hefir verið mér mjög alúölegt og í þess hóp á ég marga góða kunningja. Þessa dagana er ég í sumarleyfi. Eg er að hressa mig svolitið upp og líta eftir garðholunni minni, segir Magnús, um leið og hann kveður og fer. Vonandi er, að símnotendur um land allt, fái að njóta hinnar margreyndu sam vizkusemi Magnúsar í þessu starfi, enn um langan aldur. Brezka herstjórmn á íslandi tilkynnir, að allar kröfnr á herstjórnina, sem stofnaðar eru fyrir 1. júní 1941, verði að sendast: HIRING OFFICE, Lauga- veg 16, Reykjavík, fyrir lok júlímán- aðar 1941. Framsóknarmenn! Muniff að koma á flokksskrifstofuna á Lindargötu 9 A. glæsilega hrifning hinnar fá- tæklegu þjóðhátíðar hefir ekki komið í hugi allrar þjóðarinn- ar, í sambandi við innlend frelsismál, síðan þá. En svo vel vill til, að íslend- ingar hafa sýnt, á ótvíræðan hátt, og það nýlega, að í raun og veru hafa þeir djúpa og' hreina tilfinningu í frelsismál- ’ inu. Samskotin til finnsku þjóð- | arinnar, þegar Finnar vörðu | land sitt gegn ofurefli Rússa, er j eftirtektarvert atvik í sögu ís- lands á síðari árum. Hvaðan- æfa af landinu, úr kaupstöðum, kauptúnum og sveitum, bárust almennar gjafir og stórgjafir íj bjargarsjóð Finna. í það sinn hristu íslendingar af sér dul- leikann og viðurkenndu frammi fyrir öllum heiminum, að þeir vissu að frelsið, jafnvel frelsi fjarlægra þjóðar, væri ómetan- leg gjöf. Hreysti Finnlendinga og sögufrægð þeirra, gömul og ný, vakti aðdáun íslendinga og gerði þá heita i lund og fórn- fúsa á raunastund annarrar þjóðar. Ef íslendingar hefðu nú í ár getað varpað af sér hjúpi dul- leikans, og staðið saman um sitt eigið frelsismál, þá hefði Al- þingi lýst yfir fullum skilnaði í vetur sem leið, og þjóðin hald- ið fund á Þingvöllum í sumar til að grundvalla lýðveldið og nýja stjórnskipun, þá hefði fögnuð- urinn yfir unnum sigri getað orðið langra kvelda jólaeldur fyrir íslendinga um ókomna tíma. Þetta varð ekki. En hinu má ekki gleyma, að sigurinn hefir unnizt með málamiðlun og samningaþrauki innanlands. Nú er vandinn sá, fyrir skiln- aðarmenn, að fylgja eftir fengm um árangri. Það er fyrsta at riðið, að fylgj a hlífðarlaust fram heiti Alþingis, um formlega lýðveldismyndun, eigi síðar en í stríðslokin, en fyr, ef tækifæri gefst. Þá þarf að breytast við- horfið til Dana. Með fullum skilnaði eiga að fylgja fullar sættir frá hálfu íslendinga og niðurfelling gamalla saka. Með fullkomnu frelsi og jafnrétti beggja þjóðanna hverfur yfir- læti og minnimáttarkennd úr öllum viðskiptum, en frjáls mannleg skipti frændþjóða koma þess í stað. Heima fyrir verða skilnaðarménn að byggja á því, að skilnaðurinn sé nú þegar orðinn veruleiki, en um mörg næstu ár verða þeir að vera á verði, alls staðar, þar sem gamli undirlægju hugsun arhátturinn gerir vai't við sig. ísland er sögueyjan i Norður- Atlantshafi. Hún á frændur til þriggja hliða. í austurátt eru Norðurlandaþjóðirnar, í suður átt Englendingar og í vestur átt Bandaríkin og Kanada. ís^ lendingum ber að hafa opnar leiðir til allra þessara landa, og stefna að fullri jafningja að- stöðu í þessum skiptum, þó að miklu muni á fólksfjölda og Dvtfl er vandaðasta tímaritið. Það kostar 7 krónur árgangurinn, kemur út fjórum sinnum á ári, hvert hefti a. m. k. 80 lesmálssíður, alls 320 blaðsíður. Það eru góð bókakaup nú á tímum. 2. hefti 9. árgangsins er nýkomið út. í því eru þýddar smá- sögur eftir A. Schnitzler, Leo Tolstoy, Joseph Conrad og marga fleiri heimsfræga rithöfunda, kvæði þýdd af Magnúsi Ásgeirs- syni og kvæði frumort á íslenzku eftir Jón frá Ljárskógum og Kristínu Geirsdóttur í Hringveri, ferskeytlur eftir ýmsa, greinar eftir Þóri Baldvinsson, Guðmund Friðjónsson á Sandi og. fleiri. í 1. hefti árgangsins voru þýddar sögur eftir Grazia Deledda, Martin Andersen-Nexö, Ríkard Long og Lafcadio Hearn og marga fleiri, kvæði eftir Guðmund Böðvarsson, Friðgeir H. Berg, Kára Tryggvason og Gunnar M. Magnúss og greinar eftir Steindór Steindórsson frá Hlöðum, Hákon Bjarnason skógræktarstjóra, Þóri Baldvinsson og fleiri. í næsta hefti verða sögur eftir Johannes V. Jensen, Balzac og Vincent Benet, kvæði og greinar, allt valið efni. Gerizt áskrifendur að Dvöl og gerizt það strax. Hringið í síma 2353, sendið tilkynningu í pósthólf 1044 eða komið á Lindar- götu 9 A. TÍMARITIÐ DVÖL Lindargötu 9 A — Reykjavík. Leídrétting í athugasemd þeirri, er for- maður mjólkurverðlagsnefndar birti í Tímanum 15. þ. m„ um uppbótina á mjólkurverðið, gætir nokkurs misskilnings, er ég tel rétt að leiðrétta. Formaðurinn segir, að Mjólk- ursamsalan greiði Flóabúinu og Borgarnesbúinu uppbótina fyrir þá, sem leggja sína mjólk inn þar, en beint til þeirra bænda, sem skipta við mjólkurstöðina i Reykjavík. Þetta er ekki rétt. Mjólkursamsalan greiðir engum bónda andvirði innlagðrar mjólkur, beint, hvorki hvað grunnverð eða uppbót snertir, og gildir það jafnt fyrir félags- svæði mjólkurstöðvarinnar í Reykjavík sem félagssvæði Flóabúsins og Borgarnesbúsins. Þá segir formaðurinn, að 5 aura verðuppbótin hafi verið á- kveðin á innvegið kílógramm og að 40 aura mjólkurverðið fyrir júnímánuð, hér hjá mjólkur- stöðinni, sé einnig fyrir kíló- gramm. Þetta er hellur ekki rétt, því hvorttveggja þetta var ákveðið fyrir lítra en ekki kíló. Um mjólkurverð það, sem formaðurinn segir bændur hafa fengið fyrstu 6 mánuði þessa árs, upplýsir hann nú, að þar hafi vinnsluafföll ekki verið dregin frá, og ennfremur, að miðað hafi þar verið við að bændur hafi sent jafna mjólk í mánuði hverjum, umrædda 6 mánuði, — sem óhugsandi er að fyrir geti komið. Þegar litið er á slíka reikningsaðferð og vitað er að annað fleira kemur einnig til greina við slíkan verð- útre'ikning, sé ég ekkert sem réttlætir það, að þannig út- reiknað verð — og það upp á brot úr eyri — sé birt almenn- ingi athugasemdalaust. Að endingu kemst formaður- inn þannig að orði: „Enn er ekki tekið tillit til þess, við útborgun mjólkur- verðsins hjá Mjólkursamsöl- unni, hvort mjólkin er fitumikil eða fitulág, ef hún annars nær lágmarksfitumagni, og er þetta mjög rangt og þarf að breytast sem fyrst.“ Hér ér bersýnilega um misrit- un að ræða — hlýtur að eiga að vera „hjá mjólkurstöðinni" í staðinn fyrir „hjá mjólkursam- sölunni", því það er hjá mjólk- Tilkynniné frá ríkísstjórnínní Brezka herstjórnin hefir tilkynnt, aff aZlar sigling- ar um Hvalfjörff skuli bannaffar. fyrir innan línu, sem hugsast dregin milli Innra-Hólms (64°18’16”N. 21° 55,52’W.) og Kjalarness (64°13’52”N. 21°54’47"W.). Ef óskaff er eftir aff sigla skipum inn fyrir ofan- greinda línu verffur aff leita affstoðar brezku flota- yfirvaldanna í Reykjavík um leiffsögu. Jafnframt afturkalZast tilkynning ríkisstjórnarinn- ar, dags. 23. desember -940, birt í 71. tölublaffi Lög- birtingablaðsins 1940, og tilkynning, dags. 6. febrúar 1941, birt í 9. tölublaði Lögbirtingablaffsins 1941, aff því er varffar tálmanir á siglingaleið um Hvalfjörff. Atvínnu- og samgöngumálaráðuneytið, 15. júli 1941 urstöðinni en ekki mjólkur- samsölunni, sem ákvæðið um lágmarksfituna gildir. Ég hefi að öðru leyti hvorki ástæðu eða löngun til að ræða þetta atriði hér. Það er, eins og allir geta séð, algerlega óviðkomandi því, hvernig Tíminn skýrði frá sam- þykkt mjólkursölunefndar, sem gerð var 8. þ. m. Þó vil ég, að gefnu þessu tilefni, rétt geta þess, að í skýrslu Stefáns Björnssonar mjólkurfræðings, frá 12. maí síðastl., er þannig að orði komizt um þetta atriði, að því er neyzlumjólkina snert- ir: „Mjólk, sem notuð er ein- göngu til neyzlu, er aftur á móti aldrei greidd að fullu eftir fitu- einingum.......“. Halldór Eiríksson. Anglýsið I Tímaniim! Snmarið og sumar- fataefnln frá Gefjnn eru komln. Klæffaverksmiffjan Gefjun hefir nú á boðstólum fjölbreytt úrval af allskonar sumarfata- og kápuefnum, af meiri gæðum en nokkuru sinni fyrr. Gangiff í Gefjunarfötum! Klæðaverksmiðjan kefjnn á Akureyri. ♦ ÚTBREIÐIÐ TÍMANN ♦ 112 Victor Hugo: Esmeralda 109 auðlegð. íslenzka þjóðin hefir eitt sinn skapað þjóðveldi hér á landi og í skjóli þess andleg afrek, sem bera hátt í sögu þjóðarinnar. íslendingar hafa nú raunverulega endurreist lýð- veldi fornaldarinnar. Það er virðulegt starf fyrlr þá, sem nú lifa í landinu, og síðari kyn- slóðir, að feta í fótspor þeirra forfeðra, sem gerðu þjóðina fræga, og sanna í verki, að enn geti þrifizt blómleg menning í íslenzku lýðveldi. pilagrímsferðunum. Það var í Auber- villíes, og það var annað kraftaverkið i þessum mánuði. — Þetta óskilabarn, ef maður getur svo að orði komizt, er hryllileg ó- freskja, mælti systir Jóhanna. — Það gefur frá sér óhljóð, mælti Gauchere. — Þegiðu, hljóðabelgurinn þinn! — Ég gæti bezt trúað, að þetta væri afkvæmi dýrs og manns, sagði Agnes la Harme. Það ætti að varpa því í fljótið eða brenna það á báli. — Ég vona, að enginn hafi það heim með sér, mælti la Gaultiere. — Ó, drottinn minn dýri! hrópaði Agnes felmtruð. — Vesalings brjóst- mæðurnar á barnaheimilinu hjá höll hans hátignar. Ef maður ætti nú að leggja þetta skrípi á brjóst sér. Þá vildi ég heldur bera blóðsugu við barm mér. — En hvað þú getur verið barnaleg, la Harme! mælti Jóhanna. Sérðu ekki að þetta barn er að minnsta kosti fjög- urra ára og hlýtur því að hafa verið vanið af brjósti fyrir löngu? Þetta var orð að sönnu. Auðvitað var þetta ekki nýfætt barn. Það var sveip- að í línábreiðu. Höfuð þess var van- skapað. Það gat að líta rauðlitt hár- strý, auga, munn og nokkrar tennur. Augað grét, munnurinn hljóðaði og góðar tekjur, ef mér verður þá nokkuð borgað fyrir hann. Sem sagt: Ég er reiðubúinn til þjónustu við yður, ég sjálfur, listamaðurinn í mér, allir mínir hæfileikar og öll mín þekking; ég er fús til þess að lifa með yður á þann hátt, sem yður hentar: sem karlmaðurinn, ef þér girnist það, og sem bróðir, ef yð- ur væri það ljúfara. Nú þagnaði Gringoire og beið þess, að sjá hvaða áhrif ræðan hefði haft á stúlkuna, sem sat og horfði niður fyrlr sig. — Föbus, sagði hún lágt. Svo sneri hún sér að Gringoire og spurði: — Hvað þýðir Föbus? Þótt Gringoire sæi ekki, hvað þessi spurning kæmi ræðu hans .við, var hon- um það ekkert andstætt skapi, að geta ótvírætt sýnt, hve ágætlega hann var menntun búin. Hann reigði sig því allan og svaraði: — Það er latneskt orð og þýðir sól. — Sól! át hún eftir honum. — Þetta nafn bar líka glæsilegur bogmaður,*) sem einnig var guð, bætti *) Föbus er nafn, sem griska skáldið Hómer gaf guðinum Apóllon, er upprunalega var sólguð. Einnig var hann guð heilbrigðinnar, söngguð, stríðsguð og svo framvegis, og því vanalega sýnd- ur með örvar og boga. Hátíðir voru haldnar hon-

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.