Morgunblaðið - 30.10.1982, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. OKTÓBER 1982
35
Magnína J. Sveins-
dóttir — Minning
Fædd 24. nóvember 1897
Dáin 18. október 1982
Einn þáttur margra persónueig-
inleika Magnínu Sveinsdóttur var
þessi trú — hún var mikil trúkona
og vissi, hvert leita bar, þegar inn-
viðir mannlegrar tilveru bresta og
þegar dauðinn lyftir skálm sinni
og sækist á við lífið. Ég sá þetta
gerast, þegar mikinn, óvæntan
harm kvað að fjölskyldunni. Reis
hún þá upp úr þessari gífursorg,
bar uppi niðurbrotinn mann sinn,
alla fjölskylduna og sagði: „Það er
trúin á almættið, sem gerir mér
þetta möguiegt."
Hún var listræn, stórhuga,
greind og framtakssöm. Sem
dæmi um framtakssemina er bar-
átta hennar fyrir því að fá bæjar-
stjórn og fógeta Vestmannaeyja
til þess að fella niður toll á hann-
yrðavarningi, svo að allar konur
Vestmannaeyja gætu notið góðs
af. Þetta tókst. Sjálf var hún list-
ræn í hannyrðum, teiknaði mynst-
ur og kenndi öðrum örlátlega —
vakti oft um nætur við slíkar
framkvæmdir. Með réttu verður
sagt, að hér hafi verið um braut-
ryðjendastarf að ræða.
Örlæti, gjafmildi, hugulsemi og
umhyggja mynduðu samofinn
meginþátt í lífi hennar og per-
sónuleika. í formennskustarfi í
systrafélagi Aðventsafnaðarins í
Vestmannaeyjum og síðar, er hún
veitti forstöðu Systrafélaginu Al-
fa í Reykjavík, komu þessir eigin-
leikar sterklega fram. Hugur
hennar snerist þrotlaust um að
hjálpa öðrum og líkna. Engu máli
skipti, hvort um kunnuga eða blá-
ókunnuga var að ræða. Hún var
gædd einstökum næmleik á kjör
annarra. Sjálfur naut ég þessarar
örlátu hugulsemi, er hún, ásamt
manni sínum, sendi mér munn-
hörpu norður í land — mörgum
árum áður en ég leit hana augum.
Enn er ótalinn einn eiginleiki,
sem prýddi þessa vænu konu —
hann er sá, að hún var vel skáld-
mælt. í formi óbundins máls leyfi
ég mér að tilfæra hér það sem hún
orti að manni sínum látnum: „í
friði og ró svo blítt þú blundar og
bjart er í kringum þig. I ljóma þú
hverfur til Lausnarans fundar,
hann leiðir þig öruggan stig. Að
líta til baka er ljúft að minnast
þess lífs, sem við áttum hér. Og
Guði ég þakka þá gæfu að kynnast
svo göfugum manni sem þér. Elsk-
aði vinur. Svo orðvar og prúður.
Hve einlæg var lund þín og hlý. Á
friðarins landi sem fagnandi brúð-
ur ég finn þig að lokum á ný.“
Magnína Sveinsdóttir fæddist
og ólst upp í Engidal í Skutulsfirði
við ísafjarðardjúp. Foreldrar
hennar voru Sveinn Ólafsson og
Pálína Samúelsdóttir. Hinn 23.
júní, 1919 giftist hún Magnúsi
Helgasyni. Hann er dáinn. Stofn-
uðu þau heimili í Vestmannaeyj-
um og voru þar til ársins 1930, er
þau fluttu til Reykjavíkur, þar
sem þau bjuggu æ síðan. Varð
þeim fimm barna auðið, sem öll
komust til manns. Sveinn, loft-
skeytamaður og starfsmaður Veð-
urstofu íslands, Hermann, sím-
tæknifræðingur og stöðvarstjóri á
Hvolsvelli, Magnús H. fyrrverandi
bæjarstjóri, Vestmannaeyjum og
ráðherra, núverandi alþingismað-
ur, Páll, flugmaður, látinn og
María verzlunarkona og verzlun-
arstjóri.
Helga Marinós-
dóttir — Minning
Fædd 9. maí 1946
Dáín 21. október 1982
I dag er lögð til hinstu hvílu
mágkona mín, Helga Marinósdótt-
ir, ung kona í blóma lífsins, aðeins
36 ára. Hún lést 21. október sl. í
Landspítalanum.
Hver skilur þetta, hvers vegna
hún? Það er saga sem mannlegur
máttur getur ekki útskýrt. Helga
var fædd 9. maí 1946 að Skáney í
Reykholtsdal og þar ólst hún upp.
Foreldrar hennar voru Marinó
Jakobsson frá Torfustaðahúsum í
V-Húnavatnssýslu, f. 2. nóv. 1908,
og Vilborg Bjarnadóttir frá Skán-
ey, f. 31. október 1915, og þar ólst
hún upp.
Helga var einkadóttir þeirra og
átti hún þrjá bræður sér yngri, þá
Bjarna, Jakob og Þorstein. Hún
var búin að búa í Reykjavík í all-
mörg ár og vann hún á barna-
heimilum Sumargjafar. Fyrst á
Laufásborg og síðan í Efrihlíð og
þar var hún matráðskona. Maður
hennar var Egill Egilsson úr
Reykjavík, þau voru barnlaus.
Það var alltaf létt í kringum
Helgu, alltaf var hún kát og hlæj-
andi, geðgóð, blíð en dul. Hún bar
aldrei þjáningar sínar á borð ann-
arra, hvorki fyrr né siðar, þó var
hún mjög kvalin í veikindum sín-
um, sem tóku alltof langan tíma
að dómi okkar er til þekktu en þó
fór hún of fljótt.
Það er ekki löng ævisaga svona
ungrar konu, þó hún fylli nokkrar
línur, en hún er hrein og björt.
Hún átti sina aðdáendur og sína
vini og er mér þá efst í huga bróð-
ursonurinn Sigurður yálur Jak-
obsson, þó að hann sé aðeins 5 ára
þá veltir hann nú eflaust vöngum
yfir því hvar Helga sé. Hún var
alltaf tilbúin að passa hann og
fara með hann í bæinn, í búðir eða
upp í Borgarnes til ömmu og afa.
Hún vissi svör við öllu því sem ung
barnssál þurfti að vita, eitt er víst
að hann hefur misst mikið, hennar
skarð í hans hugarheimi verður
vanduppfyllt. Eins mun vera um
flesta er kynntust henni.
Alltaf var gott að koma á
Kaplaskjólsveginn til þeirra Egils.
Þar höfðu þau komið sér upp hlý-
legu heimili og kaffi á könnunni
var ávallt til.
Helga dvaldi flest sín sumar-
leyfi á Skáney, meðan foreldrar
hennar bjuggu þar. Kom Egill líka
þá oft með henni, þó hann væri
lítið fyrir búskap og fannst þetta
óskiljanlegt puð og strit.
Ég sagði hér áðan, að Helga átti
vini, já marga. Það kom best í ljós,
þegar veikindin fóru að koma í
ljós og spítaladvalirnar urðu æ
lengri. Margir komu til hennar í
heimsókn og sátu þá gjarnan hjá
henni góða stund, meira en bara
heimsóknartímann, heilu og hálfu
dagana. Hafi þeir þökk fyrir.
Frá því í byrjun september fór
verulega að hraka heilsu hennar
og komu þá foreldrar hennar til
Reykjavíkur og sátu hjá henni á
daginn en Egilí var þar á kvöldin
og næturna, þar til yfir lauk.
Þetta hafa verið erfiðir mánuðir
hjá þeim, að sjá á eftir eiginkonu
og einkadóttur í þennan sjúkdóm.
Ég votta þeim mína innilegustu
samúð og góður guð veri með ykk-
ur. Fari hún í friði og hafi þökk
fyrir góða viðkynningu. Birna
Síðustu æviárin bjó Magnína
heitin við þverrandi heilsu. Sjálfa
sig annaðist hún þó allt fram á sl.
vor, er hún veiktist. Síðustu dag-
ana var hún á Borgarsjúkrahúsi
Reykjavíkur, þar sem hún sofnaði
hægum, kvalalaus'um svefni að
kveldi hins 17. þ.m.
Allt fram í andlátið leitaði hug-
ur hennar til annarra. Síðustu
orðin, sem hún sagði við mig og
börnin sín rétt áður en hún dó,
voru þessi: „Ég bið að heilsa öll-
um“ ... „munið nú að skila kveðju
til allra.“ ... Yfir treganum,
tengdum fráhvarfi hennar, lýsa
fagrar og heiðar minningar. Fyrir
þær erum við öll þakklát. ... Guð
blessi þá, sem sakna.
Jón Hjörleifur Jónsson
Vitur maður hefur sagt, að ef
meta skal einhvern rétt, verði
matið að byggjast á því besta sem
honum tókst að framkvæma, það
eitt sýni hvaða kostum hann sé
búinn.
Magnína Sveinsdóttir var á
margan hátt sérstæður persónu-
leiki. Frá margra ára kynnum
mínum af henni á ég minningar
um margt í fari hennar og starfi,
sem vakti athygli mína og aðdáun.
Útávið mun hún hafa verið þekkt-
ust fyrir forystustarf sitt innan
líknarmála. Um margra ára skeið
var hún forstöðukona Systrafé-
lagsins Alfa, fulltrúi í Mæðra-
styrksnefnd og lét yfirleitt líknar-
mál mjög til sín taka. Atorka
hennar og sjálfsfórn í þessu starfi
var óvenjulega mikil. Segja mátti,
að hún lifði og hrærðist í líknar-
starfinu, og öll hennar störf voru
unnin af röggsemi, smekkvísi og
virðuleik.
Yfirleitt auðkenndi það Magn-
ínu, að hún bar hag annarra mjög
fyrir brjósti. Hún var mikil trú-
kona, starf hennar og afstaða til
allra mála mótaðist mjög af
trúnni. Heyrt hef ég aðra segja, að
samtal við Magnínu hafi aukið
þeim þrek á erfiðum stundum. Á
stundum reynslu og sorgar kom
það í ljós, að hún átti eiginleik
bjargsins, sem óhaggað stendur af
sér brim og boðaföll.
Það, sem hér hefur verið sagt,
mun hafa verið kunnugt öllum
þeim, er þekktu Magnínu. En við,
sem höfðum nánari kynni af
henni, vissum að í kyrrþey og að
tjaldabaki hafði hún lag á því að
leggja gott til mála og koma góðu
til leiðar. Þessara eiginleika henn-
ar minnist ég og fjölskylda mín
með þakklæti.
Við fráfall þessarar merku konu
munu margir minnast hennar
þakklátum huga. Börnum hennar,
tengdabörnum og barnabörnum
mun finnast þau hafa mikið misst.
Þeim öllum sendi ég einlægar
samúðarkveðjur og bið þau að
minnast þess, að á slíkum vega-
mótum höfum við í raun réttri
ekki misst þann ástvin, sem horf-
inn er. Áhrif hans eru hvorki glöt-
uð né gleymd. Þvert á móti er það
svo, að það, sem hann gaf okkur,
verður skýrara, bjartara og verð-
mætara í hug okkar og lífi og mun
endast okkur ævina út.
„Af eilífðar Ijósi hjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á a‘ðri leiðir.
< >g upphiminn fegri’ en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.“ (K.B.).
Danmörk,20.október 1982,
Júlíus Guðmundsson
Ný, sportbif reið, f rá, Skoda
á | bílasýningu, um, helgina
Þú ættir aö líta inn í sýningarsalinn að Nýbýlavegi 2
um helgina og kynnast nýja, glæsilega Skodanum okkar, -
Skoda Rapid. Þar færðu svar við öllum spurningum varðandi
þennan athyglisverða bíl og að auki kynnistu „gömlu góðu“
Skodunum sem að sjálfsögðu standa fyrir sínu við hlið nýja
félagans.
Sýningin er opin kl. 13.00 til 17.00 laugardag og sunnudag.
Ath! Jón Spæjó ætlar að læðast inn milli kl. 14.00 og
15.00 báða sýningardagana og árita myndir af sér með «
alvörusvip.
bara að drífa sig!
0
Nýbýlavegi 2 - Kópavogi - Sími 42600
Og nú er
JÖFUR HF