Morgunblaðið - 11.09.1987, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. SEPTEMBER 1987
4
© 1966 UnivefWil Ptms Syndlcal*
upa& hefur ckki enn ver)& srrii&ob pwð
rimlarúm áem hel dur mérr "
TM R*g. U.S. Pat Off.—aH righta raaarvad
• 1987 Loa Ang*!#* Timaa Syndicata
Þetta ætti að halda kettin-
um í hæfilegri fjarlægð.
HÖGNI HREKKVlSI
Verum staðföst í trú og bæn
Kæri Velvakandi
Eitt sinn átti ég tal við hermann
sem háð hafði mörg návígin i stríði
við óvininn. Margar voru sögumar
af hættunum sem hann sagði frá.
Oft á tíðum þutu hinar banvænu
kúlur yfir höfði og engin virtist
undankomuleið. Svo særðist hann
illilega þegar sprengja sprakk
skammt frá honum og brot úr henni
er búið að fylgja honum siðan. Þó
margir fari illa út úr stríði, sem
markar djúp sár, líkamleg sem and-
leg og skilji tilvemna eftir í rúst
bæði hið innra og ytra með mannin-
um, geislaði viss gleði frá manni
þessum. Hann komst lífs af, sagði
hann og bætti við, að sér þætti
unun af þvi að fá að lifa. „Á hveij-
um degi þakka ég Guði fyrir lífið,
íyrir það að fá að vera til, þvi ég
komst lífs af úr þessum hörmung-
um,“ segir hann.
Þannig er það svo oft með mann-
inn. Hann þarf að kynnast hör-
mungunum til þess að hversdags-
leikinn verði honum ljúfur sem hátíð
og gleðistundir. Hann þarf að kynn-
ast þjáningunni til að kunna að
elska tilvemna og beyja sig undir
takmörk sín þegar allt leikur í lyndi.
Þá minnist ég einnig unga
mannsins sem hafði lent í slysi og
fótbrotnað illilega. Ég gleymi ekki
tilfinningum hans þegar hann fékk
að stíga í fætur sína á ný. Þegar
hann létti sér eins og hjörtur, fékk
að ganga á ný. Hann ljómaði af
gleði og kátínu og þakkaði Guði.
Já, lífið er dásamlegt þegar allt
leikur í lyndi. Þá er gott að lifa og
njóta lífsins. En einmitt þá ber okk-
ur að staldra við og færa Guði
þakkir. Þvf enginn veit hvað átt
hefiir fyrr en misst hefur. Þvf þeir
dagar geta mnnið upp að manneskj-
an í vanmætti sínum óttist komu
þeirra sem hina verstu fyrirburða.
Þegar sálin er aðþrengd slíku niða-
myrkri að hvergi sjáist nokkurt
skin í fjarska og ekkert virðist fram-
undan annað en ringulreið og hin
skelfilegasta bijálsemi, þá hugur
fær engan frið. í hinu myrkasta
vonleysi og vanlíðan, í augnabliks
ótta, hrópar manneskjan á Guð.
Undirmeðvituð vitneskja kallar þá
til hans, sem ávallt var og er, þó
manneskjan hafí falið mynd hans
og orð bak við hinar fjölskrúðugu
grímur mannlegs atferlis.
Ég vil ráðleggja hveijum þeim
sem finnst Guð fjarri sér og horf-
inn, eða jafnvel hafi jafnvel aldrei
fyrirfundist, og kannast við ágjöf
mannlegrar tilvem að lesa Jobsbók
í Heilagri ritningu. Og kannski ekki
síst þeim sem lífið leikur við. Eitt
kvöldið fyrir skömmu, þegar ég sá
storminn í fjarska og leit augum
litla bátinn sem maraði á sléttum
sjónum varð mér hugsað um þetta
rit í Biblíunni sem nefnt er Jobs-
bók. Þá hresstist sál mín óneitan-
lega við. Job minnist Guðs
nefninlega bæði í neyðinni og ekki
síst þegar allt lék í lyndi. Tökum
eftir því. Við skulum því hafa það
hugfast að trúin og Guðsóttinn em
eins og jurt sem aldrei þarf að vökva
eins mikið og einmitt þegar sólin
skín.
Einar Ingvi Magnússon
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvað-
eina, sem hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 13 og
14 , mánudaga til föstudaga, ef þeir koma því ekki við að
skrifa. Meðal efnis, sem vel er þegið, eru ábendingar og orða-
skiptingar, fyrirspumir og frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að
höfundur óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins
utan höfúðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir
liggja hér í dálkunum.
Yíkverji skrifar
Bjórleysið hérlendis getur á
stundum tekið á sig hinar und-
arlegustu myndir. Nýlega frétti
Víkveiji af manni, sem á háttsettan
vin í miklu fyrirtæki erlendis. Þetta
. fyrirtæki á talsverð viðskipti við
Island og sendir oft starfsmenn sína
hingað til lands. Og viti menn,
starfsmennimir hafa beiðni frá yfir-
manninum, að komi þeir til Islands
eigi þeir að kaupa einn kassa af
bjór í fríhöfninni og færa vininum
á Islandi. Það mun því koma iðu-
lega fyrir, að þessi íslendingur fær
boð frá einhveiju hóteli, hann eigi
bjórkassa á ákveðnu herbergi og
er vinsaamlegast beðinn um að
nálgast hann.
Heidur er þetta niðurlægjandi
fyrir íslendinga, ástandið, sem ríkir
í bjórmálum. Væri ekki nær að leyfa
hér sölu á þessum miði, sem alls
staðar fæst, meira að segja á ís-
landi, þótt forboðinn sé, í gengum
alls konar krókaleiðir. Víst er að
svo hlæja útlendingamir að þessu
ástandi, sem hér ríkir.
XXX
kyldu vera mörg lönd í veröld-
inni, þar sem sinfóníuhljómsveit
gttur farið í hljómleikaför til og
státað af því að verða fyrst sinfóníu-
hljómsveita til þess að spila í
landinu. í þessu hlutverki er nú
Sinfóníuhljómsveit Islands, sem fór
á þriðjudag utan til Grænlands, þar
sem hún ætlaði að leika fyrir bæði
fuliorðna og böm. Það er í senn
bæði skemmtilegt og ánægjulegt
að það skyldi verða hlutverk sin-
fóní-
unnar okkar að heimsækja hina
góðu granna okkar í norðvestri og
kynna þeim nokkrar perlur tón-
menntanna. Þá er og gaman að
endurtaka heiti hljómsveitarinnar á
grænlenzku: „Nunani Avannarlemi
piorsarsimassutsikkut Attaveqaat".
XXX
Mikið hefur verið rifizt út af
orðunum prósent og prósentu-
stig. Víkveiji minntist á þetta hinn
1. september síðastliðinn, er hann
fjallaði um hina ágætu útgáfu
Gætum tungunnar, sem Helgi Hálf-
danarson hefur tekið saman. Menn
hafa jafnvel skrifað heilu greinam-
ar í Morgunblaðið um þessi tvö orð
og muninn milli þeirra. Enn Qallar
Helgi um þetta í Morgunblaðinu á
miðvikudag undir fyrirsögninni
Seint útrætt?. Vfkveiji verður að
viðurkenna, að engin þau orð, sem
Helgi stingur þar upp á, geta kom-
ið í stað orðsins prósentustig, sem
skýra muninn á orðunum tveimur.
Það er í raun að bera í bakkafullan
lækinn að tíunda hér merkingar-
mun orðanna, en víst er að fyrirsögn
Helga hittir í mark — seint verður
þetta orð útrætt.
Og þar sem málið er í raun enn
ekki útrætt og Helgi mótmælir því
að nota megi orðið prósentustig
ætti með sama rökstuðningi ekki
að vera hægt að tala um að hinar
ýmsu vísitölur hækki um stig. Þær
era í eðli sínu ákveðinn mælikvarði
á breytingar í þjóðfélaginu, sam-
bærilegar við prósentur, þar sem
viðmiðun þess sem mæla á er sett
100 á einhveijum ákveðnum tíma-
punkti. Prósentan og prósentustigið
er því aðeins sama hugtakið í fyrsta
skipti, sem breytingin er mæld frá
viðmiðunartölunni 100.
4