Morgunblaðið - 10.12.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1977
VtED
M ORöJh/-
KAFFINO

(0

GRANI göslari
V ar það allt klám?
Ætlartru art lufa því art l»í<)a mín
unz úk losna hé<)an út?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Spilú) í <laK kom fyrír nýlesa á
spilakvöldi h.já einu af bridne-
félÖKunum í Revkjavík. El'tir líf-
le^ar sasnir var<) auslur safínhafi
í sínu óskaspili. Allt virtist leika í
Ivndi en ekki er allt gull sem
glóir.
Su<)ur var gjafaii en austur-
vestur á hættu.
Norrtur
S. 985
H. 52
T. A75
L. KD532
Vestur
S. D1064
H. ÁKDG96
T. 8
L. 107
Austur
S. ÁG732
H. 73
T. 1063
L. Á86
Surtur
S. K
H. 1084
T. KDG942
L. G94
Austur varrt sagnhafi í fjórum
spörtum eftir þessar sagnir.
Suður Veslul' Norður Austur
pass 1 II pass 1 s
2 T .‘í S 4 1, 4 S
allir pass.
Allar voru sagnirnar eðlilegar.
Spil vesturs styrktust viö spaða-
sögnina og fjögur lauf sýndu
styrk í laufi ásamt sturtningi viö
tígul.
Suður spilarti út lígulkóng og
skipti sírtan í lágt lauf. Norður lét
drottningu og austur tök á ásinn.
Engin hætta virtist i spilinu og
tólf slagir öruggir æ'tti norrtur
spaðakóng. Sagnhafi tromparti því
tígul í blindum og spilarti Iágum
sparta, gosi og suöur fékk á kóng-
ínn. En þar mert hafrti sagnhafi
gefirt höggstað á sér.
Suöur spilaöi laufgosanum,.
fékk slaginn og skipti í tígui. Þart^
var ekki annað að gera en trompa
og þar með var spaðanían á hendi
noröurs orðin stórveldi. Austur
reyndi art spila hjörtunum en þar
sem norður álti arteins tvö var
ekki hjá því komist art gefa sírt-
asta slaginn á lauf.
Blokkeringin í spaðanum varð
dýrkeypt. Betra hefrti verirt að
spila drottningunni frá blindum í
þriðja slag enda vörnin þá án
möguleika.
7S96 COSPER
Mig langar aö kynna þér fyrir kærastanum mínum,
amma, hann leggur stund á lyftingar!
,,Ég vil þakka Sjónvarpinu, og
þá art sjálfsögðu útvarpsráði, fyrir
að sýna þá ágætu mynd ,,Varnar-
ræða vitfirrings", sem að minum
dómi er með betri myndum sem
Sjónvarpið hefur sýnt, a.m.k. nú í
lengri tíma. Efni myndarinnar
fannst mér ágætt, og mér fannst
ekki, að þær fáu „nektarsenur"
sem stundum sáust augnablik,
spilltu myndinni á nokkurn hátt,
og ég er satt aö segja hissa á, að
fólk hefur verið aö tala um mynd
þessa sem „klámmynd". En hvað
er klám? Er þaö að sjá líkama
fólks, eins og hann er skapaður?
Sumir hafa haldið þvi fram, að
væri voðalegt, að börn sæju þetta,
þvi það væri verið að kenna þeim
kynferðismál o.s.frv. o.s.frv. Ég
held, að ekki sé mikil þörf á þvi,
að vera yfir sig hneykslaður á þvi
sem þarna var sýnt, eða í mynd-
um yfirleitt, þvi mér skilst, að
hver og einn geti orðið sér úti um
ýmis blöð með slíkum myndum,
ef áhugi er fyrir þvi. Og svo er
hitt, að maður veit mörg dæmi
um, að ungar stúlkur, alll niður í
14—15 ára hafa verið barnshaf-
andi löngu áður en nokkurt sjón-
varp var komið, og blöð sem sýna
myndir af beru fólki. Og voru það
ekki-ömmur okkar og afar, já
jafnvel langömmur og langafar,
sem áttu 15—20 börn, án þess að
nokkur fræðsla á opinberum vett-
vangi væi um kynferðismál. Ég
held satt að segja, að börn eða
unglingar hafi ekki betra af því
að sjá menn skjóta hvern annan
eða jafnvel skjóta dýr, eða alls
konar ofbeldi eöa múgæsingar,
sem að sjálfsögðu sést oft í sjón-
varpinu eða heyrist i hljóðvarp-,
inu, eða eru i blöðunum, og það
jafnvel i fréttum dags daglega.
Þá vildi ég beina þvi tii Sjón-
varpsins, að ég tel að „Að kvöldi
dags“ sem er á sunnudagskvöld-
um sé á mjög óheppilegum tima.
Eg tel að það ætti að vera um kl.
22.00—22.30, eða með öðrum orð-
um á undan þeim kvikmyndum
sem oft eru sýndar sem siðasti
liður dagskrárinnar~'-Ég er viss
um, að eldra fólk er farið að sofa
undir og um miðnætti, og verður
þvi alveg af þessum þætti. Ég tel
að alveg sé nóg að enda dagskrána
með einni fallegri mynd i nokkrar
sekúndur, eins og t.d. sólarlags-
myndinni sem sýnd hefur verið
að undanförnu. Væri líka hægt að
skipta oft um mynd.
Þá finnst mér, að ættu að vera
oftar spurningaþættir í útvarp-
inu, eins og t.d. sá ágæti þáttur
sem Jónas Jónasson er með á
sunnudagsmorgnum. Þeir eru
bæði skemmtilegir og fróðlegir.
M.H. 6482—4716“
0 Menningar- og
minningarsjóður?
„Nú þegar maður getur
fengið greinargóðar fréttir af
HÚS MÁLVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
19
að hann hafði verið tengdur
móður hennar einhvern tíma í
árdaga og hann kenndi sér um
að hún hefði orðið eiturlyfjun-
um að bráð.
Hann hafði lofað að hjálpa
henni að koma undir hana fót-
unum á einn eða annan hátt, ef
hún vildi gangast undir það að
leggjast inn til afvötnunar . ..
hann hafði aldrei sagt berum
orðum að hún mvndi fá pen-
inga fyrir verzlun eða neitt svo-
leiðis... en hann hafði að
minnsta kosti iofað að hjálpa
henni... og nú höfðu þau
ákveðið að halda henní
veizlu ... þá hlaut stundin að
vera komin. Auðvitað var
stundin komin.
Sex hundruð þúsund krónur.
Ekki þrjú hundruð þúsund eins
og hún hafði sagt við Morten og
Björn, heldur helmingi meira
beið hennar nú f bankabók
undir serviettunni hennar, þeg-
ar þau settust að borðum f
kvöld.
Sex hundruð þúsund krónur
sem höfðu verið teknar út úr
hankabók Dorrits á einni viku.
Hún hafði sjálf aðgætt í morg-
un. Hún hafði læðzt inn í vistar-
veru Dorrit og fundið banka-
bókina og þar sá hún svart á
hvítu að þrjú hundruð þúsund
höfðu verið tekin út f fyrri viku
og aftur þrjú hundruð þúsund í
gær.
Susie brosti við rigningunni.
Sex hundruð þúsund
krónur... ja. eins og Carl
Hendberg hefði ekki sjálfur
ráð á þvf... eins og honum
bæri eiginiega ekki skylda til
þess. Hann stóð enn í þeirri trú
að hún hefði komist yfir dópið f
verksmiðjunni hans... og til
hvers voru ríkir frændur ef
ekki til að gefa manni peninga.
Önnur börn hefðu notið þess
miklu lengur en hún að eiga
rfka að, en hún hafði aldrei
áður fengið svo mikið sem
sleikibrjóstsvkur frá gömlu
nízkunösinni vegna þess að
hann hafði eiginlega horfið úr
f jölskyldunni, þegar móður-
systir hennar andaðist.
Sex hundruð þúsund krónur.
Þetta hafði verið erfiðisins
virði. Afviitnunin hafði verið
hreinasta víti og sfðan þessir
óþolandi mánuðír sem hún
hafði orðið að vera hjá Carl og
Dorrit þar sem hún varð allan
tímann að vera á varðbergi.
Leika sakleysingja sem var of-
sóttur af öllum... henni hafði
vissulega tekizt upp, það sá hún
nú.
Hún hafði lagt sig fram um
að taia sannferðuglega en
öyggja samtímis upp mynd af
einmana stúlku sem þráði að fá
að vinna við það sem henni
fannst skemmtilegast.
Og nú var þetta allt innan
seilingar. Nú fékk hún þetta á
silfurhakka og enginn gat sagt
um nema fleira fyigdi á eftir ef
hún hegðaði sér eins og hún
vissi að þau vildu. Dorrit og
Carl áttu enga eríingja ... og
þvf ekki að hugleiða að hún ...
Susie langaði mest til að syngja
hástöfum. Enginn manneskja á
jarðrfki sk.vldi fá hana til að
taka eiturlyf framar. Gleymdar
voru raunir aliar og nú blöstu
við henni dagar fullir af milij-
ónum.
Hún sá glæsilega skó í upp-
lýstum búðarglugga og gat ekki
á sér setið að staðnæmast.
Hún ætti auðvitað að biða þar
til á morgun, en skórnir fóru
svo vel við rauða kjóiinn og
silkifrakkann og fyrst hún gat
fengið kjól með afborgunum í
módolkjólaverzlun hlyti það
Hka að ganga í skóbúð. Nokk-
urð orð látin falla um „frænda
minn, hann Carl Hendberg"
gerðu kraftaverk þegar tala
þyrfti um peninga. Orð eins og
„þvf miður er ég búin með fata-
peningana mína þennan mán-
uð, en ég verð... verð að
eignast þessa skó
þarna ... sendi peningana strax
um mánaðamótin. Þeir koma
með póstinum, já. Ég bý nefni-
lega hjá frænda mfnum, Carl
Hendberg og það er drjúgur
spotti fyrir utan borgina."
Susie brá sér inn i ver/lunina
og kom að vörmu sproi aftur
með skóna f poka. Ef hún hitti