Morgunblaðið - 22.03.1986, Blaðsíða 11

11
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGÚR 22. MARZ 1986
Helgartónleikar
Sinf óníuhlj óm-
sveitarinnar
Vafstur í myrkrinu
Tónlist
Rögnvaldur Sigurjónsson
Sinfóníuhljómsveit íslands:
Helgartónleikar laugardaginn
15. mars 1986.
Efnisskrá: P.I. Tjaikovsky:
Píanókonsert nr. 1 í b-moll
S. Prokofieff: Tveir þættir úr
„Ástum þriggja glóaldina".
D. Sjostakovits: Polki úr „Gull-
öldinni".
A. Katsjatúrían: Þrír þættir úr
balletinum „Gajaneh".
P.I. Tjaikovsky: „1812“-hátíð-
arforleikur
Stjórnandi. Karolos Trikolidis
Einleikari: Dimitris Sgouros
Sinfóníuhljómsveit íslands hélt
tónleika laugardaginn 15. mars
sl. undir stjóm gríska hljómsveit-
arstjórans Karolos Trikolidis.
Einleikari var landi hans, hinn
ungi Dimitris Sgouros, sem er
aðeins 16 ára að aldri, en hefir
þegar vakið heimsathygli fyrir
óvenjulega bráðþroska tónlistar-
gáfur. Ég verð að viðurkenna að
ég varð fyrir nokkrum vonbrigð-
um með tónleikana sem Sgouros
hélt fyrir Tónlistarfélagið nokkr-
um dögum áður. Þessa „rykki og
skrykki" í melódískum línum
kunni ég ekki að meta, þó að
öðra leyti hafí vald hans á nótna-
borðinu verið með ólíkindum. En
það er þegar kominn dómur um
þessa fyrri tónleika hér í Morgun-
blaðinu og þeir era ekki til um-
ræðu hér. En í meðferð sinni á
konsert Tjaikovskys sýndi hinn
ungi Grikki slíka yfírburði og fít-
onskraft, að það minnti undirrit-
aðan á Vladimir Horowitz þegar
hann var upp á sitt besta. Að vísu
brá fyrir þessum „rykkjum" sem
ég kalla svo, en þó í miklu minna
mæli en á fyrri tónleikunum. Ég
býst við að Sgouros muni hrista
af sér þennan kæk þegar tímar
líða og það er ekki vafi á því að
hér er á ferðinni afburðaefniviður
í enn einn stórpíanistann. Hætt-
urnar era margar fyrir svona
undraböm, eins og mýmörg dæmi
sýna og sanna, en það er ástæðu-
laust að hafa áhyggjur af framtíð
þessa drengs, Gáfur hans og
minni era af þeirri stærðargráðu,
að það ætti að vera nóg veganesti
til að skipa honum á bekk með
mestu píanóleikuram framtíðar-
innar. Samspilið við hljómsveitina
gekk ekki alltaf sem best og má
Dimitri Sgouros
þar kenna hljómsveitarstjóranum
mest um. Sem aukalag lék Sgour-
os etýðuna í f-moll úr „Trans-
cendental“-etýðunum eftir Franz
Liszt. Það er hreint og beint
undravert að heyra. Eftir hlé lék
hljómsveitin léttmeti eftir Prokofi-
eff, Sjostakovits og Katsjaturían,
ásamt forleiknum „1812“ eftir
Tjaikovsky. Þessi forleikur er allt-
af áhrifamikill og var það einnig
nú, en klukknahringingunum í
hliðarhátöluram hefði mátt stilla
meira í hóf, því hljómurinn í
strengjunum hvarf gjörsamlega í
öllum látunum. Meðlimir úr lúðra-
sveitinni Svani aðstoðuðu við
flutninginn.
Leiklist
Jóhann Hjálmarsson
Leikfélag Mosfellssveitar sýnir í
Hlégarði:
Svarta kómediu eftir Peter
Schaffer.
Þýðandi: Vigdís Finnbogadóttir.
Leikmynd og búningar: Kristín
Andersen.
Hönnun ljósa: Arni Magnússon.
Leikstjóri: Bjarni Steingrímsson.
Þegar leikurinn hefst er sviðið í
myrkri, Brindsley Miller listamaður
og nýja vinkonan hans, Carlol, era
að dást að því hvað þeim hefur
gengið vel að búa stofuna hús-
gögnum, sem era raunar stolin frá
nágrannanum Harold Gorringe.
Þetta hefur verið bráðnauðsynlegt,
því að meiriháttar listunnandi og
umfram allt milljónamæringur er
væntanlegur til að skoða listaverk
Brindsleys og vonandi kaupa nokkur
stykki. Því þarf að ganga í augun
á honum. Svo fer rafmagnið skyndi-
lega af og sviðið baðast í ljósi, en
leikið er upp á að leikarar era að
fálma sig áfram í niðamyrkrinu og
svo heldur fram allan leikinn. Þegar
kveikt er á eldspýtu dimmir svo á
ný á sviðinu. Ekki ný aðferð, en
getur verið skemmtileg ef tekst að
útfæra hreyfingar leikaranna á
hæfílega ýktan og kómískan hátt.
Textinn er í sjálfu sér fyndinn að
mörgu leyti, að minnsta kosti hlógu
jákvæðir framsýningargestir í Hlé-
garði oft. Þó varð eitthvað minna úr
gríninu en efni stóðu til og sumt fór
gersamlega forgörðum. Staðsetn-
ingar leikstjóra vora oft góðar, en
það segir sig sjálft að tiltölulega
óvanir leikarar eiga örðugt með að
fínna þann gullna meðalveg sem
ætti að gera hverja einustu hreyf-
ingu þeirra drephlægilega.
Þegar um sýningar áhugamanna-
leikfélaga er að ræða er umsagnar-
manni jafnan vandi á höndum: hvaða
mælikvarða á að leggja á frammi-
stöðu? Hún verður ekki borin saman
við atvinnuleikara, en það er heldur
ekki alveg rétt að líta eingöngu á
leiksýningar áhugamanna sem fé-
lagslega lyftistöng og merkilegt
framlag á heimaslóðum. Um gildi
hvað þetta snertir velkist enginn í
vafa og enda blómstrar leikstarfsem-
in út um allt land og allt er það til
fyrirmyndar, svo langt sem það nær.
I sýningu Leikfélags Mosfells-
sveitar var ýmislegt vel gert, en
fyndni textans komst ekki nægilega
vel til skila. Þó höfðu ýmsir ágæta
framsögn, til dæmis Gunnhildur
Sigurðardóttir og Páll Sturluson,
þótt geðshræring hans væri ýkt og
einum of mikill hávaði fylgdi honum.
Herdís Þorgeirsdóttir var í ágætu
gervi sem fröken Fumival, en náði
ekki komíkinni til fulls.
Eins og áður er sagt fögnuðu
framsýningargestir ákaft að leiks-
lokum.
V^terkurog
kJ hagkvæmur
auglýsingamiðill!
Sinfóníuhljómsveit íslands:
Wagner, Szyman-
ovski og Beethoven
Tónlist
Rögnvaldur Sigurjónsson
Sinfóníuhljómsveit íslands:
Tónleikar fimmtudaginn 20.
mars 1986
Stjórnandi: Thomas Sanderling
Einleikari: Szymon Kuran
Efnisskrá: Richard Wagner:
Forleikur að óperunni „Meist-
arasöngvurunum frá Niimberg*'
Karol Szymanovski: Fiðlukon-
sert nr. 1 op. 35
Ludwig v. Beethoven: Sinfonía
ar. 8 í F-dúr op. 93
Sinfóníuhljómsveit íslands hélt
sína föstu fímmtudagshljómleika
í Háskólabíói 20. mars sl. Stjóm-
andi var Thomas Sanderling og
einleikari Szymon Kuran, annar
konsertmeistari SÍ. Fyrst á efnis-
skrá var forleikurinn að óperanni
„Meistarasöngvuranum frá
Niirnberg". Forleikurinn var mjög
vel leikinn, veralega frískelgur í
tempói og öraggur í allri fram-
setningu, bæði hjá stjómanda og
hljómsveit. Næst var fiðlukonsert
eftir pólska tónskáldið Karol
Szymanovski, eitt frægasta tón-
skáld Pólverja eftir daga Chopins.
Þessi konsert er tileinkaður pólska
fiðlusnillingnum Paul Kockanski,
en hann samdi kadensuna við
konsertinn sem var leikinn hér.
Þessi konsert er verulega fallegt
verk. Stemmningin er „impress-
ionistísk", minnir oft á Ravel og
Debussy, og hljómsveitarútsetn-
ingin (orchestration) er mjög lit-
skrúðug, m.a. eru tvær hörpur
notaðar og einnig obligato-píanó.
Szymon Kuran lék fíðluhlutverkið
og gerði því afbragðsgóð skil,
hvað tón og hendingar (frasering-
ar) varðar. Konsertinn er víða
mjög þykkt skrifaður fyrir hljóm-
sveitina, en fallegur fíðlutónn
Szymon Kuran komst alltaf í gegn
og má það ekki aðeins þakka
honum, heldur einnig hljómsveit-
arstjóranum, sem hafði mjög gott
Szymon Kuran
vald á öllum blæbrigðum. Szymon
Kuran vann hug og hjörtu áheyr-
enda með frábæra spili og var
honum fagnað innilega að leik
loknum. Hann lék þá sem aukalag
með undirspili Guðríðar Siguðar-
dóttur verk, sem einnig er eftir
Szymanovski, sem undirritaður
hefír ekki heyrt áður, en það var
mjög fallegt og vel leikiðaf báðum
aðilum. Eftir hlé lék SÍ áttundu
sinfoníu Beethovens. Það er alltaf
merkilegt að hlusta á þessa næst-
síðustu sinfóníu meistarans frá
. Bonn. Hún er svo full af lífsgleði,
sem minnir á fyrstu sinfóníuna
og þann æskuþokka sem þar er
að finna. En á þeim tíma sem
Beethoven skrifaði 8. sinfóníuna
var hann orðinn sjúkur maður og
algerlega heymarlaus. En samt
skrifaði hann svona tónlist sem
minnir mann á vorið og áhyggju-
leysi æskunnar. Sinfónían var
mjög vel túlkuð og öllum til sóma
sem að henni stóðu. Thomas
Sanderling er auðsjáanlega maður
sem kann sitt fag og kemur
kunnáttu sinni til skila. Honum
var ákaft fagnað í lok þessara
skemmtilegu tónleika.
AIISTURBÆJARRÍfl
Glæný (frumsýnd 22. febr. í Bandaríkjunum) bandarísk
spennumynd. ÓVENJU HRÖÐ ATBURÐARÁS: —
SPENNA FRÁ UPPHAFITIL ENDA:
DOLBY STEREO [
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýndkl. 5, 7.15, 9.20 og 11.30.
Hækkað verð.
frumsýnir spennumyndina:
VÍKINGASVEITINA
UE 1