Morgunblaðið - 05.04.1977, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. APRlL 1377
GRANI göslari
— og neyðarbj'dlla fyrir gestina
er þarna uppi — ef eitthvað ber
útaf!
Þú mátt fara núna!
Þarft framtak
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Spilið hér að neðan er frá
tvfmenningskeppni í Noregi fyrir
tveim árum sfðan. Á sex horðum
af tuttugu og einu töpuðust
fjögur hjörtu þð ótrúlegt sé þegar
litið er á hendur norðurs og
suðurs.
Norður gefur, norður og suður
á hættu.
Norður
S. D106
H.6432
T. 8
L. DG954
Suður
S. Á542
H. ÁKD95
T. 76
L. ÁK
Aðeins á umræddum sex
borðum spilaði vestur tvisvar tígli
— tígulás og síðan kóngur.
Getur þú gert betur en norsku
spilararnir, lesandi góður?
Hvernig myndir þú spila spilið?
Spilíð virðist ákaflega auðvelt
ef trompin fjögur, sem okkur
vantar, liggja ekki öll á annarri
hendinní. En að vestur skuli spila
tvisvar tígli virðist hafa tekið af
okkur innkomu á blindan of
snemma. Allt spilið gæti verið
þannig.

CTy £poO
J Q°o
COSPER
Viltu líta eftir henni meðan vió förum í burtu?
„Kæri Velvakandi.
Nú hef ég beðið svo lengi eftir
að sjá á prenti eitthvað um að-
gerðir Islendinga til uppörvunar
og aðstoðar okkar frábæra Pólý-
fónkórs, en sama hvaða blað ég
les — ekki orð!
Ég get því ekki orða bundizt —
því Pólýfónkórinn með Ingólf
Guðbrandsson sem kórstjóra má
tsland alls ekki missa; að öllum
öðrum kórum ólöstuðum er starf
hans svo frábært, svo ómetanlegt
— að það er stórkostlegt hvað þau
hafa áorkað. Mattheusarpassían,
Jóhannesarpassían, Messias, hve-
nær getum við fullþakkað það að
fá að hlýða á þessar perlur tónlist-
arinnar, frábært listfólk — frá-
bær flutningur. Ég held að allir,
sem hafa hlustað á flutning Pólý-
fónkórsins á þessum verkum, já
öllu sem kórinn hefur flutt, séu
mér sammála um að þar hefur
tónlistin risið hæst á okkar góða
landi.
Það hefur oft verið sagt að góð
tónlist göfgi hugann. Þökkum því
Pólýfónkórnum frábært starf
með þvi að styðja við bakið á
honum. Það fara árlega — stund-
um oft á ári — fram landssafnan-
ir til styrktar þessu og hinu jafn-
vel til annarra landa. Islendingar,
sýnum að við stöndum saman og
látum 1-2-3-4-5 þúsund krónum
rigna yfir Pólýfónkórinn, látum
ekki sannast að Italir styrki kór-
inn með kr. 7 milljónum, en Is-
lendingar með kr. 300 þúsund.
Látum Pólýfónkórinn finna að
við viljum halda áfram að hlusta á
hann flytja páskaboðskapinn
mörg ár í viðbót. Pólýfónkörfélag-
ar, ég bið guð að styrkja ykkur i
miklu og óeigingjörnu starfi ykk-
ar um alla framtið.
Jóhanna Kristinsdóttir,
Miðtúni 2,
Keflavík."
Þetta var ekki svo lítil lofgjörð
um Pólýfónkórinn sem sjálfsagt á
það skilið og þessi flutningur
kórsins á kirkjulegum verkum á
páskum er atburður, sem fólk á
sjálfsagt eftir að sakna. En frá
þessu máli verður horfið að öðru
máli og ekki eins geðfelldu:
0 Um fíkniefni og
fíkniefnasölumenn
„Ég tek undir orð konu þeirrar,
sem hringdi til þin, Velvakandi
góður, og þú birtir í dálki þínum í
dag (30.3.). Það voru sannarlega
orð i tíma töluð.
Það er ekki að undra, þótt al-
menningur sé orðinn skelfdur,
þegar það reynist svo, að menn
þeir, sem fíkniefnasölu stunda og
fjármagna þá iðju, eru látnir laus-
ir tafarlaust, þegar sök þeirra hef-
ur verið sönnuð og geti þannig
þegar í stað hafið iðju sina á ný.
Norður
S. D106
H. 6432
T. 8
L. DU954
Vestur
S. 93
H. G87
T. ÁK1093
L.1087
Austur
S. KG87
II. 10
T. DG542
L. 632
Suður
S. Á542
II. AKD95
T. 76
L. ÁK.
Nú sjáum við að trompsexan er
>kkar eina örugga innkoma á
blindan. Og ef við trompum tigul-
kónginn í blindan eigum við
ekkert tromp eftir í blindum
þegar við höfum tekið öll trompin
af vestri. Og þar með enga
innkomu.
Lausnin er því ákaflega einföld.
Við látum spaða í tigulkónginn en
þá eru allir vegir færir. Sama er
hverju vestur spilar því hjarta-
sexið verður örugg innkoma á
blindan. Og við fáum ellefu slagi.
— tveim meira en
Norðmennirnir.
R0SIR - K0SSAR - 0G DAUÐI
73
biðjum þig að segja okkur svar
við einni spurningu? HVER
REYNDI AÐ DREPA ÞIG t
NÁMUNNI?
Ég held að við höfum öll
haldið niðri I okkur andanum.
Loks vorum við að komast að
kjarna málsins, forleiknum var
lokið...
— Ég datt þannig að ég gat
gripið um ristina á fjandmanni
mínum. Fóturinn var þegar
dreginn brott, en það hefur
sjálfsagt bjargað iifi mínu að
ég náði fáeinar sekúndur tök-
um á fótleggnum. Og ég skynj-
aði að þessi fótur var ekki f
neinum stfgvélum...
Otto Malmer greip andann á
lofti... hann h?fur sjálfsagt
verið að hugsa um þau orð sem
hann hafði látið falla áður en
lagt var af stað niður f námuna:
— En Bella! Þú ætlar þó
varla að fara niður í námuna f
þessum fótabúnaði. Ja, þú gerir
auðvitað eins og þér sýnist, en
þú veizt vel að það er kalt og
rakt niðri.
Ég mundi orð hans með
óhugnanlegri nákvæmni. En
einhvern veginn gekk mér svo
erfiðlega að kingja þeim og ég
fann sársaukann læsast um
mig.
14. kafli
Gabriella hafði hafði aldrei
verið fegurri en nú, þegar stór
litrík augu hennar fylltust
undurhægt tárum.
— I guðs bænum. Bella,
sagði Ghrister Wijk hryssings-
lega. — Hlffðu okkur við frek-
ara táraflóði. Við höfum
sannarlega fengið okkur full-
södd af þvf.
Hún þerraði augun og lyfti
andlitinu og horfði á hann full
örvæntingar og skelfingar.
— Eg ætlaði ekki að gera
það! 0, þú VERÐUR að trúa
mér. EG ÆTLAÐI EKKI AÐ
GER.A ÞAÐ I ALVÖRU...
Ég... ég var bara orðin svo
hrædd við þig og þegar þú
stóðst svona hjá mér... það var
eitthvað sem kom allt í einu
yfir mig... Svo færði ég mig til
Daniels og þá varð mér ljóst
hvað ég hafði gert...
— Já... já skaut Christer inn
f. — Þú segist hafa verið orðin
hrædd við mig? Hvers vegna
segirðu það?
Hún svaraði ekki og hann
hélt áfram og talaði lágt en
með töluverðum þunga.
— Var það vegna þess að ég
hafði trúað þér fyrir flestu því
sem ég hafði talað um við Hel-
ene... og gefið f skyn að það
væri sennilega ekki þar sem
orsaka harmleiksins skyldi
leita? Ég hafði einnig sagt að
nú hefði ég f hyggju að snúa
mér af fuilri einurð að málinu
um Gertrud. Var það ástæðan
fyrir skelfingu þinni?
Gabriella hafði falið dökkt
höfuð sitt f höndunum sfnum
og nú grét hún án þess að gera
minnstu tilraun til að stilla sig
þrátt fyrir hvöss orð Christers
rétt áður. Christer stóð þögull
og það var ógerningur að geta
sér til um hvað hann var að
hugsa — eða hvernig honum
var innanbrjósts. Én hann
Framhaldssaga eltlr Marlu
Lang
Jóhanna Krlstjönsdóttir
þýddi
horfði lengi á grátandi stúlk-
una.
— Eitt.langar mig til að vita,
sagði hann eftir drykklanga
stund — og mér finnst ég vera f
fulium rétti til að spyrja um
það. Hefurðu nokkurn tfma
elskað mig eða var það bara...?
Hún leit tárvotu augnaráðinu
á hann.
— Ö, Christer, hvernig get-
urðu spurt svona? Ég var svo
innilega hamingjusöm með þér
og ég hélt ég hefði gleymt öllu
öðru... En svo... fór allt þetta
að gerast og allt varð svo erf-
itt... Ég veit ekki lenguc sjálf
hvað ég vil og hvað ég er...
— Ég er þér þakklátur fyrir
orð þfn. Það er að minnsta kosti
smyrsl á stolt mitt, En ég er nú
samt ekki sannfærður um að
þetta sé satt...
Og svo bætti hann við og virt-
íst gæta meðaumkunar f rödd-
inni.
— Sannleikurinn er að þú
hefur elskað... og viljað
vernda tvo aðra menn. Tvo
menn sem að minnsta kostí
áttu það báðir sameiginlegt AÐ