Morgunblaðið - 12.04.1973, Blaðsíða 28

2S
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGDR 12. APRlL 1973
Eliszabet Ferrars:
Sarnf3ri)a i dauriam
— Mér þætti gaman að vita,
hvers konar manneskja ungfrú
Dalziel hefur í rauninni verið
•— eða er sagði hún. — Og
hvort Roderick hefur ekki haft
á réttu að standa um hana.
Paul tók upp glas, sem hún
hafði sett á þurrkborðið.
Hvað áttu við með að hafa
á réttu að standa?
— Sennilega hefur hann
þekkt hana betur en nokkur
annar, sagði Rakel. — Eða held
urðu það ekki?
•— Jú, það er ekki nema lík-
legt.
— Og hann var hræddur um,
að hún mundi koma í veg fyrir
þessa giftingu.
— Já, nema hvað þar virðist
honum hafa skjátlazt algjör-
lega.
— Já. Rakel hleypti brúnum
móti gufunni úr vaskinum. —
En bara að það hafi nú verið
misskilningur?
Paul hélt glasinu upp að birt-
unni, sá móðu á því og hélt
áfram að fægja það.
— Það er að vísu rétt, að við
höfum ekki annað en hans orð
fyrir því, sagði hann. Það hafði
mér nú ekki dottið í hug. En
það er athugunarverð hugmynd.
— Ég átti ekki við það, sagði
hútn. Ég var að hugsa, að ef
þetta er rétt hjá Roderick og
frænka hans hefði verið andvíg
þessari giftingu, og hefði raun-
verulega ætlað að hindra hana,
hefði hún getað það og svo . . .
og svo, ef hún hefði séð, að það
var orðið um seinan — og er
það ekki hugsanlegt? — þá
hefði hún ætlað að hefna sín.
Þú skilur, þvi meira sem ég
hugsa um þetta, sem gerðist í
húsinu, því grunsamlegra finnst
mér það.
Paul var dálitla stund að átta
sig á því, sem Rakel var að gefa
í skyn. En svo sagði hann: —
Guð minn góður! Það er hræði-
leg tilhugsun! Þér er vonandi
ekki alvara?
Rakel vissi ekki sjálf, hversu
mikil alvara henni var.
— Það er ekki verra en að
láta sér detta morð í hug.
— Nema, hvað þú ert að gefa
í skyn, að það sé ungfrú Dalziel
sem sé glæpamaðurinn, sagði
Paul. — Þú lætur þér detta
í hug, að önnur eins kona —
gáfuð, töfrandi og göfuglynd
kona, gæti gert svona hræðilegt
uppistand og látið sig hverfa,
til þess eins að valda ungum
manneskjum slíkri sorg.
— En er hún þá í rauninni
töfrandi og göfuglynd?
Paul setti varlega frá sér glas
ið, rétt eins og hann væri
hræddur við, hvað gerast kynni
ef hann héldi á því áfram.
— Hefur hún nokkurn tíma
gefið þér tilefni til að halda
annað? spurði hann.
— Það held ég ekki, sagði
Rakel. — En jafnvel þótt svo sé
ekki, gæti hún gert það, fyrr
eða seinna. Það mundi taka
heila mannsævi að læra að
þekkja konu eins og hana. Hún
er kannski ekki eins blátt áfram
og skiljanleg og haldið er. Ég
held, að hún sé vel fær um að
láta halda það um sig, sem hún
sjálf óskar.
Paul hristi ákaft höfuðið.
Konu eins og hana! endurtók
hann, eins og þessi orð móðg-
uðu hann alveg sérstaklega.
-— Nú jæja, Roderick hefur
nú sennilega þekkt hana manna
bezt, sagði Rakel, — og hann
var hræddur við hana.
— En það, sem þú ert að gefa
í skyn, mundi þýða sama og að
hún væri brjáluð.
Já, á vissan hátt, býst ég
við. Að minnsta kosti, að hún
hefði tapað sér, ef til vill vegna
þess að fregnin um giftingu
Rodericks hefði komið henni svo
úr jafnvægi, þegar hún var
þreytt fyrir — eftir þessa ráð-
stefnu i Genf. Hún tók hlutina
svo geyst, var það ekki?
— En þú hefur bara ekkert
fyrir þér í því, að fregnin um
giftinguna hafi komið henni úr
jafnvægi, sagði Paul þrákelknis-
lega. — Ég skil bara ekki, hvern
ig þér hefur nokkurn tíma getað
dottið annað eins í hug. Það virð
ist ekki þér líkt ... ó ... Hann
leit snöggt á hana. Hann sá ekki
framan í hana af þvi að hún
laut yfir vaskinn og hamaðist
við uppþvottinn ... — Þér hefur
ekki dottið þetta í hug sjálfri,
er það? sagði hann. — Var það
ekki Brian, sem vakti máls á
þvi? Gaf hann þér ekki þessa
hugmynd?
— Nei, svaraði Rakel snöggt.
— Ertu viss ?
— Já, alveg viss.
Hafi hann gert það, er þér
eins gott að muna eftir því, að
hann hefur lykil að húsinu og
getur komizt þar inn, hvenær
sem hann vUl.
Já, en hann vill það bara
ekki.
— Hvernig veiztu það ?
— Af því að hann hefur sagt
mér það sjálfur. Hún hamaðist
æ meir við verkið og þeytti disk
unum á þurrkborðið með ofsa-
hraða.
Paul gretti sig að öðru glas-
inu, sem hann tók upp. Hann
vissi, að hann var að rugla og
spana hana upp að nauðsynja-
lausu, og koma af stað vandræð-
um. En einhver innri spenna
gerði það að verkum, að hann
hafði ekki vit á að láta þetta
gott heita.
— Mér finnst nú eitthvað
grunsamlegt, að svo virðist sem
Brian hafi ekki komið nálægt
húsinu i allan gærdag, enda þótt
hann vissi, að ungfrú Dalziel
var komin heim, sagði hann. Svo
að mér hlýtur að detta í hug, að
hann hafi nú þrátt fyrir allt far-
ið þangað, en af einhverjm
í þýáingu
Póls Skúlasonar.
ástæðum ekki viljað nefna það.
Honum hefur varla verið bein-
línis hlýtt til hennar, ef hann
hefur verið búinn að frétta, að
hún ætlaði að reka hann út fyr-
irvaralaust, og mér kæmi það
mjög á óvart, ef hann vissi ekki
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Hafnargerð á
Suðurlandi
„Velvakandi!
1 tilefni þess, að Vestmanna-
eyingar geta orðið fyrir þvi að
höfn þeirra lokist eru menn að
athuga hafnarstæði á svæðinu
milli Dyrhólaeyjar og Þorláks-
hafnar. Ég er ókunnugur við
Dyrhólaey, en þekki Þorláks-
höfn. Og ég þekki brimið við
ströndina þar á milli. Ég er
fæddur Stokkseyringur (1887)
og man þvi vel eftir sjávarflóð
unum sem komu um aldamótin
tvo vetur. Þá rann upp í lægð-
inni, þar sem nú stendur Knarr
arósviti og svo vestur Grims-
dal og fyllti allar tjarnir, svo
að bærinn Grjótlækur stóð
eins og hólmi upp úr flóðinu.
Grimsá kom úr Traðarholts-
vatni og rann til sjávar í lægð
inni þar sem vitinn stendur og
þar lentu skip. Svo var gerð
stífla og nýtt afrennsli, sem
heitir Nýi lækur og nú er af-
rennslið í Baugstaðaá. Slíkt
brim hefir ekki komið siðan.
0 Brimrót og
varnargarðar
Ég segi frá þessu, vegna þess
að ég veit að þessir menn, sem
um þetta mál fjalla hafa aldrei
séð þvílíkar hamfarir. Þess
vegna vildi ég segja: Byggið
ekki nýja höfn, nema þar sem
hægt er að gera svo sterka
skjólgarða að þeir standist haf
rót á borð við það sem ég var
að lýsa. Það hafa slitnað bátar
frá bryggjum bæði i Þorláks-
höfn og Grindavík, auðvitað
vegna þess, að varnargarðarn-
ir eru ekki nógu háir og sterk-
ir. Ég enda svo þessar línur
með því að segja við þá, sem
um þessi mál fjalla, takið brim
ið með í reikninginn.
Þorsteinn F. Einarsson
Hrafnistu.“
0 Fiskveiðar í Faxaflóa
„Nýlega var lagt fram á Al-
þingi frumvarp um takmarkað
ar veiðar með dragnót og botn-
vörpu í Faxaflóa. Flutnings-
menn eru nokkrir þingmenn úr
Reykjavík, auk eins þingmanns
úr Reykjaneskjördæmi. Verð
ég að segja, að ég varð fyrir
vonbrigðum, er ég sá, að einn
af þingmönnum Reyknesinga
var viðriðinn frumvarp þetta
og vona ég að ekki verði fleiri
þingmenn Reykjaneskjördæmis
til þess að ljá máli þessu lið-
sinni sitt. Ýmsir, tengdir sjáv-
arútvegi hafa orðið til þess að
mæla gegn frumvarpinu og
hafa rök þeirra allra hnigið
að sama brunni, þ.e. að um auk
ið aflamagn væri að ræða frá
og meðan íriðunar gætti, siðan
aflatregða og jafnvel ördeyða
þau tímabil er leyfi voru veitt
til dragnótaveiðanna.
Sýna rök þessara „reyndu
sjómanna“ hversu fráleitt væri
að leyfa þessar veiðar á ný,
hvað sem ummælum einstakra
fiskifræðinga líður. Sem leik-
maður hef ég dálítið fylgzt með
þessum málum. Minnist ég þess,
að á árunum um og eftir 1950
var varla fisk að fá á hand-
færi — á grunnslóð. En eftir
útfærslu landhelginnar, er
fjörðum og flóum var lokað fyr
ir þessari rányrkju árið 1952
byrjaði strax að örla á smáfiski
hér grunnt í flóanum. Jókst
þessi afli síðan ár frá ári allt
til ársins 1961 — að mig minnir
— að Faxaflói var opnaður á
ný fyrir dragnótaveiðum. Virt-
ist þá svo sem allur fiskur
hyrfi um leið — á handfæri.
Síðan helzt þessi ördeyða allt
fram á s.l. sumar, að enn á ný
fer að bera á auknum afla,
en þá eins og kunnugt er hafði
flóinn verið friðaður um skeið.
Þetta litla dæmi virðist mér
svo augljóst, að þær tölur sem
ákveðinn fiskifræðingur hefur
látið frá sér fara um þetta
mál, réttlæta ekki þær aðgerð-
ir, sem fyrirhugaðar eru með
flutningi frumvarpsins. Undir
það skal tekið, að sjá verður
landsmönnum, án tillits til bú-
setu, fyrir nýrri soðningu þeg-
ar mögulegt er, en það verður
að vinnast á raunhæfari hátt
en þann að ráðast á uppeldis-
stöðina og ungviðið í Faxaflóa,
einungis með stundarhagsmuni
huga. Að lokum vænti ég þéss,
að háttvirtir alþingismenn hafi
flestir þá skynsemi til að bera,
að þeir standi gegn þessu frum
varpi.
Með fyrirfram þökk fyrir
birtinguna.
EÐALGOLFLAKK - EPOXY-LAKK
Fyrir verksmióiur, verkstæói,
bílskúra, þvottahús og annaó
sem mikió mæóir á.
EÐALGÓLFLAKK
sameínar beztu kosti olíúlakka og plastlakka.
Þa?S er fljótþornandi og sérlega slitsterkt, þolir
vel olíúr og þvotta úr sterkum efnum. LakkiS
myndar harSa, en mjög svegjanlega húíS.
EPOXY-LAKK
er plastlakk, sem tekur öllum venjulegum
lökkum langt fram, gagnvart sliti og áhrif-
um af sterkum efnum. ÞaSþoIirt.d. vfdisóda,
sellólósaþynni og ýmsar sterkar sýrur
FÆST I MALNINGARVÖRUVERZLUNUM
UM LAND ALLT
VEL HIRT EIGN ER VEROMÆTARI
liiniiiiiiiuDiiiiiiiii
niiiiiiiiui
Álftanesi 6.4.
Einar ÖIafsson.“