Morgunblaðið - 28.05.1967, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. MAl 1967.
17
Heímsókn aflýst
SI. fimimtudag var aflýst heim
sókn fiorseta ísraels hingað til
lands, en hún átti að hefjast
hinn 4. júní n.k. Svo ótfiriðlega
sem horfir íyrir þjóð hans nú
ekilja allir, að florsetinn hetfiur
breytt ferðaáætlun sinmi. íslend-
ingar óska honium góðs og vona
að tatoast magi að halda friði
milli ísraels og Arabarítoja.
Raunar hafa formlegir friðar-
samningar aldrei verið gerðir
þeirra í milli efitir ófriðinn, sem
varð um þær miundir, er ísraels-
ríki var stofinað, heldur var ein-
ungis kiomið á vonpahléi fyrir
florgöngu Sameinuðu þjóðanna,
ag blossaði ófriður aftur upp í
Súez-deilunni haustið 1956. Því
miður rítoir þarna fullur fjand-
akapur á milli þjóða eða a.m.k.
valdhafa, og er það eitt af beztu
verkum Sameinuðu þjóðanna, að
hafa þó hindrað vopnaviðskipti
í heilan áratug. Þess vegna kom
það fliestum kynlega fyrir sjónir,
að gæzluaveitir þeirra skyldu
kvaddar brott efltir kröifu
Egypta einmitt þegar þeir fóru
að láta verulega ófriðlega á ný.
Til þeirrar brottikvaðn ingar
Iiggja vafalaust góðar og gildar
fiormlegar ástæður, en noktours
óraunsæis virðist gæta í því að
gera þetta svo skjótlega, að Ör-
yggisráðinu gatSst ekki færi á að
gera gagnráðstaiflanir, jafnvel þó
að samkomulag hefði orðið nm
þær, sem að vísu er heldur ó-
sennilegt.
Sjaldan veldur einn þá tiveir
deila, og víst eru mikil vanda-
mál óleyst á þessum slóðum. Út
af fyrir sig skortir þarna ekki
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 27. maí --
Breta, þá taldi hann á þau tor-
merki, sem ætla má að verði
óyfirstíganleg meðan hann hef-
ur úrslitaráð. Brezki forsætis-
ráðlherrann hafði fyrinfram sagt,
að hann mundi ekki taka mark
á neitun. Er það í samræmi við
þá yfirlýsingu, að stjórnvöld í
Bretlandi gera nú minna úr örð-
ugleikunum en efni standa tiL
Aðstaða Bretia í samningsgerð er
að vísu sterkari en áður vegna
þess, að allir flöktoar hafa með
yfirgnæfandi meirihluta lýsit
stuðningi sínum við umsóknina.
Á hinn bóginn má segja, að de
Gaulle sé veikari en 1963 efltir
atkvæðatap í kosningunum í vet
ur og margyfirlýsitan stuðning
hinna aðildarríkjanna við um-
sókn Breta. Fæstir efiast þó um,
að de Gaulie hafi enn næga þrá-
hlítar, enda mundi slíkt auð-
velda okkur að ná nauðsynleg-
um samningum við Efnahags-
bandalagið á seinni stigum, og
skal þá enn lögð áherzla á, að
fullkomin aðild þar kemur ekki
til greina.
Vonbrigði og
vanþekking Fram-
sóknar
Þess hefiur orðið vart, að aðrir
flokkar hafa sett nokkrar vonir
á, að Sjálfstæðismenn í Vest-
fjarðakjördæmi mundi sikorta
samheldni vegna ágreinings um
framboð þar,
andstæðingunum samhuig sinn.
Allir forystumenn Sjátfstæðisfé-
laganna í Vestur-ísafjarðarsýslu
hafa nú þegar eindregið tekið
undir áskorun Arngríms.
Á Flateyrarfundinum vatoti
það einnig sérstaka atihygli, að
Guðmundur Ingi Kristjánsson
sikáld kom þar ag hélt uppi mál-
stað Framsóknarmanna, þó af
meiri hófsemi væri en menn of't-
ast eiga að venjast. En jafnvel
svo hófsamur maður sem Guð-
mundur Ingi hefur llátið Tím-
ann blekkja sig illilega. Hann
lýsti milklum efasemdum, að
nokkur Vestfijiarðaáætlun væri
til. Spurði hann af því tilefni
um nöktour einstiök atriði áætl-
unarinnar, sem hann bersýnilega
bjóst við, að erfiltt yrði að upp-
éinkanlega hafa lýsa. Sigurður Bjarnason svar-
Ht r nifft lilkynnisl vðnr. aft umsúkn..,. yöar tlags.
vvS ' nrn fryli líl nð llylja tii hm.lsins ollirlttltlnr
vöi ni fietir verió svnja’1' .

v ' ^
V f
.......
ist ekki bekkja málsháttinn, a9
nefna aldrei^ snöru í hengd»
manns 'hiúsi. í bréfin.u segir m.a.x
„Á meðan þetta gerist heldur
rikisstjórnin að sér höndum, og
forðast að vinna skipulega a9
efnahags- og atvinnumálum,
Það eru kölluð höft. Þó er vafa-
samt, að þjóðin hafi noktoru
sinni áður kynnzt verri höftum,
en fjármagnshöfbum núverandi
rikisstjórnar.
fi’ramsólknarflokkurinn, htns
vegar, vilil aukið samstarf ríkis-
vaJidsins, atvmnufyrirtækja og
einstaklinga í hverju byggðar-
lagi. Hann vill með slíku sam-
starfi gera framfcvæmdaiáætlan-.
ir, sem miða að sikipulagðri
byggðaþróun í ölLuim greinum
þjóðlífsins."
Þetta lítur sakleysislega út, en
í seinni málsgreininni er fólgin
furðulieg bletaking eða vanþekk-
ing. Svo er að sjá sem pessi
Framsótonarframbjóðandi vkti
ekki um byggðaáætlanirnar, sem
ríkisstjómin hefur nú Látið vinna
að árum saman. Vestfjarðaáætl-
unin er komin lengst, en Norð-
urlandsáætlun er einnig komm
nokkuð á leið, m.as. s>vo langt,
að Framsóknarmenn höfðu það
veður af henni, að þeir réðu
einn manninn, sem að henni
hafði unnið, fyrir bæjarstjóra á
Atoureyri, einmitt í sikjóli þeirrar
þekkingar, sem hann væri bú-
inn að atfla sér með þessari u/nd-
irbúningsvinnu! Svo er að sjá
sem Steingrími Henmannssyni,
sé með ölki ókunnugt um þetta*
ag viti aktoert um eðli áætlan-
anna né hversu langt þœr eru
toomnar. Hitt má segja han/um
til lofs, að í allri Framsóknar-
8 ' T-ú", K-ó,-
| övrti ti, Kr. KOOO,-
-■ius; i. il'ó,.u: , :.r.
'iéi I: ■ ; . * »•. '0 2.25 j-
O 'Oli, . , Kr. 00, ~
I.JAI.DEVKI.m OG l.\NÍ'i.tW.V|M.s\EI \i)

landrými heldur er viðfangsefln-
ið það að nýta landið betur en
hingað til. í þeim efnum geta
Arabaþjóðirnar lært óendanlegia
mikið af Gyðingum. Áreiðanlega
munidi það horfa öllurn itil ósegj-
anlegrar gæfu, ef þessar þjóðir
gætu unnið saman að endurbót-
um landa sinna. Út af fyrir sig,
er það ekkert nýtt, að fóllk flytj-
isit þarna til, enda er ísrael hið
gamla Gyðingaland, eða hluti
þess, og á síðustu árum hafa Gyð
ingar rýmlt önnur liönd, er Arab-
ar geta hagnýtt að eigin vild.
Flóttamennirnir frá fsrael eru
hins vegar illa haldnir og verð-
ur hlutur þeirra ekki réttiur
nema fyrir fiorgöngu utanaðkam-
andi aðila ag þá helzt Samein-
uðu þjóðanna. Úr því sem kom-
ið er, mundi endurflutningur
þeirra til ísraels einungis skapa
ný vandræðL Enda mundi það
toosta smáræði að koma þekn til
frambúðar fyrir í öðrum héruð-
um í nágrenninu með nýrri og
stórfelldri rætotun lands, miðað
við það, ef ný styrjöld brýzt úti
á þassum slóðum.
Hverjir vilja lak-
ari lífskjör?
Við nánari atihugun sýnast við
brögð de Gaulle við umsókn
Breta um inngöngu í Bfnahags-
bandalagið hafa verið enn fjand-
samlegri en í fyrstu virtist. Þó
að hann hyggist etoki beita synj-
unarvaldi sínu að þessu sinni,
'heldur láta hefja langa og flótona
samninigsgerð um málaleitan
að tntiMikn yftiir iLiys,
:iö flytja li) iaiMlsins ollii'l.ilitar.

\ '
ÍlrylijaviÍO 16/6.
1
CJAUtEVKtó- OG 't^’kljT)NlN<;8N«fi'SU ., ■;' =
: • i
(Itr meö tilkvnní.sl yðttr, tið timsökn yAar tl.igs,
é> tmi It-yli íii aö llvtja lil latulsins t-llirlaldar
wirui lirlii' vci íö syiijnö:
v.fi'ti k t- t __

kellkni til að halda sér við sitt
heygarðshorn. Er þess þá þó að
minnast, að hann hefur til að
kúvenda af mikilli skyndin.gu
þýki honum slíkt ráðlegt, sam-
anher skoðanaskipti hans í Alsír-
málunum.
Að svo vöxnu verður samt að
ætla, að Fríverzlunarbandalagið
— EFTA — haldisti enn um a.11-
mörg ár. Auðvitað getum við ís-
lendingar engu rtáðið um þá þró-
un, en frá Okkar sjónarmiði sýn-
isti hún æskilegrL Okkur tjáir
eikki að Láta lengur eins og þessi
efnahagsbandalög séu ekki til.
Slíkt hlýbur að Leiða til kyrr-
stöðu eða rýrnunar á lífskjörum
íslendinga fra því, sem ella yrði.
Með öllu er útilokað, að við
getum gerzt fiuLllkomnir aðilar
sjáLfs Bfnaihagsbandalaigisins. Til
þess liggja auðsæjar ástæður,
sem oft hafa verið raktar. Miklu
lítolegra — en þó engan veginn
einsætt — er, að við getum náð
viðhlítandi samningum við Frí-
verzlunarlbandalagið — BFTA.
— Á það verður að reyna til
Framsóknarmenn hampað þessu.
Kemur það þó úr hörðustu átt,
þvi að þeir áttu sjáLfir í átoöf-
um innbyrðis deilum um sam-
setning lista sins og neydldust til
að gjörbreyta stoipan hans fré
þvL sem Lögformlega hafði ver-
ið átoveðið í fyrstu. Þvílíkur
ágreiningur verður auðvitað
aldrei með öllu umflúinn. SjáLfir
telja Framsóknarmenn sig nú
hafa eytt honum í sínum her-
búðum, og er það þess veigna
furðulegt, að þeir skuli halda
Sjálfstæðismenn vera Fram-
sóknarmönnum þeim mun ó-
þroskaðri, að þeir setji ekki
einnig sinn ágreining niður. En
hafi Framsóknarmenn byggt
vonir á þessu, þá urðu þeir áreið
anlega fyrir miklum vonbrigð-
um efltir hina skeleggu og drengi
legu ytfirlýsingu Arngrims Jóns-
sonar skólastjóra á fundi SjáLf-
stæðismanna á Flateyri sl. laug-
ardagskvöld. Ástoorun Ar.ngríms
var eins og töluð út úr huga
állra góðra Sjálfstæðismanna,
enda munu þeir í vertoi sýna
aði þessu hins vegar lið fyrir lið
og lais fyrir fundarmönnum þá
kafla áætlunarinnar sem Guð-
mundur Ingi hafði látið telja sér
trú um að fyrirfyndust hvergL
Hér hefur enn sannazt, að Tím-
inn leikur þá verst, sem trúa
honum bezt.
„Það eru kölluð
höft“
Blekkingar Tímans hafa leik-
ið fleiri iilla en hinn hófsama
Guðmund Inga. Steingrimur
Henmannsson hefur senti ungum
kjósendum Vestfjarðakjördæmis
dreifitoréf, dagsett á ísafirði
hinn 16. maí 1967. Það sýnir
stjórnmáLaþekkingu Steingríms,
að bréfinu sem skrifað er „f. h.
frambjóðenda FramsóknarfLOkks
ins í Vestfjarðakjördæmi“ er
einfcum beinti til þeirra, „sem
ekki njóta einhverra sérréttinda
í þjóðfélaginu“! Steingrimur sýn
þokunni sýnist honum heiila-
vænlegast að fylgja þeirri stiefnu,
sem Sjálflstæðisflakkurinn þegar
heflur skýrt markað.
Þá ber einnig að viðurkenna
hreinskilni Steingríms, þegar
hann nánar skilgreinir, hvað
Framsókn eigi við með hinu al-
menna orðalagi „að vinna skipu-
lega að efnalhags- og atvinnumál-
um,“ að „Það eru kölluð höflt."
Þarna er sagt orð að sönnu, þv4
að þegar allir vafningar Fram-
sóknar eru numdir brobt, stend-
ur eftir, að það, sem fiyrir
Framsókn raunverulega vakir,
er að innleiða það, sem á mæltu
máli „eru kölluð höft.“
Er hægt að yrkja
söguna upp?
Sennilega telja skröksögulhöf-
undar Tímans sér til ágætis þeg-
ar þeir sjá stoikkanlega menn
eins og Guðmund Inga og Stein-
grím Hermannsson verða sér til
skammar með því að leggja
trúnað á ósannindin um að eng-
in Vestfjarðaáœtlun sé til, og
hafa ekki gert sér grein fyrir
hinu mikla stiarfi, sem þeigar hef-
ur verið Iagt í áætlanagerð bæði
íyrir Vestfirði og Norðurland.
En sök sér er, að takast þannig
í bili að blekkja þá, sem á Tíim-
ann trúa þótt framámenn séu,
eða að skrökva uipp heilum kafla
í íslandssögu. Alþjóð hefux nú
um mannsaldurs skeið ver-
ið vitni að þvi, að eitit höfuð
Framihald á bls. 21