Morgunblaðið - 29.07.1984, Qupperneq 30

30 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. JÚLÍ 1984
Viðtal við hjónin Kjartan Jónsson og Valdísi Magnúsdóttur, sem störfuðu við kristniboð í Kenýa:
ÁRIÐ 1981 fóru hjónin Kjartan Jónsson og Valdís Magnús-
dóttir, ásamt dætrum sínum tveimur, til kristniboðs til
Kenýa. Þau komu heim í júní og höfðu þá dvalið í Kenýa í
þrjú og hálft ár. Sumir hafa haldið því fram að ekkert þroski
meira kirkjunnar þjóna en að fara til kristniboðs til fjarlægra
landa. „Þessi ferð var auðvitað mjög lærdómsrík, þegar mað-
ur kynnist heiðnu samfélagi sér maður glöggt þau skil sem
eru milli kristins og heiðins samfélags," sagði Kjartan þegar
blm. hitti þau hjón á heimili þeirra í Kópavoginum, og bað
þau að segja frá reynslu sinni og starfí. Á heimilinu mátti sjá
ýmsar minjar sem þau höfðu komið með frá Afríku, en þau
eru um það bil að koma sér fyrir hérna heima.
„Það sem er hættulegt við hvíta
manninn er að hann hefur mikla
peninga en vonda samvisku“
Kjartan og Valdís á heimili sínu í Kópavoginum, ásamt dætrunum, Heiðrúnu, sex ára, og Ólöfu Inger, þriggja ára.
Þarna eru hreinir
heiðingjar
„Það eru meira en 100 ár síðan
kristniboð hófst í Kenýa og þess
vegna hafði ég ekki mikla trú á
kristniboði þar í fyrstu," hóf
Kjartan mál sitt, „en þarna eru
mjög margir afskekktir þjóðflokk-
ar sem kallast frumstæðir eins og
t.d. Pokot-þjóðflokkurinn sem við
dvöldum hjá, þeir eru um 150—200
þúsund. Þeir ganga margir enn í
skinnfötum þó svo að það hafi ver-
ið bannað af stjórnvöldum, en
þessu fólki er ekki kunnugt um
slík boð og bönn. Efnahagur
Kenýa stendur mun betur en
margra annarra Afríkuríkja, t.d.
er töluverður iðnaður þar. Margir
Kenýabúar sem búa í stórborgum
Iíta niður á þessa þjóðflokka og
það virðist stefna stjórnvalda í
landinu að reyna að blanda öllum
þessum þjóðflokkum og eyða sér-
kennum þeirra. Þjóðflokkarnir
eru mjög ólíkir bæði hvað varðar
vaxtarlag og tungumál, mér liggur
við að segja að þeir geti verið jafn
ólíkir og íslendingar og Kínverj-
ar.“
En í hverju er starf kristniboðs-
ins fólgið?
„Okkar starf er auðvitað fyrst
og fremst að boða kristna trú, við
höfum bænastundir og kennslu í
kristnum fræðum. Einnig sjáum
við um byggingu skólanna og að-
stoðum fólk í nauðþurftum og
komum því undir læknishendur.
Við höfum alltaf mikið samband
við kristniboða á öðrum stöðum í
Kjartan ásamt Skúla Svavarssyni, fyrsta fslenska kristniboðanum f Chepareria, við skírnarathöfn.
gegnum talstöð, því að samgöngur
eru mjög erfiðar og enginn sími.
Fyrst og fremst er þetta öryggi
fyrir okkur. Starfi kristniboðsins
fylgja líka ýmis önnur störf eins
og bréfaskipti og bókhald.
Kristnin hefur ekki fest rætur á
þessum slóðum, og hjá Pokot-
þjóðflokknum hófst kristniboð að-
eins fyrir fimm árum. Þarna eru
hreinir heiðingjar, þetta er því
brautryðjendastarf hjá okkur.
Fólkið hefur tekið okkur mjög vel
og er opið gagnvart okkur, enda
þráir það að fá skóla og sjúkra-
stofnanir.
Við erum í samstarfi við norskt
kristniboð, sem er stærsta lúth-
erska kristniboðsfélagið í heimin-
um. Kristniboðsstöðin okkar var í
Chepareria sem er í Norðvestur-
Kenýa nálægt landamærum Ug-
anda.
Við höfum lært mikið á kristni-
boðsstarfi annars staðar, einkum í
Eþíópíu. Það sem er hættulegt við
hvíta manninn er að hann hefur
mikla peninga en vonda samvisku
gagnvart þessum þjóðum. Hann
hefur byggt margar stórar bygg-
ingar sem hafa hreinlega reynst of
fínar og dýrar í rekstri og hafa
orðið byrði á innlendu kirkjunum.
Við höfum byggt litlar byggingar
og reynt að gera þeim skiljanlegt
að við erum þarna einungis tíma-
Hér má sjá tvo nemendur ásamt kennunim sínum, með myndir úr bilblíu-
kennslunni.