Morgunblaðið - 10.01.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. JANÚAR 1067.
Elínborg Pálsdóttir
Kveðja frá barnabörnum
Fædd 9. janúar 1887, —
dáin 25. júni 1966.
AMMA okkar, Elinborg Pálsdótt-
ir, lézt í Reykjavík hinn 2ö. júní
s.l. Hún hefði orðið áttræð í dag,
mánudag, hefði hún enn lifað.
Þessi fátæklegu orð eru kveðja
t
Astkær eiginmaður min.n,
fágir og sonur,
Sveinn Ólafsson
rennisimður,
lézt á heimili sínu 7. þ. m.
Fyrir okkar hönd og annara
vandamanna:
Dagný Sigurgeirsdóttir
og börn,
Ólafur Hjálmarsson,
Sigríður Þorbergsdóttir.
t
Hjartkær dóttir okkar
Hjórdís Úlla
lézt 7. þ. m Jar’ðarförin aug-
lýst sdðax.
Ásta og Wilhelm Zebitz.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
Magnús Hávarðsson,
Tröllanesi Neskaupstað,
andaðist 8. þ. m.
Fyrir hönd vandamanna,
Sveinþór Magnússon.
t
Maðurinn minn,
Guðmundur Þorsteinn
Sigurðsson,
bóndi að Enni við Blönduós,
andaðist 7. þm. að Héraðs-
hælinu Blönduósi.
Fyrir mína bönd og annara
aðstandenda:
Halldóra Ingimundardóttir.
t
Jarðarför móður minnar,
Jóhönnu Jónsdóttur
frá Seyðisfirði,
fer fram frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 11. janúar kl.
1.30.
Guðný Sigurbjörndóttir
Fanndal.
t
Jarðarfor konnunnar minnar,
Guðbjargar
Sigurðardóttur,
Bergstaðastræti 34,
fer fram frá Fossvogiskirkj.u
fimmtudaginn 12. jan. kl.
1,30. —
Fyrir mína hönd og Björns
sonar okkar.
Jón Björnsson.
til hennar á 80. afmælisdegin-
um.
Élinborg Pálsdóttir fæddist að
Kjarvalsstöðum í Hjaltadal,
Skagafirði, og ólst þar upp til
fullorðinsára hjá foreldru-m sín-
um, Guðrúnu Jónsdóttur og Páli
Péturssyni bónda. Árið 1909
giftist hún Sigurjóni Benjamíns-
syni frá Ingveldarstöðum í Hjalta
dal Bjuggu þau nær allan sinn
búskap á Nautabúi í sömu sveit,
en sú jörð skilur land ættarjarð-
anna, Kjarvalsstaða og Ingveld-
arstaða. Nokkur ár eftir að þau
hættu búskap dvöldust afi og
t
Jarðarför
Aðalbjarnar Sigfússonar,
póstafgreiðslumanns,
Hléskógum, Selási,
fer fram frá Kópavogskirkj u
fimmtudaginn 12. jan. kl.
10.30. Athöfninni verður út-
varpa'ð. Blóm vinsamlegaisf af-
þökkuð, en þekn sem vildu
minast hans er bent á Hjarta-
og æðavarnaféLagið.
Vandamenn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og útför
Eiríks Jónssonar,
skósmiðs.
Ingibjörg Jónsdóttir,
Rannveig Þorsteinsdóttir.
Guðjón Eiríksson og synir.
t
Innilegustu þakkir til allra
þeirra er sýndu okkur samúð
og vinarhug við útför konu
minnar, móður og tengda-
móður,
Jónínu Guðrúnar
Elíasdóttur,
Safamýri 75.
Björn Jónsson,
börn og tengdabörn.
t
Hugheilar þakkir til allra,
sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við fráfall og jarð-
arför litla drengsins okkar,
Halldórs Guðjóns.
Gúð blessi ykkur ölL
Margrét Hallgrímsdóttir,
Björn Jónsson.
t
Þökkum samúð og hlutte'kn-
ingu við andláf og útför föður
okkar, tengdaföður og afa,
Vilhjálms Ásgrímssonar.
Erlendur Vilhjálmsson,
Guðmunda Vilhjálmsdóttir,
Ingibjörg Vilhjálmsdóttir,
GLsIína Vilhjálmsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
amma að Ingveldarstöðum, og
þar lézt afi á afmælisdegi ömmu
fyrir 11 árum. Amma bjó þá
átfram á Ingveldarstöðum með
Páli syni sínum, allt til vorsins
1964. Þá fluttist Páll burtu. Um
haustið fluttist amma með dótt-
ur sinni til Reykjavíkur og
dvaldist þar til æviloka, að und-
anteknum nokkrum hluta sum-
ars 1965, sem hún varði heima
á Ingveldarstöðum.
Bæði amma og afi bjuggu
þannig mest alla ævina á þrem-
ur samliggjandi jörðum í Hjalta
dal norður. Þar undu þau sér
bezt. Sú taug var römm, sem
batt þau þau þennan stað. Þarna
höfðu þau eignazt börn sín, einn
son og þrjár dætur, og komið
þeim til þroska. Yngstu dóttur
sína, önnu, missti amma 1958,að-
eins tveimur árum eftir að afi
lézt. Anna var þá aðeins 32ja
ára. Var dótturmissirinn þyngsta
lífsraun ömmu. Barnabörn þeirra
afa og ömmu urðu alls 10, og eru
þau öll á lífi.
Ömmu þar það engan veginn
ljúft að þurfa að kveðja Hjalta-
dal og flytjast suður í þéttbýlið,
jafnvel þótt til barna væri að
fara og barnabarna. Hún undi
sér aldrei vel í Reykjavík. Henni
var borgin annarlegur staður.
Þóttu henni líf og athafnir borg-
arbúa fánýt og gleðisnauð, en
vélar og steinsteypa komnar í
milli hennar og náttúrunnar.
Sumarið sem hún dvaldist fyrir
norðan eftir suðurforina, var
henni til mikils fagnaðar. Og
Ég þakka ykkur kæru vinr
ir og kunningj.ar fyrir kveðj-
ur og gjafir á afmælisdegi
minum 1. janúar.
Sérstakar þakkir til skóla-
nefndar Kvennaskólans á
Blönduósi, » Húnvetnskra
kvenna og gamalla nemenda.
Hulda Á. Stefánsdóttir,
Blönduósi.
Hjartans þakkir færi ég börn-
um mínum, tengdabörnum,
barnabörnum, frændfól'ki og
kunningjum, sem glöddu mig
á 75 ára afmæli mínu 20. des.
sl. m,eð skeytum, gjöfum og
hlýjiu handtaki og gerðu mér
daginn ánægjulegan.
Guð blessi ykkur öll.
Ingibjörg Gísladóttir,
Kambsveg 11, Reykjavík.
t
Alúðarþakkir til allra er
sýndu okkur samúð og vin-
áttu við fráfall mannsins
míns og föður okkar,
Ingolfs Abrahamsen
rafvirkjameistara,
Vesturgötu 21.
Margrét Þórarinsdóttir
og börn.
t
Huðheilar þakkir til allra s.em
sýndu samú’ð og vinarhug við
andlát og jarðarför,
Péturs Jóhannessonar,
Freyjugötu 38.
Sérstakiega þökkum við
Gróu Sigfúsdóttur, hjúkrun-
arkonu, fyrir veitta aðstoð.
Sigurveig Vigfúsdóttir,
Steinunn M. Pétursdóttir.
syðra geymdi hún jafnan Norð-
urland eins og ljós í fórum sín-
um.
Við barnabörnin munum ömmu
ekki unga. En vel munum við
hana, eins og hún var á efri
árum. Hár hennar var grátt, þeg-
ar við munum fyrst, en það var
þykkt og sítt. Augnaráð hennar
var beint og djarflegt. Hreyf-
ingarnar voru kvikar, röskleg-
ar, og við munum ömmu sifellt
á hreyfingu. því að verk féll
henni vart úr hendi allt til dauða
dags. Var þar ekki einungis um
húsverk að ræða, heldur og
margs konar útiverk, að ógleymd
um prjónaskapnum. Amma prjón
aði ógrynnin öll og hélt þeirri
iðju sinni allt til dauða. Var hún
snillingur í prjónaskap, og átti
það bæði við gerð og hraða.
Amma var kona hlédræg og
fremur seintekin. Viðmót henn-
ar gat verið allt að því hrjúft
í fyrstu. En undir yfirborðinu
var annarra eiginda og ríkra
mjög skammt að leita. Þar bjó
einstök hlýja og kærleikur. Má
fjölmargt til þess nefna. Okkur
er t.d. ofarlega í huga barn-
gæzka hennar, ástúð og samúð
með lítilmagnanum, mikil ást á
dýrum, bæði húsdýrum og villt-
um dýrum. Og loks er ógleym-
anlegt hið ríka, hljóðláta örlæti
sem amma reyndi alltaf að láta
ekki á bera.
Amma bjó yfir afar sterkri
réttlætiskennd. Hún hataði alla
sýndarmensku, í hvaða formi,
sem hún birtist. Fór amma ekki
dult með það álit sitt. Munu
kynni hennar af sýndarmennsku
borgarinnar ekki hafa aukið
neitt á lítinn hlýhug hennar til
þéttbýlisins.
Loks var okkur minnisstætt,
hversu gamansöm amma gat
verið, þótt ekki flíkaði hún þeim
eiginleika. Hún hafði sérkenni-
lega kímnigáfu og sagði stundum
skringilegar og mjög fyndnar
sögur.
Þekking sú og fróðleikur, sem
amma bjó yfir, var alveg með
eindæmum. Hún var frá bernsku
mjög bókhneigð. Hafði hún lesið
kynstur af ritum, þ.á.m. margt
um íslenzk fræði og þjóðleg.
Þróttmikill skáldskapur var henn
ar yndi, bundinn sem óbundinn.
Á efri árum mun Jakob Thorar-
ensen hafa verið henni hugþekk-
astur höfundur. Jafnframt þessu
fylgdist amma vel með því, sem
var að gerast,' heima og erlendis.
Lengst og bezt munum við
barnabörnin frásagnagáfu og
gleði ömmu. Sem börn, ungling-
ar, fullorðin, höfðum við mikið
yndi af að vera í návist hennar,
hlýða á ævintýri og fræðast af
henni. Nú er hún dáin, og við
hörmum að geta eigi lengur
bergt af hennar fróðleiks- og
þroskalind.
Heilsufari ömmu var tekið að
hnigna allmörgum árum áður en
hún lézt. Var hún oftlega sár-
þjáð. En þar sem í öðru sýndi
hún stakt þrek og hugprýði. Hún
vann jafnan verk sitt, hversu
þjáð sem hún var. Þess er að
minnast, af hve fágætu þreki
hún annaðist bæði móður sína og
síðar maka í langvinnum þraut-
upn þeirra. Svo hörð var amma
af sér, að oft vissu jafnvel henn
ar allra nánustu varla um van-
heilsu hennar. Hún æðraðist
aldrei. örskömmu fyrir andlátið,
er þjáningarnar þyrmdu yfir
hana, sagði hún, aðeins: „Ég
vildi óská, að hann Pétur bróðir
minn þurfi ekki að þjást svona.“
Hann lézt rúmum tveim mán-
uðum á etfir ömmu.
Þessi kveðjuorð verða ekki
öllu fleiri. Þau eru ósköp fá og
smá. Ömmu verður engan veg-
inn lýst með fáum orðum. Enn
síður verður henni lýst með
fjálgum orðum. Við hana eiga
ekki önnur orð en traust föst og
hrein, því að þannig var hún
sjálf. Við þökkum henni sam-
veruna, allt frá því að við tipl-
uðum stuttfætt á eftir henni Um
flekkinn til að missa ekki orð
úr ævintýrinu, til hinzta dags.
Hún er horfin, en minning henn
ar mun lifa áfram eins og glóð
í hugum okkar.
Þegar veikindi ömmu ágerð-
ust s.l. vor, þá magnaðist þrá
hennar til að komast norðúr,
jafnvel þótt hún vissi, að hún
kæmist ekki lengra en á sjúkra-
hús Sauðárkróks. „Þá verð ég
þó komin næstum því alla leiðina
heim“, sagði hún. En hún var
ekki ferðafær. Hún lézt hér f
Reykjavík laugardaginn 26. júní.
Hélt dótturdóttir hennar í hönd
hennar á banastundinni. Kveðju
athöfn öirimu fór fram í Hóla-
dómkirkju þann 5. júlí, að við-
stöddum flestum hennar beztu
vinum. Jarðsett var í heimagraf
reit að Ingveldarstöðum, og hvíl-
ir hún þar við hlið afa. Þennan
dag skartaði fegursta dýrð ís-
lenzks vors í Hjaltadal.
a.
Vopnabann
í himingeimnum
Moskvu, 7. janúar (NTB) ’
SÉRSTÖK hátíðahöld eru fyrir-
huguð í Bandaríkjunum, Bret-
landi og Sovétríkjunum í sam-
bandi við undirritun samninga
um bann við kjarnorkuvopnum
í himingeimnum.
Haft er eftir opinberum aðil-
um í Moskvu að samningur þessi,
sem var einróima samþykktur á
Allsherjartþingi Sameinuðu þjóð-
anna í desemlber sl„ verði undir-
ritaður samtdmis með viðhöfn f
Washington, London og Moskvu,
Er samningurinn talinn mesta
framfaraspor stórveldanna í þá
átt að koma á vígbúnaðareftir-
liti frá því að samningiurinn um
takmarkað bann við tilraunum
með kjarnorkusprengingar var
undirritaður í Moskvu árið 1963,
Andrei Gromyko, utanríkisráS
herra, mun undirrita nýja samn-
inginn fyrir hönd sovézku stjórn
arinnar.
— Utan úr heimi
Framhald af bls. 16.
varalaust gæti það kostað
blóðugt borgarastríð og slíta
ákvörðun mundi örugglega
veikja aðstöðu Suhartos. Því
er fleygt í Jakarta þessa dag-
ana, að Suharto hafi sett for-
setanum úrslitakosti: Annað
hvort hverfi hann úr landi
fyrir fullt og allt, eða hanu
verði leiddur fyrir herrétt.
LOKAÐ
í dag, þriðjudag, kl. 9—12 vegna jarðarfarar
dr. Hermanns Einarssonar, fiskifræðings.
Hafrannsóknastofnunin,
Kannsóknastofnun fiskiðnaðarins,
Skrifstofa rannsóknastofnana atvinnuveganna.