Morgunblaðið - 28.09.1986, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 1986
Plnrgiw Útgefandi Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Aöstoöarritstjóri Björn Bjarnason.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 500 kr. á mánuöi innanlands. I lausasölu 50 kr. eintakið.
Umskipti í
landbúnaði
Samningar hafa tekist um
þau mörk, sem við skal
miðað í framleiðslu á mjólk og
sauðfjárafurðum á framleiðslu-
árinu, sem stendur frá sept-
ember 1987 til september
1988. Þessir samningar byggj-
ast á því grundvallarsjónar-
miði, að bændum á litlum búum
verði auðveldað að breyta úr
hefðbundnum búskap yfir í
nýgreinar - eða hætta alveg.
Hefur Framleiðnisjóður land-
búnaðarins tekið að sér að
kaupa framleiðslurétt og bús-
mala af þessum bændum til að
létta þeim umskiptin. Þeirri
stefnu er sem sé fylgt, að í
stað þess að þrengja að öllum
bændum og skylda þá til að
draga úr framleiðsiu sinni er
athyglinni beint að minni búun-
um.
Tilgangurinn með þessari
stefnu, sem er skýrð með orð-
inu „búháttabreyting“ er
tvíþættur. í fyrsta lagi er ætl-
unin að draga úr framleiðslu á
mjólk um 3 milljónir lítra og
hins vegar á kindakjöti um 800
tonn. Hér er um meðalfram-
leiðslu 150 verðlagsgrundvall-
arbúa að ræða. í öðru lagi er
markmiðið að gera þeim bænd-
um, sem búa við erfíð skilyrði,
kleift að hætta búskap með
fullri reisn.
Um það hefur að sjálfsögðu
verið ágreiningur hvaða stefnu
beri að fylgja í þessu mikilvæga
máli. Grundvallarstefnan var
mörkuð í búvörulögunum, sem
samþykkt voru á Alþingi 1985.
Samkvæmt ákvæðum þeirra
var samið um framleiðslumagn
til tveggja ára á síðasta ári.
Hófst seinni hluti þess tímabils
1. september síðastliðinn. Eins
og menn muna þótti ýmsum
bændum erfítt að laga sig að
hinum nýju reglum fyrsta árið,
þar sem það dróst að taka
ákvarðanir um skiptingu fram-
leiðslunnar. Með því samkomu-
lagi, sem nú hefur verið kynnt,
liggur það ljóst fyrir, hver
framleiðslan á að vera fram til
1. september 1988. Verðurtek-
ið mið af því við slátrun
sauðfjár nú í haust eins og
eðlilegt er.
Við gerð þessa samkomulags
um framleiðslumagnið var sú
ákvörðun tekin í sexmanna-
nefnd, að kindakjöt hækki ekki
frekar en orðið er á þessu
hausti. Byggist þessi ákvörðun
á því að sögn Inga Tryggvason-
ar, formanns Stéttarsambands
bænda, að bændur gera sér
ljóst, „að erfítt verður að halda
sölu kjötsins í horfínu með mik-
illi hækkun“. Þetta er rétt mat
á öllum aðstæðum. Verðlag á
landbúnaðarvörum ræður
Iíklega úrslitum um það í hve
miklu magni þær seljast.
Það eru að verða umskipti í
íslenskum landbúnaði. Meðal
annars fyrir tilstilli bænda
sjálfra og með ákvörðunum,
sem teknar eru í samtökum
þeirra er unnið að því að fylgja
fram nýrri stefnu. Jóhannes
Torfason, bóndi á Torfalæk II
og formaður stjórnar Fram-
leiðnisjóðs, segir hér í blaðinu
í gær, að grunnhugsunin í
starfí sjóðsins og hlut hans í
nýteknum ákvörðunum sé sú
að veita þeim bændum, sem
hætta búskap, tímabundna af-
komutryggingu þannig að þeir
hafí ámóta tekjur og þeir hefðu
haft af búskapnum ef tekist
hefði að tryggja þeim fullt verð
fyrir framleiðsluna. Og jafn-
framt að tryggja hinum sem
eftir verða lífvænlega afkomu
við hefðbundinn búrekstur.
Þetta er skynsamlegt sjónar-
mið og hlýtur að vera öllum,
er vilja styrkja stöðu land-
búnaðarins, fagnaðarefni, að
það ræður nú ferðinni í land-
búnaðaramálum. Eins og að
málum hefur verið staðið er
full ástæða til að ætla, að
bændur bregðist vel við þeim
ákvörðunum, sem hér hefur
verið lýst.
Laxeldið
Tvær fréttir birtust um lax-
eldi í Morgunblaðinu í
fyrradag. Annars vegar er sagt
frá því, að margir fískeldis-
menn hér á landi séu í vand-
ræðum vegna þess að þeir fái
ekki afurðalán eða aðra banka-
fyrirgreiðslu. Hins vegar er
vitnað í Asbjörn Rasch,
pólitískan aðstoðarmann
norska sjávarútvegsráðherr-
ans, sem lýsir áhyggjum sínum
yfír því, sem hann telur ofvöxt
í norsku laxeldi. Telur hann
ástæðu til að velta því fyrir
sér, hvort eldisstöðvamar gætu
hugsanlega borið arð í fyrirsjá-
anlegu verðstríði um fram-
leiðslu þeirra.
í huga lesanda kann að
vakna sú spurning, hvort norski
stjómmálamaðurinn sé að lýsa
ástandi, sem blasi við hér á
landi og þess vegna sé erfítt
fyrir fískeldismenn að fá fyrir-
greiðslu hjá bönkum og sjóðum.
Tæknibylting. Fjarskipta-
bylting. Framleiðslubylt-
ing. Þetta eru þtjú
kaflaheiti í bæklingnum
íslenzk sveitarfélög við
aldarhvörf - Mannlíf og
möguleikar á tækniöld,
eftir Magnús Ólafsson,
hagfræðing. Samantekt þessi var vinnu-
plagg á 13. landsþingi Sambands íslenzkra
sveitarfélaga fyrr í þessum mánuði.
Hröð framvinda er helzta einkenni sam-
tímans. ísland líðandi stundar er til dæmis
allt annað en fyrir tíu árum. Tíu ár eru þó
sem augnablik í sögu þjóðar. Nýjungar og
breytingar taka æ skemmri tíma. „Sjón-
varpsvæðing á íslandi þurfti áratug,
myndbandavæðingin nokkur ár, farsíma-
væðingin nokkra mánuði," segir höfundur
í tilvitnuðum bæklingi. Hraðinn og sam-
keppnin í þjóðfélaginu - og samfélagi
þjóðanna - fara vaxandi með degi hveijum.
Samtímins styttast fjarlægðir, vegna sam-
göngutækninnar. Hnötturinn, sem mannkyn
deilir, „smækkar" í raun.
Þegar horft er til framtíðar er ljóst, að
menntun, þekking, tæknivæðing og frammi-
staða einstaklinga og þjóða í vaxandi
samkeppni ráða ferð um lífskjör og velferð
á næstu áratugum. Þjóðir, sem halda vöku
sinni að þessu leyti, ástunda frumkvæði og
framtak í þjóðarbúskap sínum, skjalda sig
gegn óförum. Ef ekki sitja þær að verri hlut.
Þríþætt bylting
Hraði nútímans og hin þríþætta bylting,
tækni-, íjarskipta- og framleiðslubylting,
setja mark sitt á ísland samtímans, land
og þjóð á tímamótum. í bæklingi þeim,
sem hér að framan er vitnað til, segir m.a.:
„Óhjákvæmilegt er að leggja áherzlu á
mikilvægi þess, að hlutverk stjómvalda í
þessum breytta heimi hlýtur m.a. að vera
það, að skapa framleiðslu- og þjónustu-
greinunum hagstætt umhverfi til að ná
árangri í heimi harðrar samkeppni, jafn-
hliða því sem unnið er að fyrirframsettum
markmiðum um jöfnuð og velferð."
Um tæknibyltinguna segir höfundur
efnislega. Þar eru nokkur atriði einkenn-
andi. I fyrsta lagi að kröfur markaðarins
ráða nú meiru um þróunina en tæknigeta
framleiðenda. í annan stað að bilið milli
rannsókna og hagnýtingar hefur stytzt. I
þriðja lagi að „æviskeið" nýrra framleiðslu-
aðferða styttist stöðugt. í fjórða lagi að
verðmæti þekkingar vex í hlutfalli við aðra
framleiðsluþætti: land, vinnuafl og fjár-
magn. Loks hefur íhlutun mannsins í
náttúru- og efnislegum ferli orðið mark-
vissari.
Fjarskiptaframvindan segir og ríkulega
til sín. „Margt bendir til þess að þróun í
vinnslu upplýsinga [tölvutækni] og dreif-
ingu þeirra [fjarskiptatækni, boðmiðlun]
sé um þessar mundir að hleypa af stað
slíkri byltingu í atvinnulífi og þjóðfélags-
háttum að fordæmi eða hliðstæður verði
vart fundnar í sögu mannkynsins. Nefna
má tilkomu prenttækninnar sem hlið-
stæðu, en áhrif hennar komu fram á
tímabili sem spannar aldir. Með upplýs-
ingatækni er búizt við víðtækari breyting-
um á nokkrum árum.“ Gera má ráð fyrir
því að hvert íslenzkt heimili geti senn
tengst mun fjölþættara streymi skemmt-
unar, þekkingar og upplýsinga, m.a. á
sviði viðskipta. Fjölskyldur geta innan tíðar
keypt nauðsynjar um boðveitur, sem ná
inn í stofur fólks; stundað bankaviðskipti,
greitt reikninga, sezt á skólabekk o.s.frv.,
með sama hætti.
Framleiðslubyltingin, „sjálfvirk fram-
leiðsla", setur þegar svip á atvinnulíf
margra þjóða. Japan, sem er leiðandi land
á þessu sviði, státar þegar af 100.000
starfandi vélmennum. Framleiðsla af þessu
tagi gerir „hálaunalöndum" kleift að keppa
við „láglaunalönd“. Umfangsmikil fram-
leiðsla getur af sömu ástæðu farið fram
í fámenni þjóðar eða byggðar. Sjálfvirkni
af þessu tagi vinnur hinsvegar naumast
gegn atvinnuleysi, sem víða er þjóðarböl
í dag. Allavega gerir framleiðslubyltingin
auknar kröfur um endurmenntun fólks og
tilfærslu þess milli starfsgreina.
Það er hverri þjóð brýn nauðsyn að
halda vöku sinni, menntunarlega, þekking-
arlega og á tæknisviði, á tímum örra
breytinga og hraðrar framvindu í atvinnu-
og efnahagslífi heimsins. Það er að segja
ef hún vill halda í við framtaksþjóðir um
lífskjör. Bætt lífskjör fást ekki fyrirhafnar-
laust.
Heimastjórn sveitar-
félaga
Hratt flýgur stund í framþróun atvinnu-
og þjóðlífs. Skipting landsins í sveitarfélög
byggir engu að síður enn í dag að drýgst-
um hluta á hinni fomu hreppaskipan, sem
rætur á aftur á landnámsöld. Þegar
íslenzka þjóðríkið var stofnað um 930 var
hreppaskipanin þegar til staðar.
Enginn vafí er á því að sveitarstjómir
standa nær umbjóðendum sínum og þekkja
viðhorf og þarfir þeirra, sem og stað-
bundnar aðstæður, mun betur en hið
fjarlægara stjómvald, ríkisvaldið. Þær em
því betur í stakk búnar en ríkisvaldið til
að annast staðbundna stjórnsýslu og stað-
bundnar framkvæmdir, sem heyra hinu
opinbera til. Staðbundin þekking gerir
þeim og kleift að nýta skattfé borgaranna
betur. Aðhald kjósenda er og virkara hjá
sveitarfélagi en ríki.
Mörg íslenzk sveitarfélög em hinsvegar
allt of fámenn til að rísa, kostnaðarlega,
undir því hlutverki, sem þessu stjómsýslu-
stigi er ætlað í dag, að ekki sé talað um
sterkar líkur á flutningi verkefna frá ríki
til sveitarfélaga. Af þessum sökum hefur
lengi verið talað um nauðsyn þess að sam-
eina sveitarfélög, einkum hin smærri.
Lítill árangur hefur þó orðið af viðleitni
í þessa átt. Eyrarhreppur og ísafjarðar-
k.aupstaður sameinuðust árið 1972.
Dyrhólahreppur og Hvammshreppur í árs-
bytjun 1984. Önnur dæmi sameiningar
sveitarfélaga finnast ekki síðastliðinn hálf-
an annan áratug.
54 hreppar vóm með færri íbúa en eitt
hundrað á sl. ári. 17 hreppar með færri
íbúa en fimmtíu. Á sl. aldarfjórðungi hafa
fjórir hreppar tæmzt af fólki: Sléttu- og
Gmnnavíkurhreppar í N-ísafjarðarsýslu,
Flateyjarhreppur í S-Þingeyjarsýslu og
Loðmundarfjarðarhreppur í N-Múlasýslu.
Geta fámennari sveitarfélaga til að búa
þegnum sínum aðlaðandi umhverfi er að
sjálfsögðu lakari en hinna stærri. Af þess-
um sökum hefur margvísleg samvinna
sveitarfélaga aukizt, til dæmis á sviði
skóla-, heilbrigðis- og eldvarnarmála, sem
og á vettvangi landshlutasamtaka sveitar-
félaga. Það er máske vottur þess, sem
framundan er, að sýslufundur A-Barða-
strandarsýslu hefur einróma samþykkt
áskoran ti! félagsmálaráðherra um að sam-
eina alla hreppa sýslunnar í eitt sveitarfé-
lag. „Vinna við þetta verkefni er nú í
fullum gangi," sagði Alexander Stefáns-
son, félagsmálaráðherra, á 13. landsþingi
Sambands íslenzkra sveitarfélaga.
Ný sveitarstjómarlög, sem samþykkt
vóru á síðasta þingi, horfa til hins betra
um margt. Þau ýta m.a. mjög undir sam-
einingu hinna smærri sveitarfélaga. Unnið
er að samþykkt um stjórnun sveitarfélaga,
til samræmis við hin nýju lög, og samn-
ingu reglugerða um framkvæmd þeirra.
Vinnsla frumvarps um tekjustofna sveitar-
félaga er langt komið. Félagsmálaráðherra
hefur boðað framlagningu þess í haust.
Þá verður jafnframt lagt fram frumvarp
að nýjum skipulagslögum.
Heimastjórn sveitarfélaga á staðbundn-
um viðfangsefnum er mjög mikilvægur
þáttur stjómsýslunnar í landinu. Standa
þarf traustan vörð um sjálfræði byggðar-
laganna að þessu leyti, víkka sjálfræðis-
rammann fremur en þrengja. Sveitarfélög
þurfa hinsvegar að hafa þá íbúatölu að
þau valdi hlutverki sínu.
Samkvæmt nýjum sveitarstjómarlögum
(nr. 8/1986) ber félagsmálaráðuneytinu
að hafa frumkvæði um, að sveitarfélög
með færri íbúa en 50 verði sameinuð ná-
grannasveitarfélagi eða sveitarfélögum.
Nú þegar hefur ráðuneytið birt tilkynningu
um skiptingu eins hrepps, Klofningshrepps
í Dalasýslu, milli tveggja nágrannahreppa,
og ráðgert er að sameina Múlahrepp í
B arðastrandarsýslu nágr annahreppi.
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 1986
41
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 27. september
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Borgarleikhús Reykjavíkur i hinum „nýja miðbæ'
Haldið verður áfram á þessari braut.
Samband íslenzkra sveitarfélaga og
landshlutasamtök sveitarfélaga mættu og
ýta undir „frjálsa" sameiningu sveitarfé-
laga, þar sem hagkvæmni og aðrir kostir
sameiningar eru augljósir. íhaldssemi get-
ur að vísu verið, og er oft á tíðum,
mikilsverð dyggð, það er að standa vörð
um verðmætar hefðir og menningararf-
leifð. Afturhald er hinsvegar af öðrum
toga en heilbrigt íhald á fom verðmæti.
Við verðum einfaldlega að ganga inn í
framtíðina í takt við tímann.
Sameining hinna smærri sveitarfélaga
hefur tvenns konar meginmarkmið: að
styrkja og efla sjálfræði heimaaðila yfir
eigin málum og gera þeim betur kleift að
styrkja samkeppnisstöðu heimabyggða,
ekki sízt sttjálli byggða, hvað varðar
ákvörðun fólks um búsetu.
Samstarf sveitarfélaga
Samband íslenzkra sveitarfélaga var
stofnað 11. júní 1945. Stofnfundurinn var
settur í Alþingishúsinu við Austurvöll en
slitið á Þingvöllum. Tilgangur sambands-
ins er margþættur. Tvennt ber þó hæst.
í fyrsta lagi að gæta hagsmuna sveitarfé-
laganna, meðal annars gagnvart löggjafar-
og fjárveitingavaldinu. í annan stað
fræðslustarf, bæði í þágu sveitarstjórnar-
manna og starfsfólks sveitarfélaga.
Sambandið er höfuðvígi íslenzkra sveitar-
félaga.
Til hliðar við sambandið eru landshluta-
félög sveitarfélaga, sjö talsins, sem starfa
flest innan kjördæmamarka. Fjórðungs-
samband Norðlendinga spannar þó
Norðurlandskjördæmin bæði. Samtök
sveitarfélaga hér á suðvesturhorni lands-
ins, í mesta þéttbýlinu, hafa önnur mörk
(Samband sveitarfélaga á Suðurnesjum og
Samband sveitarfélaga á höfuðborgar-
svæðinu). Meginverkefni landshlutasam-
takanna eru á vettvangi samgöngumála,
atvinnumála og efnahagsmála.
Hér skulu nefnd örfá dæmi af mörgum
um framvindu, sem rætur á í samstarfi
sveitarfélaga:
* Lánasjóður sveitarfélaga, stofnaður
fyrir 20 árum, sjálfseignarstofnun, sam-
eign allra sveitarfélaga í landinu. Megintil-
gangur hans er að veita stofnlán til
meiriháttar framkvæmda.
* Innheimtustofnun sveitarfélaga (lög
nr. 54/1971). Hún er sameign sveitarfé-
laga. Hefur starfað hálfan annan áratug.
Meginhlutverk er að innheimta barnsmeð-
lög, sem Tryggingastofnun ríkisins greiðir,
hjá meðlagsskyldu foreldri og endurgreiða
Tryggingastofnuninni. Stofnunin tekur
jafnframt að sér innheimtu sveitarsjóðs-
gjalda hjá gjaldendum, sem flutzt hafa
milli sveitarfélaga.
* Hafnasamband sveitarfélaga var
stofnað árið 1969. Fjórðungur íslenzkra
sveitarfélaga á og rekur hafnir, ftskihafn-
ir og/eða vöruhafnir. Það sinnir sérmálum
hafna, sem eru, margar hvetjar, „hjarta"
viðkomandi byggðarlaga, einkum sjávar-
plássa. Hafnasambandið gætir hagsmuna
hafnanna gagnvart ríkisvaldinu og öðrum
aðilum og er samstarfsvettvangur um
reglugerðir, gjaldskrár, o.fl.
* Samband íslenzkra hitaveitna, stofnað
1980 af 24 hitaveitum, sem sveitarfélög
eiga og reka, ýmist ein eða í samstarfi
með öðrum. Tilgangur er hliðstæður og
hjá Hafnasambandinu.
* Samband íslenzkra rafveitna, Sam-
band raforkuframleiðslufyrirtækja og
rafveitna, sem eru ýmist í eigu ríkis eða
sveitarfélaga.
Hér eru tínd til fáein dæmi af mörgum,
sem sýna engu að síður, hversu fjölþætt
samstarf sveitarfélaganna er. Samstarf óg
samræming eru óhjákvæmileg á þessum
vettvangi.
Samband íslenzkra sveitarfélaga er full-
trúi íslenzkra sveitarfélaga gagnvart
erlendum samtökum sveitarfélaga. Þar er
fyrst og fremst um að ræða sambönd nor-
rænna sveitarfélaga, Alþjóðasamband
sveitarfélaga og Sveitarstjórnarþing Evr-
ópuráðsins. Nánast er samstarfið að
sjálfsögðu við sveitarstjórnarsambönd á
Norðurlöndum.
Konur og stjórnmál
Guðrún Erlendsdóttir, fyrsta konan sem
gegnir embætti hæstaréttardómara hér á
landi, skilgreinir jafnrétti kynja svo í við-
tali við Morgunblaðið fyrir rúmu ári, að
það „felist í því, að allir hafi sömu aðstöðu
til að gera það, sem þeir helzt vilja. Það
er langt í land“, segir hún, „að konur
hafi aðstöðu til jafns við karla til að vinna
að sínum málum ..." Þessi staðhæfing
er efalítið rétt. Þrátt fyrir það hafa mál
þokast umtalsvert til réttrar áttar. Konur
hafa sótt í sig veðrið, bæði í atvinnulífínu
og á vettvangi stjómmála, þjóðmála og
sveitarstjómarmála. Konum fjölgaði vera-
lega í sveitarstjómum í kosningum síðast-
liðið vor. Þessi þróun hefur þó verið hraðari
hjá öðrum Norðurlandaþjóðum en íslend-
ingum.
Guðrún Erlendsdóttir segir í Morgun-
blaðsviðtalinu:
„Ég tel ekki þverpólitísk sérframboð
kvenna öflugt baráttutæki fyrir jafnrétti.
Kynin eiga ekki að skipta sér í hópa eða
andstæðar fylkingar. Konur eiga að starfa
í þeim stjómmálaflokkum sem þær fylgja
og hasla sér völl þar . . . Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur staðið sig betur við það
að koma konum á þing en aðrir flokkar.
En það þarf samt að ýta miklu betur við
honum.“
Níu konur sitja nú á Alþingi íslendinga
og hafi ekki fyrr verið fleiri, tvær í þing-
flokki sjálfstæðismanna, ein í þingflokki
jafnaðarmanna, ein í þingflokki Alþýðu-
bandalags, tvær heyra til Bandalagi
jafnaðarmanna og þtjár Samtökum um
kvennalista, sérframboði kvenna. Fram-
sóknarflokkurinn einn hefur enga konu í
sínu þingliði. Önnur konan í þingliði sjálf-
stæðismanna er jafnframt ráðherra heil-
brigðis- og tryggingamála, hin forseti efri
deildar Alþingis.
Konur era hinsvegar í veralegum minni-
hluta á löggjafarsamkomunni, níu talsins,
sem fyrr segir, af sextíu þingmönnum.
Þær era hinsvegar helft kjósenda. Áhrif
þeirra á röðun framboðslista, sem ráðast
í prófkjöram, gætu því verið mikil. Karlar
gera sér og í vaxandi mæli grein fyrir því
að framboð verða að höfða jafnt til kvenna
sem karla, sem og til hinna ýmsu þjóð-
félagshópa. Þegar framboð era ráðin,
hvort heldur er af breiðum fjölda í próf-
kjöri eða með öðram hætti, er ábyrgð
raðenda mikil. Það verk þarf að vanda
vel. Framboðslisti verður að afla fylgis.
En fyrst og síðast þarf að skipa hann
fólki, konum og körlum, sem valda því
mikilvæga hlutverki sem löggjafarþing
gegnir í lýðræðis- og þingræðisþjóðfélagi.
Það er mergurinn málsins.
Guðrún Erlendsdóttir telur Sjálfstæðis-
flokkinn hafa staðið sig skár en aðra
stjómmálaflokka varðandi þátttöku
kvenna í stjórnmálum, en „það þarf samt
að ýta miklu betur við honum“, segir hún.
Fyrsta konan, sem kjörin var á þing, var
meðal stofnenda Sjálfstæðisflokksins.
Fyrsta konan, sem gegndi embætti borgar-
stjóra í Reykjavík, var úr Sjálfstæðisflokki.
Sömuleiðis fyrsta konan sem gegndi ráð-
herraembætti. Sem fyrr segir gegna konur
í þingliði sjálfstæðismanna sérstökum
trúnaðarstörfum í dag. Spumingin er ein-
faldlega sú, hver framvindan verður á
næstu mánuðum þegar íslenzkir stjóm-
málaflokkar raða á framboðslista sína við
þingkosningar, sem fram geta farið í apríl-
mánuði næstkomandi eða síðar á vori
komanda. Meirihlutinn ræður ferð í próf-
kjöram. Ástæða er til að hvetja fólk, hvar
í flokki sem það stendur, til að vanda vel
val sitt á frambjóðendum og láta réttsýni
ráða ferð.
„Þegar horft er til
framtíðar er ljóst,
að menntun, þekk-
ing, tæknivæðing
og frammistaða
einstaklinga og
þjóða í vaxandi
samkeppni ráða
ferð um lífskjör og
velferð á næstu
áratugum. Þjóðir,
sem halda vöku
sinni að þessu leyti,
ástunda frum-
kvæði og framtak
í þjóðarbúskap
sínum, skjalda sig
gegn óförum. Ef
ekki silja þær að
verri hlut.“