Morgunblaðið - 10.12.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. DESEMBER 2002 41
✝ Andri Örn Clausen sálfræð-
ingur fæddist í
Reykjavík 25. febr-
úar 1954. Hann lést í
hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ í Reykja-
vík hinn 3. desember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru hjónin
Hans Arreboe
Clausen, málara-
meistari og leiðsögu-
maður í Kópavogi, f.
10.8. 1918, og Helena
Bojkow Clausen
hjúkrunarfræðingur,
f. 26.4. 1922, d. 22.6. 1999. Bróðir
Andra er Michael V. Clausen,
barna- og ofnæmislæknir í Reykja-
vík, f. 25.5. 1958. Börn hans og
fyrrv. eiginkonu hans, Elínborgar
Ragnarsdóttur, íslenskufræðings
og kennara, f. 9.11. 1959, eru
Snorri Örn Clausen nemi, f. 11.4.
1980, Birna Helena Clausen nemi,
f. 5.4. 1985, og Ívar Örn Clausen, f.
24.10. 1992. Kona Michaels er
Heiða Sigríður Davíðsdóttir
hjúkrunarfræðingur, f. 29.4. 1966.
Dætur hennar eru Linda Karls-
dóttir, f. 9.10. 1989, og Dagný
Karlsdóttir, f. 26.4. 1994.
Börn Andra og konu hans Elvu
Óskar Ólafsdóttur leikara, f. 24.8.
1964, eru Agnes Björt Clausen, f.
23.6. 1991, og Benedikt Clausen, f.
30.3. 1993. Elva er dóttir hjónanna
Ólafs Oddgeirssonar, rafvirkja-
meistara í Reykjavík, sem er lát-
inn, og Rögnu Lísu Eyvindsdóttur
verslunarmanns.
Andri fæddist í Reykjavík en
ólst upp í Kópavogin-
um. Hann lauk stúd-
entsprófi frá MR
1976, stundaði leik-
listarnám við Webb-
er Douglas Academy
of Dramatic Art í
London 1978–80,
lauk BA-prófi í sál-
fræði við Háskóla Ís-
lands 1995 og MA-
prófi í klínískri sál-
fræði frá
Háskólanum í Árós-
um 1998. Andri var
kennari við grunn-
skóla Kópavogs
1976–78 og 1981–83, var leikari
við Þjóðleikhúsið 1980–85, við LR
1986–90 og lék m.a. með Alþýðu-
leikhúsinu, Revíuleikhúsinu og
Kirkjuleikhúsinu. Hann lék í út-
varpsleikritum, sjónvarpsleikrit-
um og kvikmyndum, stundaði leik-
listarkennslu hjá ýmsum klúbbum
og við skóla og sá m.a. um klúbb-
starf fyrir fatlaða unglinga í Kópa-
vogi og leiðbeiningar á vernduð-
um vinnustað þeirra að sumarlagi
1983 og 1984. Hann spilaði með
Skólahljómsveit Kópavogs 1969–
74 og lék með ýmsum dans- og
rokkhljómsveitum. Andri var sál-
fræðingur í Miðgarði, fjölskyldu-
þjónustu í Grafarvogi, 1999–2000
og hafði nýlega hafið störf sem yf-
irsálfræðingur á göngudeild
krabbameinssjúkra við Landspít-
alann – háskólasjúkrahús er hann
veiktist síðsumars 2000.
Útför Andra verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi, það var gott að þú
fékkst að deyja af því að þú varst orð-
inn svo lasinn. En samt söknum við
þín mjög mikið og við mundum óska
að þú hefðir aldrei veikst. En nú líður
þér vel, þú getur verið frjáls og nú
getur þú spilað og sungið fyrir hina
englana. Þú varst alltaf brosandi og í
góðu skapi, sjaldan varstu leiður.
Elsku pabbi, bless, við vitum að
Guð passar þig.
Sofðu rótt, sofðu rótt,
nú er svartasta nótt
sjáðu sóleyjarvönd
geymdu hann sofandi í hönd.
Þú munt vakna með sól
guð mun vitja um þitt ból.
(Jón Sigurðsson frá Kaldaðarnesi.)
Agnes Björt Clausen
og Benedikt Clausen.
Ég fór Kársnesbrautina í morgun
og horfði á gamla húsið okkar. Hug-
urinn reikaði til æskuáranna þegar
við Andri frændi lékum okkur við
voginn. Þá iðaði húsið af lífi. Fjöl-
skyldur okkar byggðu það saman um
1950 og þarna ólumst vð upp eins og
ein stór fjölskylda. Á þessum árum
voru örfá hús á nesinu og umhverfið
óspillt. Það þótti ekki fínt að búa í
Kópavogi á þessum árum, en ekki var
hægt að hugsa sér betri vettvang fyr-
ir börn að alast upp. Við byggðum
okkur kastala í kirkjuholtinu og alltaf
var verið að smíða báta og sigla um
voginn. Þær voru ekki burðugar
fleyturnar sem róið var af Kársnes-
inu yfir í Nauthólsvíkina. Ég man
alltaf eftir því þegar við bættum kaj-
ak með því að klippa stykki úr vinnu-
gallanum sem pabbi hans átti og
svipnum á honum þegar hann veifaði
gallanum fyrir framan mömmu og
stórt stykki vantaði í aðra skálmina.
Þetta var lífið, einhvern veginn finnst
manni það vera fábrotnara hjá börn-
um í dag.
Andri var fæddur leikari. Hann átti
sinn draumaheim, samdi leikrit og
flutti fyrir okkur krakkana. Ég man
þegar við krakkarnir röðuðum okkur
í kjallaratröppurnar í bestu sæti og
Andri flutti sín ævintýri fyrir okkur.
Ef á móti blés gat Andri alltaf búið til
betri heim og sá ekkert nema björtu
hliðarnar. Andri var fjölhæfur lista-
maður, hann nam leiklist í Bretlandi
og starfaði um tíma á þeim vettvangi.
Hann var líka góður hljóðfæraleikari
og söngvari. Það kemur því ekki á
óvart að börnin hans tvö hafi mikla
hæfileika á þessu sviði.
Andri var gæfumaður í sínu einka-
lífi, hann var mikill fjölskyldumaður,
átti yndislega konu og tvö börn. Það
var notalegt að koma á heimili hans
og Elvu. Við áttum yndislega kvöld-
stund á heimili þeirra í Hlégerði
ásamt bræðrum okkar og konum
nokkru áður en Andri veiktist. Þá var
lagt á ráðin um næstu endurfundi og
hljóðfæraleik. Hljómsveitin kom
aldrei saman.
Andri hvarf frá leiklistinni og lærði
sálfræði. Hann hafði nýlega fengið
góða stöðu á þeim vettvangi þegar
hann veiktist. Hann hafði lent í erf-
iðum veikindum fyrir nokkrum árum
og náð sér að fullu þannig að þetta
var svo óvænt og snöggt.
Ég fór Kársnesbrautina í morgun,
gamla húsið okkar virtist svo lífvana,
eins og leiksvið þegar leikararnir eru
farnir og tjaldið fallið.
Þórður Clausen Þórðarson.
Í dag fer fram frá Kópavogskirkju
útför góðs vinar okkar hjónanna,
Andra Clausen sálfræðings. Þegar
Andri lést hinn 3. desember sl. lauk
baráttu sem orðin var löng og ströng
en jafnframt afar ójöfn og hlaut því að
fara á þennan eina veg, fyrr en síðar.
Andri fékk heilablóðfall í ágústmán-
uði árið 2000. Honum var vart hugað
líf fyrstu dagana eftir áfallið, komst
þó um síðir til meðvitundar en varð
aldrei samur. Aðstæður hans voru því
dapurlegar síðustu tvö æviárin.
Engu að síður var miklu meira en
ómaksins vert að heimsækja hann á
þessum tíma og njóta þeirrar ein-
stöku lífsgleði sem Andra var jafnan
svo eiginleg og sem hann varðveitti í
hlátri sínum, brosi og augnatilliti
framundir það síðasta. Á góðum dög-
um tók Andri lagið með okkur og
söng þá hástöfum gömlu slagarana:
„Og þá mun allt verða eins og var, áð-
ur en þú veist, þú veist“. Um stund
ríkti söngurinn einn og færði okkur í
svipinn gamlar ærslastundir. En að-
eins um stund því allir söngvar þagna
um síðir.
Andri var líklega lífsglaðasti mað-
ur sem ég hef kynnst. Mér er ómögu-
legt að minnast hans öðru vísi en í
bráðsmitandi, góðu skapi, síbrosandi
eða skellihlæjandi. Ævi hans var einn
allsherjar óður til lífsins og gleðinnar,
útgeislunin með ólíkindum og lífs-
kraftur hans virtist óþrjótandi. Tvisv-
ar veiktist hann alvarlega af krabba-
meini og í bæði skiptin sigraðist hann
á veikindunum.
Andri var söngmaður af guðs náð,
næmur tónlistarmaður og hafði mik-
inn áhuga á leiklist. Reyndar lærði
hann leiklist í Bretlandi og lagði hana
fyrir sig um skeið. En þegar hann var
kominn hátt á fertugsaldur söðlaði
hann um, hóf nám í sálfræði og lauk
MA-prófi í klínískri sálfræði 1998.
Hann hafði nýlega tekið við starfi
yfirsálfræðings við göngudeild
krabbameinssjúkra við Landspítal-
ann er fyrrnefnt áfall batt enda á
starfsferil hans. Ég er ekki í nokkrum
vafa um að lífsgleði hans og næmi
hefðu notið sín vel í þessu nýja starfi,
hefði honum auðnast lengri starfs-
ævi.
Það er sárt að sjá á bak Andra í
blóma lífsins. En eftir stendur dýr-
mæt minning um góðan dreng. Minn-
ing, sem um ókomin ár á eftir að
áminna okkur öll um að gleðjast yfir
því að fá að vera til.
Mikki minn og Arreboe, Elva,
Agnes Björt og Benni! Guð geymi
ykkur öll og styrki ykkur í sorginni.
Kjartan Gunnar Kjartansson.
Andri Örn kom til starfa í Miðgarði
á miðju sumri árið 1999. Hann var þá
að hefja störf sem nýlega útskrifaður
sálfræðingur. Þó að Andri hafi verið
að stíga sín fyrstu spor í starfsgrein-
inni naut hann góðs af reynslu sinni
sem leikari, en ekki síður hæfni sinni í
mannlegum samskiptum. Hann var
metnaðarfullur í starfi og lét sér mjög
annt um velferð þeirra barna og ung-
linga sem hann vann með.
Góður húmor og frásagnargleði
eru persónueinkenni sem koma okk-
ur fyrst í hug er við minnumst Andra
þann tíma sem hann var í Miðgarði.
Enda var hann strax orðinn mið-
punkturinn í starfsmannafélaginu,
„Geirmundur spilar“, og undirbjó
ýmsar uppákomur á þess vegum. Síð-
asta samveran með honum á þeim
vettvangi var óvissuferð í júní árið
2000. Andri skipulagði ferðina og að
sjálfsögðu var þungamiðja skemmt-
anahaldsins í Kópavogi, heimabæ
Andra. Þegar við hugsum til baka eru
minningarnar úr þessari ferð og fleiri
slíkum samverstundum með honum
okkur afar dýrmætar. Þar fengu þeir
mannkostir Andra, sem voru að
skapa andrúmsloft glaðværðar og
kátínu, reglulega að njóta sín. Hann
gaf svo mikið af sér að það lét engann
ósnortinn sem umgekkst hann. Það
var með eftirsjá að við í Miðgarði
kvöddum Andra seinna þennan sama
mánuð þar sem hann hafði fengið
starf sálfræðings á krabbameinsdeild
Landspítalans, en það var staða sem
hann hafði löngu talið tímabært og
mikilvægt að komið yrði á fót. Það
átti því miður ekki fyrir honum að
liggja að marka spor sín á þeim vett-
vangi þar sem hann veiktist skömmu
eftir að hann hóf þar störf.
Okkur er efst í huga þakklæti fyrir
þau einstöku forréttindi að hafa feng-
ið að njóta samvista við Andra Örn
Clausen þetta ár sem hann starfaði
með okkur í Miðgarði. Við viljum
votta aðstandendum hans okkar
dýpstu samúð. Blessuð sé minning
þessa góða drengs.
Fyrir hönd starfsfélaga í Miðgarði,
Ingibjörg Sigurþórsdóttir og
Regína Ásvaldsdóttir.
ANDRI ÖRN
CLAUSEN
 Fleiri minningargreinar
um Andra Örn Clausen bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURJÓN ÓLAFSSON,
til heimilis á Hrafnistu
í Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju miðvikudaginn
11. desember kl. 13.30.
Elín Anna Sigurjónsdóttir, Óttar Eggertsson,
Þorsteinn Sigurjónsson, Ásthildur B. Snorradóttir,
Guðrún Sch. Sigurjónsdóttir, Franz Guðbjartsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTBORG JÓNSDÓTTIR,
Hásteinsvegi 53,
Vestmannaeyjum,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja laugardaginn 7. desember.
Sigurður Jónsson,
Ægir Sigurðsson, Jenný Ásgeirsdóttir,
Arnþór Sigurðsson, Sigríður Kjartansdóttir,
Guðlaug Björk Sigurðardóttir, Kristinn Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn,
BJÖRN A. BJARNASON
frá Garði, Neskaupstað,
síðast til heimilis í
Funalind 13,
Kópavogi,
andaðist sunnudaginn 8. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Axelsdóttir.
Hjartkær móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR JÓHANNESDÓTTIR
frá Seyðisfirði,
lést á Hrafnistu Reykjavík laugardaginn
7. desember.
Sigurjón Hannesson, Björg Jónsdóttir,
Elín Hrefna Hannesdóttir, Árni Sigurbergsson,
Sigrún Klara Hannesdóttir,
Sveinn Hannesson, Áslaug Sigurðardóttir
og fjölskyldur þeirra.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LOVÍSA JÓHANNSDÓTTIR
frá Skálum á Langanesi,
Stýrimannastíg 13,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans Landakoti að
kvöldi laugardagsins 7. desember.
Þórarinn Guðmundsson, Anna Kjartansdóttir,
Jóhann Guðmundsson, Selma Huld Eyjólfsdóttir
og barnabörn.
Hjartkær eiginkona mín, móðir, systir, tengda-
móðir, amma og langamma,
UNNUR ÁGÚSTSDÓTTIR,
Mörk,
Hvammstanga,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Hvammstanga
fimmtudaginn 5. desember.
Jarðarförin fer fram frá Hvammstangakirkju
föstudaginn 13. desember kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurður Gestsson.