Tíminn - 20.11.1947, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, fimmtudaginn 20. nóv. 1947
213. blaðs
GAMLA BIÓ NÝJA BIÓ A' ir 4 * /4 & ■ \ - ' .
t v: ;< , MsilcSsi augaH • ,v /ý ;*j' ’-v ■/«-<’ . ,yy-y .v • < < ;; ; ; Vcsalingaruir
Spennandi og dularfull amerísk sakamálamynd. Frönsk stórmynd, eftir sam- nefndri sögu, eftir Victor Hugo. Aðalhlutverkið leikur frægasti leikari Frakka: Harry Bauer. í myndinni eru danskir skýr- ingartekstar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. Seinni hlutinn sýndur í kvöld, kl. 5, 7 og 9.
iBönnuð börnum innan 16 ára. Bönnuð börnum yngri eii 14’ ára.
TRIPOLI-BIÓ TJARNARBIÓ
Dávalduriim Eiun á flóíta
(The Chimax) (Odd man out)
Spennandi ensk sakamálamynd
Amerísk söngvamynd í eðlileg- um litum með: Susanna Foster Turhain Bey Boris Kartoff. með: James Mason Robert Newton Kathleen Ryan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. Sýnd kl. 5 og 9.
Sími 1182. Bönnuð börnum innan 16 ára.
5 (?) R jí líftirförín (The Chase) Mjög spennandi og vel leikin ; j Nú er gott að I gerast kaupandi | Tlmans j
amerísk kvikmynd. Bönnuð börnum innan 16 ára. Sýnd kl. 9. Áskriftasími
ViÓ viljum giftasí Amerísk gamanmynd. i Sýnd kl. 5. og 7. Sími 1384. j 2323 |
--——---~-----------
-r* ~ - ■
Þ jóðvörn
kcimir út í dag
Sölubörn, Þjóðvarnarfélagar og aðrir, sem vilja taka
að sér blaðsölu, mæti í Bókabúðinni Laugaveg 10
klukkan tvö.
Þjó$vaniarfélagið.
DánarESBÍiming
(Framhald a) 3. síðu)
ríkur maður hefði hann notað
hæfileika sína og aðstöðu á
þann hátt að hugsa fyrst. um
eigin hag. En slíkt var hon-
um fjarri skapi. Sem clæmi
um óeigingirni hans er það,
að þegar hann flutti alfarinn
suður og seldi Geitagilið, mið-
aði hann söluverðið við það,
sem kaupandinn gæti staðið
undir en ekki við það, sem
honum bauðst hæst, sem var
miklum mun meira. Hann sá
þó alltaf vel fyrir sér og sínum
og rétti mörgum hjálparhönd.
Guðjón var einlægur sam-
vinnumaður og fylgdi þeim
jafnan að málum, sem þar
stóðu fremstir í sókn og vörn.
Síðustu árin stundaði hann
nær eingöngu húsgagnasmíði
og var handbragð hans slíkt,
að það þoldi samanburð við
hvern sem var. Hann bar ell-
ina afburða vel og mátti halda
hann miklu yngri en árin
töldu. Hár og beinn gekk hann
hvern dag til verks fram á síð
asta sumar. Árin og erfiðleik-
arnir höfðu ekki beygt hann
né brákað, hvorki líkamlega
né andlega.
Nú þegar ævin er öll, ber
hvergi skugga á heiðríkju
minninganna. Svo vandaður
maður var Guðjón og vel
kynntur.
Vinir hans og vandamenn
þakka honum fyrir langa og
góða kynningu og mikil og vel
unnin ævistörf.
Guöm. Þorláksson.
A. J. CronLn:
Þegar ungur ég var
inni. Síðan stóð hann upp, tók grænu fötin mín, sem verið
höfðu upphaf allra hrakninga minna, og fleygði þeim beint
i eldinn. Það leið hræðilega löng stund, áður en eldurinn
vann til fulls á þeim, og það var vond lykt, er lagði frá
arninum. En loks urðu þau þó að ösku.
„Jæja, drengur minn,“ sagði afi. „Þá er þetta úr sögunni.“
SJOUNDI KAFLI.
Það var mikið frost hmar næstu vikur, og kvöldin voru
orðin löng og dimm. Afi og amma háðu sitt þögla stríð, er
átti rót sína að rekja til ólíkra sjónarmiða og lífsviðhorfa, og
þetta stríð snerist nú orðið fyrst og fremst um mig.
Amma var æfareið út af nýju fötunum mínum, og sér-
staklega gramdist henni það, að gömlu fötin skyldu hafa
verið borin á bál. Hún löðrungaði mig rösklega fyrir þessa
óhæfu, og um kvöldið þegar við vorum háttuð, hélt hún
yfir mér kröftuga skammaræðu og lagði mér ríkt á minni,
hve. ljótt það væri að vera vanþakklátur. Hún sagði, að
ég yrði aö haga mér stórum betur framvegis, ef ég ætti að
fá að vera „drengurinn hennar.“ Umhyggja hennar fyrir
heilsu minni hafði alltaf verið mikil, en nú óx hún um allan
helming. Ég hnerraði ekki einu sinni svo, að hún spáði því
ekki, að ég væri að fá lungnabólgu. Og til þess að koma í veg
fyrir það, lét hún mig taka inn stóra skammta af lyfjum,
sem hún hafði sjálf búið til úr beizkri myntu og sinneps-
blöðum. En ég var hamingjusamari en ég hafði verið nokkru
sinni áður, þrátt fyrir allt þetta.
Bardaginn hafði stórum bætt fyrir mér í skólanum. Það ;
var þó ef til vill ekki sjálf framganga mín, sem oröið hafði
mér til álitsauka, heldur miklu fremur allt það blóð, sem
síreymt hafði úr nefi minu. Þessi atburður virtist jafnvel
ætla að verða sögufrægur, því að krakkarnir miðuðu allt
sitt tímatal við hann'. Þau sögðu að þetta og þetta hefði
gerzt svo og svo löngu fyrir eða eftir daginn, þegar írinn
fékk blóðnasirnar. Og nú var ég að minnsta kosti vel búinn,
svo var Júlíu Blair fyrir áð þakka, og varð ekki lengur til
athlægis. Berti Jamieson og félagar hans leituðust meira
að segja við að sýna, að þeir bæru dálitla virðingu fyrir
mér. Engum duldist, að Gavin var vinur minn.
Gavin gaf sig lítið að hinum strákunum, eins og áður
hefir verið getið. Þetta stafaði samt ekki af því, að hann
væri drembinn eða upp með sér af því, að faðir hans var
efnaður — hann átti gamla kornvöru- og fóðurvöruverzl-
un, — heldur var það skapferli hans að fara sínar götur.
Hann tók þátt í ýmsum íþróttum og stóð þar flestum á
sporði, en þó iðkaði hann þær í hófi, því að hugur hans
bneigðist að mörgu öðru, sem fæstir skóladrengir hirtu
nm. Hann átti til dæmis í bókaskápnum sínum náttúru-
sögu í mörgum bindum, og í henni voru ósköpin öll af lit-'-
myndum af dýrum, fuglum, skordýrum, villtum blómum
og jurtum og fisóum. Hann átti líka stórt eggjasafn. Á
einum veggnum í herbergi hans var stór mynd af -honum
sjálfum með stóran fisk í hendinni. Faðir hans ’var kunnur
stangaveiðimaður, og hann lofaði Gavin oft að fara með
sér i veiðiferðir. Gavin var ekki orðinn níu ára, þegar hann
veiddi sjálfur tólf punda lax.
En þótt hann væri svo vel íþróttum búinn á margan hátt,
þá voru andlegir eiginleikar hans miklu meira verðir.
Hann var gæddur þessu andlega jafnvægi, sem eiginlega
skortir orð til að tákna. Hann var fálátur drengur, fáorður
og harðgerr. En lítil og einbeittleg hakan og hinir styrku
drættir kringum munninn töluðu sinu máli. Þeir sögðu:
„Ég skal aldrei gefast upp.“
Það var föstudaginn eftir viðureign okkar, að hann beið
mín að kennslunni lokinni. Hann sagði ekki neitt, brosti
aðeins feimnislega og labbaði svo af stað við hlið mér í
áttina upp bæinn. Ég get varla lýst því, hversu vænt mér
þótti um þetta, eftir að hafa orðið að laumast burtu á
hverju kvöldi og lötra fáförnustu göturnar heim. Við dok-
uðum við svo sem hálftíma í birgðaskemmu föður hans.
Bak við hana voru hesthús, og þar sáum við Tomma DFin,
verkstjórann í hópi ökumannanna, hella meðölum ofan í
best, sem veikur var af barkadrepi. Sjálf skemman var
full af korni og fóðurvörum, mjölpokum, baunum og höfr-
um, og þar var hópur af pakkhúsmönnum með hvítar
svuntur við vinnu. Við vorum að horfa á þá, þegar Blair
borgarstjóra bar að.
„Vinátta ykkar hlýtur að verða haldgóð, eins og til henn.-.
ar var stofnað," sagði hann brosandi. Og hvílíkt bi>os! SveJyi*
bækurnar:
Annie Fellows Johnston:
DRENGURINN FRÁ
GALÍLEU
Sr Erlendur Sigmundsson þýddi
Þetta er snildar vel skrif-
uð og skemmtileg saga um
ungan dreng í Gyðinga-
landi á Kristsdögum. Hún
er í senn skemmtileg, fróð-
leg og göfgandi og auk
þess jafnt við hæfi ungra
sem gamalla. 234 bls. —
Verð kr. 23,00 ib.
Ejnar Sshroll:
LITLI SÆGRAPURINN
Gunnar Sigurjónsson þýddi.
Þetta er viðburðarík saga
fyrir tápmikla drengi. Hún
segir frá ævintýrum og
hetjudáðum, sem allir
drengir eru sólgnir í að
lesa um. 123 blS. — Verð
kr. 13,00 ib.
Gunnar Jörgensen:
:FLEMMING OG KVIKK
■ SigTJráur GuS jónsson þýddi
'Ein- af hinum vinsælu og
þekktu"' Flemmingssögum,
sem nú eru aö verða eins
vinsælar hér á landi og
þær eru um öll Norður-
lönd. í fyrra kom út
„Flemming i heimavistar-
skóla.“ 176. Ms. — Verð
kr. 19,00 ib.
Hittíúi- ;
'ói; i.ffv'i»aeii«í£v|
m
Trolli Neutzsky Wulf f:
HANNA OG LINDARHÖLL
Gunnar Sigurjónsson þýddi.
Þetta er falleg og skemmtileg
saga um munaðarlausa telpu,
sem er hvers manns hugljúfi og
verður að lokum gœfunnar að-
njótandi í ríkum mœli. 144 bls.
— Verð kr. 15,00 ib.
Þessar bækur
fást hjá öllum bóksölum.
BÓKAGERÐIN L IL J A.