Morgunblaðið - 07.01.1988, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1988
47
okkur leið vel á þessum stað. Þegar
nýir kennarar bættust í hópinn tók
hún þeim ætíð af sérstakri alúð.
Slíkt er að sjálfsögðu ómetanlegt á
vinnustað og var okkur öllum mik-
ils virði. Ragna var spaugsöm og
hnyttin í tilsvörum og hafði einstakt
lag á því að koma fólki í gott skap,
en allt var það græskulaust því hún
umgekkst fólk af nærfæmi og
háttvísi og vissi það manna best
að aðgát skal höfð í nærvem sálar.
Ragna var mikill mannþekkjari.
Fordómalaust tók hún hveija per-
sónu eins og hún var, með kostum
og göllum, og það var eins og henni
tækist að laða fram það besta hjá
hverjum og einum. Nýlega sagði
einn samkennarinn: „Ég hef reynt
að læra það af Rögnu að taka fólk
eins og það er og líta á jákvæðu
hliðarnar." Á orð Rögnu var hlustað
og margt sem hún sagði festist í
minni, enda miðlaði hún bæði af
lífsreynslu, visku og mikilli hjarta-
hlýju.
Tengslin við skólann rofnuðu
ekki eftir að Ragna hætti að kenna
fyrir réttu ári, því hún kom oft að
finna okkur. Jafnan bar hún með
sér andblæ glaðværðar og hlýju.
Það birti yfir kennarastofunni þeg-
ar hún kom í heimsókn. Hún var
sannarlega mikill aufúsugestur. Á
skemmtunum og ferðalögum okkar
kennaranna var Ragna hrókur alls
fagnaðar, með sitt geislandi bros
og sérstæða leiftrandi blik í auga
sem yljaði manni um hjarta. Hún
var ómissandi á spilakvöldunum og
í haust kom hún á spilakvöld gal-
vösk að vanda, daginn áður en hún
fór á sjúkrahúsið. Hún bar sig ætíð
vel, var hress í tali, kvartaði aldr-
ei. Rögnu verður sárt saknað á
kennarastofunni í Ármúla.
Fyrir hönd Starfsmannafélags
Fjölbrautaskólans við Ármúla flyt
ég hjartans þakkir fyrir allt það sem
Ragna var okkur. Við sendum böm-
um hennar og fjölskyldu allri inni-
legar samúðarkveðjur.
Minningin um góða konu mun
lifa.
Rannveig Jónsdóttir
Það er sárt að kveðja manneskjur
á borð við Rögnu Jónsdóttur. Hún .
var einstök manneskja á allan hátt
og erfitt að skilja þá forsjón sem
tekur hana frá okkur svona í fullu
fjöri því það var hún sannarlega
þar til hin þungbæru veikindi slitu
hana burt. Hún fæddist og dó í
desember, dimmasta mánuði ársins,
en frá því ég kynntist henni og
áreiðanlega alla tíð færði hún með
sér líf og ljós og gleði. Ég hef fáum
manneskjum kynnst sem höfðu eins
og hún lag á því að lífga upp á
umhverfi sitt hvar sem hún fór.
Hún var sérstakur mannþekkjari
og hafði til að bera mannskilning
og umburðarlyndi svo fágætt var.
Mér fínnst hún hafí hlotið að kalla
fram það besta sem til var í hverri
manneskju sem hún átti skipti við.
Hún hafði lifandi áhuga á með-
bræðrum sínum og systrum og
afskiptaleysi og tjáningarleysi var
ekki hennar stíll.
Ragna var Austfirðingur, fædd í
Hjaltastaðaþinghá og alin upp á
Norðfírði frá fimm ára aldri í glað-
værum hópi systkina og félaga.
Ýmislegt sagði hún mér frá upp-
vexti sínum og einhvem veginn
fékk ég þá hugmynd að vart hefði
verið til skemmtilegri staður á ís-
landi og þó víðar væri leitað en
Norðíjörður á uppvaxtarárum
hennar. Heimilið var fjölmennt,
mikill gestagangur og svo voru afí
hennar og amma á heimilinu og
minntist hún oft á þau og það sem
þau höfðu sagt henni og kennt. Það
má með sanni segja að hún hafí
sótt sinn ríkulega menningararf í
nítjándu öldina ekki síður en þá
tuttugustu í gegnum þau en þó var
hún nútímamanneskja í besta skiln-
ingi þess orðs. Ég hafði oft á tilfínn-
ingunni að samband hennar við sín
eigin bamaböm hefði á sinn hátt
verið Iíkt því sem hún hafði við afa
sinn og ömmu og víst er að hennar
kæm bamaböm hafa misst mikið
— en þau hafa líka notið mikils.
Þegar Ragna hafði aldur til sigldi
hún til Norðurlands og settist í
Menntaskólann á Akureyri og
dvaldist þar næstu sex vetur. Þá
var ekkert um það að ræða að far-
ið væri heim í jóla- eða páskafrí —
hvað þá helgarfrí — svo námsdvölin
var óslitin frá hausti til vors. Gam-
an var að heyra hana segja frá
ýmsu sem þar gerðist bæði spaugi-
legu og athyglisverðu, t.d. jólahaldi
á vistinni, fólki sem hún kynntist
þar og orðum sem mönnum hmtu
af vömm en Ragna hafði alltaf sér-
staklega gaman af því sem var vel
og hnyttilega orðað og sjálf raunar
málhög í besta lagi.
Hún lauk stúdentsprófí 1936 og
var í þeirri sérkennilegu aðstöðu —
að vera eina stúlkan í hópi um 20
pilta. Ekki var að heyra að hún
hefði látið neinn bilbug á sér fínna
fyrir það, hún taldi flesta þessa
menn til vina sinna það sem eftir
var ævinnar og mikið hlýtur það
að hafa lífgað upp á skólavist þess-
ara pilta að hafa slíka snilldarmann-
eskju í sínum hópi, ætli hann hefði
ekki orðið dauflegur ella. Enda
kunnu þeir að meta hana og sýndu
bæði í orði og verki, ég hafði mikið
gaman af því eitt sinn þegar ég tók
eftir áletmn á gullfallegum skart-
gripum sem hún bar: Frá bekkjar-
bræðmm.
Við kynntumst fyrir tæpum tutt-
ugu ámm er Guðrún Halldórsdóttir
leiddi okkur saman. Margt hefur
hún gert mér gott en það best að
kynna mig fyrir Rögnu. Við hófum
þá spilamennsku og höfum átt ótrú-
legar ánægjustundir við græna
borðið og var alltaf jafn glatt á
hjalla hver svo sem fjórði maður
var hjá okkur stallsystmm en þeir
hafa verið ýmsir gegnum árin.
Ragna var snjöll bridgemanneskja
og kunni þá list að leiðbeina þannig
að unun var við að taka og alltaf
var stutt í glens og hlátur jafnvel
þótt alvara væri á ferðum í spilinu,
og þolinmæði hennar við fákænsku
í spilamennsku var óviðjafnanleg.
Fýrir tíu ámm stóð svo á fyrir
mér og starfsfélögum mínum við
Lindargötuskólann að ákveðið var
að leggja okkar góða skóla niður
og ýta okkur út á kaldan klakann.
Eftir nokkurt málþóf varð það úr
að flestum okkar bauðst að starfa
við Ármúlaskólann. Mér leist strax
allvel á þann ráðahag, einkum
vegna þess að þar vissi ég af
Rögnu. Þegar þangað kom vom
ýmsar blikur á lofti en ég held að
ekki sé ofsagt að nærvera hennar
og Gerðar Magnúsdóttur hafí átt
dijúgan þátt í að sætta fólk við
þessar aðstæður.
Samstarf okkar þar var ánægju-
legt að ekki sé meira sagt. Við
hana var hægt að tala um allt. Hún
hafði lag á að milda bræði og lægja
ofsa og fá fólk til að athuga í róleg-
heitum hvað væri í raun hægt að
gera til að bæta það sem miður
fór. Mér er mjög minnisstætt það
sem hún sagði oft við mig þegar
ég ræddi við hana um ýmislegt sem
ég var óánægð með. Maður er svo
ófullkominn sjálfur sagði hún, og
það brást ekki að sljákkaði í mér
því úr því hún, sem mér fannst flest-
um kostum búin, hugsaði þannig
hvað var ég þá að þenja mig?
Ég var svo heppin að kenna sama
fag og hún og þegar við mæltum
okkur mót til að búa til verkefni
eða próf var það ekki eins og verið
væri að vinna venjuleg skyldustörf
heldur voru það sannkallaðir
skemmtifundir.
Það var reiðarslag þegar ljóst var
að hún væri haldin krabbameini en
svo batnaði henni svo mikið að
maður fór að gera sér vonir og
þeim mun meira var áfallið þegar
þær brugðust. En sá tími sem gafst
frá því hún frískaðist aftur eftir
fyrsta veikindatímabilið var dýr-
mætur, ég held ég muni greinilega
flestar samverustundir okkar og
símtöl síðasta árið.
Ragna átti marga vini sem nú
sakna hennar sárt en sárastur er
þó söknuður bama hennar, Ragn-
ars, Guðrúnar og Ingibjargar, og
tengdasonarins Áma að ógleymd-
um barnabörnunum, Rögnu Áma-
dóttur, Rögnu Pálsdóttur, Palla og
Jónasi. Ég sendi þeim öllum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Veri sæl kær, ómetanleg vin-
kona.
Vilborg Sigurðardóttir
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
ÁRNI SIGURÐSSON
fyrrverandi hafsögumaður,
Álfaskeiði 64, Hafnarfirði,
lést í Borgarspítalanum miðvikudaginn 6. janúar.
Ólafia Kristjánsdóttir,
Sigurlina Árnadóttir, Eydis Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum inninlega þeim sem sýndu okkur samúð við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar,' tengdamóöur og ömmu,
GUÐRÍÐAR TÓMASDÓTTUR.
VaigeirÁ. Einarsson,
Jóhanna Valgeirsdóttir, Benedikt Axelsson,
Guðrún Jóna Valgeirsdóttir, Hjörtur Guðnason
og barnabörn.
t
Fóstra okka'r,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Skorrastað,
Sjafnargötu 12,
verður jarðungin frá Hallgrímskirkju föstudaginn 8. janúar kl.
13.30.
Blóm afþökkuð. Fyrir hönd aðstandenda,
Halldóra Sigurjónsdóttir, Helga S.ÓIafsdóttir.
t
Faðir minn og afi okkar,
VIGFÚS SIGURJÓNSSON,
Norðurbyggð 15,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Víðimýrarkirkju í Skagafirði laugardaginn
9. janúar kl. 14.00.
Sigurlaug Vigfúsdóttir, Maria Hreinsdóttir,
Soffía Hreinsdóttir, Signý Jóna Hreinsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
INGÓLFUR EGILSSON
hárskerameistari,
Hellu, Garðabœ,
sem andaðist í Landspítalanum 2. janúar, verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 8. janúar kl. 13.30.
Svava Júlíusdóttir.
Þórunn Ingólfsdóttir,
Hrefna Ingólfsdóttir,
Sigríður Ingólfsdóttir,
Sigrún Ingólfsdóttir,
Grétar Ingólfsson,
Július Ingólfsson
Björn Sævar Númason,
Jorn Nielsen,
Hjörtur Bragason,
Óskar Jóhannesson,
Steinunn Hjálmtýsdóttir,
og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, dóttir og systir,
ERNA GUÐLAUG ÓLAFSDÓTTIR,
hjúkrunarfræðingur,
Langholtsvegi 100,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju föstudaginn 8. janúar kl. 10.30.
Þeim er vildu minnast hinnar látnu er bent á Heilavernd. Sala
minningarkorta er i Holtsapóteki og Blómabúðinni Dögg, Álfheimum.
Sigurður Gunnarsson,
Gunnar Óli Sigurðsson,
Arnar Björn Sigurðsson,
foreldrar og systkini.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
TÓMAS ÓLASON,
Stóragerði 6,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 7. janúar
næstkomandi kl. 13.30.
María Emilsdóttir,
Torfi B. Tómasson, Anna Ingvarsdóttir,
Ásthildur Tómasdóttir, Gunnarsson,
Sigríður Maria Torfadóttir,
Tómas Ingi Torfason,
Sturla Tómas Gunnarsson.
t
Móðir okkar og amma,
STEINUNN BENEDIKTSDÓTTIR
frá Vallá
á Kjalarnesi,
sem andaðist 21. desember sl. á Hrafnistu í Hafnarfirði verður
jarðungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 8. janúar kl. 13.30.
Margrét Jakobsdóttir,
Bjarni Jakobsson,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför sonar okkar, bróður og mágs,
BJÖRNS ÓLAFSSONAR
matreiðslumanns.
Kristjana Jónsdóttir,
Jón B. Ólafsson,
Finnbogi Ólafsson,
Ólafur H. Ólafsson,
Valdimar Ólafsson,
Ólafur Finnbogason,
Guðrún Ingimundardóttir,
Þórleif Drifa Jónsdóttir,
Ásta Knútsdóttir,
Steinunn Bragadóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug vegna andláts
STEINUNNAR JÓNSDÓTTUR,
Hraunbraut 45,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sambýlisins Skjólbrekku fyrir frá-
bæra umönnun.
Gisli Guðmundsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Við þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför eiginmanns mins, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
EGILS FR. HALLGRÍMSSONAR,
Bragagötu 38.
Helga Jónsdóttir,
Guðbjörg Egilsdóttir, Róbert Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.