Morgunblaðið - 01.12.1990, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. DESEMBER 1990
Frá athafnasvæði Stálbræðslunnar.
Þjóðhagsleg sjónarmið
eftir Krisiján
Agústsson
Forsenda þess að unnt yrði að
stofna vinnslu brotamálma á Islandi
var stofnun íslenska Stálfélagsins
hf. Undirbúningur hófst árið 1986,
en félagið var formlega stofnað 1.
október 1988.
Eiii af aðalforsendum að stofnun-
inni var sú staðreynd, að í ljós var
komið á því hausti að unnt yrði að
koma á samvinnu til langs tíma við
sorpeyðingarstöðvar og sveitarfélög
á höfuðborgarsvæðinu og á Suður-
nesjum um móttöku á öllum brota-
málmum sem féilu til á þessu svæði
til endurvinnslu í tætara og stál-
verksmiðju félagsins. Jafnframt
þótti full ástæða til að ætla að unnt
yrði að koma á hliðstæðum samn-
ingum við sveitarfélög víðsvegar
um lanðið.
Frá samningum um þessi efni
milli félagsins og Sorpeyðingar-
stöðvar höfuðborgarsvæðisins bs
var endanlega gengið í nóvember
1988 og Sorpeyðingarstöð Suður-
nesja síðar. Einnig hefir verið geng-
ið frá samningum við önnur sveitar-
félög, samanber Vestmannaeyjar.
Nú er búið að reisa við Marka-
hellu 4 í Hafnarfirði, á vegum ís-
lenska Stálfélagsins hf. tætara til
að rífa niður bifreiðir og aðra hluti
úr þunnum málmum (sem setja má
i tækið nær eins og þeir koma fyr-
ir að frátalinni hreinsun af olíum
og eldsneyti) og meðhöndla þá
Kristján Ágústsson
þannig með sjálfvirkum hætti tii
bræðslu. Einnig er að mestu leyti
búið að reisa verksmiðjuna sjálfa
ásamt nauðsynlegum vélakosti.
Reyndar hefir reynslukeyrsla á
bræðslu- og öðrum vélum farið fram
og hefir komið í Ijós að framleiðslan
(stálbarrar) gefur þær vonir, sem
að var stefnt, 100% útflutningsaf-
urð úr brotamálmum og íslenskri
raforku.
Þeir sem til þekkja ætti að vera
kunnugt um að brotajámsmagn á
íslandi er á mörkum þess að geta
„Reyndar hefir
reynslukeyrsla á
bræðslu- og öðrum vél-
um farið fram og hefir
komið í ljós að fram-
leiðslan (stálbarrar)
gefur þær vonir, sem
að var stefnt.“
staðið undir rekstri Stálverksmiðju.
Sennilega var það ástæðan fyrir því
að Sindra-Stál og síðar eigendur
Hringrásar vildu ekki standa með
forsvarsmönnum Stálverksmiðj-
unnar að byggingu hennar né skyn-
samiegrar samvinnu um brotajárns-
vinnslu og söfnun á lóð félagsins í
Hafnarfirði.
Þar sem hér er búið að koma upp
þjóðhagslega hagkvæmu fyrirtæki
af einkaaðilum, þar sem þjóðfélagið
í heild getur haft ýmsar beinar og
óbeinar tekjur eða nytjar af fram-
kvæmdum, er það ósk undirritaðs
að framkvæmdastjóri Hringrásar
skrifi af meiri ábyrgð um íslenska
Stálfélagið hf., samanber grein
hans í Morgunblaðinu 1. nóvember
1990. (Tvö þúsund tonn af brota-
jámi seld úr landi).
Höfundur er einn af frumkvöðlum
ogstofnendum Islenska
Stálfélagsins hf.
UM LIST-
ÞÖRF BARNA
eftirRósu
Steinsdóttur
Upp á síðkastið hefur umræða
um gildi listsköpunar fyrir börn í
okkar samféjagi farið vaxandi. Og
f bígerð eru breytingar á skólakerf-
inu, þar sem gert er ráð fyrir að
þáttur listgreina verði stórlega auk-
inn.
Sem er mjög af hinu góða. Það
er varla tilviljun að umræða þessi
brýst fram af slíkum þunga nú. Við
verðum stöðugt áhrifaminni viðtak-
endur í öllu því flóði fjolmiðlunar
er yfir okkur dynur í „upplýsinga-
þjóðfélagi“ samtímans. Ýmsir fram-
sýnir menn og konur hafa vakið
athygli á mikilvægi listarinnar í
uppeldi barna. Og eru þeir býsna
margir sem hafa verið að vinna að
þessum málum með einum eða öðr-
um hætti.
En hvaða gildi hefur
listsköpun fyrir barn?
Lengi má deila um orðið „list“,
hvað er list og ekki list. Orðið að
„skapa“ er ekki síður erfitt í skil-
greiningu. Eins og Þorkell Sigur-
björnsson tónskáld vitnaði til á
málþingi um listsköpun barna þann
9. september sl., er Drottinn Al-
máttugur ef til vill einn fær um
athöfnina að „skapa“. Mögulega
eru þetta deilur um keisarans
skegg. Mig langar þó að koma með
dálítið innlegg í þessa umræðu.
Ég er ein af mörgum sem fæst
við að virkja sköpunarþörf barna.
Ég starfa með börnum sem orðið
hafa undir í samfélaginu af ýmsum
orsökum, hafa misst sjálfstraustið
og oft fótfestuna í lífinu. Og öll
hafa þau það sameiginlegt að eiga
ekki öruggan sess innan hins al-
menna skólakerfis.
1 vinnu minni með börnin verð
ég vitni að æ ofan í æ þvílíkt afl
sköpunarþörf þessara barna er, séu
henni búin góð skilyrði.
En hvers vegna og hvernig?
Ein nálgun af því að skilgreina
„sköpunarþörf“ er að hún sé löng-
un, eða þörf mannsins til að finna
að hann getur haft áhrif á um-
hverfi sitt. Að hans reynsla og upp-
lifanir skipta máli. Að hann sem
einstaklingur skipti máli.
Þannig sé sköpunarþörfin ekki
hæfileiki sem aðeins fáum er gef-
inn, heldur meðfædd þörf sem byrj-
Minningar eftir
Gunnar Friðriksson
ÖRN og Örlygur hafa gefið út
bókina Mannlíf í Aðalvík og fleiri
minningarbrot eftir Gunnar
Friðriksson.
í kynningu útgefanda segir m.a.:
„Gunnar man tímana tvenna. Hann
er fæddur og uppalinn í Aðalvík,
harðneskjulegt umhverfi við ysta
haf, þar sem lífsbaráttan var hörð
og mannskæð, en ól á dugnaði,
þrautseigju og samheldni. Gunnar
lýsir þessu samfélagi á lifandi og
áreiðanlegan hátt en síðan þeim
harmsögulegu atburðum og þeirri
þróun sem olli því að Aðalvíkingar
urðu að hverfa á brott og ganga
frá eigum sínum og öllu sem þeim
var kært.
í síðari hluta verksins segir frá
þvi hvernig íslands nútímans reis
af grunni hins gamla en sögumaður
varð fljótt einn þeirra athafna-
manna sem áttu hlut þar að. Einn-
ig segir frá þróttmiklu starfi Gunn-
ars að slysavarna- og mannúðar-
Gunnar Friðriksson
málum, en hann var rúman aldar-
gorðung í stjórn Slysavarnafélags
Islands, þar af forseti í 22 ár.“
Það er sagt að maður eigi að sofna jákvæður
og sáttur. Með Borás sængurfatnaði verður
það mun auðveldara vegna þess að hann er úr
1 00% mjúkri bómull, sérsaumaður fyrir okkur
Islendinga og koddaverin eru í réttri stærð,
eða ðOxZO^cm.
Auk þess er Borás sængurfatnaðurinn
strauléttur, endingargóður og í fallegum litum
og mynstrum sem prýða heimiíið.
Borás sængurfatnaður er tilvalin gjafavara t
sem fæst í öllum helstu heimilis- og vefnaðar-
vöruverslunum landsins.
Veldu Borás.