Morgunblaðið - 26.08.1992, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. ÁGÚST 1992
Minning
Jómundur Einars-
00
son, Omólfsdal
Man ég grænar grundir,
Glitrar silungs á.
Þannig hefst kvæðið Sveitasæla
eftir Steingrím Thorsteinsson. Síðar
í sama ljóði segir hann:
Heima er hægt að þrejja.
Hvíld þar sál mín fær.
Þar mun þægt að deyja
Þýðum vinum nær.
_ Ljúft er þar að ljúka
Lífsins sæld og þraut.
Við hið milda mjúka
Móðuijarðar skaut.
Að leiðarlokum vil ég minnast
tengdaföður míns, Jómundar Ein-
arssonar, en hann fæddist á Höfða
í Þverárhlíð 25. nóvember 1898.
Foreldrar hans voru Einar Ás-
mundsson og Guðrún Davíðsdóttir
er lengst bjuggu á Hömrum í sömu
sveit. Föðuramma hans og afí hétu
Jófríður og Ásmundur. Nöfn þeirra
voru sameinuð í nafnið Jómund og
veit ég ekki betur en hann hafi
verið fyrsti sveinn er þetta nafn
hlaut. Þrír dætrasynir hans bera
>»Jómundarnafn. Elstur var hann átta
systkina. Þijú eru nú látin. Árið
1926 gekk hann að eiga Guðrúnu
Magnúsdóttur, f. 6. júlí 1904, d.
29. ágúst 1981. Eignuðust þau átta
börn: Elst var Geirfinna, f. 1925,
gift Ingibjarti Bjarnasyni, en hún
lést árið 1957 frá eiginmanni og
fimm ungum bömum; Ketill, f.
1927, kvæntur Sögu Helgadóttur
og eiga þau tvær dætur, en þá
þriðju átti Saga fyrir. Þau búa nú
á Þorgautsstöðum í Hvítársíðu;
Eyjólfur Magnús, f. 1929, ókvæntur
og bamlaus, bóndi í Ornólfsdal;
Guðrún, f. 1933, gift Magnúsi Hjör-
leifi Guðmundssyni. Þau eiga fjögur
börn og búa á Heggstöðum í Ánda-
kíl; Margrét, f. 1935, gift Óla Ragn-
ari Jóhannssyni og eiga þau fjögur
börn og búa í Klettstíu í Norðurár-
dal; Omólfur Hlíðar, f. 1936,
kvæntur undirritaðri, og eigum við
fimm börn og búum á Sigmundar-
stöðum í Þverárhlíð; Kristinn Rafn,
f. 1938 ókvæntur og barnlaus,
bóndi í Örnólfsdal; Iðunn, f. 1942,
gift Kristni Egilssyni og eiga þau
þijú börn og búa í Órnólfsdal. Iðunn
átti eina dóttur fyrir.
Pabbi og mamma byijuðu búskap
í Ömólfsdal 1925. Þau bjuggu þar
með Guðmanni Geirssyni, móður-
bróður mömmu, og Gróu konu hans,
en hjá þeim hafði hún alist upp að
mestu, fyrst í Síðumúla en síðan í
Ömólfsdal. Árið 1934 fluttu þau
að Iðunnarstöðum í Lundareykjadal
og bjuggu þar til ársins 1943 að
þau festu kaup á Örnólfsdal. í Örn-
ólfsdal bjuggu þau til æviloka, með
reisn og af myndarskap. Gestrisni
var þeim í blóð borin. Hver sá sem
að garði bar hlaut góðan beina.
Eftir að mamma dó seldi pabbi
þeim Eyfa, Kidda og Iðunni jörðina.
Hann dvaldi svo í skjóli þeirra og
eiginmanns og barna Iðunnar síð-
ustu árin.
Langri starfsævi er lokið. Ýmis-
legt var gert til að sjá sér og sínum
farborða: Unnið í sláturhúsum;
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
JÓNA ALDA ILLUGADÓTTIR,
Ásgarði 8,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 27 ágúst
kl. 13.30
Páll Guðmundsson,
Sigríður V. Clark, Ralph D. Clark,
Guðný Alda Snorradóttir, Engilbert Adolfsson,
Victoria M. Clark, Páll D. Clark.
t
EYJÓLFA METTA PÉTURSDÓTTIR,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
sem lést 22. ágúst síðastliðinn, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kapellu föstudaginn 28. ágúst kl. 15.00.
Aöstandendur.
t
Faðir okkar og stjúpfaðir,
SKÚLI HALLSSON,
andaðist á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund föstudaginn 21. ág-
úst.
Amalía H. H. Skúladóttir, Grétar Skúlason,
Hallur Skúlason, Skúli Skúlason,
Ásta Valgerður Skúladóttir,
Margrét Eðvalds,
Eðvald Karl Eðvalds.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HILDIGUNNUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 4,
verður jarðsungin frá Neskirkju fimmtudaginn 27. ágúst kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afbeðin, þeim sém vildu minnast hennar er
bent á líknarstofnanir.
Guðfinna Dóra Ólafsdóttir, Rúnar Einarsson,
Áslaug Björg Ólafsdóttir, Halldór Vilhelmsson,
Hjördís Inga Ólafsdóttir, Jón Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
smíðuð hús; ofíð og spunnið. í mörg
ár flutti hann veiðimenn og farang-
ur þeirra á hestum frá Örnólfsdal
og fram að Víghól. Var ekkert til
sparað svo allt gengi sem best.
Jafnvel Tímanum var fómað þegar
mamma þurfti að pakka eggjunum
hveiju fyrir sig niður í dunka. Þetta
umstang veitti honum einnig mikla
ánægju en starfinu var sjálfhætt
þegar vegur var lagður frameftir.
Búskapur var hans aðalstarf. Iðju-
semi og nýtni kjörorð, enda árang-
urinn eftir því. Þar var bæði byggt
og bætt. Framundir það síðasta var
fylgst með öllum nýjungum sem
gætu orðið til bóta á bjargræðistím-
anum. Sumarið 1989, nær níutíu
og eins árs, sagði hann: „í dag
þarf ekki að láta veðrið stoppa sig
við heyskapinn með þessa nýju
tækni [átti þar við rúllubaggana].
Það var öðruvísi í mínu ungdæmi
þegar baksað var með orfi og
hrífu.“ Þegar hann hætti búskap
fór hann inn á aðra starfsbraut.
Hann hóf að smíða ósköpin öll af
verkfærum gamla tímans í smækk-
aðri mynd. Allt frá torfljá og strokki
upp í meis og rokk.
Þegar hann var ellefu eða tólf
ára áskotnaðist yngra systkini hans
upptrekkt leikfang. Undrun og að-
dáun bamanna var mikil en skamm-
vinn. Daginn eftir fannst gullið
ekki og fljótlega var eftir því tekið
að Jóa vantaði líka. Hvort tveggja
fannst. Hann hnýsinn en gullið í
pörtum. Ekki var ætlunin að
skemma þvílíkan dýrgrip heldur að
sjá hvemig hann virkaði.
Guðrúnu kallaði ég „litlu
mömmu“ frá því að ég kom fyrst
í Örnólfsdal árið 1955, þá á tólfta
ári. Hitt hvarflaði ekki að mér að
kalla nokkurn mann pabba, það
hefði mér fundist vanhelgun á
minningu míns látna föður. Eitt
sinn þegar ég var stödd í Örnólfs-
dal gerðist þar atburður í sambandi
við skepnu sem ég tók nærri mér
og læddist burt. Þetta sá Jói og kom
að stundu liðinni á eftir mér, klapp-
aði mér á kollinn, sagði örfá orð
og gekk síðan burt. Þarna sá ég
hann fyrst en þetta var upphaf
þeirrar vináttu sem aldrei bar
skugga á. Eftir þetta kom af sjálfu
sér að kalla hann pabba. Um versl-
unarmannahelgina 1962 fór ég upp
að Örnólfsdal og hafði misst unn-
usta minn af slysförum þá um vor-
ið. Fékk ég hinar bestu móttökur
eins og ævinlega. Við ræddum
margt við skálaborðið ásamt fleir-
um sem þarna voru. Síðla dags var
ég ein á ferð niður kjallarastigann
og mætti pabba. Þá var vinnu-
hijúfri en góðri hendi storkið blítt
um vanga, klappað á öxl — orð
voru óþörf.
Þannig var hann, vissi hvað
manni kom, þyrfti maður á honum
að halda. Orðagjálfur óþarft en
verkin látin tala. Ekki minnkaði
umhyggjan eftir að ég varð tengda-
dóttir hans. Börnum mínum, þeim
Erlu Björk, Ásmundi Kristberg,
Einari Guðmanni, Eyjólfi Kristni og
Sólveigu Hörpu, reyndist hann
ástríkur og áhugasamur afi. Þegar
Erla Björk var sex ára bað hann
mig að lána sér hana í vikutíma.
Sér þætti svo gaman að kenna börn-
um að lesa. Þegar hún kom heim
vildi Ásmundur bróðir hennar fá
að lesa líka hjá afa. Þó að Ási
væri aðeins fjögurra ára var það
auðsótt mál. Þegar ég kom að ná
í drenginn aftur kom pabbi á móti
mér með glettni í augunum og bros
á vörum, og sagði: „Þau eru ólík
börnin þín, Ragga mín. Erla Björk
les þegar ég bið hana en segir fljót-
lega „afi eigum við ekki að fara til
t
Bróðir okkar,
BÓAS JÓNASSON,
Bakka,
Reyðarfirði,
lést í Landspítalanum 23. ágúst.
Útförin fer fram frá Reyðarfjarðarkirkju laugardaginn 29. ágúst kl. 14.00.
Guðrún Jónasdóttir,
Hallgrfmur Jónasson,
Kristín Jónasdóttir,
Bjarni Jónasson,
Auður Jónasdóttir,
Ólafur Þorsteinsson,
Eva Vilhjálmsdóttir,
Jórunn Ferdinandsdóttir,
Björn Gíslason,
Guðný Stefánsdóttir,
t
Þökkum innilega sýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
SNORRA LÁRUSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu Reykjavík.
Fyrir hönd aðstandenda
Hörður Ingólfsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ERLENDUR ÞORBERGSSON,
fyrrverandi verslunarmaður,
Grenimel 7,
lést föstudaginn 14. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Ingunn Þóra Erlendsdóttir,
Magnús Erlendsson,
Erlendur Magnússon,
Guðrún Magnúsdóttir,
Torfi Markússon,
Erlendur Markússon,
Bergiind Magnúsdóttir,
Markús Karl Torfason,
Ingibjörg Bergsveinsdóttir,
Karla Magnússon,
Sveinbjörn Pétursson,
Þuríður Guðbjörnsdóttir,
Auður Sveinsbjörnsdóttir,
Hákon Sigursteinsson,
Pétur Ari Markússon
og barnabarnabörn.
húsanna, þarf ekki að gefa kindun-
um“, en Ási leyfir mér varla að
komast inn úr dyrunum — „afí
komdu upp að lesa“.“
Áhuga beggja var sinnt.
Sumarið 1990 fór Erla Björk
norður að Skútustöðum að vinna
við rannsóknir á Mývatni. Áður en
hún fór heimsótti hún afa sinn og
hann rakti úr henni garnirnar.
Hvemig eru gildrurnar, hvernig
veiða þær og hvað gerirðu svo?
Öldungurinn hélt enn viðhorfi
barnsins sem vildi fá að vita hvern-
ig hlutirnir virkuðu og skynja hvað
fram fór. Þannig sýndi hann afkom-
endum sínum áhuga. Hann trúði
því örugglega að blessun eykst með
barni hveiju. Fagnaði hverri nýrri
grein á ættarmeiðnum af innileik
hjarta síns.
Eins og við hin hafði hann sína
galla en þeir hurfu í skugga kost-
anna. Ekki leita ég skuggans þegar
ég get baðað mig í sólinni.
Mikið eigum við öll gott að hafa
svo margs að minnast, fyrir svo
margt það þakka. Ykkur Iðunni,
Rúnu, Eyfa og Kidda þakka ég fýr-
ir að fá að vaka hjá honum síðustu
nóttina og vera með ykkur í því sem
fylgdi í kjölfarið. Pabba varð að ósk
sinni. Hann fékk að sofna í bólinu
sínu. Það var yndislegur morgunn.
Stöku ský speglaðist í lognkyrrum
hyl þar sem
Laxar leika í hyljum
létt með sporðaköst.
Þess er ég fullviss að þar bíða
vinir í varpa sem von er á gesti og
trúi því að mamma hafi tekið á
móti honum. Kannski tylltu þau sér
á rústir Blund-Ketilsbæjar og litu
yfir dalinn sinn áður en hún fylgdi
honum meira að starfa Guðs um
geim. Algóðan Guð bið ég að launa
honum allt það sem hann var mér
og mínum.
Ó þú sveitasæla,
sorgarlækning best.
Værðar-vist indæla
veikum hressing mest,
lát mig líðan stríðum
loks er ævin dvín,
felast friðarblíðum
faðmi Guðs og þln.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Ragnheiður Ásmundardóttir.
SerlVæðingar
í blóiiiasliiæytiiiiíTiiu
lið ölI la‘Uil<rri
blómaverkstæði
INNA^
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
Erfidrykkjiír
Ciiáesíleg kaffi-
hlaöborð íallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar í
síma 2 23 22
FLUGLEIÐIR
lÍTIL LUFTLElim