Morgunblaðið - 24.02.1965, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 24. febrúar 1965
MORGU N&LAÐIÐ
3
^ m V 'X- « Ví' wy V wwrw^,mv^.v«.^/íVí!» « w % •■.«««*
ÞORRI
kveður
lúnaþing
f$IX>NDUÓSI, 23. febrúar. —
'í>orri hefur löngum fengið orð
fyrir að vera óvæginn við
menn og málleysingja, en
ekki er hægt að bera honum ||
slíkt á brýn að þessu sinni. |||
Að vísu brast á hörkuhríð, il
Hnausabrú. Vatnsdalsfjall í baksýn. — (Ljósm.: Bj. Bergmann).
npc víí’m
■ . ..........................................................................................................................................
Þessir ungu menn, Steindór 9 ára og Magnús 14 ára, synir Sig-
urðar Magnússonar bónda á Hnjúki í Vatnsdal segjast báðir
vilja verða bændur, enda kveðst Magnús þegar eiga 22 kind-
ur og Steinþór 1.
þegar rúm vika lifði þorra.
Hún stóð í sólarhring og frost
hélzt lítið lengur. Fyrir hríð-
ina höfðu verið langvarandi
þýðviðri og jörð mátti heita
alauð. Þá var úrkomusamt og
flestir vegir mjög Dlautir.
Yfirvöldin bönnuðu flutninga-
bílstjórum að aka með fullt
æki og lögreglulið var dag og
nætur við veginn hjá Blöndu-
brú og gætti þess að lögleg
fyrirmæli um flutninga væru
í heiðri haldin.
Hríðin og frostið leysti lög-
regluna af hólmi í nokkur
dægur, en brátt kom sunnan
þeyr að nýju og þá sótti í
sama horf. Löggæzlan við

Steinþór Björnsson, bóndi á Breiðabólstað í Vatnsdal ber mykju á völL
Blöndubrú stóð þó stutt í það
skipti, því að í grennd við
Reykjavík og Akureyri var
svo strangt eftiriit að •vöru-
flutningar á landi lögðust að
mestu r.iður milli Suður- og
Norðurlands. Vegnr þessara
ráðstafana hafa litlar skemmd
ir oi-ðið á aðalvegum hér í
sýsni.
Þorraþrællinn var líkastur
mildum sumarmáladegi eftir
ágætan einmánuð. Blettir í
túnum voru byrjaðir að
grænka. Svanir og endur
syntu á flóðinu í Vatnsdal og
bændur báru á völl. Þannig
kvaddi þorri Húnaþing vetur-
inn 1965. — Björn.
STAKSTEIIVAR
l iigouguiuoss við veginn hjá 0^1 á Þingi.
Flokkamir og
stóriðjan
Alþýðublaðið birtir í gær tat-
ustugrein. þar sem rætt er um
fyrirhugaöa stóriðju og afstöðv
stjórnmálaflokkanna til þeirra
ráðagerða, sem uppi eru í þeim
málum. Kemst blaðið m.a. að
orði á þessa leið:
„Til eru menn þeirrar skoðun-
ar, að fslendingar eigi alls ekU
að seilast eftir stóriðju, heldur
Iáta nægja uppbyggingu eins og
hefur verið. Fleiri munu telja að
það sé ekki nægilegt og verði að
koma til stóriðja, svo stór að er-
lent fjármagn þurfi í fyrstu.
Pólitísku flokkarnir eiga tíl að
haga seglum eftir vindi. Hins er
rétt að minnast, að þeir eru und-
ir niðri allir fylgjandi stóriðju
með erlendri þátttöku í einhverri
mynd.
Kommúnistar vilja stóriðju, ef
fjármagnið er fengið frá Sovét-
ríkjunum og stóriðjan eykur við-
skiptin við þau:
Framsóknarmenn vilja stór-
iðju, en það vefst nú fyrir þeim,
hvort þeir eigi að gera staðsetn-
ir;»u á Norðurlandi að skilyrði
fyrir stuðningi sínum .
Sjálfstæðismenn vilja stóriðju
með erlendri þátttöku, helzt á-
hættufjármagni einkafyrirtækja.
Alþýðuflokkurinn vill stóriðju
en ítrustu varkárni um það, hve
hinum erlendu aðilum verði
hleypt langt.“
Við þessi nmmæli Alþýðu-
flokksins verður að bæta því, að
Sjálfstæðismenn hafa jafnan lagt
mikla áherzlu á það, að þátttöku
erlends fjármagns í stóriðjufyrir-
tækjum hér á landi yrði hagað
með svipuðum hætti og verið hef
ur í nágrannalöndum okkar, og
vitanlega yrði þannig um hnút-
ana búið, að hagsmuna íslenzku
þjóðarinnar væri gætt í hvívetna.
Hvimleið
framsóknardrýldni
Blaðið fslendingnr á Akureyri
birtir nýlega forustugrein undir
þessari fyrirsögn. Ræðir þar m.a.
um viðleitni Framsóknarflokks-
ins til þess að koma í veg fyrir
viðreisn efnahagslífsins.
Síðan kemst íslendingur að
orði á þessa leið:
„Um síðastliðin áramót taldi
ríkisstjómin fært að lækka vexti
að nýju. Blöð Framsóknarflokks-
ins töldu stjómarandstöðu síns
flokks hafa knúið þetta fram.
Eftir öllum skrifum þeirra að
dæma, era það ræður þingmanna
Framsóknarflokksins, sem ráða
gerðum ríkisstjórnarinnar og
mætti því ætla, að Framsóknar-
flokkurinn væri hinn raunvem-
legi stjómandi landsins. Þó hafa
blöð hans oröið að játa, að flokkn
um tókst ekki að hækka fjárlög-
in um nokkur hundmð milljónir
króna, eins pg hann einbeitti sér
að á fyrstu mánuðum yfirstand-
andi þings.
„Skammvinnui
fögnuðui
Forustugrein fslendings lýltur
með þessum orðum:
„Þegar Framsókn myndaðl
vinstri stjóm á ámnum, töldu for
vígismenn hennar, að mestu máH
skipti þar, að Sjálfstæðisflokkn-
um hefði verið ýtt til hliðar. Þá
var það mergur málsins. En fögn
uðurinn yfir því verki varð
skammvinnur. Eftir hálft kjör-
tímabilið varð foringinn að lýsa
yfir því á Alþingi að hann væri
farinn frá öllu saman, því að eng
in samstæða væri til innan ríkis-
stjórnarinnar um- úrlausn efna-
hagsmálanna. Það var ömurleg
staðreynd, sem eftir er að festa
á blöð sögunnar. En viðleitni
vinstri aflanna um að ýta stærsta
stjórnmálaflokki þjóðarinnar tH
hliðar mun sér æ til minnkunar
verða.“