Morgunblaðið - 13.01.1985, Side 38

38 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 1985
WCEAátlfl
„ p>ú notar ekki nóg
pú&ur, HarrAJdur"
ást er ...
... aö spara með því
að sauma sjálf
TM Reg U.S Pat Off -all rights reserved
® 1979 Los Angetes Times Syndtcate
-ér-

Varstu aftur að skamma blómin
mín?
Vanhagar okkur um
norskt sjónvarp?
Starri skrifar:
Er furða þótt spurt sé, þegar
ráðamenn þjóðarinnar telja okkur
afskipta með sjónvarpsefni, hvort
okkur vanti nauðsynlega aö fylla
upp í þann tíma, sem við eigum
aflögu. Já, við eigum blessunar-
lega nokkra klukkutíma á dag,
sem nota má til lesturs bóka og
þess háttar, jafnvel til þess að
sinna börnum og heimili. Einu
sinni áttum við fimmtudagskvöld-
in fyrir okkur. Nú eru þau glötuð í
glápið. Þótt við vildum heimsækja
vini á fimmtudagskvöldunum
góðu, þá voru sumir þeirra svo
langt leiddir að þeir höfðu útvegað
sér „gláp-efni“ á spólum svo
þeirra fimmtudagar væru glataðir
hvort eð var. Það var því kannski
varla miklu fórnað þótt fimmtu-
dagskvöldunum væri rænt og allir
yrðu sömu „gláp-uxarnir“.
En við eigum formiðdaginn enn-
þá. En hvað lengi? Nú virðist ekk-
ert nauðsynlegra en að næla okkur
í afþreyingarefni, sem Norðmenn
ætla að senda leiðum íbúum Jan
Mayen og kvenmannslausum bor-
pallaköllum. Það verður þá ekki
von á góðu.
Mönnum finnst það ekki mikið
þótt ústendingartími íslenska
sjónvarpsins aukist um helming,
aðeins til þess að ná i þetta norska
efni, sem fáir skilja. Kostnaðurinn
yrði mikill, en svona rik þjóð getur
varla sett það fyrir sig. En skyldi
okkur ekki vanta eitthvað annað?
Skyldi okkur vera farið að skiljast,
að sjónvarpsgláp er að verða al-
þjóðlegt vandamál? Skyldi
mönnum ekki hafa komið til hug-
ar að það er samband á milli vax-
andi glæpahneigðar og sýninga
glæpamynda inni á heimilum
manna? Það má segja að ríkið sé
búið að stofnsetja glæpaskóla inni
á svo til hverju eina og einasta
heimili landsins.
Svo eru menn hissa þótt ungl-
ingarnir leiki eftir listirnar og oti
byssum að náunganum í fjáröflun-
arskyni. Skyldu ráðamenn þessar-
ar þjóðar vera þeirrar skoðunar,
að okkur vanti meira af siðlausum
glæpamyndum inn á heimilin, þá
eru þeir á villigötum. Ef til vill er
ekki að furða þótt sjálfur Rauði
krossinn sjái sér leik á borði og
setji á stofn fjárhættuspil á hverri
krá þar sem börn og unglingar
spila upp á peninga (gegn ísl. lög-
um). Ef til vill er það gleggsta
dæmið um það siðleysi sem ráð-
amenn þjóðarinnar láta viðgang-
ast og þykjast ekki sjá.
Biskup segir { grein sinni að víst sé að hjörtu mnrgrn ( Póllandi slái af þakklæti fyrir hjálp héðan að heiman
(þrengingum pólsku þjóðarinnar.
HÖGNI HREKKVlSI
Um Póllandsför biskups
Athugasemd bið ég Velvakanda
að birta til upplýsingar vegna
furðulegra skrifa Þorleifs Kr.
Guðlaugssonar i grein i blaðinu 9.
janúar um ferð mína til Póllands.
Pólska Samkirkjuráðið vildi
með heimboði þessu sýna Hjálpar-
stofnun kirkjunnar okkar þakkir
sinar fyrir hjálparstarfið, þar sem
þvi er að ljúka í því landi. 1 Pól-
landi vorum við eingöngu gestir
kirkjunnar, sem hafði allan veg og
vanda af dvöl okkar þar.
Matvælahjálpin hófst þegar
pólska þjóðin var i mikilli neyð.
Hjálparstofnun íslensku kirkj-
unnar var einn þeirra mörgu aðila
sem þá brugöu við til hjálpar.
Framkvæmdastjóri Samkirkju-
ráðsins, sem eru samtök mótmæl-
endakirkna í Póllandi, skipulagði
dagskrá helgarinnar með það i
huga að við fengjum sem best sýn-
ishorn af trú og menningu þjóðar-
innar. Það er ekki rétt að við vær-
um eingöngu í Varsjá. Sunnudag-
urinn 25. nóv. fór að miklu leyti i
ferð til austurhluta landsins.
Vissulega gat það ekki farið fram-
hjá okkur, að fátækt er mikil {
landinu og húsakynni víða léleg
úti á landsbyggðinni. Við heim-
sóttum elliheimili, sem lútherska
kirkjan starfrækir og hefir m.a.
notið gjafa frá Hjálparstofnun
kirkjunnar.
Alræðisvald kommúnismans
gat heldur ekki dulist, þó að við
yrðum hvergi fyrir neinum hindr-
unum, en ættum aðeins erfitt með
að fylgja dagskránni, sem var
mjög áhlaðin. Ekki stóð á þvi að
við gengjum að gröf Popieluszkos,
þegar ósk um það var látin i ljós.
Að enginn sylti lengur hefi ég
beint eftir kaþólska biskupnum (
Varsjá, sem við heimsóttum og
það var vissulega fagnaðarefni að
fá að heyra það.
Það virðist skína i þá tilhneig-
ingu hjá greinarhöfundi að neyð-
arhjáipinni eigi að setja skorður.
Það sé ekki rétt að koma til hjálp-
ar í neyð þar sem ógnarstjórn
kommúnista ríkir. Eigi var spurt
um það forðum, hvers vegna særði
maðurinn lá dauðvona við veginn
frá Jerúsalem til Jerikó, eða hvers
kyns ræningjar það voru sem fóru
þannig með manninn. Þar var að-
eins eitt fyrir hendi að gera, að
koma honum til hjálpar. Um þá
miskunnsemi sagði Kristur: Far
þú og gjör hið sama. Kristin hjálp-
arstarfsemi gerir hvorki grein-
armun á hörundslit eða stjórn-
kerfi, þegar um neyðarhjálp er að
ræða.
Tvennt er það sem ég hygg að
okkur verði minnisstæðast, sem
tókum þátt i Póllandsferðinni: Hið
hlýja kærleiksþel fólksins, gest-
risni og ósegjanleg þrautseigja i
hörmunum þess og hins vegar
augljós ógnun við heill, velferð og
frelsi mannsins, þar sem alræðis-
stjórn situr að völdum. Mér fannst
ég finna hjartslátt pólsku þjóðar-
innar þessa þrjá daga. Og vist er,
að hjörtu marga slá þar af þakk-
læti fyrir hjálpina héðan að
heiman. Póllandsferðin var fyrst
og fremst farin til þess að verða
farvegur þakklætis, sem ég hefi
hvarvetna látið f ljós eftir heim-
komuna, en um leið hlutum við
sem fórum, að verða reynslunni
rikari.
Pétur Sigurgeirsson