Morgunblaðið - 19.04.1983, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. APRÍL 1983
41
fclk í
fréttum
+ Mark og Anna neyðast nú til að selja aðgang að heimili sínu til að
auka tekjurnar.
Anna og Mark selja aö-
gang að heimili sínu
+ Þeir, sem hafa áhuga á að vita hvernig þau búa, hjónin Mark
Phillips og Anna prinsessa, munu brátt geta fengiö forvitni sinni
svalaö. Eftir 6. ágúst nk. veröur nefnilega seldur aögangur aö
heimili þeirra í Gatcombe Park.
Mörgum konunghollum Englendingum blöskrar þetta uppátæki
en Mark finnst þaö hins vegar bara sjálfsagt:
„Ef þetta gefur eitthvað í aöra hönd er þaö ekki nema rétt og
eðlilegt aö leyfa fólki aö ganga um gólf í Gatcombe Park," segir
Mark, sem er orðinn fjárþurfi vegna mikilla útgjalda við hrossarækt-
unina. Á ýmsu hefur gengiö í hjónabandi þeirra Marks og Önnu og
þaö yröi líklega korniö, sem fyllti mælinn, ef peningavandræöi bætt-
ust ofan á.
+ Tæpsr tvö hundruð krónur á það að kosta að fá að skoða Gatcombe
Park.
+ Breska poppstjarnan Elkie
Brooks hefur sagt frá því, aö fyrir
um tveimur árum hafi hún drukkiö
eina viskíflösku á dag bara til aö
geta horfst í augu við umheiminn.
„Ég var svo taugaveikluö í hvert
sinn sem ég átti aö koma fram, aö
viskí var þaö einá, sem gat róaö
mig,“ segir Elkie Brooks. Þetta
breyttist þó allt þegar hún hitti nú-
verandi eiginmann sinn, Trevor Jord-
an. „Hann gaf lífi mínu tilgang,“ segir
Brooks.
Joan Kennedy má
ekki giffta sig
+ Joan Kennedy fór nýlega fram á
það við páfa, að hann leysti upp
hjónaband þeirra Edwards Kenn-
edys en páfi sagði nei og Joan mun
því aldrei geta gifst aftur. Joan hef-
ur í tvö ár staðið í nánu sambandi
við skurðlækninn Gerry Aronoff en
þótt þau gengju bæði á fund páfa
kom allt fyrir ekki.
Raunar kemur fleira til, sem gerir
Joan erfitt um vik. Hún fær stórfé frá
manninum sínum fyrrverandi, milli
80—90 millj. kr. á ári, en þær
greiöslur falla niður ef hún giftir sig
aftur. Þau Edward eru raunar skilin
aö bandarískum lögum en þar sem
þau eru kaþólsk er þaö páfinn, sem á
síðasta oröiö í þeim efnum.
Sjálfboðaliðar
á kjördag
D-listann vantar fólk til margvíslegra sjálfboöastarfa á
kjördag. Sérstaklega vantar fólk til starfa sem fulltrúa
listans í kjördeildum auk margvíslegra annarra starfa.
Þeir sem vilja leggja D-listanum liö meö starfskröftum
sínum á kjördag, 23. apríl, hringi vinsamlegast í síma
85730.
_________
! 11 l-listinn
SPUNNH) UM STALIN
eftir MATTHLAS JOHANNESSEN
fyrir glæpi, eftir að hann reyndi að koma Bería fyrir
kattarnef. Hann var drepinn á geðveikrahæli, en hafði
áður sagt: Ég er skítur!)
15
n Búkarin!
Vyshinsky spyr hvort hann neiti að viðurkenna, að
hann hafi verið njósnari erlends ríkis. Og Búkharin
lýsir yfir því, að hann hafi aldrei litið á sjálfan sig sem
njósnara. Né hafi hann átt þátt í morðinu á Kíroff. Það
höfðu einnig Kamenev og Zinoviev sagt. Það væri betra
fyrir þig að þú játaðir, segir Vyshinsky.
Það liggja fyrir nægar sannanir um sekt mína að öðru
leyti, segir Búkharin.
En þú neitar, að þú sért njósnari?
Já.
Hvað heldurðu að þú vinnir með því?
Ekkert.
Segir þú alltaf sannleikann?
Nei, ekki alltaf, segir Búkharin hikandi.
Sem sagt, þetta er þá lygi.
Nei, nú segi ég satt.
Nei, nú lýgur þú.
Ég veit það ekki.
Þú segir ekki alltaf satt, er ekki svo?
Ég segi ekki alltaf satt.
En við yfirheyrslurnar?
Nei, ég hef ekki alltaf sagt satt.
Af hverju hefurðu sýnt ríkinu þá óvirðingu að segja
ekki alltaf satt?
Búkharin svarar ekki.
Vyshinsky segir: Þú viðurkennir, að þú sért svikari?
Já.
Og óvinur fólksins?
Já.
Þú viðurkennir, að glæpir þínir séu svo ægilegir að þú
ættir ekki að fá að anda að þér sama andrúmslofti og
aðrir?
Já.
Þú óskar eftir að geta friðað sjálfan þig með því að
kalla dauða yfir blóðugt líf þitt?
Mér er sama úr þessu.
Sama?
Ég veit, að ég á að deyja, segir Búkharin mcð „sinni
djúpu sónmiklu rödd", og spennir greipar á brjóstinu.
Þumalfingurnir vita út og upp: Ég tek því sem að hönd-
um ber, segir hann. Ég bið ekki um vægð, það er mér
ekki að skapi og ég er ekki eins mikil gunga og ég hélt
sjálfur. En heiður minn sem heimspekingur og stjórn-
málamaður er mér mikils virði. Ég vona, að hann verði
ekki frá mér tekinn. Ef ég á að deyja, óska ég eftir að
verða skotinn.
Forseti dómsins skýtur inní: Það er dómsins að taka
ákvörðun um form refsingarinnar.
Vyshinsky segir: Enginn spyr þig, hvernig þú deyrð.
Menn fremja ekki glæpi og koma svo og segja: Ég heimta
að verða skotinn! Það eru aðrir sem taka ákvarðanir um
það.
Já, herra saksóknari.
Fékkstu nokkurn tímann skó með bréfi í?
Nei.
Hittir þú oft á laun samsærismennina, sem hér hafa
verið ákærðir með þér?
Ekki á laun, ég talaði einu sinni eða tvisvar einslega við
. . . Það skiptir ekki máli.
Skiptir ekki máli?
Herra dómari! í einveru fangaklefanna hef ég hugsað
um liðna tíð. Ég sé, að ég hef brugðizt. Og ég hef sagt við
sjálfan mig: Ef þú deyrð, áttu aðeins eitt tromp á hendi.
Þú skalt deyja með sæmd, hugrakkur, stoltur! . . . Napol-
eon sagði einu sinni: Örlög eru pólitík. Örlög Trotskys
FRAMHALD