Morgunblaðið - 30.10.1982, Blaðsíða 14

14 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. OKTÓBER 1982
Hans ('hristianson við nokkur verka sinna á sýningunni í Ásmundarsal, sem opin verður um helgina
hriðjudagskvöld. Myndina tók Kristján E. Einarsson.
en
lýkur i
Rætt viö Hans Christiansen listmálara, sem nú sýnir í Ásmundarsal
Módelin voru
blá af kulda!
ið og fór mest eigin leiðir í
myndlistinni. — Þá man ég eft-
ir að menn komu stundum aust-
ur og dvöldu um tíma, til dæmis
Scheving, sem var í næsta húsi
við okkur þegar hann málaði
stóru myndina sem nú prýðir
anddyri Austurbæjarbíós og
fleiri. Ég man að mér þótti mik-
ið til um að sjá Gunnlaug ganga
um götur heima á þessum ár-
um!“
— Attu þessir menn ein-
hvern þátt í að þú lagðir stund á
myndlist?
„Nei, það held ég varla. En ég
kom oft heim til Höskuldar og
fékk stundum að fylgjast með
honum vinna, en aðallega var ég
þó að leika mér við krakkana
hans. En Höskuldur er mér
minnisstæður, bæði frá þeim
stundum er ég kom á heimili
hans, og þegar hann kenndi mér
í skólanum. Hann var afskap-
lega hlýr persónuleiki, og mjög
fær málari."
Mest vatnslitamyndir
„Þú nefndir hvort ég máli
ekki blómamyndir, og ég verð
að svara því neitandi. Blóm eru
þó oft í forgrunni mynda
minna, eins og til dæmis fífan í
myndinni frá Varmá í ölfusi.
Mér finnst best að hafa eitthvað
slíkt í forgrunni, fremur en að
mála hreint og beint landslag.
— Landslagið er því yfirleitt
aðeins í bakgrunni, en hús,
Ein myndanna á sýningunni, sem á margan hátt er dæmigerð fyrir
myndir Hans ('hristiansen; Gamalt hús á miðri mynd, steinn og grastopp-
ar i forgrunni, en landslag aðeins sem óljós bakgrunnur myndarinnar.
Hér hefur listamaðurinn sótt sér myndefni upp með Hólmsá við Reykja-
vík, þar sem lítil brú liggur yfír ána.
„Ég held ég hafi fengist
eitthvað við að teikna allt
frá því ég man eftir mér, og
þetta varð mjög snemma
mitt aðaláhugamál," sagði
Hans Christiansen listmál-
ari í samtali við blaðamann
Morgunblaðsins fyrr í vik-
unni, en hann heldur nú mál-
verkasýningu í Ásmundarsal
á Skólavörðuholtinu. „Ég var
að teikna eitthvað í öllum
tímum í skólanum," segir
Hans, „og auk þess var ég
svo lánsamur að hafa sér-
staklega góða teiknikennara
í barnaskóla heima í Hvera-
gerði, þau Sigrúnu Ragn-
arsdóttur og Höskuld
Björnsson. — Sigrún er dótt-
ir Ragnars Ásgeirssonar,
þess kunna listunnanda, og
Höskuldur var mjög fær
málari eins og allir vita.“
— Og heima hjá þér, hvaða
augum leit fólk á þetta áhuga-
mál þitt?
„Því var vel tekið, og foreldr-
ar mínir reyndu alltaf að ýta
undir mig í þessu. — Það var
hins vegar ekki fyrr en ég var
kominn til Reykjavíkur, rúm-
lega tvítugur, að ég fór að fást
við þetta af meiri alvöru. Þá fór
ég á kvöldnámskeið í Mynd-
lista- og handíðaskólann, og
lærði meðal annars hjá Sigurði
Sigurðssyni listmálara, ákaf-
lega skemmtilegum og sögu-
fróðum manni. Þá var þar einn-
ig að byrja að kenna, sem að-
stoðarmaður Sigurðar, Hringur
Jóhannesson, sem einnig kenndi
mér. Síðar lærði ég svo einnig
hjá honum hér í Ásmundarsal,
módelteikningu og fleira. —
Ásmundarsalur er mjög góður
og fallegur sýningarsalur, en
ekki var hann beint vistlegur á
þessum árum. Ég man að oft
var svo kalt hér að módelin voru
blá á hörund! — Nú, ef ég má
svo rekja þetta litla listnám
mitt til enda, þá var ég um tíma
við nám í Kaupmannahöfn, þar
sem ég vann um tíma á vegum
Landsbankans. Skólinn heitir
Akademiet for fri- og merkantil
kunst. Þá hef ég að sjálfsögðu
lesið mikið og sótt sýningar eins
og aðrir.“
Teikna á staönum —
fullgeri myndirnar heima
— Hvernig málarðu, vinn-
urðu í skorpum, eða jafnt og
þétt, og vinnurðu úti í náttúr-
unni eða eftir myndum, ef til
vill?
„Mér finnst best að rissa
myndirnar upp úti, eða teikna
þær, geri svona frumdrög, en
síðan lík ég við þær heima á
vinnustofunni. Ljósmyndir hef
ég notað, en mér finnst betra að
sleppa þeim, eða þá að nota þær
aðeins til lítillegrar hliðsjónar
— maður má ekki binda sig um
of við ljósmyndina. Ég reyni að
vinna eitthvað á hverjum degi,
og mér hefur tekist það nokkuð
vel eftir að ég flutti hingað í
Granaskjólið, það er góður andi
í þessu húsi. — Jú, það er rétt,
hér hafa búið listmálarar,
Gunnlaugur Scheving bjó hér,
og við keyptum af Hjörleifi Sig-
urðssyni. Það getur vel verið að
það hjálpi til hérna, en um leið
má kannski segja að kominn sé
köttur í ból bjarnar þar sem ég
er!“
— Og þú lifir af listinni?
„Það er nú lítil reynsla komin
á það. Ég er tiltölulega nýhætt-
ur í því starfi sem ég hef haft
við höndum undanfarin tvö ár,
og er þess vegna í einskonar
millibilsástandi eins og er. Ég á
frekar von á að þurfa að herða
mittisólina ef ég ætla að lifa
eingöngu á myndlistinni. Þessi
sýning gæti orðið mér mikil
vísbending í því efni. Það veltur
sjálfsagt nokkuð á þessari sýn-
ingu, sem er hin fyrsta hér í
Reykjavík. Ég byrjaði í Eden
eins og svo margir aðrir, það
var 1978, og svo sýndi ég í
Safnahúsinu á Selfossi 1980. —
Jú, þær sýningar gengu mjög
vel, en það verður að hafa í
huga að það er mun minna um
að vera fyrir austan en hér,
hérna er minna nýnæmi í því að
maður haldi málverkasýningu.
En þessar myndir, sem ég er
með hérna, eru flestar málaðar
á þessu ári. Ég hef sótt mér
mótíf norður í Eyjafjörð, austur
í Ölfus og Selvog, en þó mest
hér í Reykjavík og næsta ná-
grenni, Gróttu, Hólmsá og víð-
ar.
Listamannabærinn
Hveragerði
— Þú ert uppalinn í Hvera-
gerði, en ég sé ekki myndir það-
an, og þú málar ekki blóm?
„Nei, einhvern veginn hefur
það nú farið svo, að ég hef lítið
málað frá Hveragerði, líklega er
það nú samt tilviljun frekar en
hitt að þar sé að finna færri góð
mótíf en annars staðar. En ég
er fæddur og uppalinn í Hvera-
gerði, það er rétt, fæddur þar í
frumbernsku þorpsins, ég hygg
að það séu ekki nema níu eða tíu
manns sem þar hafa fæðst á
undan mér. — Já, Hveragerði
var listamannaþorp, það er rétt,
og listamennirnir voru þjóð-
sagnapersónur í þorpinu og víð-
ar. Þarna bjuggu Kristmann
Guðmundsson, Gunnar Bene-
diktsson, Jóhannes úr Kötlum,
og af málurum kunnastir þeir
Kristinn Pétursson og Höskuld-
ur Björnsson. Einnig Ágúst
Kristófersson, sem þó sýndi lít-
rekaviður, bryggjur eða steinar
gjarna í forgrunni.
Blómamyndir, þessar dæmi-
gerðu með blóm á vasa, tilheyra
hins vegar fyrst og fremst olíu-
málverkum, og ég hef lítið sem
ekkert fengist við slíkt. Vatns-
litir eru númer eitt hjá mér, og
síðan dálítið af teikningu og
annarri blandaðri tækni með.
Olíu hef ég að mestu leitt hjá
mér, hvað sem verður. Það er
meira fyrirtæki að setjast við
olíumálverk en vatnsliti, eink-
um þegar maður vinnur fulla
vinnu með. — Það er þó að mín-
um dómi, og ég hygg flestra,
ekki auðveldara að mála vatns-
litamyndir, og oft verður maður
að gera margar myndir áður en
ein næst sem maður er sæmi-
lega ánægður með. Það fara
margar arkir í ruslakörfuna áð-
ur. Raunar sagði bandarískur
málari eitt sinn, að góð vatns-
litamynd yrði til af slysni! Ég
held að það sé kannski full
djúpt í árinni tekið, en það segir
þó þann sannleika að vatnslita-
myndir eru vandgerðar, og ekki
má mikið útaf bera til að mynd-
in eyðileggist."
— Og hvað er svo næst á
dagskrá hjá þér, fleiri sýningar,
ný viðfangsefni?
„Ég á enn talsvert til af frum-
drögum frá í sumar, og ætla að
huga dálítið að því, en hvað svo
verður veit ég ekki. Ætli ég
haldi ekki áfram eitthvað á
sömu línu, en prófi um leið
eitthvað nýtt. Það verður bara
að koma í ljós,“ sagði Hans að
lokum.
— AH