Tíminn - 22.10.1964, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR 22. október 1964
BORGÍRSTJÚ
HUNZAR ðSKIR IDNADARINS
Sextugur:
B jör n A. Gunnlaugsson
„Borgarstjóm ákveður, að borg-
arstjóra skuli heimilað að skipta
greiðslu lóðargjalda iðnaðarlóða
þannig, að þau greiðist á lengri
tíma en nú á sér stað“.
Þessa tillögu flutti Hörður
Helgason, varaborgarfulltrúi
Framsóknarflokksins á fundi
borgarstjómar Reykjavíkur s.l.
fimmtudag. í framsöguræðu sinni
sagði hann, að ekki ætti að þurfa
langt mál lun svo sjálfsagða til-
lögu, enda hefði fyrir löngu átt
að vera búið að ganga svo frá þess
um málum, sem tillagan gerir ráð
fyrir. Minnti Hörður á, að hann
hefði flutt tíllögu svipaðs efnis
fyrir ári, en hún hefði þá ekki1
fundið náð fyrir augum meirihlut j
ans. Hins vegar hefði það nú
gerzt, að iðnþing Islands,
sem haldið var* á Akureyri fyrir
skömmu hefði gert samþykktir í
þá átt að leggja áherzlu á það,
að gjöldunum væri skipt niður á
nokkurt tímabil. Þessi samþykkt
hefði verið gerð einróma, og á I
þessu þingi hefði m.a. verið einn \
borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokks-
ins, sem stutt hefði þessa i
samþykkt norður á Akureyri. j
Kvaðst Hörður vona, að tilllaga
sín fengi því aðrar undirtektir nú
en 1962.
Hörður sagðí, að engin rödd
hefði heyrzt frá iðnaðarmönnum
til mótmæla á þessum gjöldum,
heldur kveinkuðu fyrirtækl sér
undan því að verða að greiða
þau áður en þau fengju lóðir af-
hentar. Jafnvel löngu áður en
nokkur möguleiki væri á að fá
þær útmældar. Hörður benti og á,
að það væri ekki mjög mikið átak
fyrir borgina að koma til móts
við þessa sanngjömu óskir iðnað-
armanna, og það mundi stemma
stigu við flótta iðnfyrirtækja úr
borginni. Þróunin hefði verið sú
I seinni tíð, að iðnfyrirfæki, sem
jafnvel hefðu starfað í borginni
í áratugi, flyttu starfsemi sína í
nærlíggjandi byggðarlög, þar sem
ríkti önnur hugsun um þessi mál
en hjá meirihluta borgarstjórar í
Reykjavík.
Hörður kvaðst einnig vilja víta
þann seinagang, sem ætti sér stað
f úthlutun iðnaðarlóða, nefndi
hann sem dæmi, að í ársbyrjun
1963 hefði átt að úthluta iðnaðar-
lóðum fyrir innan Elliðaár. En
þeir aðílar, sem þar hafa 'sótt um
lóðir, hafa ekki enn fengið nein
svör önnur en þau, að þessar lóð-
ir færu að verða tilbúnar. Einnig
hefði verið búið að dragast á, að
iðnaðarlóðum yrði úthlutað vestur
á Eiðisgranda, en ekki er enn
búið að úthluta lóðum þar þrátt
fyrir mikla eftirgangsmuni. Þann-
ig væri t.d. búið að netagerðar-
iðnaðinum í borginni, að sum
fyrirtækin hefðu orðið að leigja
skemmur uppi í Mosfellssveit á
annað ár á meðan þau biðu eftir
því, að staðið væri við gefin heit
um lóðir.
Hörður sagði, að margt styddi
það, að iðnfyrirtæki fengju að
skipta greiðslum gatnagerðar-
gjalda nokkur ár. Hefði það og
stundum verið gert áður. T.d.
hefðu lóðir verið afhentar í Örfir-
isey og samið um greíðslu gjald-
anna á 10 árum. Ýmis gjöld fyr-
ir þjónustu borgarinnar væru og
innheimt með þeim hætti, t.d.
heimtaugagjöld hitaveitu á 5 ár-
um. Væri því fyllsta ástæða til
þess að athuga, hvort ekki væri
rétt að hafa þennan hátt á um
innheimtu gatnagerðargjalda af
íðnaðarlóðum. Kvaðst Hörður
bera fyllsta traust til borgar-
stjóra og borgarráðs í þessum efn
um og að þessir aðilar mundu sjá
um, að ekki yrði gengið lengra í
þessum tilslökunum en borgar-
sjóður þyldi. Hér væri um miklu
meira hagsmunamál fyrir iðnað-
inn og ræða en borgina. Borgar-
fulltrúar gætu og varla setið að-
gerðarlausir hjá og horft á flótta
atvinnufyrírtækja úr borginni,
heldur ættu þeir að stuðla að efl-
ingu þeirra og reyna að sjá svo
um, að borgin dragist ekki aftur
úr í iðnþróuninni.
Birgir ísleifur Gunnarsson svar
aði ræðu Harðar nokkuð og taldi
öll tormerki á því að unnt væri
að verða við þessum óskum íðn-
aðarins. Síðan flutti hann langa
frávísunartilllögu frá Sjálfstæðis-
flokknum, þar sem farið er mörg-
um orðum um vilja íhaldsins til
þess að styðja iðnaðinn og týndar
fram einhverjar tylliorsakir fyrir
því, að ekki sé unnt að verfa við
þessum óskum hans.
Frávísunartillagan var samþ.
með atkv. íhaldsins og kommún-
ista.
Björn Axel Gunnlaugsson, þóndi
á Kolugili í Víðidal, varð sextug-
ur 11. sept. s.l. Hann er fæddur
á Kolugiii. og voru foreldrar hans
hjónin Gunnlaugur bóndi Daníels-
son og Ögn Grímsdóttir frá Geita-
felli á Vatnsnesi. — Ögn hús-
freyja lézt árið 1912 frá mörgum
ungum börnum. Tveimur árum
síðar réðist ung borgfirzk stúlka,
Sigrún Jónsdóttir, til Gunnlaugs á
Kolugili, og tók þar við húsmóður-
störfum. Þau bjuggu þar í 20 ár,
og eignuðust þrjú börn. Gunnlaug-
ur lézt 28. apríl 1935, sextugur
að aldri.
Jörðinni Kolugili hefur verið
skipt í tvö býli, og búa börn
Gunnlaugs Daníelssonar á báðum
jarðarhlutunum. Björn býr á öðr-
um helmingnum. en á hinum hlut-
anum býr Ingvar bróðir hans og
hjónin Ragnai Guðmundsson og
Framhald á 22. síðu.
Sextugur:
Jóhannes Guðmundss.
Jóhannes Guðmundsson, bóndi í
Helguhvammi við Miðfjörð, varð
sextugur 30. sept. s.l. Hann fædd-
ist í Huppahlíð. elztur af sex
börnum hjónanna Guðmundar
Guðmundssonar og Kristveigar
Merki þar sem bruna- og
sprengihættan er mest?
Fyrirspurn Einars Ágústssonar á síðasta
borgarstiórnarfundi
Á fundi borgarstjórnar
Reykjavíkur s.l. fimmtudag,
lá fyrir eftirfarandi fyrir-
spurn frá Einari Ágústssyni,
borgarfulltrúa Framsóknar-
flokksins:
„17. október 1963 var samþykkt
í borgarstjórn Reykjavfkur svo-
hljóðandi tillaga;
Með því að Húsatryggingar,
slökkvilið og brunavarnanefnd
hafa með höndum stöðuga athug-
un á eldhættu í borginni og unnið
er að endurskoðun brunamála-
samþykktar borgarinnar, felur
borgarstjórn brunayarnanefnd að
gefa nú sérstaka skýrslu um eld-
hættu á ýmsum stöðum í lögsagn-
ar umdæminu og gera tillögur um
bættar eldvarnir, ef ástæður þykja
til“.
Nú er hér með spurt: Hyer hef-
ur orðið árangur af samþykkt þe.ss-
arar tillögu?"
Björn Guðmundsson, borgarfull
trúi Framsóknarfloksins flutti
þessa tillögu fyrir ári. Hún var
að vísu svolítið ákveðnari í orða-
lagi á þá lund, að brunamálastjórn
borgarinnar væri falið að gera á
því ýtarlega athugun. hvar eld-
hættan væri mest og hvar auk-
inna eldvarna væri mest þörf. Full
trúar Sjálfstæðisfloksins, sem
vissu að hér var hreyft miklu
nauðsynjamáli, þorðu ekki að hafa
hinn venjulega hátt á, að vísa til-
lögu mkmihlutans frá, heldur sam-
þykktu hana með dálitlum orða-
lagsbreytingum.
Geir Hallgrímsson, borgarstjóri,
svan-aði fyrirspurn Einars á þá
lund, að brunavarnanefnd hefði
falið sérstökum mönnum að gera
frumdrög að skýrslunni og síðan
lokið henni sjálf. Þessi skýrsla
væri nú tilbúin hjá brunavama-
nefnd, en vegna sérstakra ástæðna
hefði hún ekki verið afgreidd frá
henni. Þess . mundi þó væntanlega
ekki langt að bíða, að skýrslan
yrði ýtarlega rædd innan nefnd-
arinnar og kæmi síðan fyrir borg-
arráð og borgarstjóm.
Einar Ágústsson þakkaði svör
borgarstjóra og kvaðst fagna því,
ef árangur hefði orðið af tillög-
unni og nokkur skriður væri kom-
inn á þessi mál, eins og borgar-
stjóri hefði lýst, og hann kvaðst
jeinig vona, að skýrsla þessi kæmi
sem fyrst fyrir borgarráð. Einar
rakti síðan þessi mál nokkuð og
benti á, hve dæmin hefðu sannað
loft, að eldhætta og sprengihætta
! væri víða og meiri en stundum
! yrði við ráðið Með því að gera
sér glögga grein fyrir því, hvar
ihættan er mest hverju sinni og
fylgjast sífellt með þeim breyt-
ingum, sem á þessu verða í hrað-
vaxandi borg, mætti minnka hætt-
una að mun. ísaga-braninn í fyrra
væri lexía, sem menn yrðu að
reyna að læra af, og í sumar'
hefðu enn orðið stórbrunar, sem
minntu á hættuna og nauðsyn
vakandi aðgæzlu. Einar kvaðst
vilja taka það fram, að með til-
jlögu þessari eða eftirrekstri máls-
ins væri ekki verið að deila á einn
! eða neinn starfsmann eða emb-
jættismann borgarinnar eða efazt
! um að þeir gegndu ekki skyldum
isínum, heldur vekja athygli á al-
1 mennu og sífelldu vandamáli í
jborg, sem byggðist eins ört og
j Reýkjavík. Ef til vill væri tíma-
j bært að athuga það, hvort ekki
j væri rétt að dreifa brunavömun-
j um meira um borgina.
Borgarstjóri sagði, að frumvarp
að brunavarnasamþykkt fyrir borg-
ina væri nú í smíðum og mundi
væntanlega lagt fram í borgar-
stjórn um áramótin. Hann kvað
það og athugandi að merktir væra
sérstaklega þeir staðir í borginni,
þar sem ætla mætti að um sér-
staka sprengihættu væri að ræða.
Sigvaldadóttur, er lengst bjuggu í
Litlu-Tungu í Miðfirði. Guðmund-
ur var Miðfirðingur, en Kristveig
kona hans var frá Heydal í Bæjar-
hreppi í Strandasýslu. Fimm af
börnum þeirra komust til full-
orðinsára.
Jóhannes ólst upp hjá foreldr-
um sínum í Litlu-Tungu og var
hjá þeim fram til tvítugsaldurs.
Þá varð hann vinnumaður á
prestssetrinu á Melstað, hjá séra
Jóhanni Briem og frú hans, og
var hjá þeim í tvö ár.
Vorið 1928 kvæntist Jóhannes,
Þorbjörgu Baldvinsdóttur í Helgu-
hvammi. Þau hófu þá strax búskap
þar, og hafa búið þar síðan. Synir
þeirra era þrír, Valdimar, Guð-
mundur og Eggert, og era tveir
þeir fyrstnefndu heima í Helgu-
hvammi. Einnig tóku þau Helgu-
piltaR; --=^2'
EF ÞlÐ EICIP UNNU5T0NA /f/
PÁ Á ÉG HRINOANA ' ////

hvammshjón unga stúlku í fóstur,
Halldóra Kristinsdóttur, og ólu
hana upp. Hún er nú húsfreyja á
Ánastöðum á Vatnsnesi.
Búskapur þeirra hjóna Jóhann-
esar og Þorbjargar hefur verið
rekinn með fyrirhyggju og dugn-
aði, og hefur þeim vel farnazt.
Miklar umbætur hafa verið eerðar
á jörðinni. Túnið stækkað mjög,
svo að töðufengurinn hefur marg-
faldazt. Búpeningur vel með far-
inn og hefur skilað góðum arði.
Heimilishald og búrekstur með
snyrtibrag.
Jóhannes í Helguhvammi er nú
oddviti hreppsnefndar í sveii sinni
Kirkjuhvammshreppi.
Sk.G.
)