Morgunblaðið - 23.06.1965, Blaðsíða 11

Miðvikudágur 23. júní 19S5
MORGUNBLAÐIÐ
11
Axel V.,Tulinius, sýslumaðuur, ásamt konu sinni, frú Áslau
«u.
hættulegur. 1 kauptúnum
j Suður-Múlasýslu er hámarks
hraði allsstaðar 35 km., nema
á einum stað 30 km. Götur
kauptúnanna eru ekki gerðar
fyrir meiri aksturshraða. Það
vaeru ömurleg endalok
skemmtilegs sumarleyfis að
valda eigna- eða jafnvel
manntjóni.
— Hvað hefur þú marga
lögregluþ j óna í sýslunni í
sumar?
! — Þeir verða 5, en auk
þess getum við gripið til vara
manna, ef þörf krefur, og á
1 böllum eru einnig menn
I frá héraðslögreglunni.
I Neskaupstað
| Jón Karlsson, kaupmaður,
setti mótið i Neskaupstað á
sunnudagskvöldið og kynnti
ræðuimennina Jónas Péturs-
J son, alþm. Halldór Blöndal,
j erindreka, og Ingólf Jónsson,
! ráðherra. Sagðist ráðherrann
fagna mjög bættum samgöng
um við Norðfjörð með föstu
áætlunarflugi þangað og
kvað það framtak bæjarbúa
virðingarvert, að leggja sjálf-
ír fram fé til flugvélarkaupa.
Ásgeir Lárusson, Ægir Ár-
mannsson og Jóhann Magn-
ússon blésu í blöðrumar og
varð Ásgeir hlutskarpastur. í
epurningakeppnina var að
þessu sinni valið kvenfólk í
annað liðið og karlmenn í
hitt. Kvennasveitina skipuðu
þær Kristín Friðbjörnsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir og Elín-
borg Eyþórsdóttir, en sveit
karla Óskar Óskarsson, Guð-
mundur Sigfússon og Hörður
Stefánsson. Var keppnin mjög
fjörug, því að hvað eftir ann-
að voru fulltrúar kynjanna
hnífjafnir að hljóðnemanum
með svörin og nærri lá að
Ihöfuðin skyllu saman í hita
leiksins. Karlmennirnir sigr-
uðu þó.
Er dansinn var að hefjast
hitti blaðamaður að máli Guð
rúnu Jónsdóttur og Jóhann
Magnússon, sem bæði höfðu
tekið þátt í skemmtiatriðun-
um, eins og áður er sagt.
Hafði Guðrún gengið mjög
vasklega fram í spurninga-
keppninni. Jóhann hefur rek-
ið síldarsöltun í Neskaupstað
um langt árabil, svo að fyrst
var spurt, hvenær fara ætti
að salta.
— Ætli við byrjum ekki
nú í vikunni, sagði Jóhann.
Við vonumst til þess, þ.e.a.s.
ef eitthvað veiðist. Veiðin
hefur nú verið treg síðustu
dagana.
— Hvað saltaðir þú mikið í
fyrra?
— Söltunarstöðin Sæsilfur,
sem við erum alls 14 hluthaf-
ar að, saltaði í um 10 þúsund
tunnur síðastliðið sumar.
— Hvað gerir þú, Guðrún?
— Ég vinn í Sparisjóðnum.
Það var þessvegna, að ég
vissi ai hverjum myndin var
á hundraðkrónaseðlunum.
— Hefur þú ekki fengizt
við að salta síld?
— Jú, það geri ég í frístund
um mínum.
— Saltarðu þá hjá Jó-
hanni?
— Nei, hann vill ekki hafa
mig. Ég hef einu sinni reynt
að fá vinnu hjá honum, en
það þýddi ekkert og ég bið
hann aldrei aftur.
— Nú er hún áð stríða mér,
sagði Jóhann og brosti. Hún
er gamall vinur minn og allt
hennar fólk.
— Er ekki stundum margt
hér á síldarböllunum á sumr
in, Guðrún.
— Jú, stundum er svo
margt, að lögreglan ræður
ekki við að loka, heldur læt-
ur allar gáttir standa opnar.
— Er þá ekki mikið um
ryskingar?
— O, jæja, ekki svo mjög,
— nema stundum.
SILDARSTULKUR!
Okkur vantar vanar söltunarstúlkur. —
Kauptrygging. — Fríar ferðir.
Upplýsingar í síma 24093 og 11574.
SUNNUVER HF.
Seyðisfirði.
Áttræð í dag:
Sigurrós Jóhannesdóttir
SUMU fólki fylgir alltaf birta
vorsins, þótt ævidagurinn sé að
kvöldi korriinn. Ein úr þeim hópi
er Sigurrós Jóhannesdóttir, sem
í dag hefir 80 ára æviferil sér
að baki.
Sigurrós er fædd að Hrauns-
múla í Staðarsveit, 23. júní 1885.
Foreldrar hennar voru hjónin
Jóhannes Jónsson frá Hólkoti í
Staðarsveit og Valgerður Magn-
úsdóttir, sem fædd var og upp-
alin í Hraunsmúla. Börn þeirra
voru 7, og komust þau öll til
fullorðinsára. Af þeim eru nú á
Iífi, auk Sigurrósar, þrir bræður
og ein systir.
Sigurrós ólst upp hjá foreldr-
um sínum til 9 ára aldurs. En
þá fór hún að heiman til þess
að vinna fyrir sér og létta þann-
ig á foreldrum sinum, sem börð-
ust áfram í sárustu fátækt. Var
fhún næstu árin á ýmsum stöð-
um þar í sveitinni. Oft var
starfsdagurinn langur á þeim
árum, en hvíldarstundir stopul-
ar og fáar. En Sigurrós var ein-
beitt og ákveðin í að gefast ekki
upp. Hún var staðráðin í að
leggja fram sinn skerf foreldr-
um sínum til stuðnings, og
þeirri ákvörðun fylgdi hún trú-
lega. Þótt ung væri að árum,
voru afköst hennar slík, að full-
orðin stúlka hefði ekki þurft að
fyrirverða sig fyrir þau.
Þegar Sigurrós var 15 ára,
flutti hún í Miklaholtshreppinn
og þaðan lá svo leiðin til Stykk-
ishólms.
Árið 1906 giftist hún Eiði
Sigurðssyni frá Klungurbrekku
á Skógarströnd. Þau hófu bú-
skap í Klungurbrekku og bjuggu
þar í 14 ár, lengstaf í sambýli
við foreldra Eiðs.
Frá unga aldri hafði hugur
Eiðs hneigzt mjög að sjónum,
og því var það að ráði, að þau
hjónin yfirgáfu sveitina og flutt-
ust til Stykkishólms árið 1921.
Þar áttu þau heima til ársins
1925, en fluttu þá til Hafnar-
fjarðar. Þar lézt Eiður árið
1929, aðeins 43 ára að aldri.
Þau hjónin Eiður og Sigurrós
eignuðust 7 böm, og eru 6 þeirra
á lífi. Næstelzti bróðirinn, er Jó-
hannes hét, drukknaði árið 1955,
43 ára eins og faðir hans. Á lífi
eru: Sigurður og Skarphéðinn,
búsettir í_ Hafnarfirði, Lilja, hús-
fiú í Reykjavík, Lárus og Kjart-
an búa í Keflavik, og yngstur er
Ágúst, búsettur í Kópavogi.
Þegar Sigurrós varð ekkja,
voru 4 barnanna ófermd, það
yngsta aðeins 5 ára. Hún hélt
áfram heimili með þeim, og
barðist áfram með hetjulund
fórnfúsrar og góðrar móður.
Þá sýndi Magnús, bróðir
hennar, systur sinni það dreng-
skaþarbrag, að taka næstyngsta
drenginn, Kjartan, að sér, og
dvaldist hann hjá honum í fimm
og hálft ár.
Eftir að börnin voru upp-
komin og höfðu stofrxað sín eigin
heimili, dvaldi Sigurrós áfram
í Hafnarfirði, þar til árið 1957,
er hún flutti til Keflavíkur og
gerðist ráðskona hjá Árna Vig-
fúsi Magnússyni, bátasmið. Hjá
honurn var hún þar til hann
lézt, árið 1959 og, reyndist hon-
um frábærlega vel, eigi sízt í
hans langa og stranga veikinda-
stríði.
Eftir lát Vigfúsar hefir Sigur-
rós átt heima í Keflavík, lengst-
af á heimili Lárusar sonar síns
og Guðrúnar Árnadóttur, konu
hans.
Eins og ljóst er af þessum ör-
fáu dráttum úr æviferli Sigur-
rósar Jóhannesdóttur, hefir hún
ekki farið varhluta af sárri og
erfiðri lífsreynslu. Og auk þess
hefir hún átt við allmikla van-
heilsu að stríða Síðari árin. En
hún hefir aldrei látið bugast.
Miklu fremur mætti með sanni
segja, að hún hafi vaxið með
hverri raun. Traust hennar á
föðurforsjón Guðs hefir aldrei
brugðizt henni, og sú vissa
ásamt meðfæddri bjartsýni, hef-
ir verið hennar mesta hjálp og
styrkasta stoð í stríði og bar-
áttu lífsins. Vorhugurinn er í
raun og veru hennar innsta eðli.
Þess vegna hafa gróið svo mörg
fögur blóm í þeim sporum, sem
hún hefir stigið á langri ævileið.
Þess vegna fylgir henni alltaf
svo mikil birta.
Guð blessi þig, Sigurrós mín,
á þessum merku tímamótum ævi
þinnar, og gefi þér margar
fagrar gleðistundir á ófarinni
ævileið. Bj. J.
Ásgeir Kristmundsson
verkstfóri, sextugur
Hann er Strandamaður í föð-
urætt, en ísfirðingur í móður-
ætt. — Að honum standa kjarna
karlar á alla vegu þar vestra. —
Hann er fæddur í Tungu
skammt frá Bolungarvík 23.
júní 1905 og þar ólst hann upp
hjá foreldrum sínuim fram yfir
fermingu. — Foreldrar hans
voru Kristmundur Snæbjöms-
son, ættaður úr Steingrímsfirði,
stilltur maður og hyggirm bóndi,
og kona hans Anna Jónasdóttir,
mikil fríðleikskona, sem var dótt
ir Jónasar bónda í Svansvík við
Djúp, en Jónas í Svansvík var
annálaður drengskaparmaður og
forkur duglegur.
A árunum kringum 1920 tóku
þau hjónin, Kristmundur og
Anna, sig upp með hinn stóra
barnahóp sinn, úr átthögum sín-
um vestra og fluttu til Reykja-
víkur, en þá voru börnin flest
komin af höndum. Þau
Tunguihjónin höfðu unnið það,
sem nú mundi verða talið sér-
íbúð til leigu
5 herb. íbúð til leigu. Tilboð sendist afgr. blaðsins
merkt: „Vogar — 7881“ fyrir 27. þ.m.
Binar
plÖtUK
°9
k
S. HELGASON HF.
____Súðarvogi 20 — Sími 36177.
stakt þrekvirki, að kopia á legg
tíu myndarlegum börnum, án
þess að fá til þess nokkurn opin-
beran sfýrk, og vera þó í bú-
skap sínum alltaf fremur veit-
andi, gestrisins og greiðasöm. Ég
þori líka, sakir kynna minna af
þessu fólki, að staðhæfa það, að
þarna er duglegt fólk á ferð,
þai- sem eru börn Kristmundar í
Tungu og Önnu frá Svansvík.
Asgeir var, eins og áður get-
ur, á fermingaraldri þegar hann
fluttist með foreldrum sínum til
Reykjavíkur. Þá vann hann
fyrst við verkun í nokkur ár, en
síðan fluttist hann vestur í
Grundarfjörð og rak þar bú-
skap á tímabili, en gjörðist svo
verkstjóri hjá Vegagerð Ríkis-
ins og hefur stundað þá atvinnu
í tvo áratugi.
Það kom snemma fram hjá
Asgeiri, að hann var hagur mað-
ur og verkhygginn, enda hefur
hann traust yfirboðara sinna fyr
ir byggingu sérstaklega hald-
góðra vega. Hann er nú verk-
stjóri norður á Ströndum og er
honum falið að koma Ámes-
hreppi í þjóðvegasamband, og
mega Strandamenn því eiga í
vændum velgerða vegi. —
Asgeir er giftur myndarlegri
dugnaðarkonu. Elísabetu Helga-
dóttir frá Tungu við Reykjavík,
og hefur hún búið honum glæsi
legt heimili, og eru þau hjónin
annáluð fyrir gestrisni. Þau eiga
sex uppkomin börn.
Ég óska Ásgeiri alls velfarn-
aðar á þessum merkisdegi í lífi
hans og honum og fjölskyldu
hans allrar blessunar á ókomn-
um árum.
Ó.