Morgunblaðið - 08.11.1988, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. NÓVEMBER 1988
37
Jónína Jóns-
dóttir — Minning
Fædd 6. október 1892
Dáin 28. október 1988
Hún amma okkar er dáin. Þessi
orð hljóma undarlega og rista djúpt.
Við frændsystkinin ólumst upp í
sama húsi og amma og urðu tengsl
okkar við hana mjög náin. Hún var
okkur sem önnur móðir sem ávallt
var hægt að leita til, bæði í sorg og
í gleði.
Við barnabörnin kynntumst
ömmu sem einstökum persónuleika.
Hún vissi og skildi betur en marg-
ur. Hún var ljóðelsk, hagmælt, mik-
il hannyrðakona og féll aldrei verk
úr hendi. Styrkur ömmu var ein-
stakur g oft þurfti hún að leggja
hart að sér í vinnu til að halda
heimili, sem hún gerði af einstakri
reisn fram til hins síðasta. Heimili
hennar var ætíð skreytt litríkum
blómum og ekki gleymdi hún húsa-
garðinum sem ávallt var til fyrir-
myndar.
Meðan við vorum börn var húsið
fjölskylduhús. Það var hlýr og góð-
ur heimilisandi hjá ömmu. Við
brugðum okkur oft inn til hennar
og ávaljt tók hún á móti okkur með
hlýju. í slíku umhverfi var indælt
að alast upp.
Við eigum margar eftirminnileg-
ar gleðistundir með ömmu. Amma
var músíkölsk og hafði gaman af
þegar við krakkarnir í húsinu hóp-
uðust sáman á heimili hennar til
að spila og syngja og tók hún þá
iðulega undir. Tengsl ömmu við
náttúruna voru mikil. Hún átti oft
frumkvæðið að því að farnar voru
ferðir út í náttúruna og voru Þing-
vellir, Heiðmörk og Þrastarskógur
uppáhaldsstaðir hennar.
Amma lagði mikla rækt við íjöl-
skyldu sína. Sem dæmi var það
fastur siður hjá henni að bjóða fjöl-
skyldunni til sín um jól og áramót.
Hún hafði ánægju af að fylgjast
með okkur barnabömunum. Slíkur
var áhuginn að hún 90 ára fór til
Danmerkur til þess að heimsækja
eitt af bamabömunum sínum sem
þar dvaldist og hún hafði ekki .séð
í nokkur ár. Þetta var hennar eina
flugferð um ævina sem hún átti oft
eftir að minnast.
Eftir að bamabamabömin litu
dagsins ljós beindist athygli hennar
og umhyggja einnig að þeim. Þessi
nýja kynslóð hændist fljótt að
ömmu. Hún sem var þeim svo blíð
og góð, yngdist upp við að hafa þau
í kringum sig. 011 umhyggja hennar
hefur verið okkur fordæmi. I huga
okkar lifír hún sem góð kona, sem
við öll erum stolt af.
Við kveðjum ömmu okkar með
söknuði, en þökkum fyrir að hafa
átt hana svo lengi. Minning elsku
ömmu geymist í hjörtum okkar.
Við kveðjum hana með þessum orð-
um:
Mannsins ævi tel ég tvær.
Því trúa máttu.
(Hallgr. Pétursson)
Þessu trúði amma. Blessuð sé
minning hennar.
Barnabörnin
Mánudaginn 7. nóvember var til
moldar borin tengdamóðir mín, þá
nýlega orðin 96 ára.
Jónína Margrét fæddist í Efra-
Langholti í Hrunamannahreppi í
Ámessýslu. Foreldrar hennar voru
hjónin Jón Jónsson smiður, síðar
bóndi og sparisjóðsstjóri á Hlemmi-
skeiði, og Vilborg Guðlaugsdóttir
frá Hellu. Þau hjónin voru bæði
ættuð úr Rangárvallasýslu.
Á bemskuárum sínum bjó Jónína
í Rangárvallasýslu eða þar til hún
fluttist með foreldrum sínum að
Hlemmiskeiði á Skeiðum í Ámes-
sýslu. Þar bjuggu foreldrar hennar
til æviloka.
Systkini Jónínu vom sex, Davíð,
Vilborg, Stefán, Guðrún, Þómnn
og Guðmundur. Eitt þeirra er á lífi,
Þómnn húsfreyja á Húsatóftum á
Skeiðum.
Eftir að hafa búið í sama húsi
og Jónína í rúmlega 30 ár verða
kynnin náin. Oft minntist Jónína á
æskuheimili sitt og var sú minning
ætíð ljúf. Frásögn hennar af heim-
ili og búskaparháttum var einkar
skýr og lifandi og gaf manni góða
mynd af tengslum hennar við fjöl-
skyldu sína og umhverfi.
Á þessum ámm vom ungmenna-
félög stofnsett víða. Jónína var ein
af stofnendum Ungmennafélags
Skeiðamanna og fékk hún síðar
viðurkenningu fyrir. Það mat hún
mikils, því frá þeim tíma vom ljúfar
minningar.
Úr föðurhúsum fer hún til
Reykjavíkur og er þá við nám í
kvöldskóla. Árið 1914 liggur leið
hennar til ísafjarðar til frekara
náms við húsmæðraskólann. Ekki
áttu allir kost á að afla sér mennt-
unar á þessum tíma, en þetta hefur
verið góð menntun sem sannarlega
kom henni vel að notum síðar.
Árið 1922 giftist Jónína Jóni
Diðriki Hannessyni múrara. Jón var
fæddur í Roðgul á Stokkseyri, son-
ur Hannesar Jónssonar útvegs-
bónda frá Flókastöðum í Fljótshlíð
og Þorgerðar Diðriksdóttur frá
Króki í Hrunamannahreppi.
Jónína og Jón keyptu sér húseign
á Óðinsgötu 28, þar sem þau stofn-
settu sitt fyrsta heimili. Þeim varð
íjögurra barna auðið, dætranna
Þorgerðar, Auðar og Jóhönnu og
sonarins Jóns Vilbergs, sem nú er
látinn. Jónína og Jón vom samhent
hjón og með sínum dugnaði byggðu
þau sér húseign í Barmahlíð 52.
Þangað fluttust þau árið 1948.
Jafnan var mannmargt á heimili
þeirra og mætti segja að Jónína
hafi verið gestgjafi í um 60 ár.
Rétt um það leyti sem þau vom að
ljúka við húsbygginguna veiktist
Jón skyndilega og varð óvinnufær
það sem eftir var ævinnar. Jón lést
árið 1975.
Hjá þeim hjónum bjó sonur þeirra
og var hann foreldmm sínum mik-
ill styrkur.
Við þær aðstæður, sem veikind-
um manns hennar fylgdu, kom vel
í ljós hve heilsteypt og kjarkmikil
kona Jónína var. Umhyggja fyrir
manni sínum í veikindum hans var
einstök. Hún aflaði tekna til heimil-
isins með prjóna- og saumaskap
sem var vel metinn. Þó Jónína hefði
í mörgu að snúast hélt hún alltaf
ró sinni, sótti styrk sinn í trúna og
hélt ótrauð áfram til dauðadags.
Ég mun jafnan minnast tengda-
móður minnar með hlýhug og þakk-
læti og er þess fullviss að svo muni
minning hennar geymast í hug
þeirra sem henni kynntust á lífsleið-
inni.
Blessuð sé minning hennar.
Sævar Halldórsson
Luxaflex
rimlagluggatjöldin frá
Þessi stórkostlegu gluggatjöld eru til í
ótrúlegu litaúrvali, s.em við
framleiðum eftir máli.

pílu
☆
gluggatjöld Suðuriandsbraut 6, símar: 83215