Morgunblaðið - 15.03.1989, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. MARZ 1989
Aðstoð ríkissjóðs við Arnarflug
Heill og sæll Velvakandi.
Það hefur mikið verið rætt um
mál Amarflugs að undanfömu og
sitt sýnist hveijum.
Það sem kemur mér til að rita
þessar línur er frétt í Morgunblað-
inu 25. febrúar sl., en hún endar á
þessa leið: „Samkvæmt upplýsing-
um Morgunblaðsins hefur ríkis-
stjómin lagt ríka áherslu á að hlut-
höfum Arnarflugs verði bættur sá
skaði sem þeir hafa orðið fyrir."
Er nema von að spurt sé, hvað
er hér um að ræða? Hvemig má
það vera að ríkisstjómin leggi svona
ríka áherslu á a bjarga þessum hlut-
höfum frá skaða ef fyrirtæki þeirra
yrði gjaldþrota? Eða er hér um
hugarfarsbreytingu að ræða? Ætlar
ríkisstjómin hér eftir að koma öllum
þeim sem lenda í gjaldþroti til hjálp-
ar? Ef svo er, þá er þetta afar fag-
ur hugsunarháttur. En spumingin
er bara hver borgar? Erum það
ekki ég og þú lesandi góður, sem
borgum að lokum með auknum
sköttum, erum við tilbúin til að
greiða hærri skatta til þess eins,
að nokkrir íjármálamenn geti hald-
ið áfram leik sínum með nær von-
laus fyrirtæki?
Ef ég man rétt þá lýsti forsætis-
ráðherra því yfir nýlega vegna
vanda nokkurra fiskvinnslufyrir-
tækja að það væri ekki hægt að
bjarga þeim, þau væru vonlaus.
Hver er munurinn?
Með kveðju,
S.J.
Góður þáttur um gelgjuskeiðið
*
Ast er
... að hitta í mark.
TM Reg. U.S. Pat Oft. —all rights reserved
° 1989 Los Angeies Times Syndicate
Kæri bróðir: Er ekki ein-
falt i í kynþokki?
HÖGNI HREKKVÍSI
Til Velvakanda.
Fyrir skömmu hlustaði ég á þátt
Ragnheiðar Davíðsdóttur í útvarp-
inu um gelgjuskeiðið og var viðmæl-
andi hennar Sigríður Hannesdóttir,
leikkona, sem þekkt er m.a. fyrir
leik sinn fyrir böm í Brúðubílnum.
Gelgjuskeiðið var umræðuefnið, og
rifjaði Sigríður upp unglingsár sín
í Reykjavík, sagðist reyndar gera
sitt til að reyna að varðveita barnið
i sér, og hafa mikla ánægju af að
semja og leika fyrir börn.
Skemmtilegt var að heyra við-
horf Sigríðar til gelgjuskeiðsins.
Hún segist aldrei hafa upplifað
gelgjuskeiðið sem slíkt, heldur
breyst átakalaust úr barni í ungling
og aldrei „spekúlerað" neitt í því,
heldur hafi þroskinn komið af sjálfu
sér í lífi og starfi. Hún segist alltaf
hafa verið syngjandi og dansandi
og lífsgleðin skín í gegnum allt við-
talið. Sigríður lýsir því hvemig hún
fékk alltaf að taka þátt í gleði og
sorg fullorðna fólksins, enda var
hún tekin sem ein af því, þurfti að
standa ábyrg gerða sinna og var
meðhöndluð með virðingu. Mömm-
urnar vom heima, öll fjölskyldan
vann saman, þannig þroskaðist fólk
í þá daga. Sigríður taldi að í raun
og vem væri allt lífið eitt gelgju-
skeið.
Þessi þáttur var mjög góð lýsing
á gömlum liðnum dögum, og við-
horfum sem þá vom ríkjandi.
Sigríður túlkaði þennan tíðaranda
af slíkri einlægni, að maður upplifði
blæ liðinna daga.
Þennan þátt ætti að endurflytja,
því hann á erindi jafnt til ungra sem
gamalla.
Helga Guðmundsdóttir
T)! V pj[/aki r Jrt
{j/f •' f ^
,mj7o vqí Qam

au 3' (jiT/ m/ Mo rmmr--

mUM .53777 b uón/

r'Ol.Ltj tfi SSofi 1 UÍY4Y[

f-.Oj krvnfj hnkir.a a etf>y on

lon ))cnu> >1 -op. .
Syerrít'. 7e c n?áyu
Víkverji skrifar
Isíðustu viku lagði Víkveiji land
undir fót og dvaldist meðal ann-
ars nokkra daga í svissneska fjalla-
bænum Arosa, þar sem em frábær
skíðalönd. Bærinn stendur í 1740
metra hæð yfir sjávarmáli og tekur
tæpa tvo tíma að aka þangað frá
Ziirich en upp í fjöllin er haldið frá
bænum Chur. Þegar komið var upp
í 1700 til 2500 metra hæð varð
veðráttan svipuð og hún var í
Reykjavík á mánudaginn; glamp-
andi sólskin og hvít jörð.
Á láglendi í Mið-Evrópu em tún
hins vegar orðin græn. Þegar ekið
var um landbúnaðarhémð í Sviss,
Þýskalandi, Frakklandi og Lúxem-
borg í síðustu viku mátti hvarvetna
sjá bændur í vorverkum og lyktin
af húsdýraáburði, sem verið var að
bera á tún, fyllti loftið. Ferðafélagi
Víkveija sagði, að lyktin minnti
hann helst á Holland, en þar má
kenna óþef af áburði við peninga-
lykt hjá blómabændum.
í Zilrich sat fólk léttklætt fyrir
utan kaffistaði og naut sólarinnar
á laugardaginn, var hitinn þar ná-
lægt 20 gráðum. Það var svo í hróp-
andi andstöðu við vorblíðuna í Lúx-
emborg að fljúga inn yfir alhvíta
ættjörðina, sem virtist snævi þakin
frá fjallstindum til flæðarmáls. Víst
er að þeir sem eiga afkomu sína
að vemlegu leyti undir heimsóknum
skíðamanna og búa í miðhluta Evr-
ópu myndu margir verða fegnir, ef
þeir fengju ekki nema brot af snjón-
um, sem við emm búin að fá meira
en nóg af eftir alla umhleypingana.
XXX
Víkveiji vill taka undir með
Kristjáni Bersa Ólafssyni,
skólameistara í Flensborg, sem
gagnrýndi framkvæmd á spurn-
ingakeppni framhaldsskólanem-
enda í sjónvarpinu í Morgunblaðs-
grein síðastliðinn fimmtudag. Áður
hefur Víkveiji vakið máls á því, hve
fráleitt var að dæma það sem rangt
svar, að belgíski frankinn væri
gjaldmiðill í Lúxemborg.
Hitt var þó jafnvel enn ámælis-
verðara í þessari sömu keppni, þeg-
ar rétt svar um nafn á varnarmála-
ráðherra Bandaríkjanna var dæmt
rangt. Kristján Bersi gerir þetta
einnig að umtalsefni og segir: „Lið
Menntaskólans við Hamrahlíð var
spurt hver hefði verið síðasti vam-
armálaráðherra í stjóm Reagans
og svaraði réttilega að það hefði
verið Frank Carlucci. Stjórnandi
taldi það hins vegar rangt svar og
vildi fá svarið Caspar Weinberger
(en Weinberger lét af þessu emb-
ætti vorið 1988 og tók Carlucci þá
við). Þessi rangi úrskurður réð eða
gat ráðið úrslitum í þessari viður-
eign, þannig að nú hefur liði
Menntaskólans í Kópavogi verið
dæmdur sigur tvisvar sinnum í röð
á grundvelli rangrar niðurstöðu
dómarans og liðið þar með komið
í úrslit í keppninni."
xxx
essi spurningakeppni er meðal
vinsælasta efnis sem sjónvarp
ríkisins býður og er furðulegt, að
kastað sé til þess höndum. Skóla-
meistarinn í Flensborg er síst of
harðorður þegar hann segir, að
keppendur eigi heimtingu á að vel
sé staðið að þessari keppni og hæf-
ir menn séu fengnir til að sjá um
h^na, að spurningar séu vel samdar
og svörin metin á sanngjaman og
vandaðan hátt.
Keppni sem þessi á að vekja
áhuga ungs fólks á að afla sér
víðtækrar þekkingar og þjálfa það
í skjótum, hnitmiðuðum svömm.
Uppeldisgildi keppninnar felst með-
al annars í því, að þátttakendur og
aðrir geti treyst því, að þeir sem
dæma og stjórna fari með rétt
mál. Á þessu hefur orðið alvarlegur
misbrestur nú í vetur eins og dæm-
in sanna.