Morgunblaðið - 28.04.1973, Qupperneq 28

Morgunblaðið - 28.04.1973, Qupperneq 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. APRlL 1973 Eliszabet Ferrars: %ri iií(!iír« i dauriain leg. Paul hristi höfuðið og fann, að kviði hans færðist í aukana. En svo leið allt í einu hrotta- legt andlitið á Kevin fyrir hug- arsjónir hans, og hann tók ósjálfrátt að hugsa um Margot Dalziel Ef Kevin hefði hvergi verið þar viðriðinn, hvað hafði þá get- að orðið af veslings konunni? Já, ef hann væri ekkert við það riðinn, þá . . . Þegar Paul gekk fyrir end- ann á stignum, sá hann svartan bíl, sem stóð þar, og honum datt sem snöggvast i hug, að það væri lögreglubíll eða þá kannski bíll Neil Dalziel. Þeg- ar hann gekk eftir stígnum að húsinu með stráþakinu, fór hann á mis við Rakel. Hún var að færa Jane inniskóna hennar, sem höfðu orðið eftir, þegar Jane og Roderick höfðu endi- lega viljað taka sig upp og fara í hitt húsið, skömmu eftir að Paul fór út. Þau höfðu ekki vilj að misnota sér gestrisni hennar lengur. Rakel hafði verið komin að hliðinu hjá ungfrú Dalziel, þeg- ar öskrin í Bernice bárust henni til eyrna. Rakel heyrði ekki orðaskil, heldur aðeins óp og öskur, sem voru líkust þvi sem vindurinn hefði allt í einu feng ið mannsrödd, og enda þótt al- bjart væri, þá fór hrollur um hana. Svona óp boðuðu að ein- hver dæi bráðlega, var það ekki? Eða að einhver væri þeg- ar dáinn? Það var óhugnanlegt að heyra það, jafnvel fyrir þá, sem ekki voru aldir upp við neina hjátrú. Hún gekk stíginn upp að hús- inu og sá reyk koma upp úr reykháfnum. Henni datt í hug, að Jane og Roderick hefðu ekki beðið lengi með að kynda upp í setustofunni, þar eð þau hefðu þarfnazt einhvers, sem gæti eytt mesta óhugnaðinum þar. Hún velti því fyrir sér, hvort þau hefðu tekið til í stofunni, eða hvort allt væri þar með sömu ummerkjum — borðið á hliðinni, flöskubrotin á gólfinu, bletturinn á gólfteppinu og ask an í arninum. Allt I einu stanzaði hún og horfði upp á reykháfinn. Aska í aminum, hugsaði hún. Eldur. Einhver hafði þá kveikt upp á laugardag. Samt hafði ekkert rokið úr reykháfnum, þegar hún kom með mjólkur- flöskuna og heldur ekki seinna þegar hún hafði verið i garðin- um að raka saman laufinu. Það var einkennilegt. Reykjarlaus eldur? Eða þá að kveikt hefði verið upp löngu fyrr eða löngu seinma en þau höfðu öll gert ráð fyrir. Hún gekk áfram eftir stign- um. En augnabiiki seinna, er hún gekk fyrir setustofuglugg- ana, varð hún æ vissari um það, að hefði eldur verið logandi í gamla arninum, þegar hún var þar á laugardaginn, þá hefði hún tekið eftir þvi, þvi að glugg arnir voru svo litlir og veggirn ir svo þykkir, að eldurinn hefði vaipað glampa á þá, rétt eins og hann kæmi innan úr helli. Hann lýsti upp alla stofuna með skini sinu. En á laugardag höfðu gluggarnir verið dimmir og dauf ir. Rakel vissi ekki, hvað þetta gat þýtt, en gerði sér samt ljóst, að loksins myndi hún eitthvað einkennilegt til að segja Creed fulltrúa frá í sambandi við komu sína þangað. Hún gekk áfram að dyrunum og barði. Eftir andartak opnaði Jane og sagði, hissa: — Ó..........ég hélt að þetta væri Roderick. Hann fór til þorpsins til að kaupa eitthvað i matinn. En komdu inn. Komdu inn i eldhús, því að ég er þar að ganga frá blómum. — Ég kom bara til að skila þessu sagði Rakel og rétti fram inniskóna. — Ég ætla ekk- ert að stanza. — Skildi ég þá eftir? sagði Jane. — Æ, fyrirgefðu, elskan! Alla þessa fyrirhöfn, sem þú hef ur haft af mér: En blessuð komdu inn. Þú getur sagt mér til við þessi blóm, því að ég kann nú ekki sérlega mikið á þau. Og . . . svo væri það skemmtilegra en að vera ein í þessu húsi. Það orkar svo und- arlega á mig. Ég fæ næstum óstjórnlega löngun til að hringja til mömmu. Og samt væri mér ekki við annað verra en hún færi að koma þjótandi hingað og taka við stjóminni á öilu hérna. Heyrðirðu nokkurt óhugnanlegt óp núna rétt áðan? Hún hafði tekið undir arminn á Rakel og hélt fast i hana þarna í dyrunum. — Já, það var vist bara ein- hver Applinkrakkanna, sagði Rakel og lét draga sig inn. —: Nú, svo að þú heyrðir það þá? sagði Jane. — Þá líður mér strax l^gKir. Ég var orðin hrædd um, að þetta væri bara imynd- un og var næstum farin að öskra sjálf. En komdu nú og segðu mér til við blómin. Er það ekki hræðilegt með öll þessi blóm. Líkast og við jarðarför. Og vitanlega hef ég ekki nein blóm, heldur bara eitthvert grænt rusl, því að lögreglan tók þessar rósir hennar Márgot með sér og af einhverjum ástæðum vasann líka, og mér finnst bein- línis ég verða að setja eitthvað í staðinn. Þessi stofa er eitthvað svo óhugnanleg. . . Þannig lét Jane dæluna ganga rétt eins og hún teldi það geta hindrað, að Rakel sæi sig um hönd og skildi hana eftir eina þarna í húsinu, og þvi fór hún með henni inn í eldhúsið. Eldhúsborðið var alþakið í þýóingu Póls Skúlasonar. greinum af ýmsu tagi, en nokkr- um greinum hafði verið stungið í leirkrukku, sem stóð á borð- inu. — Þú, sérð, að hér er allt á öðrum endanum, sagði Jane. — Ég býst við, að þú sért ein af þessum dásamlegu manneskjum, sem geta valið nokkrar hrislur úr svona drasli, bætt við það einum blómkálshaus og látið það svo í auglýsingu. En hjá mér verður það allt svo ólánlegt. En það gerir nú annars ekkert til. Ég er bara að þessu til þess að hafa eitthvað fyrir stafni, meðan Roderick er í burtu. Við fórum að rifast í morgun eins og kjánar, og það sem mig langar mest til er að setjast niður og fara að öskra, en ég hef bara svarið með sjálfri mér að gera það ekki Og ég lofaði lika sjálfri mér að rífast ekki við Roderick aftur, því að þá gæti ég alveg eins verið kyrr heima, þar sem rifizt er allan daginn. Hún reif eina greinina upp úr krukkunni, gekk nokkur skref aftur á bak og horfði með sorg- arsvip á það, sem eftir var í henni. — Ég hef andstyggð á þessu sagði hún og fleygði greininni í velvakandi Velvakandi svarar i síma 10100 rrá mánudegi til föstudags kl. 14—15. 0 Bolfiskur enn Ingjaldur Tómasson skrifar: „Ég hefi margsinnis skrifað í blöð, og beðið um að upphafs- menn bolfiskheitisins, gæfu sig fram og skýrðu hvemig og hvers vegna þetta ónefni á okk ar áigsjHv þorskfiski er upptekið. Ég hefi unnið við fisk frá æsk<u árum, og hefi aldrei heyrt ann- að nafn á honum er þorskur eða þorskf'skar þegar um fleiri teig und r er að ræða, fyrr en nú í nokkur ár. Bjarni Sæmunds- —STÆKKUNAR, . GLER Fjolbreytt urval stækkunarglerja, m.a.stækkunargler með Ijósi. FRÍMERKJAMIÐSTÖÐIN Skólavörðustíg 21 A-Simi 21170 Takið eftir SELJUM í DAG M.A.: SKODA 110L GULA PARDUSINN 1972 CITROEN AMY STATION 1971 SUNBEAM ARROW 1970 SKODA 1000 1969 og 1966 TAUNUS 17 M STATION 1967 BENZ 1513 VÖRUBÍLL 1971 MAZDA 818 1972 HÖFUM TIL SÖLU NÝJA 608 BENZ DIESEL VÉL. ÓSKUM EFTIR BÍLUM, ER FÁST FYRIR SKULDA- BRÉF. BÍLASALA HAFNARFJARÐAR, Lækjargötu 32, simi 52266. son teiur þessar tegundlr þorskfiska: þorsk, ýsu, ufsa, löngu og keilu. 1 orðabók Menningarsjóðs er bolfiskur talinn vera hausaður og slægð- ur fiskur, það hefi ég ekki held- ur heyrt fyrr. Ég held, að eitt- hvað hafi minnkað notkuin þessa ónefnls uim tima, en nú virðist þetta orðskrípi næstum stöðugt klingja i fjölmiðium. Ég sé ekki betur en að þetta ljóta nafn á aðallífsbjörg þjóð- ariinnar sé til vansæmdar og vanvirðu gagnvart okkar „heimsins bezta fiski“, þjóðiinni og okkar „ástkæra ylhýra máli“. Ef til vill er þessi nafn- gift i takt við rányrkjuihuigiar- farið og hina illu meðferð, sem þorskurteun verður fyrir, bæði í Electrolux ai Frystikísta 4IO Itr. 4 Electrolux Frysttklsta TC 14S 410 lítra, Frystigeta 28 kg á dag. Sjálfvirkur hítastill- ir (Termostat). Örygglsljós með aðvörunarblikki. Hraðfrystistill- Ing. Plata með stjórntökkum. Lás á loki. Tvær körfur. Skilrúm. Útbúnaður, sem fjarlægir vatn úr frystihólfinu. Segullæsing. Fjöður, sem heldur lokinu uppi. Vörumarkaðurinn hf. r sjó (maingra nátta fiskur) og á landi, bæði í flutniingi og á vinmuistað. Allir, sean eltthvað þekkja þessi mál, og ekki er sama hvernig allt draslast, sjá vel hinm mikia þjóðarskaða og þjóðarskömm, sem rányrkjan, óverkuinim og óþverranafin veld- ur. Ef til v'M getuir þú, ágæti Vel- vakaindi, fundið fyrir mig þá huldiumenn, sem hafa unmið að sköpum og dreifingu ónefnisins. Þeir hafa þrátt fyrir margar áskoran'r um að sýma sig og færa fram rök fyrir boifisk- ónefnimu, haldið sig í huliðs- tjaldi. Vonandi lyfta þeir nú upp skörmni, svo að þjóðin kennd málvöndumarkappana!! Ingjaldur Tómasson.“ 0 Fræðsluþættir í Ríkisútvarpi Margrét Jónsdóttir skrifar: „Velvakandi! Viltu vinsamflega koma á framfæri fyrir mig þakklæti til útvarpsins vegna þáttarims um sögu tónl’istiarininar. Það er vissulega gleðilegt þegar út- varpið getur opnað hiustemd- um símium algjörlegan nýjan beim — heim, sem allur ad- menningur ætti ekki kost á að kynnast, nema á þennan hátt. Nú lanigar mig að spyrja: Er ekki hægt á sama hátt að kynna heim myndlistarimmar í sjónvarpdmu? Allir vita að í útvarpsráði situr eimn bezt mienmtaði li®t- fræðinigur þjðarimnar, sem keninir einmitt listasögu í Handiðaskólanum. Svo það ættu að vera hæg heimatökin. Vinsœldir þáttarims um tónlist- ina sýna það, að fólk vill auðga anda sinn. Sjálf mimmist ég þess, að ég horfði á sanáþátt í sjónvarpinu, þar sem Björn Th. útskýrði myndbygginigu í málverki eftir íslenzkan málara, sem Hótel Holt haifði keypt. — Þar opnað- ist innsýn í mýjam og óþekktam heten, sem sjónvarp'ð gæti og ætti að opna áhorfemdum sím- um. Margrét Jónsdóttir, Bogahlið 26, Reykjavl!k.“ Sumarstörf Lögreglustjóraembættiö í Reykjavík óskar að ráða skrifstofustúlkur til afleysingarstarfa í sumar. Umsóknir, sem greini aldur, menntun og fyrri störf, sendist embættinu fyrir 3. maí n.k. Lögreglustjórinn í Reykjavík, 27. apríl 1973.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.