Morgunblaðið - 23.12.1976, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 1976
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Eg er fátæk stúlka, en langar til að rffa mig upp úr
fátæktinni, sem eg fæddist f og ólst upp I. Er nokkur von fyrir
fátæka stúlku um að giftast rfkum manni?
Já! Satt að segja eru meiri líkur til þess, aó fátæk
stúlka giftist en rík, vegna þess að karlmenn giftast
stúlkum, sem standa þeim neðar í þjóðfélaginu.
Starfsmaður í Manntalsskrifstofunni segir, að marg-
ar auðugar stúlkur giftist aldrei og að margar konur,
sem hafi miklar tekjur, lifi ógiftar, ýmist af því að
þær vilja það sjálfar eða komast ekki hjá því.
En um þetta er fleira að segja, og nú vil eg gefa
yður ráð. Látið yður ekki nægja, að hugsanlegur
eiginmaður sé ríkur. Það er vel skiljanlegt, að þér
viljið komast úr fátæktinni sem þér hafið búið við
frá bernsku. í Orðskviðunum segir:
„Betri er þurr brauðbiti með ró en fullt hús af
fórnarkjöti með deilurn" (Orðskv. 17,1). Mörgum
fátækum stúlkum, sem giftast ríkum mönnum, þykir
róðurinn erfiður, einkum ef þær hafa notið minni
menntunar en menn þeirra og þær skortir innra
jafnvægi, styrk og trú.
Betri er vinsemd, ástúð, skilningur, trú og kærleik-
ur en ríkidæmi. Það er út af fyrir sig ekkert athuga-
vert við aö giftast auðugum manni, en gangið úr
skugga um, að hann hafi fleira til að bera — miklu
fleira, ella kann svo að fara um síðir, að þér verðið
snauðari en þér eruð, þótt með öðrum hætti verði.
Ef þér eruð trúuð, kristin kona, ættuð þér að
giftast manninum, sem Guð velur yður, hvort sem
hann verður ríkur eða fátækur. Og gætið þess, að
hann sé sanntrúaður maður.
t
Móðir min og tengdamóðir
ANNA SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
Hagamel 31, Reykjavík,
andaðist að heimili sínu, 2 1 desember
Anna Steinunn Ólafsdóttir,
Þorsteinn Haukur Þorsteinsson.
t Eigmmaður minn
ÁGÚST JONASSON,
Selfossvegi 7,
andaðist 21 desember í sjúkrahúsi Selfoss Ella Jónasson.
t
Útför móður okkar og tengdamóður
ÞORBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Krókahrauni 8 Hafnarfirði
sem andaðist 19 desember að Elli- og hjúkrunarheimilinu Sólvangi
Hafnarfirði, fer fram þriðjudaginn 28 desember, frá Þjóðkirkjunni
Hafnarfirði kl 2 00 Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja
minnast hinnar látnu, er bent á liknarstofnanir
Guðrún R. Rögnvaldsdóttir Eiríkur Stefánsson
Ragnhildur P. Rögnvaldsdóttir Sigurður Brynjólfsson
Björg Rögnvaldsdóttir Óskar Brynjólfsson
Rögnvaldur Rögnvaldsson Guðrún Albertsdóttir
Hjördís Jónsdóttir Ragnar Sigurðsson
t
Inmlegar þakkir fyrir samúð við andlát og útför
STEINUNNAR WIAGNÚSDÓTTUR
Andrés Ásmundsson Þóra Ásmundsdóttir
Sigriður Ásmundsdóttir Áslaug Ásmundsdóttir
Magnús Ásmundsson Tryggvi Ásmundsson
Magnús Guðmundsson
tengdaborn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra er sýndu mér samúð við andlát og útför
eiginkonu minnar,
KRISTÍNAR EINARSDÓTTUR.
Jón Gíslason
JacobHansen
—Minningarorð
Laugardagskvöldið hinn 18.
des. s.l., fréttist að hörmulegt slys
hefði orðið við Hveragerði, og að
þar hefði látið lífið Jacob Hansen,
Laufskógum 39, Hveragerði.
Hvílfk harmafregn, að þessi
mikli mannkostamaður skyldi
láta lífið á þennan hörmulega
hátt í blóma lffsins. Undirritaður
kynntist Jacob Hansen ekki
persónulega fyrr en haustið 1974,
er' hann gerðist félagi í Lions-
kblúbbi Hveragerðis. En það
duldist ekki að þar fór mikill
mannkostamaður, sem ekki
tranaði sér fram, en sem fylgdi
eftir hverju máli sem til heilla
horfði fyrir byggðarlagið og fbúa
þess, og það gerði hann af
hógværð en þó festu. Það leið
heldur ekki á löngu þar til að
honum voru falin ýmiss störf á
vegum klúbbsins, og ekki brást
samviskusemi hans, og fylgdi
hann hverju máli eftir heilu í
höfn.
Auk þess að vera sérstaklega
traustur og ábyggilegur maður,
sem ekki mátti vamm sitt vita, þá
var Jacob heitinn hrókur alls
fagnaðar á gleðistundum. Enginn
í klúbbnum mun gleyma konu-
kvöldi í byrjun þessa árs, sem
hann hafði forgöngu um að undir-
búa og sem hann stýrði, og sem
heppnaðist með sérstökum
ágætum, og það ekki sfst fyrir það
hvað Jacob náði fólkinu með sér,
með sinni léttu dönsku kímni og
smitandi hlátri.
Undirritaður telur sig hafa
verið lánsmann, að hafa valist í
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
lfnubili.
Einar Jónsson Leó lést á Land-
spítalanum s.l. föstudag 17. des.,
og fer bálför hans fram i
Fossvogskirkju í dag. Með Einari
er genginn einn af þeim mönnum,
sem settu svip á umhverfi sitt, og
má hann teljast frumkvöðull að
málefnum jarðborana hér á landi.
Einar Leó að Sólbakka f Mos-
fellssveit er fæddur að Skeljavík í
Strandasýslu þann 27. apríl 1893
og sonur þeirra Jóns Einarssonar
og Sigurbjargar Magnúsdóttur
sem bjuggu þar um aldamótin.
Einar ólst upp hjá Guðjóni al-
þingismanni að Ljúfustöðum í
Steingrimsfirði við venjuleg
sveita- og sjávarstörf. Hlaut hann
t
Bálför föður míns
EINARS JÓNSSONAR LEÓ
verður gerð frá Fossvogskirkju
23 desemberkl 10 30
Erlingur Sturla Einarsson
stjórn Lionsklúbbs Hveragerðis,
starfsárið 1976 — 1977, með
Jacobi heitnum. Strax á fyrsta
stjórnarfundi, kom í ljós áhugi
hans á því, að láta ekki heldur hér
sitt eftir liggja, til að koma góðum
málum áleiðis, og þá ekki síst
lfknarmálum sem hann hafði sér-
stakan áhuga á. En Jacob varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að við
hlið hans stóð eiginkona hans,
Margrét Hansen, mikil mann-
kostamanneskja, sem að auðfund-
ið var að studdi mann sinn í öllum
þeim málum, sem til heilla
horfðu. Ahugi og hugur þeirra til
eflingar lfknarmálum, kom ekki
síst fram í gjöf þeirra, sem þau
færðu Lionshreyfingunni í
byrjun þessa starfsvetrar, en það
var stórt upplag af veggspjöldum
með íslensku jólasveinunum,
mjög haganlega gerð og sem þau
höfðu látið útbúa en allar tekjur
af sölu þessara spjalda skyldu
renna til lfknarmála. Þessi gjöf
þeirra var af þeim hugsuð, sem
líill þakklætisvottur til allra
þeirra sem veittu þeim aðstoð, er
fbúðarhús þeirra brann fyrir
nokkrum árum.
Slfku fólki sem þannig hugsar
er gott og þroskandi að kynnast.
Eitt af markmiðum Lionshreyf-
ingarinnar er að tengja meðlimi
böndum vináttu, góðs félagsanda
og gagnkvæms skilnings og að
hafa vakandi áhuga og starfa
fyrir velferð bæjarfélagsins á
sviði félagsmála og almenns
siðgæðis. Að þessum málum starf-
aði Jacob af óþreytandi elju.
Hann var sannur Lionsmaður og
góður þegn þessa lands. Jacob
Hansen var danskur að ætt og
uppruna, en slíku ástfóstri var
hann búinn að taka við land og
þjóð, að betri son elur ekki þjóðin
sjálf.
Jacob heitinn hafði ásamt konu
sinni mikinn áhuga á norrænu
samstarfi, og hafa þau hjónin
verið dyggir stuðningsmenn
Norræna félagsins í Hveragerði,
en þau hjónin voru búin að
ákveða að eyða þessum jólum hjá
þarna gott atlæti og þótti snamma
bráðger og harðskeyttur til fjöl-
breyttra starfa. Að þessari vist
lokinni for hann til Reykjavíkur
og lærði þar trésmfði.
Árið 1927 réðst hann til vinnu
hjá Reykjavíkurbæ er hafist var
handa um að undirbúa hitaveitu
við þvottalaugarnar og vann þar
að borunum, en byggði síðan
fyrstu dælustöð landsins þar.
Hann varð seinna starfsmaður
Hitaveitu Reykjavíkur og var, er
hann lést, elsti starfsmaður þess
fyrirtækis.
Árið 1933 er boranir hófust að
Reykjum var hann sjálfkjörinn til
þess að veita þessu verkefni
forystu, og hefir verið búsettur í
Mosfellssveit sfðan.
Vinnuflokkur Einars var
einvalalið og eftirsótt var að
vinna með honum en Einar var
kröfuharður bæði við sig og sfna
starfsmenn. Þótti mönnum þar
með afbrigðum vel að verki
staðið. Einar var hamhleypa til
allra starfa og þegar maður sá til
hans á stundum trúði fólk öllu
krafta og hreystisögum sem
gengu manna á millum.
Einar var kvæntur Magneu
Einarsdóttur frá Blómsturvöllum
aldraðri móður Jacobs og öðru
vandafólki f Danmörku, og
ætluðu þá einnig að heimsækja
einn af hinum norrænu vina-
bæjum Hveragerðis.
Fyrir hönd Lionsklúbbs Hvera-
gerðis vil ég færa Jacobi Hansen
okkar innilegustu þakkir fyrir öll
hans störf fyrir klúbbinn, og allt
það sem hann gaf okkur, með
græskulausri glettni sinni og
jákvæðum huga til allra manna og
til lifsins. Hans mun verða sárt
saknað, en minningin um góðan
dreng, sem með lífi sfnu var
öðrum til fyrirmyndar, mun alltaf
lifa f hjörtum okkar.
En sárastur er harmur eigin-
konu hans, barna, og aldraðrar
móður, sem nú sjá að baki góðum
og ástríkum syni, eiginmanni og
föður. Harmur þeirra er mikill,
en við biðjum algóðan Guð að
veita þeim sálarstyrk og blessa
framtfð þeirra. Við vottum þeim
okkar innilegustu samúð.
Grétar J. Unnsteinsson.
Siðastliðið laugardagskvöld
barst sú sorgarfregn um Hvera-
gerði að Jacob Hansen hefði látist
í bílslysi sem þá var rétt ný skeð.
Mun hann hafa verið að ferðast
um þennan dag til að kveðja
kunningja og vini, þvi hann
ætlaði næsta mánudag ásamt
konu sinni til æskustöðvanna í
Danmörku og halda jólin þar. Það
leyndi sér ekki síðustu dagana
hversu mjög hann hlakkaði til að
fara þessa ferð.
Ekki verður í þessum linum
reynt að gera grein fyrir æfi
Jacobs i einstökum atriðum. Þess
við Bræðraborgarstíg í Reykjavík
en hún lést fyrir nokkrum árum.
Þau áttu ekki börn saman en áttu
kjörson, Erling Sturlu, sem er nú
starfsmaður við hitaveituna.
Einar Leó var vinsæll með af-
brigðum í sveitinni og hafði lengi
það starf að skammta hitann til
fólks og var það mikið vandastarf
meðan á framkvæmdum stóð en
hans dómi hlýddu allir, bæði not-
endur og húsbændur, svo vel var
við unað.
Einar var gleðimaður og mikill
söngmaður og hrókur alls fagn-
aðar er þvf var að skipta. Hann
gekk til gleðifunda með sömu at-
orku og til vinnu sannar og söng í
Karlakórnum Fóstbræðrum um
árabil en var svo einnig einn af
stofnendum Karlakórsins Stefnis
i Mosfellssveit. Þá átti Einar sæti
í nokkrum nefndum fyrir hrepp-
inn, m.a. í byggingarnefnd um
langt árabil.
Við Mosfellingar færum Einari
þakkir fyrir samstarf á liðnum
árum og verður hans lengi minnst
fyrir störf hans og fágæta glæsi-
mennsku. JMG.
t
Innilega þökk fyrir auðsýnda samúð og trygga vináttu okkur sýnda, við
fráfall eiginmanns mins og stjúpföður
RAYMOND T. PARRINGTONS.
Stockton Lane 11 New York.
Guð blessi ykkur öll
Nina Parrington
Snorri Hallgrímsson.
Einar Jónsson Leó
— Minningarorð