Tíminn - 07.01.1962, Blaðsíða 5

BÆNDÖR, LÆKNAR OG ADRIR
Willys-jeppinn er útbreiddasta og reyndasta
landbúnatiarbifreitiin hér á landi.
Utvegum
Willys-jeppa
með
stuttum fyrirvara
frá
U.S.A.
Willys með stérkum og vönduðum stálhúsum. WiIIys varahlutir eru ávallt
fyrirliggjandi hjá umboðinu.
Egill Vilhjáínnsson. !n.f. ]
Laugavegi 118, sími 2 22 40.
Áætlun um brottfarardaga
M.S. DRONNING AIEXANDRINE jan-ág. 1962
FRÁ KAUPMANNAHÖFN:
12. jan. - 31. jan. • 19. febr. - 9. marz - 27. marz ■ 17. apríl - 9. maí
29. maí - 15. júní • 29. júní - 13. júlí - 27. júlí - 10. ágústutá|4.jsé(gúsl,iu
; ' lUlltolUUAJX/ iJU ,A
FRÁ REYKJAVÍK:
22. jan. • 10. febr. - 1. marz - 19. apríl • 7. apríl - 30. apríl - 21. maí
8. júní - 22. júní - 6. júlí • 20. júlí ■ 3. ágúsf - 17. ágúst - 31. ágúst
Skipið kemur við í Færeyjum í báðum leiðum. ,
Skipaafgreiðsla Jes Zimsen
U nglingspiltur
13—15 ára, óskast í sveit
nú þegar. Upplýsingar í
5Íma 35249.
Mikið úrval af bíla- og
vélaverkfærum
Verkfærakassar
= HÉÐINN ==
Vélaverzlun
Seljavcgi 2, sími 2 42 60
Á morgun byrjar útsalan og getið þér þá keypt
eftirtaldar vörur á ótrúlega lágu verði: Kápur,
kjó'la, dragtir, regnkápur, pils. telpnapils, sloppa,
skinnhanzka, nylonsokka og kiólaefni.
Kon íið og þér getið gert góð kaup, því úr mörgu
er að velja.
Tízlcuverzlunin GUÐRÚN
Rauðarárstig 1.
Bílasitæði við búðina. — Sími 15077.
■Þáttur kirkjunnar
Það' eru fáar áminningar
sterkari í andblæ og boðum
kristins dóms en hvatningin
um að vakna og vaka. Bæði
Kristur og Páll eru þar ein-
söngvarar í sama kór. Það ætti
því að vera kristnum mönnum
hinn sjálfsagðasti boðskapur:
„Að halda vöku sinni“.
í gamla daga var keppzt við
að vaka, ekki sízt fyrir jólin.
Kvöldvökurnar svonefndu eru
sérstakt fyrirbrigði og sér-
kenni menningar í sögu ís-
lenzks þjóðlífs. Þá var lesið,
þol íslendingsins, sem seinast
veitti hinn bjarta frelsisdag
eða beið morguns hans.
Og um jólin var setið á
krossgötum og vakað. Sú vaka
skyldi sönnust og glöðust. Þá
voru alls konar álfar og vættir
á ferð, sem bæði gátu svæft
og tælt, ekki sízt með söngvum
sínum, gulli, gersemum, góð-
meti og áfengum drykkjum. En
illa fór hverjum sem sofnaði á
jólanótt, eða krossgötum ára-
mótanna. Illa fór hverjum, sem
lét glóandi gullið ginna sig eða
I'aknið ■ Vakií
hugsað, kveðið, sungið og unn
ið. Öll fjölskyldan stefndi að
einu marki, sem þó var kann-
ske ekki fyllilega meðvitað, en
héf fullkomnun, þróun, göfgi
L hugsun, verki, list. Og kvöld-
vökurnar voru ofurlítill skóli
á hverju heimili.
Því miður er þessi sérkenni
Iegi, íslenzki skóli að mestu úr
sögunni. Ýmislegt hefur kom
ið í staðinn, en tæpast nokk-
uð, sem bætir upp slíkar vöku
stundir, þegar á lífsþróttinn
reynir til hæðar og dýptar að
mnstu orkulind hjarta og hug-
ar, handa og tungu.
Hins vegar er fátt, sem ís-
lenzku þjóðinni er meira virði
•nú en einmitt kall Krists: Vak-
ið. Og gjaman mætti bæta við
orðum hans úr sömu ræðu:
„Gætið þess að hjörtu yðar
tþyngist ekki af mat eða
drykk“.
VetrarmyrkUr óhófs og
nautna svæfa margan við blakt
andi loga þess seiðmagnaða
háls, sem gæti nefnzt glaumur
og hraði, eða þess straums.
sem óðar en varir getur borið
út í ginnungagap auðnuleysis
ng ófrelsis. fært á kaf í djúp
ánauðar og lasta Þar hrynja
heimar jafnt sem himnar, og
hætt eT við að margur verði
sofandi undir rústunum.
Það er því fyllsta þörf fyrir
teprurnar, sem héldu augunum
opnum nauðugum viljugum til
að berjast við myrkr’ið og vættir
þess og bíða morguns í sigr-
andi starfi, Tekið skyldi sífellt
betur og betur á í vissu um
sigurmátt lífs og ljóss, sem
veitti vorið að lokum þeim, sem
þolgóður þreyr. Þess vegna var
líka sungið:
„Stígum fastar á fjöl,
. spörum ei vorn skó.
' Guð mun ráða hvar
við dönsum næstu jól“.
Jafnvel í skemmtanalífinu
birtist þessi kraftur, þetta við-
nám gegn myrkrinu. kyrrstöð-
unni, dauðanum, þetta vöku-
græðgina toga sig til að bíta
í flotskjöld álfanna, sem komu
úr öllum áttum og dönsuðu
fram hjá.
Skyldi okkur ekki gott að
minnast þess fslendingum nú,
þegar við sitjum á krossgötum
allra átta og meðal allra þjóða.
Það er víst heppilegra að láta
gullið frá álfa og tröllahöndum
ósnert og halda vöku sinni
gagnvart egnandi flotskjöldum
þeirra. sem ræna vilja viti okk
ar og hugsun, framsýni og
frelsi. Stundum gæti manni
fundizt, að þessi spaklega þjóð-
saga, sem skráð er eftir sjálfri
þjóðhetju fálendinga Jóni Sig
urðssyni, hún kenni einmitt hið
umdeilda hlutleysi bæði gagn-
vart austri og vestri. Kenni að
halda vöku sinni unz dagur
rennur i Drot.tins nafni, horfa
upp og fram, en hvorki tii
hægri né vinstri Slík er speki
þjóðsagnanna frá löngu liðnum
kvöldvökum lítillar þjóðar við
vztu takmörk heims. þar sem
hún vakti yfir neista frelsisins
í myrkri og kulda.
Vaknið því og vakið, bezt er
að halda vel vöku sinni gegn
ginningum allra álfa og vætta
sem á vakki eru i vetrarmyrkr
u:p efa, ótta og efnishyggju
sem nú byrgja of mörgum sýn
og útsýni.
í þjóðsögunum er sagt frá
honum Fúsa, sem vakti á kross
götunum lengi og vel. eins og
áður er vikið að. en beit svo
í flotskjöld álfkonunnar að sið-
ustu og missti við það vits síns
og vjlja.
Förum ekki að dæmi hans.
hvorki sem einstaklingar eða
þjóð. En margvíslegir eru flot
skildirnir, mörg eru gylliboðin
og viða eru á ferðum vættir
sem hvísla. ginna og glepja
Gæt þín því, vak þú og bið
' vinn og gæt þin. horf þú upp
til Guðs. sem gefur frið og
frelsi. fögnuð jólanna og vernd
ar hjarta og hug unz dagur
rennur.
, Árelíus Níelsson.
Þorsteinn Níelsson
Það er oft svo, þ'egar margir
menn eru samankomnir, að þá er
ævinlega einhver á/meðal þeirra,
sem á merkilega sögu.
Það þarf ekki að vera, að sag-
an sé merkileg fyrir íþrótta- eða
vísindaafrek. Afrek eru m.eð
mörgu móti.
Maður heitir Þorsteinn Nielsson
Welding, sem fæddur er á Kálfa-
tjörji 1891, ólst hann upp í Hafn-
arfirði fyrri hluta ævinnar, en
fluttist til Reykjavikur fyrir*rúm
um 11 árum og hefur hann unn
ið hjá h.i. Völundi Þorsteinn hef
ur aldrei verið við kvenmann
kenndur. Býr hann úti á Gríms-
staðaholti og hefur alltaf gengið
kvölds og morgna, notar aldrei
strætisvagna. Steini, eins og hann
er kallaður, er þrátt fyrir það
fyrstur á morgnana. Engan mann
þekki ég, sem er skylduræknari,
dyggari eða trúrri sínum hús-
bændum en Steini. Þegar mað-
ur hugsar til þess, að margir af
hinum svonefnda íslenzka aðli fer
ekki á vinnustaðinn, þó ekki sé
nema 10—20 metra að fara, nema
í bíl. Steini ’gengur. og það alla
leið utan af Grímsstaðaholti, í
hvei-nig veðri sem er, alltaf er
hann fyrsti maður á vinnustað.
Hann hefur mikinn áhuga á að
láta sig ekki vanta. svo að enginn
tapi á honum Menn með slíkan
.karakter“ og lafnheiðarlegt tífs-
starf. væru miklu betur komsur
að einum fálkakrossi en margir
(Framhatd á 12. síðu)
TÍMINN, suh mudagurinn 7. janúar 1962.
5