Morgunblaðið - 10.09.1969, Blaðsíða 18

18
MORGtXNBLAÐH), MIÐVIKUDAGUR 10. SEPT. 196®
í minningu:
Júlíusar Péturssonar
ratdter 28. 10. 1905
Dáinn 4. 9. 1969
HÆGLÁTTIR maður og hógvær
er horfinin úr starfsliði Kópa-
vogskaupstaðar. Hann var hráð-
kvaddur að kvöidi fimmtudags-
ins 4. þm
Július Péturason var íæddur
að Torfum í Eyjafírði 28. ofetó-
ber 1903. Hann ólst upp þar
nyrðra. stundaði nám að bænda-
skólanum á Hvanneyri í Borgar-
firði og vann við ræktunarstörf
fyrstu árin að námi loknu.
Hann bjó langa krið á Akur-
eyri og stundaði þar akstu-r, fyrtst
á vörubrfreiðum og síðan á leigu
bifreiðum á bifreiðastöð Odd-
eyrar. Hin sáðari ár sín á Akur-
eyri vann hamn oft á vetrum
s/krifstafustörf hjá Brunabóta-
félagi íslands og Sjóvátrygginga
félaginu. Hann fluttist hingað
suðuor 1955 og settist að hér í
Kópavogi, sama árið og hrepp-
urinn varð kaupstaður. Hér bjó
hann alla tíð að Borgarholts-
braut 22, þar sem hann byggði
sér hús.
Fyrstu árin hér syðra vann
hann fyrir Lánduumboðið á Ak-
ureyi, en í júlímánuði 1959 hóf
hann stöf á bæjarakrifstofunum
í Kópavogi. Hann vann hér í
innhebntudeild og stundaði störf
sín aBa tíð af samvizkusemi og
natni. Hann var einn stundvís-
asti og traustasti starfsmaður
skrifstofunnar. Aldrei vissi ég
hann koma of seint til starfa þau
liðlega sjö ár, sem við unnum
saman.
Það er efcki sérlega öfunds-
vert starf að annast in.nhekntu
gjalda fyrir hið opinbera. Saron-
ast sagna finnst oft mörgum
borgurum. þessa lands því fé» sé
sem næst á glæ kastað, sem til
þarf til að annast þjónustu sveit-
arfélaga og bitnar sú skoðun að
t
Aðfairamótt suinmudagisins 7.
september lézt í Borgars júkra-
húsinu í Reykjavfk
Þorsteinn Guðmundsson,
Hávallagötu 37.
Jarðairförin auiglýsit síðair.
Fyrir hönd ættinigja,
Sigríður Einarsdóttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
t
Hjartkær móðir mín, tengda-
mó'ðir og amima,
Kristín Finnsdóttir,
Snorrabraut 85,
verður jarðeumgiiin fiú Dóm-
kirkjuinni fimmtuidagimn 11.
september ki. 1.30.
Þóra M. Guðleifsdóttir,
Bj«rn Helgasoa,
Kristin Anna Björnsdóttir.
t
Elsfcuílegur sonuir okkar og
bróðir,
Ingólfur Kristmann
Ingason,
Austurgötu 23,
Kefhrvík,
verður jarðsiettur frá Kefla-
víkurkirkju miðvikudaginn
10. þ.m. kl. 1.30.
Kristrún Pétursdóttir,
Ingi Hjörleifsson,
Hjörleifur Ingason,
Sóley Ingadóttir,
Guðný Ingadóttir.
sjátfsögðu mest á þeim, sem
hafa innheimtur á tefcjum sveit-
arfélaga að starfi. Júlíus Pétuns-
son tók því álití skattgreiðenda
með þeirri íjúfmennsfcu, sem
einkenndi öll hans störf.
Haon vair fáskiptinn og
dúlur f skapi — seinm í kynm-
ingu, en eins og títt er um slíka
menn, vinfastur og vingóður.
Fyrúr nokkrum árum kenndi
hann þess hjartasjúkdómis, sem
varð banamein harns. Eikfci tel ég
vafa á, að samvizfcusemi hans í
erfiðu og Iítt þakfclátu starfi hafi
átt nofckum þátt í sjúfcleika
hans.
Júlíus var fcvæntur vel. Ekkja
hans er Brynihildur Jóhannes-
dóttir frá Syðra-Laugalandi í
Eyjafirði. Þau eignuðiist þrjú
börn — dætur tvær, Erlu —
sem gift er Birgi Stefánssyni —
og Þórlau gu — sem gift. er
Sverri Valdimarssyni —, sonur-
inn Jóhann er sjómaðux og
kvæntur Valdisi Guðmundsdótt-
ur. Öll eru þau upþkomin og hin
ir nýtustu þegnar. Búa dætumax
í Kópavogi og Hafnarfirði, en
sonurinn í Heykjavik.
„Maðurinn einn er ei nema
hálfur með öðrum er hann meixi
en hann sjálfur" segir í hinu
nafnfcunna kvæði Einars Bene-
diktssonar, Fákum. Br það víst,
að sambúð þeirra hjóna og fjöl-
t
Hugheilar þafckir fyrix auð-
sýnda samúð og vimsemd við
anidlát og jarðarför föður okk-
ax,
Áma Sumarliðasonar,
Vesturgötu 28, Reykjavík.
Guðmundur Amason,
Ragnheiður Araadóttir.
t
Inmileguistu kveðjux og hjart-
ams þakfcix faeri ég öiium, fjær
og naex, sem sýnit hafa mér
og börmnm mfnium siaimúð og
aðra áöstoð við fráfall og út-
för miannisimis míns,
Stefáns Jónssonar,
rafvirkja,
Alfheimum 56, Reykjavík.
Þorsteina G. Sigurðardóttir.
t
Inmiliegiax þakfcir færi ég öll-
um, sem sýndu mór samúð
við amdlát og jairðarför fconu
minnar,
Þorhjargar
Sigurhjartardóttur.
Björgvin Vigfússon.
skyldurvnar altrar herfur sannað
þesisi vísdómisorð skáldsins, en
þvi vitna ég til þeirra hér, að
alla tíð var Július hestaunnandi
af lifi og sál og var það hans
helzta tómstundaiðja um ævina
að annast hesta sína og stunda
reiðmennsku.
Spurnir hef ég af því, að ung-
ir hestamenn hafi ósjálfrátt lað-
ast að Júlíusi, og þykir mér það
í sjálfu sér ekki tíðindi. Honum
voru þeir töfirar eiginlegir að
laða að sér fólk. Hægt fas hans
og hóglátt og ríkur mannlegur
skiliningur eru hinar eðlilegu
foreendur þess, sem hér greinir.
Við samstarfsimenn Júlíusar
sendum konu hans og nánustu
ættíngjuim og sfcylduliðí hug-
heílar samnúðarfcveðjur um leið
og við þöfckum horrum samostarf,
sem mótað var af einstakri sam-
vúJkus®mi, snyrt imennSku og
hollustu við þau störf, sem hann
tók að sér að gegna. Það lýsir
manninum betur en mér er unnt
að gera, að ég hef vissu fýrir
þvi aS fáir murru taka sér söfcn-
uðimn 'sóirar en yngsita dóttur-
dóttir hans hér í staðnum.
Kópavogskaupstaður á að
baiki að sjá traustuim starfs-
manni. Hann hafði þann starfa
meðal annars að fyjla út farax-
leyfi þeirra borgara, seim til út-
landa hugðust fara — nú hefur
hann fengið það fararleyfi, sem
eraginn þarf um að sæfcja, en
allir eiga víst.
Ég sé Július fyrir mér á hinztu
stundum ævi sinnar — serni
mörgum öðrum er haran dýrstax
átti — með hestunum sámum —
og fcveð hann með orðuim skálds-
ins:
„Það finnst efclki mein, sem ei
breytist og bætist
ei böl, sem ei þaggast, ei lund,
sem ei kætist
við íiörgammsins stoltu og
ster'ku tök.
Lát hann stöfckva, svo drauimar
þíns hjarta rætist.
Blessi allar góðar yættir minn-
icgu þína Júlíus.
Kópavogi á Maríumesisiu hinmi
síðari.
Hjálmar Ólafsson.
Herborg Jónsdóttir
frá Bústöðum
Þann 20. ágúst s.l. snda&ist hér
í borg frú Herborg Guðrún Jóns
dóttir. Hún var elzt hinna fjög-
urra systkina frá Bústöðurn,
sem margir borgarbúar fcannast
við, og fjölmargt fólk í nærsveit
um þekkir að fornu og nýju. Þau
systkinanna, sem eftir lifa, eru
Ólafía Jónsdóttir hjúkrunarkona
og fyrrum forstöðukona að Elli-
hmmilinu Grund og að hæíinu á
Kleppjámsreykjum, og Ragnar
Jórasson, sem enn býr á BústeiV
t j arnameahreppi.
Bústaðir voru í þjóðbraut, líkt
og Árbær, áður en bílaumferðin
var orðin að samgöngutækni
landsmanna. Ferðamannastraum-
er var har ci ki]] og margt sveita
föík kom þar við og fékk hesta
sina geyrrada. Var þetta meðal
annars orsök þess að Bústaðir
voru viða kunnir austanfjalls,
ekkí síður en í nágrenninu. Man
ég frá æskuárnm að bændur
nrinmtost Bústaiðatfóilksénis miéð
Mýlhiuig ag vhrðinigu.
um. Ólafur Jónsson, sem var næst
elztur systkinanna, andaðist
þann 15. febr. 1966.
Foreldrar Herborgar voru þau
hjónin Sigríður Ólafsdóttir frá
Helliskoti (sfðar Elliðakoti) *
Mosfellssveit og Jón Ólafsson frá
Hesiti í GriimisniesiL Herbcnrg fædd
ist að Hesti þann 2. ágúst 1881,
og heyrt hef ég að hún sé eina
baxiraið, aem fædidist í þeim bæ,
þótt fullar sönnur viti ég ekki.
En Hestur var nýbýli úr lan.Ii
Á Bústöðum ólst Herborg upp,
elzt systkinanna, lærði sinn
bamalærdóm, skrift og lestur,
meðal anraars með því að lesa
Nýja tesitiamientið pmeKiitaið stónu
letri Hng kunni hún að lesa hús
lestur, sem vom vel ræktir á því
heimili. Við kunningja sína tal-
aði Herborg oft um Dómkirkjuna
þar sem hún var fermd, þá minnt
ist hún oft fermiragarsys tk in a
simiraa og var svo að Ihleyxa að
henni þætti sérataklega vænt um
þau og kfrkjuna þar sem hún
átti margar hátíðarstundir. Það
ár sem hún fermdist, voru ferm-
inigaxlbönrain í Reyfcijiavík fjönu-
tíu og níu. Meðal þeirra jafn-
bldra hemraair voru þaiu Soffía
Bertelsen, siðar ljósmóð;r,
Bjarm Jónsson, sfðar dómkirkju
prestur og vígsiuþiskup, Guð-
; mundur Gunnlaugsson, síðár
prentari og Ólafur Þorsteinsson,
síðar læknir. Mörg fleiri kun )i
‘hún upip að teljia, mienkia Reyfc-
víkiraga, sem ég mem eklki raú, en
rmörg þessara ferminigairsiysrtlkiinia
; héldiu 'Uipipi fcuinininigs3kap lemgi
fraim eiftir ánunn.
Heima lænðj Heiribomg miangs
fcomair virarau, svo sem venja vax
í sveitum, innan húss og utan.
Meðal annars vann hún að því
Minning
Kiðjaþergs og mun ekki hafa ver
ið lengi í byggð. — Vorið 1382
fluttust þau hjónin með kornunga
dóttur sína að Bústöðum í Sel-
Stefán Thorarensen
lögregluþ.
STEFÁN Thorarensen lögreglu-
þjónm fæddist að Hróairsbolti í
Viílinigahaitsihreppi í Arnessýslu
þaran 17. júní 1902. Þar bjuglgu
þá foreldrax hams Sigfús Thorar-
enisen og Stefaniía Stephensen.
Sigfús var soraur Skúla læfcnis
Thoraxemsen að Móeilðarhvoli og
korau haras Raigmiheiðar Þorsteins-
dótitiuir prests í ReykhoBtí, etn f aðir
Skúla var Vigfús sýsluimaðiur
Þórarirasson að Hffðarenda esi
móðir Stesraumm Bjamraadóttir
landlæknis Pálssoraar, Steifanía,
móðir Sfefáras, koraa Sigfúsax var
dóttir séra Stefáns Stepherasen,
— Kveðja
varan jaifraain að bústörfum á
suimrin hjá foreldnjim sínium.
Árið 1929 bruigðu foreldrar
Stefáras búi og fluttu ti'l Reyfcja-
vífcuir og fluttist Stiefám þá þarag-
að mieð þeim. Árið 1930 gerðist
baran lögxagluonaður í Reykjavík,
en vaxð síðar starfsimaðuir satoa-
dómararas í Reykjavík. Eiramig
hafði haran rraeðai araniars eftirlit
mieð sauðfjárhaildi Reyfcvíki.nga,
Stefáni var falið að setmja t»g
sjá um prentun iraaírkaskráir fyrir
Reykjiaivík og fórst banium það
vél úr heradi, erada vax haran bæði
fjár- ag markaglöggur og hatfði
seim kallaðux vax hinm siterfci og
síðiast var prestor að Mostfelli í
Grímisraesi.
Stefám Thoramerasen óist upp
hjá foreldrum sárauan að Hróara-
hoíti. Byrjalði hann snemma að
hjálpa foreldrum síraum við bú-
sfcapiran og var að upplagi sterk-
ux og duiglegur og raártftúraðux
fyrir búskap og mifcill dýraviniur.
Þegar haran stálpaðist fór haran
að storada sjóeókn á veturna, en
t
Þökfcum auðsýnda saimúð og
vinarhurg við aradiát og útför
Elínar Sigurðardóttur
frá Efri-Rauðalæk,
HvammsgerSi 4, Reykjavík.
Guðmundur Guðmundsson,
böm. tengdasynir
og barnaböm.
prýðilega rithönd.
í desember 1932 gekk Stefán
að eiga Oddnýju Jónsdóttir frá
Eskifirði, hinia ágætuisto komiu.
Soraur þeixra er Sigfús Thorar-
enisen, verfcfræðinigur, kværator
Hre.fnu B j arraadótrtiur, Oddný
Iézt 28. maií 1956, Áður en Stefán
giffeist áftti hairan dóttor, Sfeefanfu
Stefánsdóttor, sem raú býr i Kópa
vogi og gift er Gunnari Ármasyni
kaupimianirai þar.
Etftir að Stefán missti koiKl
siraa fór hann aið keraraa til sjúk-
dóms þess, er síðar leiddi haran
til baraa, en fram að því hafði
bann raotið góðrar heilau, erada
hraiusfmerarai að upplagi, eins og
hanin átti ætt til, hár vexti og
þrefciim. Haran var prúðimaininleg-
ur í fraimfcamiu, raokkuð duilur, en
gat verið gla-ður og reifur í viraa
hóp.
Fyrir alhnörgum árum eigraað-
íst Stefán í Mosfellssveit land,
sem haran raefhidi Búrfell, eför
eyðibýli, sem þar hatfði sfeaðið
áður fyrr. Þar sfuradaði hairm
sauðfjárb úskap í frístomidum síra-
ram, sér til árasegju og aflíreyimg-
anr og þar lézt hamira skyndilega
af 'hjartaiSiagi þann 6. ágúst síð-
aistliðinin.
B. P.
Alúðarþakkir fyrir vinsemd og samúð við fráfall
stefAns thorarensen
lögregluþjóns.
Fyrir hönd vandamanna
Sigfús Thorarensen.