Alþýðublaðið - 26.08.1958, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 26. ágúst 1958.
&lþý»abl>Al»

Leiðlr ailrs, sem setla r0
kaupa efía seljs
e i l
liggja til okkai'
Bflasa ia s
Klapparstíg 37 Síml 19033
•I
ðimumss arskonar vatna-
og hitalagnir.
HStaiagnlr s.f.
Símar- 33712 og 12899.
Húsnæðismiðlunin
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8 A. Sími 16205.
K^UPUM
prjónatuskur og va8-
málstuskux
hæsta verðL
Iristlán Elríksson
&æstaréttar- og tiéraSv
íómsliíCTnen*.
Málflutniii'gui, mnhetmta
samningagerðjx. fasteign*
og skipasala
Laugaveg 27. Simi 1-14-53
Mnpholtstræti 2.
SKIHFÁKi U.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytifigar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis—
taekjum.
Samíl®ar§iért
Slysavamafélag tsianda
kaupa flestir Fást hjá slyaa
varnadeildum um land allt.
I Reykjavík í Hanny 'ðaverzl
uninni í Bankastr. 6. Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1 Afgreidd < síma
14897. Heitið á Slysavamafé
lagið — b«8 bregst ekki —
# 18-2-18 *
Nýkominn
sandpappír
í eftirtöldum númerúm:
Númej. 60
— 80
— 90
— 100
— 120
Ennfremur
vafnspappír
Númer 120
— 150
— 200
— 240
— 280
— 320
— 400
Harpa bf.
Einholti 8.
AUGLÝSIÐ 1
ALÞÝÐUBLAÐÍNE
KEFLVÍKINGAR!
SUÐURNESJAMENN!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
innistæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
hæstu fáanlega vexti af
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Höfum úrval af
teddy
Og
De. A» Sb
£áat hjá Happdrætti DAS.
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda.
BÍmi 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
vwal. Fróða, Leifsgötu 4,
sími 12037 — ólafi Jóhanps
»yni, Rauðagerði 15, sími
33896 — Nesbúð, Nesvegi 29
----GuSm. Anc’réssyni gull
smið, Laugavegl 50, sími
13769 — ! HafnarfirSi i F6et
tefcteu. Bfeai 56287,
þ%
W!i'
\

Harry Carmichael:
„52
Greiðsld fyrir morð
fatnaði
Hafnarfirði
Yasadagbókin
leigu. En þeir mundu ekki
leggja af stað fyrr en eftir
nokkra stund.
Hann lokaði glugganum og
gætti að því að taka rafmangs
ofninn úr sambandi. Það var
kalt úti, og um leið og hann
hafðji svalann í andlitið
gleymdi hann allri depurð
sinni ... hver veit nema það
sé ómaksirts vert að athuga
nánar þennan Seeward fram-
kvæmdastjóra. Það sakaði að
minnsta kosti ekki að athuga
það. Og Quinn var ekki neitt
fífl ...“
Þegar hann nálgaðist veit-
ingastofuna, þar sem hann
hafði snætt morgunverð síð-
ustu tvö, þrjú árin, snerist hugs
un hans öll um skjalatöskuna,
gem reynzt hafði innihalda
falska skartgripi, gamalt ásta-
bréf og umslag. Hann hugsaði
þetta fram og aftur og reyndi
að koma auga á eitthvert at-
rið', sem farið hefði fram hjá
þeim lögregluforiiigjunum.
Og loks kom hann enn að
því sama og þair. Hvernig
stóð á því að Barrett hafði
hvorki á sér folýant eða lfndar-
penna? Eða öllu heldur, —
hver gat farið að ræna myrt-
an mann slíkum smámunum?"
Verzlunin í Albemarlestræti
var mun þrengri en hann
hafði gert ráð fyrir. Gluggarnir
voru li.tlir og fátt sýningar-
muna. Og inni þar voru að vísu
nokkrir fallegir forngripir,
bæði úr silfri, fílabeini og kín
versku jade. Um leið og Piper
opnaði hurðina kvað við bring
ing einhvers staðar að hurðar
foaki, maður kom fram í verzl
unina, hæverskur í fasi og
spurði hvers gesturinn óskaði.
Pipér spurði: _,Eruð þér
herra Seaward?11
„Já,“ svaraði maðurinn dálít-
,ið hikandi. ,Já“, endurtók
harrn hærra og með sterkari á-
iherzlu. Og hann virti Piper at
hugandi fyrir sér.
„Ég kem frá líftryggingafé-
laginu, þar sem húsbóndi yðar
sálugi var tryggður,“ sagði Pip
er. „Og mig langar til að tala
við yður eitt andartak..
Seaward saug varirnar eins
og þáer væru skrælnaðar og tók
að athuga á sér hendurnar. Og
þegar hann virtist hafa gengið
úr skugga um að hendur þær
væru hréinar, neglurnar vel
klipptar og snyrtar leit hann
upp aftur og mælti hæversk-
lega. „Ég geri ekki ráð fyrir
urgómana hallaði höfðinui lít
ið eitt aftur á bak og mælti.
„Piper, — það er ekki örðúgt
að muna það nafn. Jæja, hald
ið þér áfram herra Piper“.
,Hvað um aðstoðarmenn yð
ar? Fara þeir ekki að koma?“
„Fleirtalan er, því ráiður öllu
meiri í munnj en okkar litia
fyr.irtæki á skilið‘% mælti Sea-
ward. ,,Það verð ég að játa,
herra Piper. Já, jafnvel ein
talan verður það líka áður en
langt um Iíður“. Og það var
eins og hann vild.i hvetja Piþ-
er til hreinskilnari viðræðna
með þessum trúnaði.
„En við yfirheyrslumar
minntust þér þó eitthvað a. . .“
„Það er allt annað. Svolitlar
ýkjur á þann vegirrn gera síð-
ur en svo að vinna fyrirtæki
tjón. Iieimurinn lítur oftast á
mann eins og maður skírskotar
til álits hans, — eruð þér ekki
sammála hvað það snertir,
herra Piper?“
„Ég hef aldrei hugsað málin
frá því sjónarmiði, — en er
ekki erfitt fyrir yðUr að ann-
.ast þetta fyrirtæki einn?“
„Þetta kemst upp í vama,
þegar maður hefur unnið við
það árum saman. Húnsfoónd-
inn minn sálugi gerð; yfirleitt
ekki annað era annast inn- -
kaupin á uppboðum og annars
staðar, þar sem þá muni, sem
við verzlum með var að fá. Jú,
— ég foef einu sinn haft sendi
svein, og það er allt og sumt
hvað aðstoð snertir . . Já, ég
er hræddur um að allir hefðu
ekki látið sér það lynda...“
Hann leit til Pipers í von um
vf. ðurkenni ngu. t,,Og það var
þess vegna, sem ég gat ekki,
fyrirtækisins vegna ...”
„Sem þér gátuð ekki hvað
fyrirtækisins vegna . .
„Gert alnilenningi vjlð rétt
arhöldin það kunnugt að .það
væri í raun og veru ekkj! um
fangsmeiri atvmnurekstur* en
þetta. Fólk hefði misst á því
allt álit, — og um leið á mér
sjálfum sem framkvæmda-
stjóra. Mér mundi varla hafa
renyzt auðvelt að fá starfa á
eftir. Það er margt sem taka
verður með í reikninginn“.
Piper sagði. „Eruð þér ef
til vill að hugsa um að hætta
störfum við þetta fyrirtæki?“
„í lok þessarar viku verður
hér ekki um neitt fyrirtæki að
ræða. Frú Barrett hefur ákveð
ið að loka verzluniinni. Hún
hefur ekki einu sinni í hyggju
að ég eigi. svo annríkt. Hvað I að selja þær vör.ur sem fyrir
Þoryaióyr Ari Arason, hdl.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
SkólavörBustíg 38
c/o Páll Jóh. Þorleilsson h.l. - Pósth. 831
. IUIC og I íí/7 - Simní/ni. A’i
Fæst í öllum Bóka-
verzlumim.
Verð kr. 30.00
er það helztj sem þér kjósið að
spyrja?“
„Gætum við ekkj gc-ngið inn
í skrifstofu' yðar?“ spurðí Pip-
er. ,,Ég vil heldur vera þar,.
sem-ekki €i- nein hætta á að.
aðrir heyri til okkar, — ef aið,
sem ég þarf að ræSa víð yður
er þahn g yaxið“.
,,Það heyrir enginn til okkar
hér. Það þarf ekkj að foúast j
við neinum viðskiptavinum
svo snsnima dags. Þér. get.ð
iþví sagt allt sem yður býr í
forjcstj .. . herra, — ég held
að ég hafi ekki tekið eftir því
hvað þár sögðust heita“. Hann
yppti brúnum og hrukkurnar á
enni hans dýpkuðu, en það var
ekki nema anddjr.takj forúnír
hans féllu aftur í samt lag um
leið og Piper, sagðj til nafns
síns. Þá lagði hann saman fing
liggja, — heldúr loka.“ Hann
lyfti lófum og brosti, en án gam
ans. „Vörubirgðiraar ættu
allltaf að vera fim-m til. sex
hundruð sterkngspunda virði.
iEIGUBÍLÁR
Bifröiðastöð Steiudérs
Sími 1.15-Sð
O—
Bifreiöastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20