Morgunblaðið - 18.08.1959, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 17. ágúst 1959
MORCUWTiLAÐlÐ
3
Forseti íslands slítur Alþingi sl. laugardag. (Ljósm. Mbl. Ól. K. M.)
Sérkennileg sfeinhella
uppi við Árhœ
MARGIR hafa áhuga á sérkenni-
legum steinum og fara um lang-
an veg til að kynna sér þau efni.
En það leynast oft mörg sérstæð
náttúrufyrirbrigði í næsta ná-
grenni bæjarins, sem flestum sést
yfir.
Uppi við Árbæ er ævagömul
steinhella, sem hefur sína sögu
að segja, — skemmtilega og fræð-
andi sögu. Hér er um að ræða
grágrýtis hellu, sem er um 4
fermetrar að flatarmáli og lítur
ósköp venjulega út fljótt á litið,
en við nánari aðgæzlu kemur í
ljós að í henni eru margar risp-
ur, sem Isaldarjökullinn hefur
myndað.
Það er ekki á allra manna
færi að ráða þær gátur sem jarð-
fræðinni fylgja og þess vegna
var leitað álits Dr. Sigurðar
Þórarinssonar jarðfræðings og
veitti hanh blaðinu allar upp-
Landsþing Verk-
stprasambands
Islands
8. LANDSÞING Verkstjórasam-
bands íslands var haldið að Hlé-
garði í Mosfellssveit dagana 8. og
9. ágúst.
Voru þar saman komnir um 40
fulltrúar víðsvegar að af landinu.
Á þinginu voru tekin til með-
ferðar mörg áhugamál verkstjóra
svo sem menntun og fræðslumál,
launamál, tryggingamál o. fl. —
AHmiklar breytingar voru gerðar
á lögum sambandsins.
Jónas Eyvindsson, fyrrv. síma-
verkstjóri, sem verið hefir gjald
keri sambandsins frá stofnun þess
eða í 21 ár, lét nú af störfum í
stjórninni, og var hann gerður að
heiðursfélaga fyrir hans trúverð
uga starf í þágu samtakanna.
Jón G. Jónsson sem verið hefir
forseti sambandsins sl. 8 ár baðst
undan endurkosningu og var svo
einnig um nokkra meðstjórnend
u-r sem vegna breyttrar atvinnu
eða örðugrar aðstöðu, töldu sér
ekki fært að gegna stjórnarstörf-
um áfram.
Hina nýkjörnu stjórn skipa:
Guðlaugur Steflánssion, forseti;
Þórður Þórðarson varaforseti; Þór
arinn G. Sigurjónsson, ritari; Guð
jón Þorsteinsson, gjaldkeri; með-
stjórnendur Jón G. Jónsson,
Guðni Bjarnason, Adolf Petersen.
Adolf Petersen var kjörinn af
stjórninni sem form. skipulags-
fræðslu og blaðnefndar.
lýsingar varðandi helluna. Hún
er eins og áður segir úr grá-
grýti, en grágrýtismyndanir hér
í nágrenni borgarinnar hafa átt
sér stað á hlýviðrisskeiðum
jökultímans en honum lauk fyrir
u. þ. b. 15000 árum.
Það er eftirtektarverðast við
jökulflúðirnar, eins og rispurn-
ar eru nefndar á máli sérfræð-
inga er það, að tvær þeirra hafa
aðra stefnu en hinar, liggja meira
til vesturs, en þær, sem eru fleiri
og eldri liggja nörð-vestur. Or-
sök þessa er að jökullinn hefur
runnið til sjávar og rispað hell-
una með íföstu grjóti, en þegar
hann þynnist hefur hann hagað
stefnu sinni meira eftir lands-
laginu og þá hafa hinar tvær
myndazt enda eru þær greini-
lega yngri. Má telja að þær séu
um 14000 ára gamlar.
Hellan hefur vafalaust verið
hulin jarðvegi og gróðri fram á
seinni tíma, en grágrýti veðrast
fljótt miðað við aðrar bergteg-
undir.
Niðurgreiðslur
á landbiinaðar-
vörum
Á næstsíðasta fundi sameinaðs
Alþingis fyrir helgina var m. a.
rætt um þingsálktunatillögu fá
nokkrum þingmönnum Framsókn
arflokksins um niðurgreiðslu á
landbúnaðarvörum. Er tillagan
svohljóðandi:
„Alþingi ályktar að skora á
ríkistjómina að auka ekki nið-
urgreiðslur á aðalframleiðslu-
vörum landbúnaðarins nema
haia áður haft um það sanxráð
við framleiðsluráð landbúnaðar-
ins og taka íullt tillit til tillagna
þess“.
Óskaði Ásgeir Bjarnason eftir
því, að hálfu flutningsmanna, að
tillagan yrði afgreidd án athug-
unar í nefnd.
Upplýsingar ráðuneytis.
í upphafi umiæðnahna skýrði
viðskiptamálaráðherra, Gylfi Þ.
Gíslason, frá því, að hann hefði
gert ráðstafanir til þess að fram
kæmu af ráðuneytisins háifu
ýmsar upplýsingar, sem hann
teldi nauðsynlegt, að fyrir lægju
við afgreiðslu málsins. þegar það
kæmi til nefndar. Þar sem sér
hefði ekki verið tillkynnt um
þá fyrirætlun að flytja málin
teldi hann ekki fært að afgreiða
tillöguna, enda yrði það ekki
gert með þinglegum hætti héð-
an af.
Þessu var allhart andmælt.
Ingólfur Jónsson flutti við
þetta tækifæri mjög greinargóða
ræðu um aðstöðu bænda í þessum
efnum og verður hún birt hér
í blaðinu. —
Málið varð ekki útrætt.
STAKSTEIIVAR
Eiga að ganga í Fram-
sókn
Framsóknarflokkurinn ráðlegg-
ur nú samstarfsmönnum sínum
úr vinstri stjórninni eindregið til
þess að ganga hinni gömlu mad-
dömu á hönd og efla „hinn eina
sanna vinstriflokk". Rök Fram-
sóknarmanna fyrir þessari áskor-
un eru fyrst og fremst þau, að
flokkur þeirra sé langsamlega
öflugasti andstæðingur Sjálf-
stæðisflokksins. Um þetta kemst
ritstjóri Xímans m. a. á þessa
leið að orði s. 1. sunnudag:
„Framsóknarflokkurinn einn er
nú álika stór og Alþýðuflokkur-
inn og Alþýðubandalagið til sam-
ans. Það sýna úrslit seinustu
kosninga. Hann er því lang
stærsti og sterkasti flokkur
íhaldsandstæðinga".
Opinn náðarfaðmur!
Þá vita menn það. Náðar faðm-
ur Framsóknar er í stuttu máli
sagt opinn. Hann er reiðubúinn
til þess að taka á móti kommún-
istum og Alþýðuflokksmönnum.
Launin fyrir það, að þessir tveir
fiokkar gengu í vinstri stjórn
undir forystu Framsóknar eiga að
vera þau, að Alþýðuflokksmönn-
um og kommúnistum er nú boðið
það kostaboð að leggja flokka
sína niður!
Harðasta flokksvaldið
Gunnar Thoroddsen benti á það
í ræðu, sem hann flutti um kjör-
dæmamálið í Efri deild Alþing-
is, að enginn íslenzkur lýðræðis-
flokkur hefði á eins harkalegan
hátt beitt flokksvaldi og aga og
Framsóknarflokkurinn hefur gert
gagnvart flokksmönnum sínum.
Árið 1933 gerðist það t. d. á Al-
þingi að tveir mikilsmetnir þing-
menn Framsóknarflokksins höfðu
aðra skoðun varðandi stjórnar-
myndun heldur en meiri hluti
hans. Þeir neituðu að hopa frá
sannfæringu sinni og fylgdu sinni
eigin skoðun. En hvað gerðist þá?
spurði Gunnar Xhoroddsen.
„Framsóknarflokkurinn gerði
það, sem ég ætla að sé fátítt i
íslenzkri stjórnmálasögu, —
Framsóknarflokkurinn rak þessa
tvo menn úr flokknum fyrir það,
að þeir leyfðu sér að fylgja sann-
færingu sinni“.
Nú þykjast Framsóknarmenn
vilja vernda fólk í öðrum flokk-
um gegn flokksvaldinu! Svona
cinstæð er hræsni og yfirdreps-
skapur Framsóknarmanna.
Tók ráðin af fólkinu
Flestum íslendingum er það i
fersku minni, er miðstjórn Fram-
sóknarflokksins ákvað að bjóða
fram sína eigin frambjóðendur á
móti tveimum þingmönnum
flokksins á Norðurlandi. Það
gerðist í Norður-Þingeyjarsýslu
árið 1931 og í Suður Þing-
eyjarsýslu árið 1946.
t báðum þessum kjördæmum
höfðu Framsóknarmenn heima
fyrir ákveðið framboð sín. En
miðstjórn Framsóknarflokksins i
Reykjavík neitaði að viðurkenna
þau. Hún sagði við Framsóknar-
menn í Þingeyjarsýslu: Við við-
urkennum ekki þau framboð,
sem þið hafið ákVeðið. Okkur
likar ekki við þá menn, sem þið
hafið valið til forystu. Þess vegna
tökum við til okkar eigin ráða
og bjóðum fram á móti þeim.
Þetta segja Framsóknarmenn
að sé augljós vottur þess, hversu
lýðræðið sé þroskað og fullkom-
ið i Framsóknarflokknum! All-
ur almenningur veit hins vegar
að það er rétt, sem Gunnar
Xhoroddsen sagði að í engum lýð-
ræ&isflokkum ríkir annar eins
klíkuskapur og einræðisandi og
í Framsóknarflokknum.