Morgunblaðið - 15.04.1992, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1992
—---1—< • ■ ! i •---r-TT-r—n-r--1--...i 11 1 1
Leifur Vilhjálms-
son — Minning
Fæddur 25. ágúst 1946
Dáinn 23. marz 1992
Guð gefi mér æðraleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt,
og vit til þess að greina þar á milli.
Þegar ég sest niður í þeim til-
gangi að skrifa fáein kveðjuorð til
tvíburabróður míns, Leifs Vil-
hjálmssonar, finnst mér að mörgu
leyti eins og ég sé að kveðja hluta
af sjálfum mér. Svo líkir og sam-
rýndir vorum við bræðurnir. Þegar
fréttin um andlát hans barst mér,
þutu ótal minningar um huga minn.
Flestar þessar minningar voru úr
barnæsku. Fyrstu skóladagar okkar
í Melaskólanum, leikir okkar í vest-
urbænum og ýmis uppátæki sem
stundum féllu ekki alltof vel í geð
nágrannanna. En lífið er ekki alltaf
leikur og það fékk Leifur að reyna
eins og reyndar allir aðrir. Það
skiptast á skin og skúrir í lífi
manna. Þó fannst mér eins og skúr-
irnir í lífi Leifs minntu stundum
meira á haglél. Þrátt fyrir að mér
- t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför,
SIGRÍÐAR LÍNDALS,
Steinholti,
Dalvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dalbæjar fyrir góða hjúkrun og
umönnun.
Anna Kristjánsdóttir,
Brynjólfur Eiríksson.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
EINARS G. GUÐMUNDSSONAR,
Vfðimel 52.
Margrét Ágústsdóttir,
Sigríður Einarsdóttir, Valur Tryggvason,
Guðmundur Einarsson, Ólöf Sigurðardóttir,
Ágúst Einarsson, Eva Hreinsdóttir
og barnabörn.
t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður langömmu, okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og langa-
KRISTÍNAR JÓNASDÓTTUR,
Laugabrekku 19,
Húsavík.
Þóra og Magnús, Jónas og Hrönn, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
GUÐBJARGAR ELÍNAR GUÐBRANDSDÓTTUR
frá Loftsölum,
Sörlaskjóli 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 1-A á Landakoti fyrir góða
umönnun.
Daníel Franklín Gíslason,
Guðbjörg Elín Daníelsdóttir, Árni Þórólfsson,
Arna Björk Árnadóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
RAGNHEIÐAR B. BJÖRNSDÓTTUR,
Gnoðarvogi 60.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahlynningar Krabbameinsfé-
lagsins.
Eggert Kristinsson,
Hrafnhiidur Harðardóttir, Njáll Helgason,
- Hafdfs Edda Eggertsdóttir,
Bryndfs Erla Eggertsdóttir, Stefán Egilsson,
Björn Sævar Eggertsson, Ásgerður Ó. Júlíusdóttir
og barnabörn.
finnist tilhugsunin um lífið án hans
dapurleg, hverfa aldrei úr huga mér
skemmtileg tilsvör hans og sögur,
en kímnigáfa Leifs var alveg sér-
stök. Sorgin er eflaust sú tilfinning
sem fæstir vilja upplifa. Mín reynsla
er samt sú að margar aðrar tilfinn-
ingar eru verri t.d. reiði, hatur, af-
brýðisemi og öfund. Þessar tilfinn-
ingar eitra líf manna og skaða á
margan hátt. Gleðin er aftur á
móti uppspretta sorgarinnar. í sorg-
inni minnumst við gleðistunda með
þeim er við syrgjum. Og við upplif-
um fagrar og hreinar minningar.
Þannig varðveiti ég í huga mínum
fallega mynd af bróður mínum, sem
mér þótti ákaflega vænt um. Um
leið og ég kveið Leif með söknuði
vil ég votta öllum hans nánustu
aðstandendum og vinum samúð
mína.
Hreinn Vilhjálmsson.
Andlátsfrétt barst á virkum degi,
óvænt, þegar einskis er von. Þögn
og sársauki læsa sig inni í vitund-
ina, manni verður fátt um orð.
Mig langar að þakka mági mín-
um Leifi Vilhjálmssyni fyrir allar
samverustundir okkar í gegnum
árin, um leið og ég sakna þess að
'þær skyldu ekki hafa orðið fleiri.
Það var góður og hæfileikaríkur
maður sem hefur kvatt okkur í
þessari jarðvist.
Ég votta öllum ættingjum og vin-
um mína dýpstu samúð. Megi Guð
styrkja ykkur í þessum harmi.
Lundi, Svíþjóð, 29. mars 1992.
Hugrún.
Mig langar að minnast í örfáum
orðum stjúpföður míns, Leifs Vil-
hjálmssonar, sem lést að elliheimili
sínu, hinn 23. mars síðastliðinn. Því
miður hittumst við ekki oft undan-
farin ár þar sem ég bý erlendis, en
margar góðar minningar koma upp
í hugann þegar ég lít tilbaka. Við
hittumst síðast í fýrrasumar þegar
ég heimsótti ísland. Var þá margt
rætt og vonaði ég að hann yrði
gestur minn hér í Svíþjóð næstkom-
andi sumar. Það er margt sem mig
langaði að segja honum, og söknuð-
urinn er mikill.
Samband okkar varð sterkara
eftir því sem árin liðu þótt samveru-
stundirnar yrðu ekki margar. Oft
var gaman að spjalla við hann.
Hann hafði mikinn húmor og sá
yfirleitt spaugilegu hliðarnar á
málunum. Hann var alltaf tilbúinn
að hlusta og skapa skemmtilegar
umræður, eða taka þátt í alvarleg-
um og gáfulegum samræðum.
Sérstaklega minnist ég sumar-
Minning:
Þórhallur Bjarnason
frá Súgandafirði
Fæddur 6. ágúst 1932
Dáinn 30. mars 1992
Móðurbróðir minn, Þórhallur
Bjarnason, lést í Borgarspítalanum
í Reykjavík þann 30. mars sl. eftir
langvarandi veikindi.
Þórhallur fæddist á Suðureyri við
Súgandaíjörð þann 6. ágúst 1932.
Sonur Bjarna Guðmundar Friðriks-
sonar, sjómanns og síðar vitavörðs
í Galtarvita, og Sigurborgar Sum-
arlínu Jónsdóttur, og var Þórhallur
7. í röðinni af 16 systkinum.
Eftir að hafa slitið barnsskónum
á Suðureyri, fluttist Þórhallur
ásamt fjölskyldunni út í Galtarvita,
en árið 1943 gerðist afi vitavörður
í Galtarvita og bjó þar ásamt fjöl-
skyldunni í 8 ár en þá var aftur
flutt inn á Suðureyri.
Ekki leikur vafi á að vistin í
Galtarvita í nábýli við stórbrotna
náttúru staðarins setti mark sitt á
Þórhall. Við þessar aðstæð'ur hóf
hann sjósókn ásamt afa og bræðr-
um sínum á smábátum og var sú
reynsla honum mjög lærdómsrík,
en þarna geta veður og sjólag verið
mjög viðsjárverð og því reyndi mjög
á samspil, áræðni og gætni í barátt-
unni við náttúruöflin.
Þrátt fyrir einangrunina á Galt-
arvita, þá fór fjölskyldan ekki var-
hluta af síðari heimsstyijöldinni, en
mikið var um stórar skipalestir á
siglingaleiðum vestur á Galtarvita
sem vemdaðar voru af vígbúnum
bryndrekum. Ekki er vafi á að til-
vist vitans hefur verið mörgum sjó-
manninum hjartfólgin á þeirri ógn-
aröld sem þá ríkti enda um mikil-
vægan áfanga á leið hvers skips á
siglingu um válynd höfin að ræða.
Seinni heimsstyijöldin var Þórhalli
ætíð afar hugstæð og tilefni vanga-
veltna, enda kynntist hann bram-
bolti stríðsins sem unglingur, út um
glugga heimilis síns á Galtarvita,
jafnframt af fréttaflutningi um
framgang þess.
Undirritaður dvaldist oft lang-
dvölum hjá afa og ömmu á Suður-
eyri og kynntist því fjölskyldunni
vel, þ. á m. Þórhalli. Þórhallur var
mikið prúðmenni og hvers manns
hugljúfi og var ætíð reiðubúinn til
þess að rétta hjálparhönd ef eitt-
hvað bjátaði á. Þórhallur hafði mjög
gott skopskyn og gat lesið brosleg-
ar hliðar á annars háalvarlegum
málum og snúið þeim upp í glens
með alvarlegu yfirbragði, þannig
að sjónarhomið gagnvart viðkom-
andi málefni breyttist og menn sáu
málin í nýju ljósi.
Þórhallur var ákaflega víðlesinn
og skarpgreindur. Hann átti mjög
hægt með að tileinka sér þau fræði
og sagnir sem hann las og var mjög
skipulagður og góður í að endur-
segja efni sem hann hafði numið.
Undirrituðum er sérlega minnis-
staéður geysilegur leshraði Þórhalls,
en hann bókstaflega „flaug“ yfír
heilu bækurnar og ritin, en hann
nam það vel sem hann las. Undirrit-
aður er þess fullviss, að þarna var
á ferðinni mikið efni í fræðimann
og hefði langskólanám fallið vel að
hæfileikum hans.
Undirritaður varð þess aðnjót-
Minning:
Hanna Guðrún Halldórs
dóttirfrá Kumbaravogi
Sl. föstudag var til moldar borin
Hanna Halldórsdóttir, sem lést 24.
mars eftir tveggja ára baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Ætla ég að skrifa fáeinar línur
til að þakka vinkonu minni.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að starfa með Hönnu og eigin-
manni hennar, Kristjáni Friðbergs-
syni, á Kumbaravogi, Stokkseyri,
og kynntist hluta af ævistarfi þeirra
og eignaðist ég þar vini sem ávallt
hafa reynst mér vel.
Það eru ekki margir sem hafa
valið sér það ævistarf að vinna ein-
vörðungu að því að hlúa að iítil-
magnanum tuttugu og fjóra tíma á
sólarhring, þtjú hundruð sextíu og
fímm daga á ári. Við þessi störf
hafa þau hjón unnið alla sína starfs-
ævi.
Hjónaband þeirra hefur verið ein-
stakt. Þau voru þvílíkir vinir, unnu
að öllum málum af kröftugri hug-
sjón, tryggð og hlýju. Sá ég að
þarna voru ekki neinar meðalmann-
fríanna sem fjölskyldan átti saman.
Ég kynntist líka mörgu góðu fólki
í gegnum hann og gaf mér meðal
annars tvö yndisleg systkini.
Hann hafði marga góða hæfi-
leika, var listmálari og lauk námi
frá MHÍ 1986. Hann skildi margar
fallegar myndir eftir sig.
Leifur bjó í Vestmannaeyjum í
mörg ár, og vann þá í FES lengst
af, en eftir að hann lauk námi í
MHÍ vann hann lengi á Kleppi.
Það eru margir sem eiga um
sárt að binda en þó sérstaklega
börnin hans þrjú Bjarki, Linda og
Ágúst, móðir hans Sólveig Jóns-
dóttir, sem reyndist honum ætíð
vel, og tvíburabróðir hans Hreinn,
en þeir voru mjög samrýndir.
Ég votta öllum aðstandendum
hans innilegar samúðarkveðjur í
þessari djúpu sorg.
Elsku Bjarki, Linda og Ágúst,
Guð veri með ykkur í ykkar mikla
missi.
Og ég þakka Leifi fyrir allar
góðu stundirnar.
Guð gefi mér æðruieysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til þess að greina þar á milli.
Ragnhildur Ólafsdóttir.
andi að vera til sjós með Þórhalli
og fann þá vel hve vel hann hafði
mótast sem sjómaður, en undir við-
feldnu yfirbragði Þórhalls leyndist
harðduglegur, útsjónarsamur og
með eindæmum fiskinn sjósóknari.
Hann réri á ýsmum bátum frá Suð-
ureyri og einnig sótti hann sjóinn
frá Suðurnesjum á togurum og
minni bátum og var hann ætíð eft-
irsóttur sjómaður. Hann eignaðist
4 tonna trillu, mb. Tjald, sem hann
gerði út frá Suðureyri í nokkur ár.
Með eftirminnilegustu atvikum
unglingsáranna á Suðureyri var
þegar við Hermann frændi, yngsti
bróðir Þórhalls, gerðumst aðsóps-
miklir „viðgerðarmenn" á bifreið
Þórhalls sem var öðlingsbifreið af
gerðinni Chevrolet Bel Air, árg.
1955, númerslaus og mátti muna
fífil sinn fegri. Annar okkar var
nýbúinn að fá bílpróf en styttist í
það hjá hinum. í öllum okkar frítím-
um lágum við í bifreiðinni og töldum
okkur vera að gera við og alloft ef
ekki margoft þurftum við að
„prufukeyra" bifreiðina „svolítið“.
Þórhallur fylgdist vel með þessu
uppátæki okkar og var mikið
skemmt jafnframt því að hafa hönd
í bagga, enda veitti ekki af því
ákafinn var mikill hjá piltunum
tveimur.
Þórhallur flutti til Hafnarfjarðar
1977 og fór fljótlega að starfa hjá
ISAL í Straumsvík og þar eins og
annars staðar ávann hann sér virð-
ingu og vinsældir fyrir dugnað og
drengskap.
Fyrir nokkrum árum tók hann
að fínna fyrir þeim sjúkdómi sem
að lokum dró hann til dauða og
mátti ganga í gegnum miklar þraut-
ir uns yfir lauk. Þórhallur bar sig
hetjulega f veikindum sínum og
horfði alltaf fram á veginn og gerði
sínar áætlanir, en lét ekki bugast
fyrr en yfir lauk.
Blessuð sé minning um góðan
dreng.
Bjarni Stefánsson.
eskjur heldur þær ósérhlífnustu sem
ég hef kynnst.
Á ég margar ógleymanlegar
minningar um þá frábæru um-
hyggju sem Hanna sýndi öllum.
Hún var sístarfandi nótt sem nýtan
dag öðrum til blessunar og hjálpar.
Að lokum vil ég votta Kristjáni
og fjölskyldu, vistmönnum, sam-
starfsfélögum, sveitungum og trú-
félögum mína dýpstu samúð. Miss-
irinn er mikill en ljúfar minningar
eru huggunarríkar fyrir þá sem
eftir lifa.
Einnig vil ég þakka frábæra
umönnun á Landakotsspítala öllu
starfsliði. Hef ég sjaldan séð stór-
kostlegri framkomu, stuðning og
skilning við þessar kringumstæður.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Erla Friðriksdóttir.