Morgunblaðið - 14.06.1918, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ

Saltkjðtið gðða
sama tegund og fyrir jólin í vetur, er
nú nýkomið, og verður selt bæði i heil-
um tunnum og smásölu.
Þeir, sem hafa pantað kjöt, eru beðn-
ir að vitja þess sem fyrst.
Páíí H. Gísíason.

Selskinn og Tófaskinn
kaupir hæsta verði
Heildyerzlun Garðars Gíslasonar.
Sýning
á hannyrðnm og nppdráttum í Landakotssköla
verður haldin 15. og r6. júní kl. 12—7 síðd.
Allir velkomnir.
Kennarastaðan
við barnaskólann í Miðneshreppi er laus’ Umsóknir sendist skólanefnd
Miðneshrepps fyrir 15. ágúst n. k.
Hús til sölu,
lengd, 17 X SVa- Jirnvarið á þaki.
Upplýsingar á Landsímastöð-
inni í Höfnum.
Prjónatuskur
°g
Vaðmálstuskur
keyptar hæsta verði
(hvor tegund fyrir sig)
í
Vöruhúsinu.
Trolle & Rothe h.f.
Tjarnargata 33. — Reykjavík.
Sjó- og stríðsYátryggingar
Talsími: 235.
Sjótjóns-erindrekstur og
skipaflutuingar.
Talsími 429.
Geysir
Export-kaffi ,
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
O. JOHNSON & KAABEB
Haðnr (ri Snðar-Ameilkn.
Skáldsaga
eftir Viktor Bridges. 33
Hann lofaði þvl og kvaddi mig
um leið og hann óskaði mér á ný
til hamingn með sigur minn á þorp-
aranum.
Eg vildi helzt ekki hngsa um, hver
skoðun hans á heimilishögum mín-
am munði vera, en þegar eg sá að
hann myndi ekki hugsa um að til-
kynna Iögreglunni málið, þá lét eg
mér það lynda að fara ekki frekar
út í þá sálma.
Áður en eg fór út til að tala við
Seagrave vin minn, kallaði eg á stofu-
stúlkuna og sagði henni að segja
Billy Logan, ef hann hringdi eða
kæmi meðan eg væri að heiman, að
eg yrði heima allan seinni hluta
dagsins. Svo tók eg korðastaf mér
að vopni og hélt til Hannover Square.
f>að var áform mitt að segja hin-
um virðulega manni, sem hafði út-
vegað mér í'rancis daginn áður, mein-
ingn mína skýrt og afdráttarlaust,
en eins og einn geymdur oggleymd-
ur spekingur hefir sagt frá »þarf tvo
til að rífast*. Maður getur ekki ver-
ið stórorður við ánamaðk, og Sea-
grave var sannari ímynd þeirrar veru
en nokkur maður sem eg hefi áður
séð.
í sama vetfangi og eg kom inn á
skrifstofu hans, jós hann yfir mig
bvo miklu af auðmjúkum afsökuuum,
að eg gat ekki komið við þvf, er eg
hafði á reiðum höndum.
— þér hafið fengið bréf mitt, hr.
Northcote. Eg get ekki lýst því, hve
leitt mér þykir að þetta skuli hafa
skeð hjá okkur. Eg bið yður hér-
með mikillega afsökunar, fyrir félags-
ins hönd. Vona að þór hafið ekki
haft nein óþægindi af þessu. Guð
má vita, hver tilgangur þorparana
hefir verið með þessu tiltæki. Eg .
• • • •
— Bíðið þér nú við hr. Seagrave,
tók eg fram í. — Um hvað eruð þór
að tala? Eg hef ekkert bréf fengið
frá yður.
Hann ranghvolfdi í sér augunum,
kreisti saman hendurnar og hrökk í
kút eins og sneyptur rabki. Eg geri
ráð fyrir, að hann hafi haft ein-
hverjar óþægilegar endurminningar
um tvífara minn.
— hefir það komið eftir að þér
fóruð út, hr. Northcote, mælti hann.
jpað er ekki nema stundarfjórðungur
síðan eg sendi einn skrifstofuþjón-
inn með það. Við fengum nefnilega
f morgun skilaboð frá Sir Henry
Tregattock um það, að hann þekti
alls ekkert til Francis. Eg skrifaói
honum í gærkveldi og bað hann um
að staðfesta meðmælin, og til þessa
svaraði hann, að hann gæti ekki rent
grun i hvað við ættum við. Hann
hefði aldrei haft þjón með þessu
nafni og aldrei talað við okkur um
hann, hvorki í síma né á aunan hátt.
peita er fáheyrt og ótrúlegt, en það
er engum vafa bundið að einhver
hefir svarað mér í símanum í nafni
Sir Henry. En ef það hefir ekki haft
óþægilegar afleiðingar, þá . . .
Eg hló heldur illhryssingslega.
— Óþægilegar afleiðingar! Vitið
þér hr. Seagrave, að maðurinn sem
þér senduð mér í gær reyndi eigi að
eins að ræna heimili mitt á nætur-
þeli, heldur gerði eiunig það sem
hann gat til að myrða mig?
f>að væri öldungis ónógt, að segja
að Seagrave færi í kuðung.
.— Drottinn minn, drottinn minn!
emjaði hann. petta er hræðilegt,
hræðilegt. petta hefir aldrei komið
fyrir hjá okkur siðan félagið var
stofnað. pað fer með okkur á höfuð-
ið, ef þesBÍ saga kemst út — alveg
á höfuðið.
Mér lá við ^að hafa gaman af
hinni látlanRu eigingirni hans.
— Eg býst ekki við að yður yrði
beinlínis hagur að því, svaraði eg.
Er nokkur ástæða til þess, að sagan
berist út.
Vonargeisla brá fyrir í örvænting-
ar svipnum á audliti hans.
— Mér er ekki ant um, að svona
tilfelli komist á vitorð almennings,
hélt eg áfram. — Fyrst og fremst
Vátryggingar 31
tfirunatryggingar,
sjó- og stríðsvátiyggingar.
O. Jofynson & Jiaaber.
Det kgt. octr. Brandassnrance.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, hnsgögn, alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h.
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
éSunnar Cgiíson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, StríOs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
Allsk. brunatryggingar.
Aðalnmboðsmaður
Cari Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. sVa—6*/2sd. Tals. 331
>SUN INSURANCE OFFICE*
Heimsins elzta og stærsta vátrygg-
ingarfélag. Tekur að sér allskonar
brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér á landi
Matthías Matthíasson,
Holti. Talsíma 497.
hef eg of mikið að gera til þess að
geta fengist við það. Maðurinn er
horfinn og að því leyti er enginn ekaði
akeður. og þar að auki kæri eg mig
lítið nm að sjá lögregluþjóna vaða
nm hús mitt. (þetta er alveg satt).
En þér ættuð að vera aðgætnari,
bætti eg við og brýndi róminn.
— Já, það ættum við, það ættum við
sannarlega hr. Northcote. Eg skal
aldrei framar treysta meðmælum,
sem gefin ern í síma. Eg mundi
verða yður þakklátari en eg fæ með
orðum lýst, ef þér vilduð gera svo
vel að láta málið Iiggja í þagnar-
gildi. porparinn hlýtur að hafa ein-
hvern samsekan sór í húsi Sir Henry’s.
— Jæja, nú verðið þér að ráða
fram úr þessu við Sir Henry, svo
vel sem þér getið, mælti eg. — Eg
krefst þess að eins að mér sé ekki
bakað ómak frekar út af þessu.
Eg sneri mér við til að fara út og
hann elti mig, hneigði sig, og full-
vissaði mig um að næði mínu skyldi
ekki raskað og að hann væri mór
mjög þakklátur.
Eg fór aftur til Park Lane ánægð-
ur með málalokin, kom að eins við í
búð einni í Bond Street til að kaupa
veskisbelti er menn hafa innan fata.
|>egar litið var á hin ótryggu lífs-
skilyrði er eg átti við að búa þá
fanst mér það vera að freista for-
laganna að ganga um með tíu þús*
und pund sterling í vösunum.