Morgunblaðið - 09.01.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 1992
Kveðjuorð:
*
Sæunn Arnadóttir
Fædd 25. ágúst 1906
Dáin 28. desember 1991
Mig langar til að kveðja kæra
vinkonu með nokkrum orðum. Hún
lést á Borgarspítalanum rétt fyrir
i áramótin, þreytt eftir langa veg-
ferð.
Sæunn var fædd á Neðri-Fitjum
í Þorkelshólshreppi, Vestur-Húna-
vatnssýslu, og ólst þar upp hjá for-
eldrum sínum, Sigríði Guðmunds-
dóttur og Árna V. Gíslasyni ásamt
7 systkinum og einum fósturbróður
og má nærri geta, að ekki hefur
alltaf verið auðvelt að framfleyta
svo stórri ijölskyldu.
Sæunn dvaldist í foreldrahúsum
fram yfir tvítugt en hleypti þá heim-
draganum og fór til Reykjavíkur
og nam þar karlmannafatasaum og
vann síðan við iðn sína nokkur
næstu árin. Á sumrin breytti hún
oft um starf, vann í fiskvinnu eða
fór í kaupavinnu.
Nokkru eftir 1930 veiktist Sæ-
unn af berklum. Hún fór á Vífils-
staðahælið og útskrifaðist þaðan
eftir hálft ár og tók þá upp sína
fyrri iðju við karlmannafatasaum-
inn. Nokkrum árum seinna tóku
berklamir sig upp aftur og nú varð
• hún að dvelja á Vífilsstaðahæli í
eitt ár. Hún kemst til þó nokkurrar
heilsu og nú breytti hún til, flyst
aftur norður á æskustöðvar og ger-
ist bústýra hjá Gunnari bónda Jóns-
syn á Syðri-Reykjum í Miðfirði, sem
bjó þar ásamt foreldrum sínum.
Voru þau þá orðin mjög fullorðin
og heiísutæp. Eftir nokkur ár taka
berklamir sig upp enn einu sinni
og nú liggur leiðin fyrst til Vífils-
staða og síðan norður á Kristnes-
hælið, þar sem gerð var á Sæunni
stór aðgerð sem skerti starfsþrek
hennar alla ævi.
Þar sem eftir var ævinnar var
starfsvettvangur Sæunnar á Syðri-
Reykjum og þar kynntist ég henni.
Fyrstu árin sín þar hugsaði hún um
afa minn þar til hann lést. Hann
var þá orðin háaldraður og blindur
og þurfti mikillar umönnunar við
og það gerði Sæunn með slíkum
sóma að betur varð ekki gert.
Oft dvaldist ég langdvölum hjá
þeim Sæunni og Gunnari í gamla
torfbænum á Syðri-Reykjum. Þar
sem líkast var því að tíminn hefði
numið staðar og allar þær miklu
breytingar sem urðu allt í kring
kæmi þessum gamla bæ og íbúum
hans ekki við. Gamla bandreislan
með ártalinu 1743 hékk á sínum
stað innan við baðstofudyrnar;
klukkan á veggnum mældi tímann
sem þó í sjálfu sér skipti svo litlu
máli. Barometið hékk á sínum stað
þar þar sem það hafði hangið í ára-
tugi. Kvölds og morgna var bankað
á það því það þótti þrátt fyrir veður-
fregnirnar í útvarpinu öllu örugg-
ara.
En að búa í gamla torfbænum
var ekki svo auðvelt, hann var kald-
ur á vetrum, í haustrigningunum
lak hann og það voru engin þau
þægindi, sem sjálfsögð þykja, í lagi.
En Sæunn sá um að bærinn væri
hreinn. Hún sá um að þrífa moldar-
gólfin í frambænum með ösku, þeg-
ar lak vatn á þau, elda matinn á
gömlu kolavélinni, þvo þvott og
skola hann í bæjarlæknum eins og
alltaf hafði verið gert. Reyndar var
komið rafmagn seinni ár hennar á
Syðri-Reykjum og með því komu
ýmiskonar nútíma þægindi.
Stuttu eftir 1970 yfirgáfu svo
Sæunn og Gunnar gamla bæinn
sem orðinn var forgengilegur og
vart íbúðarhæfur. Þau fluttu í nýtt
hús á Laugarbakka og bjuggu þar
meðan heilsan entist. Síðustu árin
bjó Sæunn ein í húsinu þar til hún
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KOLFINNU JÓHANNESDÓTTUR,
Egilsgötu 8,
Borgarnesi.
Málfriður Þórðardóttir,
Jón Þórðarson, Inga Ingvarsdóttir,
Jóhannes Magnús Þórðarson, Guðný Magnúsdóttir,
Guðrún Þórðardóttir,
ísabella Þórðardóttir, Sigmar Ákason,
Ottó Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
FILIPPUS TÓMASSON
húsasmíðameistari,
Rauðagerði 18,
verður jarðsunginn föstudaginn 10. janúar kl. 13.30 frá Bústaða-
kirkju.
Arnbjörg Lilja Jónsdóttir,
Andrea Jóna Schreiber, Donald Schreiber,
Vigdis Dagmar Filippusdóttir, Karl Þórbergsson,
Halldóra Filippusdóttir, Árni Johnsen,
Tómas Filippusson, Guðbjörg Þorbjarnardóttir,
Guðrún Filippusdóttir, Jóhann Pétur Jónsson,
Arnar Filippus Sigþórsson, Sædís Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakklaeti fyrir auðsýnda samúð við fráfall og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
BRAGA HÚNFJÖRÐ ZOPHANÍASSONAR
skipasmiðameistara,
Skúlagötu 11,
Stykkishólmi.
Helga Kristín Kristvaldadóttir,
Tómas M. Bragason,
Magðalena K. Bragadóttir,
Anna R. Bragadóttir,
Margrét S. Bragadóttir, Valdimar Ólafsson,
Hólmfríður J. Bragadóttir, Geir S. Sigurjónsson,
Bogi Th. Bragason,
Sigriður L. Bragadóttir
og barnabörn.
fluttist á sjúkrahúsið á Hvamms-
tanga og dvaldist þar á annað ár
farin að heilsu. Enn gustaði af
Sæunni þrátt fyrir að líkamlegt
þrek væri búið. Hún sagði sína
meiningu tæpitungulaust eins og
hún hafði alltaf gert.
Kynni okkar Sæunnar eru orðin
löng. Eg og fjölskyldan mín þökkum
fyrir þau kynni um leið og við send-
um ættingjum hennar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Samúel Steinbjörnsson.
Hóglega, hæglega
á hafsæng þýða,
sólin sæla!
Síg þú til viðar.
Nú er um heiðar
himinbrautir
fór þín farin
yfir ftjógva jörð.
Blessuð, margblessuð,
ó blíða sól!
blessaður margfalt
þinn bestur skapari!
Fyrir gott allt,
sem gjört þú hefur
uppgöngu frá
og að enda dags.
(J. Hallgrímsson)
Þetta ljóð Jónasar kom mér í hug
þegar ég frétti lát Sæunnar Árna-
dóttur frá Neðri-Fitjum í Víðidal,
sumarfóstru minnar, en við deildum
saman baðstofu, tæru lofti, sól og
regni að Syðri-Reykjum í Miðfirði
um nokkur sumur.
Þar tókst með okkur vinátta sem
hélst þar til yfir lauk og undirrituð
varð ríkari af en ella. Margar af
mínum björtustu bernskuminning-
um eru tengdar Sæunni, — björt
og angandi sumarkvöld, sólmettaðir
dagar, söngur í mó, silfurhvítir læk-
ir, syngjandi álftir fljúgandi inn til
heiða. Sæunn hafði nefnilega
óvenju fíngerða og tæra sál, sam-
setta úr sama efni og ofantalið, það
hefst illa við í návist ljótleika eða
hégóma, er ekki allra, en hreinn
hugur barnsins skynjaði mæta vel.
Við deildum saman sólskinsdög-
um og rigningardögum sem eru
vandfundnir í bernskuminninu, en
finnast samt af því að þá var líka
gaman, við spiluðum rommý og
lönguvitleysu, hlógum hvor að ann-
arri, við vorum yfirleitt sammála
um hvaða strákar voru sætir og
verðugir fyrir ungu kaupakonuna.
Þegar slíkt bar á góma hlógum við
oft dátt og mikið og hnipptum hvor
í aðra, rómantíkin greip okkur jafn
sterkt á síðkvöldum þegar Ellý Vil-
hjálms söng í útvarpinu „Ég vil
fara upp í sveit", og ég lærði af
henni að dást að söng Guðrúnar
Á. Símonar og Stefáns íslandi. Við
vorum jafn spenntar og uppveðrað-
ar, ráðskonan og 7-9 ára kaupakon-
an, þegar við fórum í okkar fínasta
púss niður á Laugabakka að hlusta
á Smárakvartettinn. Fjósið var okk-
ar sameiginlega verksvið, aðrir
komu þar lítið nærri, nema þá rétt
til að moka flórinn og við umgeng-
umst kýmar með djúpri virðingu
fyrir kveneðlinu. Kýr sem komin
var að burði naut að sjálfsögðu
sérstakrar umhyggju og þegar hún
bar, önnuðumst við hana eins og
hveija aðra sængurkonu. Sorg okk-
ar var sameiginleg þegar Skjalda,
þessi glaðlynda, broshýra kýr, dó
án nokkurs fyrirboða og Hryggja,
Ástíi Stefanía Stefáns-
dóttír — Kveðjuorð
Fædd 11. febrúar 1917
Dáin 3. janúar 1992
I dag kveð ég elskulega ömmu
mína. Ég var svo lánsöm að fá að
alast upp í hennar návist. Margar
yndislegar stundir höfum við amma
átt saman. Hún kenndi mér og sagði
svo margt, sem ég mun aldrei
gleyma. Guð geymi elsku ömmu
mína.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ásta Björk
Kveðja til móður
Farvel heim,
heim í drottins dýrðar geim!
Náð og miskunn muntu finna
meðal dýrstu vina þinna;
friðarkveðju færðu þeim.
Farvel heim.
(Matth. Joch.)
Dagný
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er oðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
t
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, systir og mágkona,
ANNA BERGLIND JÓHANNESDÓTTIR BOUVIER,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 10. janúar
kl. 10.30.
Jéröme Bouvier,
Sigrún Sigurjónsdóttir,
Ólafur Þór Jóhannesson, Elin Jóhannesdóttir,
Sigurjón Jóhannesson, Guðný Þórunn Kristmannsdóttir.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
GRÍMUR MAGNÚSSON
læknir,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
10. janúar kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á minninga-
sjóð Geðhjálpar, sími 25990.
Hrönn Jónsdóttir,
Jóna Pála Grímsdóttir, Magnús Sveinn Grímsson.
aðkeypt í hennar stað, var dijúgan
tíma að vinna hjörtu okkar á eftir.
Mér fannst ég hálfpartinn skilja
Sæu útundan þegar ég gerði Reyði
að trúnaðarvinkonu minni, úti við,
sem var óhjákvæmilegt því ég hafði
þekkt hana alveg frá því hún var
kálfur. Allsheijarhreingerningin,
sem gerð var á miðju sumri, er mér
ofarlega í minni, þá var handagang-
ur í öskjunni, allt lauslegt var borið
út í sólskinið, viðrað, hrist og þveg-
ið, baðstofan hreingerð hátt og lágt.
Að sofna um kvöldið, örþreytt eftir
daginn í tandurhreinu ními og viðr-
uðum sængum, útilykt í bland við
ilminn af hvítþvegnum þornandi
viðnum, er reynsla sem aldrei hefur
vitjað mín jafn sællega aftur. Hrein-
læti og reglusemi í allri umgengni
var haft í hávegum á Syðri-Reykj-
um. Ég er hætt að búst við og vona
að einhverntíma fái ég jafngóðar
kleinur, hafrabrauð eða parta og
Sæa gerði, og það veit ég að allir
sem nutu gestrisni hennar og hlýju
munu mér sammála um að þar fór
vönduð kona og góð, með mikið
næmi á mannlegt eðli, sem hún
duldi stundum undir fálátu yfir-
bragði, og hélt tryggð við þá sem
hún tók.
Gunnar A. Jónasson var mikill
gæfumaður að fá að njóta starfa,
vináttu og umhyggju Sæunnar allt
til dauða hans, sl. október, en hún
hélt honum heimili af myndarskap,
sem var henni laginn í marga ára-
tugi. Þar kappkostaði hún að honum
og öðrum sem hjá þeim dvöldu
gæti liðið sem best.
Eitt vorið hafði ég með mér í
sveitina hvítt sjal, sem var frum-
raun mín í að hekla í handavinnu
í skólanum. Ég hafði lagt mikla
vinnu í það, annars hefði ég ekki
talið það verðuga gjöf til Sæunnar,
sem mér fannst sem bami líkleg,
vegna ástar sinnar á tónlist, til að
spila seinna meir á hörpu með engl-
unum í himnaríki. Mér fínnst það
reyndar ennþá.
Guð blessi minningu Sæunnar
Ámadóttur.
Þórdís Rögnvaldsdóttir
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt sera Guði er frá.
(V. Briem)
Stefán, Didda og synir.
sími 689120
Við erum flutt í
Fákafen 11
Opið 9-22 alla daga
rÐaíía