Vísir - 09.06.1954, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 9. júní 1954
VISIR
1
r... ... • -.v.v •V.V.V.V.V.V.V.V.*.*.V.V.V.V.V.V.V.V.,.*.V.V.V.,.V.V.V.V.V.V.V.V.'
•**••»•»*•• ••«»•»•»»•* •* • • •••*•••♦•••••••*•••.•♦•••»•*♦*
gi*»j te ■■■■ ■ ■■■■ ijj ■■■■ yjij ■■■■ ■■■■ jjjii ■■■■ jij ■■■■ gi ■■■« »1«
M ÚHH feit ÁÍM i
<•*
v»
Víl
ævina
■■■B
<:a
$;S
>■
I
JEfiir F. ran Wych ]%iasan~ \ ’■■■
78 fi-iv
“ ■:•:
& 39 »■■■ |?nf ■■■■ 11 ■■■« p ■««■ !1 ■■««■ m ■■■■ fffl ■■■■ 1! ■■■■ 19 ■■■■ -
*• ••%%••••••••%•%•••••••%•• •% •••••• •*• • •%*• •*• **•%%%*•%*• •% ••••••••• *% •••••••••
bættisskyldu, ef þið í raun og sannleika elskið hvort annað,“
hafði hann sagt.
í máltíðarlok drukku þau nokkur glös af peruvíni, dálítið
beisku, en notalega yljandi.
Hann var kominn úr jakkanum fyrr en hann vissi^af’ og hló
eins og kátur skólapiltur, en allt í einu varð hann þess var, að
þrátt fyrir kætina var hún hugsi undir niðri, og eins og hún
reyndi að gera sér grein fyrir hvaða áhrif allt, sem hún sagði,
hefði á hann. Það var áreiðanlega eitthvað sérstakt, sem hún
var um að hugsa, en hafði ekki enn minnzt á.
„Drekkum skál frú Peabody!" sagði hún allt í einu.
Svo lagði hún annan vanga sinn að hans og var allt í einu orð-
in alvarleg á svip.
„Eg skal gera það, sem í mínu valdi stendur til þess að þú
verðir hamingjusamur. Eg skal verða þér góð kona, Asa — og
vera þér trú.“
„Það efast eg ekki um.“
„Mér þykir vænt um, að þú segir það. Eg hafði þörf fyrir
Nú þurfti hann ekki lengi að bíða. Eftir 15 daga yrði hún orð-
in kona hans og hann ætti sitt eigið heimili. í rauninni var hann
stórhrifinn af Jenny. Hún var vel gefin og gullnu lokkarnir
hennar voru öfundarefni öðrum konum.
Er hann kom að húsinu opnuðust dyrnar skyndilega. Jenny
stóð í dyrum úti í bláköflóttum, snotrum kjól, gullnu lokkarnir
höfðu aldrei verið fallegri, ljóminn í gráu augunum hennar
aldrei skærari og hún hraðaði sér í fang hans.
Hann þrýsti henni að sér og er hann tók utan um hana varð
hann þess var, að hún var ekki í lífstykki, sem allar konur
töldu sjálfsagt að nota. Hvers vegna skyldi hún gera það, jafn
vel vaxin og hún var? Fráleitt hafði Skaparinn ætlast til þess,
að fagur kvenlíkami væri settur í einskonar spennitreyju.
Er hann kyssti hana lagði hún aftur augun. Hvísl hennar lét
honum vel í ayrum. Hana þyrsti eftir atlotum hans og snerti
eyrnasnepil hans með votum, mjúkum tungubroddinum.
„Nei, væna mín, þetta —“
„Láttu ekki svona, þér þykir gaman að því og mér líka.“
Svo sveif hún dansandi á undan honum inn í húsið og sveifl-
aði til pilsinu, svo að fótleggir hennar komu í ljós, alveg upp að
knjám og kannske vel það.
„Ó, Asa, þetta er himneskur dagur — og það er yndisleg't að
lifa. Hve eg þráði vorið — eftir langan, kaldan vetur í þessari
auðnarlegu sveit. Eg gæti aldrei fengið ást á henni.“
,',Sumir hafa ást á henni,“ og roði hljóp í kinnar henni og bros
á varir henni, er hann bætti við: „En eg er ekki í þeirra, tölu.“
Hann settist og lét fara vel um sig og hún kom með flösku af
heimatilbúnu víni og tvö glös.
Og er þau höfðu skálað mælti hún:
„Og hvernig tóku hinir ágætu íbúar Machias fréttunum?11
Asa reyndi að draga úr því hversu skammarleg framkoma
þeirra hafði verið en gat vitanlega ekki blekkt hana.
„Fari þeir og veri,“ sagði hún hlæjandi. „Eg held eg þekki þá
-— öfund þeirra og smásálarskap. Það er ekkert annað sem ligg-
ur til grundvallar framkomu þeirra. En nú skulum við setjast
að matborði. Eg hefi steikt gæs í tilefni dagsins.11
„Nei, nú gengur fram af mér — ef þú hefðir látið hana liggja
á hefðirðu kannske fengið sex andarunga, og fengið 6 shillinga
fyrir hvern. Það munar um minna nú á tímum.“
„Eg er nú ekki að hugsa um það á slíkum degi,“ sagði hún
enn hlæjandi.
Hann andvarpaði. Hve líkt þetta var Jenny! Hún kyssti hann
og settist á kné honum og er hún lagði mjúk brjóstin að barmi
hans ólgaði blóðið í æðum hans.
Svo hljóp hún fram og bar á borð og vissulega voru réttirnir
hinir lystilegustu og hann hældi henni fyrir kunnáttuna.
„Hældu mér ekki — Watek matbjó.“
Enn vafði hún handleggjunum um háls honum og mælti og
nú var eins og dálítill áhyggjuvottur í röddinni:
„Þú elskar mig í raun og sannleika, Asa?“
„Hvernig geturðu efast um það, kjáninn þinn?“
Og eins og til þess að fullvissa hana um það þrýsti hann henni
að sér og kyssti hana oft og mörgum sinnum, og slík voru atlot
hennar, að aðeins vegna þess að hún var lífsglöð ekkja vöknuðu
engar grunsemdir í huga hans, enda var hann sem dáleiddur.
það, — Asa — ?“
„Já. Jenny?“
„Hefirðu nokkur tíma heyrt talað um nektar-brullaup?"
„Já, tíðkuðust þau ekki í Englandi?11
„Jú.“
„Þau hafa aldrei verið algeng í Ameríku. en lagalegt gildi
slíks hjúskapar er viðurkennt. Af hverju spyrðu?“
„Það var farandsali hér á ferðinni um daginn og hann drap á
þessa venju.“ sagði hún og skipti litum. „Hann sagði, að ef
kona gengi í hjónaband, nakin eins og hún kom í heiminn,
mundi hún ekki færa eiginmanni sínum neinn skuldabagga.11
Asa starði á hana.
„Já, mig rámar eitthvað í að hafa heyrt að sá hafi verið til-
gangurinn, þegar hjón voru gefin saman samkvæmt þessum
venjum.11
Hvern þremilinn gat hún átt við með því að vera að minn-
ast á þetta nú? Já, það var víst svo, að er ekkja giftist aftur.
var engar skuldakröfur hægt að gera á hendur henni, ef hún
gengi nakin í hjónabandið — eða næstum því nakin. Upphaf-
lega átti slík athöfn fram að fara á þjóðvegi, en ekki þótti þó
sæmandi að hún færi fram nema er nótt var dimm. I sumum
byggðarlögum mátti brúðurin standa nakin fyrir aftan fyrir-
hengi. — Honum skildist allt í einu hvað fyrir henni vakti.
Með þessu móti gat hún losað sig við allar skuldir, og hann
fengi óskoraðan rétt til eigna hennar.
Hann var orðinn eldrauður í framan
„Nei, á það gæti eg aldrei fallizt.11
„Settu það ekki fyrir þig hvað fólk mundi segja,11 sagði hún.
„Hverju skipti þótt það fengi það til umræðu til viðbótar. Við
skulum að minnsta kosti hugsa málið. Sjáðu til Asa, skuldir
mínar nerna — eitt hundrað og fimmtíu pundum sterling.11
„Eitt hundrað og fimmtíu pund,“ sagði hann sem steini lost-
inn. „Það telst mikið fé hér um slóðir.11
„Það veit eg mæta vel,“ sagði hún og andvarpaði.
Hamingjan góða, sögunarmylnan mundi ekki vera öllu
meira virði, væri hún seld, — og ef skuldunautarnir krefðust
fjár síns, þá yrði að selja eignina og þau stæðu uppi slypp og
snauð. — Hann sat mjög hugsi og starði í kulnandi glæðumar.
Hún strauk hið brúna hár hans mjúkri hendi og mælti:
„Það mundu líða mörg ár þar til þessar skuldir væru greidd-
ar — og því skyldir þú verða að þræla til þess að greiða þær.
Ef þú hlugleiðir það, sem eg hefi sagt, elskan mín, muntu sjá,
að það er hyggilegt.11
„Eg má ekki til þess hugsa, að þú —11
Hún hristi höfuðið svo að ljósu lokkarnir hristust til og frá.
„Vertu nú ekki svona kjánalegur. Þetta verður ekki fjölmennt
bmðkaup hvort eð er. Eg efast um að gestirnir fylli tylftina.
Og auk þess sagði hann mér, þessi farandsali, að þar sem hús
mitt stendur við þjóðveginn að kalla, gæti þetta farið fram hér
innan húss.“
Hún hló og kyssti hann.
„Eg yrði bara að standa afklædd fyrir aftan fyrirhengi og
rétta fram nakinn handlegg.11
Það rifjaðist nú margt upp, sem Asa hafði heyrt um þennan
furðulega sig. Hann gerði sér Ijóst, að ef af þessu yrði, mundi
A kvöldvokunni.
Lítil vínverzlun í Bordeaux
á Frakklandi hafði sýningar-
glugga, eins og lög gera ráð
fyrir og þar stóð aðeins ein.
marmarasúla og á.henni aðeins
glas af vatni. En fyrir neðan
vatnsglasið var þessi áletrun.
. „Hafið það hugfast, að í einu
glasi af vatni geta verið 3
milljónir sýkla!11
Tvær konur sátu saman á
hljómleikum og töluðu mikið.
„Otto og eg vorum saman a
Ítalíu í fyi’ra,11 sagði önnur en
þagnaði þá skyndilega til þess
að hlusta á fallegt lag — en svo
byrjaði hún aftur að masa og
sagði: „Hvað var eg að segja?“
Maður, sem sat fyrir framan
þær, sneri sér þá við og sagði.
„Þér sögðuð, að þið Otto hefðuð
verið saman á Ítalíu!"
•
Ung stúlka, sem hafði áhuga
á mataræði og var mjög sér-
vizkufull, kom í heimsókn í
fiskiþorp. Hún spurði húsbænd-
ur þá, sem hún gisti hjá um
mataræði íbúanna og henni var
sagt að fólkið lifði aðallega á
fiski. Hún mótmælti því. —
„Fiskur er heilafæða, og þetta
fólk hér er svo sauðheimskt að
sjá, að eg hefi aldrei fyrir hitt
annað eins.11
„Getur verið,11 sagði gest-
gjafi hennar. „En hugsið yður
bara hvernig það liti út ef það
borðað? ekki fisk!“
•
„Jæja börnin . góð,“ sagði
sunnudagaskólakennarnm. „Eg
hefi nú sagt ykkur söguna af
Jónasi og hvalnum. Villi minn,
geturðu sagt mér hvaða lær-
dóm megi draga af sögunni?11
„Já, kennari,11 segir Villi.
Hann er bjarteygur dreng-
hnokki og sonur prestsins. —
„Sagan kennir okkur, að það
er ekki hægt að halda góðum
manni niðri.11
•
Kona kaupsýslumannsins
kom í heimsókn á skrifstofu
hans og leit ónotalega á ritara
hans, sem var mjög falleg ung
stúlka.
„Nú, jæja,11 sagði hún. „Þú
sagðir mér, að ritarinn þinn
væri gömul piparmey!11
Bónda hennar var orðfall
augnablik og tók að stama, en
loks gat hann stunið þessu upp:
„Ja — heyrðu — hún er veik
í dag, en hún sendi dóttur-
dóttur sína í sinn stað.“
SurwufkAi — T ARZAN — IS67
■ Úti í frumskóginum tók Tárzan áð
safna saman á nýjan leik' hinum
skelfdu hermönnum.
í bili er bezt að dreifa sér og feia
sig, en á morgun mun ég sýna ykk-
ur, hvemig á að sigra bófana.
Síðah1 sveiflaði Tarzan sér upp i
tré, og með mikiiíii leynd, nálgaðist
hann þorpið á nýjan leik.
Brátt var hann kominn upp i
stórt tré, sem slútti yfir girðinguna
umhverfis þorpið.