Morgunblaðið - 28.01.1986, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. JANÚAR1986
© 1986 Universal Press Syndicate
*
Aster...
ítA-o
... að fínna um-
hyggju hans þegar
þú ert döpur.
TM Rag. U.S. Pat. OTf.—all rtghts reaerved
• 1978 Los Angfltes Times Syndtcate
Hægan læknir minn. Ég var
orðin veik áður en þú fæddist!
Með
morgiinkaffinu
Þeir taka best í rigningn!
HÖGNI HREKKVlSI
//XneýjON/N M/eiotST pósot^D
STlúj 'A HlAtORMÆI-INN •"
Um kjötinnflutning
Valtýr Guðmundsson ritar.
„Ágæti Veivakandi.
Gekk ég upp á hamarinn,
semhæstafölluber—
hamingjuna hafði ég í hendi mér,
björt var hún sem lýsigull
en brothætt eins og gier...
Því miður eru það víst nokkuð
margir sem varpa hamingju sinni
fyrir borð með einhveijum hætti —
stundum vitandi vits, því miður.
Framangreindar ljóðlínur komu mér
í hug nú rétt í þessu er ég hafði
séð það svart á hvítu að innflutning-
ur á hráu kjöti til vamarliðsins á
Miðnesheiði væri löglegur og meira
en það, eftir því sem „óvilhallir"
menn komust að raun um. Mér
„Lengst af hefír það tíðkast, að
100 ára afmæli væri réttum 50
árum síðar en fímmtugsafmæli. En
nú ber nýrra við.
Landsbankinn hélt uppá fimm-
tugsafmælið 17. sept 1935 með
pompi og pragt. Veitingar í af-
greiðslusal, blóm og skeyti. Gefið
var út sérstakt blað af Verslunartíð-
indum helgað bankanum.
Magnús dósent skrifaði langa
afmælisgrein í Morgunbl. og lýsti
starfseminni í byijun. Ekki var ráð-
inn bankastjóri, en Lárus Svein-
bjömsson yfírdómari var ráðinn
forstöðumaður og hafði það, sem
aukastarf fyrir 2000,00 króna árs-
laun.
Bankinn var opnaður í nýlegu
húsi við Bakarastíg, sem hlaðið
hafði verið úr afgangsgrjóti frá
flaug í hug þegar ég heyrði þennan
úrskurð, að það væri engin furða
þótt ýmsir framteljendur fengju
lögfræðinga til að hagræða skýrsl-
um sínum og snúa sannieikanum
við í orðsins fyllstu merkingu.
Auðvitað er innflutningur á hráu
kjöti ólöglegur, jafnt tii Keflavíkur
sem annarra landshluta, nema ef
Miðnesheiði sé orðin bandarísk ný-
lenda, þá gegnir vitaskuld öðru
máli. Albert Guðmundsson hefur
bent á þetta með réttu, sá ágæti
maður í hvívetna, þó alltaf sé verið
að kasta rýrð á hann fyrir það eitt
að bera sannleikanum vitni. Slíkt
er raunar ekkert nýtt fyrirbæri að
vegið sé að heiðarlegu fólki, æ ofan
í æ. En það réttlætir ekkert nema
byggingu Alþingishússins. Sem
kom til af því að sökkull þess hafði
verið lækkaður frá upphaflegri
teikningu, í spamaðar skyni. Af
því að banki var virðulegra fyrir-
tæki en bakarí var nafni götunnar
þegar breytt í Bankastræti. Ifyrst
var bankinn aðeins opinn tvisvar í
viku stuttan tíma á dag. Var frekar
lítið að gjöra. Sagði Sighvatur
Bjamason frá því að tíminn hefði
að mestu farið í samtöl og að taka
í nefíð hver hjá öðrum en allir voru
neftóbaksmenn nema Sighvatur og
þótti það ljóður á ráði hans. Þetta
húsnæði nægði til aldamóta. Ótrú-
leg er sú hóflausa útþensla, sem
orðið hefir á bankastarfsemi á liðn-
um 100 árum. En hvenær verður
hundrað ára afmælisveislan?
Sigurjón Sigurbjömsson"
síður sé. „Hvenær drepur maður
mann og hvenær drepur maður
ekki mann? spurði Halldór frá
Laxnesi á vissu bókfelli, enda sann-
arlega ekki mælt út í bláinn:
„Ódæma rætnir mannorðs ramm-
ungsþjófar", var eitt sinn kveðið
um Hildiríðarsyni þá hina fomu.
Hvað skyldu þeir kynlegu menn
vera margir nú til dags, sem feta
veg rógsins, árið út og árið inn,
sjálfum sér og öðmm til háðungar,
fyrir augliti Guðs a.m.k. Ættu
þessir „prýðilegu þjóðfélagsþegnar"
að ganga til aitaris einu sinni í viku
og taka á móti sakramentinu, áður
en það er of seint. Myndu þá bless-
aðir prestamir okkar varla þurfa
að tala yfír beklqunum einum
saman í kirkjum landsins, líkt og
nú gerist á stundum, eftir því sem
mér ertjáð.
En varðandi hinn margumrædda
innflutning á kjöti til vamarliðsins,
má einnig benda hinum góðu stjóm-
völdum á að nægar birgðir em til
í landinu af kjöti, sem er fyllilega
jafngott og það sem er flutt inn
frá Bandaríkjunum, í fullkomnu
trássi við núgildandi lög. Ef það er
leyfilegt að flytja inn þessa bann-
vöm til Keflavíkur, þá gildir ná-
kvæmlega sama með t.d. Reykjavík,
vegna þeirrar einföldu ástæðu að
Kefiavík tilheyrir íslandi en ekki
Bandarikjunum. Er siíkt tómur
bamaskapur að hugsa sem svo að
hægt sé að einskorða þennan
óskynsamlega kjötinnflutning
þannig að hann nái ekki til nær-
liggjandi byggðarlaga.
Hver veit nema upp komi illkynj-
uð veikindi í búfé landsmanna, sem
rekja mætti til þessarar lögleysu,
enda sannariega komið nóg af slíku
og sumar pestimar ólæknandi með
öllu.“
Hvenær verður Lands-
bankinn 100 ára?
Víkverji skrifar
eir, sem hlusta á morgunút-
varp um klukkan níu á morgn-
ana aðra daga en laugardaga og
sunnudaga, fá yfirlit yfir horfur í
innanlandsflugi þann daginn. Er
þetta góð þjónusta, sem kemur sér
vafalaust vel fyrir marga. Ferðalög
í lofti aukast jafnt og þétt og sé
rétt munað skiluðu þau Flugleiðum
hagnaði á síðasta ári í fyrsta sinn
um langan tíma. Margir hafa lent
í sömu reynslu og Víkveiji á dögun-
um, þegar ferðinni var heitið norður
í land. Ætlunin var að sækja þar
fund síðdegis, fljúga um morguninn
og komast aftur heim um kvöldið.
Samkvæmt áætlun átti að leggja
af stað frá Reykjavíkurflugvelli
kiukkan 10. Um klukkan 8.30 var
hringt í afgreiðslu Flugleiða og
spurt um flugið. Svarið var á þann
veg, að staðið yrði við áætlun,
mæting væri á flugvellinum klukk-
an 9.30. Klukkan 9.25 í þann mund,
sem ijölskyldan hafði verið kvödd,
var hringt frá Flugleiðum og sagt,
að brottför hefði verið frestað og
kanna ætti aðstæður á Akureyri,
en þangað var ferðinni heitið,
klukkan 10.
Þegar ástandið var athugað
klukkan 10, var sagt, að mikil hálka
væri á flugvellinum á Akureyri. Enn
væri ófært, næst yrði litið eftir
horfum klukkan 12 á hádegi. Við
nánari eftirgrennslan kom í ljós,
að í því fæiist, að mæting yrði
klukkan 12.30 og brottför klukkan
13. Flugið tekur 45 mínútur, svo
að unnt yrði að komast í tæka tíð
fyrir fund klukkan 14. Enn var
rætt við afgreiðslu Flugleiða rúm-
lega 12. Þá var ætlunin að reyna
flug klukkan 13. Nú þurfti að taka
af skarið. Rætt var við fundar-
boðendur á Akureyri. Þeir töldu,
að þetta kynni að bjargast, en þó
væri enn nokkur óvissa. Þegar á
rejmdi komst vélin ekki í loftið fyrr
en klukkan 14. Þá hafði verið
ákveðið að fresta fundinum.
XXX
essi stutta frásögn kemur þeim
líklega ekki á óvart, sem eiga
mikið undir ferðalögum í lofti hér
á landi. Kannski á góð veðrátta
undanfama mánuði töluverðan þátt
í því, að hagnaður varð af innan-
landsfluginu á síðasta ári. Frá
ferðaraununum vegna fundarins á
Akureyri er ekki skýrt til að kvarta
undan neinu í þjónustu flugfélags-
ins, þegar ákveðið var að hætta við
förina, voru farmiðamir endur-
greiddir umyrðalaust. Flugleiðir
komu þeim á áfangastað, sem ætl-
uðu með morgunflugi til Akureyrar
þennan dag, þótt brottför frestaðist
um fyóra tíma.
Á afgreiðslum Flugleiða liggur
frammi spjald, sem heitir „Auða
sætið!" Þar segir meðal annars:
„Auðvitað er það bráð þægilegt
að hafa autt sæti við hliðina á sér,
þegar maður ferðast með flugvél.
Maður getur lagt frá sér pakka og
jakka, hallað sér út og suður og
jafnvel gert nokkrar léttar leik-
fímisæfíngar. En hefurðu nokkum
tíma hugsað út í afhverju (svo)
sætið er autt? Já, auðvitað heldurðu
að það hafí bara ekki fleiri ætlað í
sömu átt og þú. En það er ekki
nærri alltaf tilfellið. Því miður er
það allt of algengt að flugvélar
fljúgi með auð sæti vegna þess að
farþegum hefur láðst að afþanta
frátekin sæti þegar þeir hafa breytt
ferðaáætlunum sfnum. Þeim sætum
er haldið fram á síðustu stundu,
þannig að ekki er hægt að ráðstafa
þeim, t.d. til farþega sem eru á
biðlista.
Auðu sætin eru því oft talandi
dæmi um óþægindi þeirra sem ekki
komust með. Munið þess vegna að
afpanta ef ferðaáætlunin breytist,
— það er best fyrir alla.“
Hér skal ekki fjölyrt um efni
þessa texta. Hann skýrir sig sjálfur
og er þörf áminning — en máinefnd
Flugleiða mætti lesa hann með til-
liti til þess erindisbréfs, sem hún
hefur fengið.
XXX
Nú hefur verið ákveðið, að
Reykjavíkurflugvöllur verði
við lýði næstu áratugi. Deiliskipuiag
fyrir flugvallarsvæðið var samþykkt
í borgarstjóm Reykjavíkur fyrir
nokkrum dögum. Þetta er skynsam-
leg ákvörðun eins og málum er
háttað. Þótt nokkur óþægindi séu
af því að flugvélar athafni sig í
hjarta borgar, eru kostimir meiri.
Á þetta ekki síst við, þar sem veðr-
átta er jafn stopui og hér. Það
auðveldar til dæmis snöggar
ákvarðanir um brottför frá Reykja-
vík að vita af farþegunum rétt við
flugvöllinn, ef svo má orða það.
Fyrir þá sem koma til borgarinnar
utan af landi er mikill kostur, að
aðeins skuli steinsnar tii allra helstu
þjónustustofnana. Á grundvelii
þeirrar ákvörðunar, sem nú hefur
verið tekin ætti að vera unnt að
ráðast í smíði nauðsynlegra mann-
virkja við völlinn og snyrta um-
hverfís hann.