Morgunblaðið - 31.03.1983, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. MARZ 1983
Egílsstaðir
I Tónskólanum
Kgilsstöðum, 18. mare.
ÞAÐ HEFUR verið mikil gróska í
starfí Tónskóla Fljótsdalshéraðs hin
síðari ár og ber nemendaaukningin
þess gleggst vitni. Á 10 árum hefur
nemendatalan hartnær fjórfaldast.
Skólinn tók til starfa haustið
1971 með 30 nemendum og einum
kennara, en í dag er nemendahóp-
urinn kominn á annað hundrað,
tveir fastir kennarar starfa við
skólann auk skólastjóra og nokk-
urra stundakennara.
Allt frá stofnun hefur Tónskól-
inn verið til húsa í Egilsstaða-
skóla, en í vetur hefur jafnframt
verið kennt í Egilsstaðakirkju.
Þar fer einkum fram kennsla á
strokhljóðfæri, sem tekin var upp
í haust. Þá kennslu annast bresk-
ur tónlistarmaður, David Knowl-
es.
Nemendur Tónskóla Fljótsdals-
héraðs eru flestir frá Egilsstöðum,
en einnig úr Fellahreppi og öðrum
nágrannasveitarfélögum Egils-
staða. Nemendur eru frá 7 ára
aldri og allt til þrítugs, en flestir
þeirra eru á grunnskólaaldri.
Skólinn heldur nemendatón-
leika tvisvar á ári, fyrir jól og á
sumardaginn fyrsta. Þá hefur
skólinn hin síðari ár gengist fyrir
tónleikahaldi með aðfengnu lista-
fólki, svonefndum febrúartónleik-
um. Á síðustu febrúartónleikum
skólans komu fram Sigrún V.
Gestsdóttir, sópransöngkona, Ein-
ar Jóhannesson, klarinettleikari,
og David Knowles. Tónleikar
Tónskólans hafa ávallt verið fjöl-
sóttir.
Magnús Magnússon frá Ólafs-
firði hefur verið skólastjóri Tón-
skóla Fljótsdalshéraðs frá upphafi
og fyrstu árin eini starfsmaður
skólans, en árið 1976 var Árni ís-
leifsson ráðinn kennari að skólan-
um. — Ólafíir
Nemendur á strokhljóðfæri ásamt kennara sínum, David Knowles.
Morgunbla&ið/ólafur.
Ásgerður Edda Jónsdóttir nemur gít-
arleik hjá Árna ísleifssyni.
Magnús Magnússon og Árni ísleifsson bera saman bækur sínar og ráðgast
um kennsluna.
Bjarnveig Ingibjörg Sigbjörnsdóttir nemur píanóleik hjá Árna ísleifssyni.
Enn ein perlan
Hljóm-
plotur
Finnbogi Marinósson
Joan Armatrading
The Key
A&M AMXL 64912
Blökkukonan Joan Armatrad-
ing fæddist 9. des. 1950 í Vest-
ur-Indíum. Hún var ein af fimm
systkinum og flutti með fjöl-
skyldu sinni til Birmingham árið
1958. Snemma á sjöunda ára-
tugnum flutti hún til London og
átti þá í ástarsambandi við Pam
nokkurn Nestor. Þau gáfu út
plötu saman á merkinu Cube en
árangurinn varð lítill. Árið 1975
sagði Armatrading skilið við
Cube og skrifaði undir samning
við A&M. Þar með var stjarna
hennar lögð af stað upp á við. En
það var ekki fyrr en með útkomu
„Me, Myself, 1“ sem hún fór að
skína. Platan var meiri háttar
„hit“ og var undirritaður einn af
mörgum sem féllu fyrir Joan
Armatrading.
„Me, Myself, 1“ er ein af þeim
plötum sem eru strax grípandi
og ekki er hægt að fá leið á. Þess
vegna olli næsta plata, „Walk
under Ladder", mér töluverðum
vonbrigðum. Hún er öllu rólegri
en „Me, Myself, 1“ og í hana virt-
ist vanta allan kraft. En málið
var að hún þurfti tíma og þol-
inmæði, og þegar fram liðu
stundir var hún ekki svo slæm.
En þrátt fyrir mína reynslu af
henni seldist hún í rúmum þrem-
ur milljónum eintaka, sem verð-
ur að teljast býsna gott.
Fyrir stuttu sendi stúlkan síð-
an frá sér sína níundu plötu og
ber hún heitið „The Key“. Nafnið
mun vera komið til af lykli sem
hún ber ætíð um hálsinn og er
einskonar lukkugripur. En það
er nú önnur saga. 1 auglýsingu
um plötuna segir að með „The
Key“ færi Armatrading sig aftur
að rokkinu. Þetta eru orð að
sönnu því platan er mun rokk-
aðri en sú síðasta. Og það sem
betra er, Joan tekst þrælvel upp.
Á hlið a eru fimm lög og eru
fjögur þeirra góðir rokkarar.
Siðasta lagið hinsvegar rólegt og
á það vel við. Millikaflar lagsins
„(I love it when you/ Call me
names“ eru spilaðir af allri
hljómsveitinni en annars kemur
undirleikurinn aðeins frá bassa
og trommum. Gott lag og ekki er
verra að sóló lagsins er spilað af
hinum frábæra gítarleikara
Adrian Belew (t.d. Talkin’
Heads). „Foolish Pride" telst til
rólegri enda rokksins. í því eru
tveir blásarar til aðstoðar og
gefa þeir laginu skemmtilegan
blæ. Þriðja lagið og jafnframt
besta lag plötunnar er „Drop the
Pilot“. Vel fluttur góður rokkari
og rödd Armatrading nýtur sín
frábærlega. Fjórði og síðasti
rokkarinn á þessari hlið er titil-
lag plötunnar „The Key“. Dæmi-
gert gott Armatrading-lag og
Adrian Belew fer á kostum í
sólóinu. Það sama má segja um
síðasta lagið á hliðinni. Rólegt
og gott lag en býður ekki upp á
neitt nýtt.
Á heildina litið er fyrri hliðin
heilsteypt og góð. Hið sama get
ég ekki sagt um seinni hliðina.
Fyrstu tvö lögin eru jú góð og sá
sem lemur húðir í því fyrsta er
enginn annar en löggan Stewart
Copeland. „Game of Love“ er allt
í lagi en ekki eins gott og byrjun-
in lofar. „The Dealer" er lélegt
og það eina sem gleður er gítar-
leikur Adrian Belew. Hún er þar
að reyna fyrir sér á sama sviði
og sumar „underground“-hljóm-
sveitir Englands eru á og það á
greinilega ekki við hana. Sömu-
leiðis er „Bad Habits“ leiðinlegt
og ekki get ég komið því fyrir
mig á hvað það minnir. Platan
endar síðan á rólegu lagi með því
klassíska nafni „I Love My
Baby“. Lagið býður ekki upp á
neitt spennandi og spurningin er
hvort ekki hefði mátt sleppa því.
Þrátt fyrir að hér hafi verið
farið frekar óblíðum höndum um
seinni hliðina, þá er enginn vafi
á því að þetta er með betri plöt-
um sem Joan Armatrading hefur
sent frá sér. Hún býður upp á
frábæran söng, oftast góð lög og
mjög góðan gítar, hvort heldur
sem það er sóló eða „rythmi".
Bassinn skín vel í gegnum öll
lögin og setur það sinn svip á
plötuna.
Þannig að: Það ætti hver mað-
ur að geta sagt sér það sjálfur að
þar sem Joan Armatrading og
Adrian Belew eru í aðalhlutverki
og aukahlutverki, þar eru gæðin
tryggð.
Tónlistin:
Hljómgæði: **★
FM/AM
Er tölvuvæðingin orðin aðkallandi? Rafrás réttir þér hjálparhönd
RAFRÁS aðstoðar við val á þeim búnaði sem best hentar í hverju tilfelli. RAFRÁSsérum uppsetningu og gerir tillögur um besta
nýtingu búnaðarins. RAFRÁS annast reglulegt eftirlit með öllum búnaði frá fyrirtækinu.Líttu við hjá okkurí FELLSMÚLA 24 eða
hringdu í síma 82055/82980 og kynntu þér hvaða aðstoð við getum veitt við tölvuvæðinguna.