Morgunblaðið - 14.04.1994, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 1994
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUFAGUR 14. APRIL 1994
33

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Flaraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Kringlan 1, 103 Reykjavík. Símar: Skiptiborð 691100. Auglýsingar:
691111. Áskriftir 691122. Áskriftargjald 1400 kr. með vsk. á mánuði
innanlands. í lausasölu 125 kr. með vsk. eintakið.
Veiðigjald og
frjálsræði
Isamtali við sérblað Morg-
unblaðsins um sjávarút-
vegsmál, Úr verinu, í gær,
sagði Rögnvaldur Hannesson,
prófessor í fiskihagfræði í
Bergen, m.a.: „Ég hef ævin-
lega verið mjög hlynntur
veiðigjaldi. Ég tel það æski-
legan tekjustofn fyrir ríkið og
það verður að fjármagna með
einhveijum hætti, en þá mætti
minnka aðra tekjustofna á
móti. Veiðigjaldið held ég líka,
að sé réttlætismál. Mér skilst,
að hluti andstöðunnar gegn
kvótakerfinu sé vegna þess,
að fólki ofbýður að menn geti
selt óveiddan fisk dýrum dóm-
um án þess að hafa borgað
nokkuð fyrir hann í upphafi.
Það er dálítið vafasöm skipt-
ing þjóðararðsins. Því getur
verið að leiga eða gjald sé
nauðsynlegt til að fá pólitískt
samþykki fyrir kerfínu hjá
þjóðinni ... Eignarréttur hvílir
fyrst og fremst á hefð og virð-
ingu manna fyrir lögum og
rétti og þá réttlátum lögum.
Því fæst aldrei friður um kerfi,
þar sem menn eignast jafn
mikilvægan nýtingarrétt eins
og kvótakerfið gefur, án þess
að það sé réttlátt og menn
greiði eitthvað fyrir aðgang-
inn. Reglurnar verða að vera
bæði skynsamar og réttlátar.“
Það er áreiðanlega rétt mat
hjá Rögnvaldi Hannessyni, að
til þess að fá pólitískt sam-
þykki þjóðarinnar fyrir ákveð-
inni stefnu í fiskveiðistjórnun
þarf gjaldtaka að koma til
sögunnar. En þegar samþykki
allra aðila liggur fyrir vegna
gjaldtöku eru margar leiðir
færar. Rögnvaldur Hannesson
víkur að því í fyrrnefndu við-
tali og segir m.a.:
...á hinn bóginn ætti að
vera óþarfi, að stjórnvöld
skiptu sér af því, hve mörg
eða hve stór skip hver og einn
notar til að sækja kvótann
sinn. Það á að vera hveijum
kvótahafa í sjálfsvald sett,
hvernig hann gerir það. Hag-
ur þeirra, sem kvótann hafa,
hlýtur að vera að sækja físk-
inn með sem ódýrustum hætti.
Innan kvótakerfisins eiga
menn að hafa fijálsræði við
veiðarnar og standa síðan og
falla með eigin gerðum og
ákvörðunum.“
Spurning er, hvort hægt er
að þróa hugmyndir Rögnvald-
ar Hannessonar um fijálsræði
innan kvótakerfisins enn frek-
ar og segja sem svo: Að því
tilskildu, að útgerðin greiði
þjóðinni sanngjarnt gjald fyrir
afnot af fiskimiðunum á það
að vera mál þeirra, sem gjald-
ið greiða, hvernig þeir haga
veiðum sínum. Þeir skilmálar,
sem eigandi auðlindarinnar
setur, þ.e. þjóðin, eru tvenns
konar, að fylgt verði ákvörð-
unum Hafrannsóknastofnun-
ar og ríkisstjórnar um há-
marksafla og umsamið gjald
sé greitt. Að öðru leyti er það
mál þeirra, sem gjaldið greiða,
hvaða skipulag þeir hafa á
veiðunum. Vilji þeir kvóta-
kerfi innan þessa ramma, er
það þeirra mál. Vilji þeir eitt-
hvert annað kerfi, er það
þeirra mál en ekki löggjafans.
Hins vegar verða þeir að koma
sér saman um skipulag veið-
anna.
Að slíku fijálsræði innan
ákveðins ramma var vikið í
Reykjavíkurbréfum Morgun-
blaðsins fyrir skömmu. Þar
sagði 20. marz sl.: „Fyrirþjóð-
ina alla, sem sameiginlega á
þá auðlind, sem fiskilniðin
eru, er fullnægjandi að út-
gerðin greiði gjald fyrir afnot
af fískimiðunum og að það sé
tryggt að þar fari ekki fram
rányrkja. Að öðru leyti eiga
þeir, sem sækja sjóinn og
verka fiskinn að gera það upp
sín í milli, hvernig skipulag
veiða og vinnslu er.“
Og á sama vettvangi 27.
marz sl. sagði m.a.: „... að
sjávarútvegurinn hefði fijáls-
ræði til þess að ákveða sjálfur
án afskipta löggjafarvalds
hvemig hann hagar veiðum
og vinnslu innan þess ramma,
sem gjaldtakan setur annars
vegar og ákvarðanir Hafrann-
sóknastofnunar og stjórn-
valda um aflahámark hins
vegar.“
Sjávarútvegsmálin virðast
vera í sjálfheldu á Alþingi.
Það er tjmabært að reynt verði
að bijótast út úr þeirri sjálf-
heldu og þá um leið út úr
þeirri miklu og flóknu mið-
stýringu, sem búið er að setja
upp í sjávarútveginum. For-
senda þess að þjóðin veiti póli-
tískt samþykki sitt fyrir nýrri
stefnu í sjávarútvegsmálum,
er gjaldtaka eins og Rögn-
valdur Hannesson bendir á.
Um annað verður enginn frið-
ur eins og prófessorinn í fiski-
hagfræði í Bergen segir einnig
með réttu.
Árangur í vaxtamál-
um og næstu skref
eftir Davíð Oddsson
Yfirlýsing ríkisstjórnarinnar
Mikil umskipti urðu á íslenskum
fjármálamarkaði eftir yfirlýsingu
ríkisstjórnarinnar um „samræmdar
aðgerðir til lækkunar vaxta“ hinn
29. október síðastliðinn. Vextir
höfðu haldist mjög háir um langt
árabil en eftir að ríkisstjórnin greip
til aðgerða náðist einstæður árang-
ur til lækkunar vaxta. I því sam-
bandi nægir að nefna þrjú dæmi.
Raunávöxtun ríkisskuldabréfa til
langs tíma var 7,15% í október en
er nú um 5%; meðalforvextir víxla
voru 16,7% en eru nú 10,7% og
meðalraunvextir verðtryggðra út-
lána bankanna voru 9,4% en eru
nú 7,6%. Þessi lækkun vaxta er í
samræmi við þau markmið sem
ríkisstjórnin setti sér þegar ákveðið
var að nýta möguleika markaðarins
til að ná fram lækkun vaxta.
Margir voru vantrúaðir á að-
gerðir ríkisstjórnarinnar og sumir
telja jafnvel enn að vextir hrökkvi
fljótlega í sama farið og áður. Þetta
er hins vegar misskilningur. Að-
gerðirnar voru byggðar á traustum
efnahagslegum gi-unni en ekki
sjónhverfingum.
Efnahagslegar forsendur
Þegar til lengri tíma er litið ráð-
ast vextir af efnahagslegum for-
sendum. Lækkun vaxta á rætur
sínar að rekja í breytingum á þess-
um grundvallarforsendum. Breyt-
ingarnar felast fyrst og fremst í
betra jafnvægi í þjóðarbúskapnum,
sérstaklega þeirri staðreynd að
náðst hefur jöfnuður í viðskiptum
við útlönd og stöðugleiki ríkir í
verðlagsmálum. Vaxtalækkunin er
því ekki skammgóður vermir held-
ur varanleg breyting. Ekki væri
ástæða til hækkunar vaxta á ný
nema þensluhætta vofði yfir eða
ójafnvægi hefði myndast á við-
skiptajöfnuði. Engin merki sjást
um slíkar hættur.
Viðhorf manna og væntingar
geta hins vegar skipt miklu máli
þegar til skamms tíma er litið. Þau
sjónarmið hafa heyrst að frekari
lækkanir náist ekki og að vextir
muni hækka á ný. Að einhveiju
leyti virðist íjármagn lífeyrissjóð-
anna fylgja slíkum væntingum og
vinna þannig gegn markmiðum rík-
isstjórnarinnar. Þessar væntingar
um afturhvarf til fyrri tíma munu
ekki ganga eftir.
Frekari lækkun vaxta
Efnahagslegar forsendur eru
fyrir frekari lækkun vaxta. í því
sambandi má meðal annars benda
á fimm atriði. í fyrsta lagi eru
engin teikn um þensluhættu eða
jafnvægisleysj í viðskiptum við
önnur lönd. í öðru lagi er raun-
gengi krónunnar mjög lágt um
þessar mundir og því engin geng-
isáhætta fylgjandi íslensku krón-
unni. í þriðja lagi eru raunvextir
háir á Islandi í samanburði við
önnur lönd, þótt bilið í þessu efni
hafi minnkað mjög að undanförnu.
í fjórða lagi getur vaxtamunur
bankanna minnkað þegar aðlögun-
arvaldi þeirra vegna fjárhagserfið-
leika frá liðnum árum er að baki.
Bankarnir hafa af þessum sökum
sett mikla fjármuni til hliðar til að
mæta útlánatöpum. Margt bendir
til að þeir komist senn yfir þann
hjalla. í fimmta lagi er stefnt að
því að íjárlagahalli verði minni á
næsta ári en á þessu ári auk þess
sem fjármálaráðherra vinnur nú
að viðmiðunar fjárlagavinnu fyrir
næstu þijú ár, þar sem forsendan
er sú að eyða fjárlagahalla ríkisins.
Það fer ekki á milli mála að 5%
raunvextir á verðtryggðum ríkis-
skuldabréfum eru háir, sama á
hvaða mælikvarða er litið. Þannig
Davíð Oddsson
„Að öllu samanlögðu er
því svigrúm hér á landi
til vaxtalækkana. Ríkis-
stjórnin mun beita sér
fyrir frekari lækkunum
með þeim markaðstækj-
um sem til staðar eru.“
eru til dæmis raunvextir sams kon-
ar skuldabréfa í Svíþjóð nú 3,3%
og þó er Svíþjóð hávaxtaland í al-
þjóðlegum samanburði. Verðtrygg-
ing er einfaldlega mikils virði fyrir
ijárfesta því þeir þurfa enga verð-
bólguáhættu að taka. Menn eru
hins vegar ekki vanir svona tölum
hér á landi.
Hugsanlegt er að frekari endur-
skoðun á ijármagnsmarkaðnum sé
tímabær. Þar má til dæmis nefna
að ríkið gæti gefið út fleiri tegund-
ir verðbréfa til að mæta betur þörf-
um einstakra ijárfesta. Þá virðist
það fyrirkomulag, sem nú er á fjár-
mögnun húsnæðisbréfa, vera truf-
landi á markaðnum og hlýtur það
því að koma til endurskoðunar.
Loks er tímabært að fylgja frekar
eftir skýrslu nefndar um vaxta-
myndun á fjármagnsmarkaði og
athuga hvort lagfæringar á ein-
stökum reglum á markaðnum séu
réttmætar. Vegna fákeppniseðlis
íslenska fjármagnsmarkaðarins
þarf að gera ríkar kröfur til þeirra
aðila sem þar vega þyngst, svo sem
banka og lífeyrissjóða. Sérstaka
athygli vekur hve seint inn- og
útlánavextir banka fylgja eftir
lækkun á markaðnum og eins hitt
hvernig forráðamenn lífeyrissjóð-
anna hafa haldið að sér höndum
við fjármögnun húsnæðiskerfisins.
Mikilvægt að samstaða ríki
Að öllu samanlögðu er því svig-
rúm hér á landi til vaxtalækkana.
Ríkisstjórnin mun beita sér fyrir
frekari lækkunum með þeim mark-
aðstækjum sem til staðar eru. Mun
fjármálaráðherra ekki lengur binda
sig við 5% vexti á nýjum verð-
tryggðum ríkisskuldabréfum held-
ur miða kaup sín við lægri tölu
þannig að vextir geti fylgt efna-
hagslegum forsendum á hveijum
tírna.
Sjálfsagt er að fara gætilega í
þessum efnum því sagan situr í
mönnum og tefur breytingar á við-
horfum og væntingum til samræm-
is við efnahagslegar forsendur. En
á hinn bóginn má vantrúin ekki
þvælast fyrir réttri og eðlilegri þró-
un, enda mikið í húfi.
Höfundur er forsætisr&ðherra.
Formenn norrænna deilda Rauða krossins á fundi í Reykjavík
Gífurleg verk-
efni eru fram-
undan í Bosníu
- segir Kristine Magnuson, sem er formaður
sænska Rauða krossins og systir Svíakonungs
KRISTINE Magnuson, formaður sænska Rauða krossins, segir
að gífurleg verkefni séu framundan í Bosníu og fleiri ríkjum
Júgóslavíu fyrrverandi og ekki sé fyrirsjáanlegt að líknarstörf-
um Rauða krossins þar ljúki á næstunni. Hún segir að Rauði
krossinn einbeiti kröftum sínum þessi misserin að fyrrverandi
Júgóslavíu og verji miklum fjármunum í hjálparstarf þar.
Formenn frá öllum deildum
Rauða krossins á Norðurlöndunum
hafa verið á fundi í Reykjavík
undanfarna tvo daga. Þessir fund-
ir eru haldnir tvisvar til þrisvar á
ári til að samræma störf Rauða
krossins í löndunum fimm og sam-
eina kraftana. Norðurlöndin hafa
með sér náið samstarf við hjálpar-
starf á alþjóðlegum vettvangi og
koma þar gjarnan fram sem einn
aðili.
Kristine Magnuson hefur starf-
að fyrir sænska Rauða krossinn í
yfir 20 ár. Hún hefur setið í stjórn
stofnunarinnar síðan 1987, verið
varaformaður frá árinu 1987 og í
haust tók hún við formennsku í
Rauða krossinum. Kristine er syst-
ir sænska konungsins.
Morgunblaðið/Kristinn
Prinsessa á íslandi
KRISTINE Magnuson er for-
maður sænska Rauða krossins
og hefur starfað fyrir stofnun-
ina í yfir 20 ár. Hún er systir
Svíakonungs.
Kristine sagði að sænski Rauði
krossinn ynni að verkefnum mjög
víða í heiminum. Hann hefði mjög
lengi unnið að hjálparstarfi í Afr-
íku, sérstaklega í Suður-Afríku,
Eþíópíu, Sómalíu og Súdan. Nú
um stundir einbeitti Rauði krossins
sér að þeim brýnu og aðkallandi
verkefnum sem væru í Bosníu og
öðrum stríðshijáðum ríkjum fyrr-
verandi Júgóslavíu. Hún sagði að
verkefnin þar væru mikil og ekki
fyrirsjáanlegt að úr þeim drægi
alveg í bráð þó að allir vonuðu að
friður kæmist á í landinu sem allra
fyrst. Kristine sagði að deildir
Rauða krossins á Norðurlöndum
væru ekki með fjölmennt starfslið
í Bosníu, en legðu fram umtalsvert
fjármagn til hjálparstarfsins.
Kristine sagði að sænski Rauði
krossinn ynni mikið starf á heima-
slóðum. Stærsta verkefnið þar
væri að liðsinna flóttamönnum, en
mjög mikið væri um flóttamenn í
Skandinavíu, sérstaklega í Svíþjóð.
Hún sagði að Rauði krossinn
reyndi að liðsinna flóttamönnum í
flóttamannabúðum og eins legði
stofnunin sérstaka áherslu á að
aðstoða flóttamenn við að aðlaga
sig sænsku samfélagi eftir að þeir
hefðu fengið ríkisborgararétt í
Svíþjóð.
Morgunblaðið/Sverrir
Þátttakendur og umsjónarmenn
TALIÐ frá vinstri: Guðrún Harðardóttir, Diljá Sigursveinsdóttir, Hrafnkell Egilsson, Olga Ólafsdóttir,
Jónína Hilmarsdóttir, Stefán Höskuidsson, Kristjana Helgadóttir, Kristín Ragnarsdóttir, Ólöf Sigursveins-
dóttir, Iris Gísladóttir, Katrín Arnadóttir, Halldór Gylfason, Kjartan Guðnason, Guðmundur Hafsteinsson,
Borgar Magnason, Kristján Kristjánsson, fjölumdæmisstjóri hjá Lionshreyfingunni, og Ingvar Jónasson,
Ieiðbeinandi á námskeiðinu í sumar. Tveir nemendanna voru fjarverandi.
Sautján íslendingar spila með Orkester Norden í Svíþjóð í sumar
Arangurinn sýnir hæfni
og dugnað nemendanna
- segir Katrín Árnadóttir fiðluleikari sem á sæti í stjórn Orkester Norden
ORKESTER Norden 1993, sinfóníuhljómsveit ungra tónlistarmanna á
Norðurlöndum, vakti mikla athygli fyrir fallegan flutning er hún lék
á Norðurlandaþingi 8. og 9. mars sl. En hljómsveitinni var boðið til
þess að leika við afhendingu bókmennta- og tónlistarverðlauna ráðs-
ins. Að sögn Katrínar Arnadóttur fiðluleikara tókst Orkester Norden
1993 með miklum ágætum, í hljómsveitinni voru sjö íslenskir hljóðfæra-
leikarar og 1 sumar halda 17 íslensk ungmenni til Svíþjóðar til að
taka þátt í Orkester Norden 1994. Segir Katrín að þessi góði árangur
sýni hæfni og dugnað íslensku nemendanna og kennara þeirra.
Hugmyndin að Orkester Norden
er rakin til sænsks Lionsmanns, Lenn-
arts Fridéns, sem fenginn var til þess
að finna verkefni fyrir ungt hæfileika-
fólk á Norðurlöndunum. Katrín Árna-
dóttir fiðluleikari er félagi í Lions-
klúbbnum Engey og er fulltrúi hreyf-
ingarinnar í stjórn Orkester Norden
verkefnisins. Að sögn Katrínar varð
Orkester Norden að veruleika síðast-
liðið sumar er 67 ungir tónlistarnem-
ar frá 15 til 25 ára komu saman í
Svíþjóð og stilitu saman strengi á
námskeiði og tónleikum. Það var
Svenska Rikskonserter sem sá um
að velja þátttakendur en það er gert
með því að hlusta á segulbandsupp-
tökur af tilteknu verki sem umsækj-
andi sendir inn og veit dómnefndin
hvorki nafn né þjóðerni umsækjenda.
Ekki nógu góðir
Katrín, sem tók sæti í stjórn Or-
kester Norden ári eftir að hún var
skipuð, segir að í fyrstu hafi menn
verið hræddir um að íslenskir tónlist-
arnemar væru ekki nógu góðir til að
veljast til þátttöku í hljómsveitinni.
„Ég heyrði á samstarfsmönnum mín-
um í stjórninni að þeir hefðu verið
hræddir um það að Islendingar væru
ekki nógu duglegir til þess að vera
með. Þeir áttu ekki von á að við,
þessi litla þjóð, ættum nógu góða
tónlistarnemendur,“ segir Katrín. 1
apríl í fyrra bárust síðan fregnir um
það að að átta nemendur hefðu verið
valdir frá íslandi og tveir til vara.
Ein stúlkan komst ekki og leikar fóru
þannig að íslendingar áttu sjö fulltrúa
í hljómsveitinni að sögn Katrínar.
Sautján Islendingar voru síðan
valdir til þátttöku í Orkester Norden
1994 en umsóknir voru 500. Frá Finn-
landi koma 21, 16 frá Danmörku, 17
frá Noregi og 30 frá Svíþjóð og seg-
ir Katrín að við megum vel við una
að eiga svo marga fulltrúa. „Þessi
árangur ræðst fyrst og fremst af
hæfni og dugnaði okkar nemenda og
kennara," segir Katrín. Hún segir
markmið samstarfsins að gefa ungu
norrænu tónlistarfólki tækifæri til
þess að hittast og vinna saman, það
kynnist norrænni tónlist og hvert
öðru og að mörg vináttubönd hafi
vei'ið bundin á Orkestéi' Nördeíi11998;
Segir Katrín að yndislegt hafi verið
að verða vitni að vináttu þátttakenda
og að skilnaðarstundin hafi verið sár
fyrir marga. „Vettvangurinn er einnig
ætlaður til þess að kynna norræna
tónlist og leikið er nýtt tónverk frá
einu Norðurlandanna á ári hverju. í
fyrra var til dæmis spilað verk eftir
Þorkel Sigurbjörnsson, sem heitir
Hljómsveitartröll, og samið var sér-
staklega fyrir hljómsveitina til að
tryggja að íslendingar kæmust ör-
ugglega á blað,“ segir Iíatrín. Hún
segir einnig að ekki hafi gefist mikill
tími til undirbúnings í fyrra en hún
tók að sér að fá íslenska tónlistarnem-
endur til þess að sækja um þátttöku.
„Ég tók mig til og fór til kollega
minna í sinfóníunni og sagði þeim að
hvetja sína nemendur til að sækja um
og fá æfinganótur. Síðan dreif ég
mig líka í tónlistarskólana til að kynna
þetta. Það kom mér mjög á óvart að
átta skyldu valdir í hljómsveitina,"
segir Katrín.
Alvöru hljómsveit
Segir hún að í fyrstu hafi verið
afráðið að fara hægt af stað en nú
sé búið að stækka hljómsveitina og
stofna alvöru sinfóníuhljómsveit eins
og hún tekur til orða en hljóðfæraleik-
ararnir verða 102. Talsverður kostn-
aður hlýst af verkefninu en þátttak-
endur þurfa engu að kosta til öðru
en því að leggja hart að sér við æfing-
ar svo þeir fái að vera með. „Það var
unnið að því að fá Lionsklúbbana til
þess að styrkja verkefnið sem tókst
ljómandi vel en kostnaðurinn fyrir
hvern þátttakanda er 50.000 krónur.
Seðlabankinn hefur auk þess veitt
okkur styrk og sömuleiðis Flugleiðir
með hagstæðum fargjöldum sem við
erum þakklát fyrir. Lionshreyfingin
leggur til um 25% af heildarkostnaði
en það eru Norræni menningarsjóður-
inn og ýmsir styrktaraðilar sem sjá
um afganginn." Markmiðið með
hljómsveitinni, auk þess að gefa ungu
norrænu tónlistarfólki tækifæri til
þess að hittast og vinna saman, er
að Katrínar sögn að gefa því kost á
að starfa í hljómsveit sem gerir mikl-
ar kröfur til hljóðfæraleikaranna.
Þarna fái þau að reyna að spila í topp-
1 hljþmsveit '!enda séu þau valin. eftii*
hæfni. „Það má sækja um aftur og
aftur og við erum að vona að mynd-
ist góður kjarni í hljómsveitinni. Þetta
er óskaplega mikil hvatning fyrir
krakkana. Þeim sem fóru í fyrra
fannst þetta skemmtilegt og spenn-
andi og þetta hvetur þau til þess að
léggja sig fram við námið því þau
verða að keppa um það að komast inn
á hverju ári,“ segir Katrín. Orkester
Norden hittist síðan í Finnlandi 1995
og segir Katrín að það sé síðasta
árið sem Norræni menningarsjóður-
inn og Lionshreyfingin hafi ákveðið
að styrkja verkefnið á þennan hátt.
„Við sem sitjum í stjórninni og erum
að vinna að þessu erum að vonast til
þess að norræn stjórnvöld taki hljóm-
sveitina upp á sína arma sem dæmi
um norrænt samstarf fyrir ungt fólk
og kynningu á norrænni menningu
því við höfum fullan hug á því að
hljómsveitin ferðist um Evrópu og
víðar, en ekki eingöngu á Norðurlönd-
um,“ segir Katrín loks.
í greinargerð sem lögð hefur ver-
ið fram í borgarráði kemur fram að
þegar hafa verið ráðnir 109 starfs-
menn til starfa hjá stofnunum og
fyrirtækjum borgarinnar af atvinnu-
leysisbótum. Auk þess hafi 42 ein-
staklingar af atvinnuleysisskrá verið
ráðnir til starfa hjá borgarskirfstof-
um í ýmis önnur störf það sem af
er árinu. Þá hafa 150 einstaklingar
verið ráðnir í önnur átaksverkefni,
meðal annars hjá Granda hf. og
Skólaskrifstofu. Að auki hafa 57 ein-
staklingar verið ráðnir í gegnum
Ráðningarstofuna frá áramótum til
starfa hjá fyrirtækjum og stofnunum
í Reykjavík.
Átaksverkefni
í erindi Stefáns Hermannssonar
borgarverkfræðings til borgarráðs
kemur >írám að i sfcgðið> sée að= tátaksn.. <
Verslunar-
ráð finnur
að könnun
Samkeppn-
isstofnunar
VERSLUNARRÁÐ íslands telur
að Samkeppnisstofnun hafi farið
út fyrir þær heimildir sem stofn-
unin hefur til að krefjast upplýs-
inga frá íslenskum fyrirtækjum.
Ráðið hefur farið fram á að upp-
Jýsingakröfur Samkeppnisstofn-
unar verði endurskoðaðar og lag-
aðar að því sem ráðið telur gild-
andi heimildir. Að öðrum kosti
telur Verslunarráð að félags-
mönnum þess sé óskylt að verða
við kröfum stofnunarinnar um
upplýsingar umfram það sem
þeir kjósá sjálfir.
Samkeppnisstofnun ritaði meira
en 300 fyrirtækjum bréf hinn 22.
mars síðastliðinn og fór fram á
upplýsingar til að gera úttekt á
„stjórnunar- og eignatengslum milli
fyrirtækja sem starfa á íslenskum
markaði“. Stofnunin byggir heim-
ildir sínar til að óska þessara upplýs-
inga á 39. grein samkeppnislaga
og er með þessari aðgerð að hrinda
í framkvæmd ákvæði II til bráða-
birgða í samkeppnislögum frá 1993.
Verslunarráð ritaði Samkeppnis-
stofnun bréf 6. apríl og þar kemur
fram að ráðið telur að heimildir 39.
greinar samkeppnislaga nái ekki til
svo almennrar könnunar sem
þessarar heldur beri að túlka laga-
greinina þröngt. Heimildirnar bygg-
ist á því að um sérstaka rannsókn
sé að ræða á ákveðnum aðila en
ekki almenna úttekt. Þá telur ráðið
að ekki verði séð að upplýsingakröf-
ur Samkeppnisráðs séu nauðsynleg-
ar í öllum tilvikum.
Samkeppnisstofnun átti fund með
fulltrúum Verslunarráðs hinn 11.
apríl vegna þessa máls. Á þeim
fundi gerðu fulltrúar Verslunarráðs
meðal annars athugasemd við að
könnunin næði ekki til fyrirtækja í
opinberri eigu, að undanskildum
fjármáþastofnunum. Að sögn Ge-
orgs Ólafssonar, forstjóra Sam-
keppnisstofnunar, sér hann ekkert
því ti! fyrirstöðu að þessi athugun
nái einnig til fyrirtækja í eigu ríkis-
ins sem stunda atvinnurekstur.
verkefnum með þrennskonar hætti.
I fyrsta lagi er ráðið til starfa til
stofnana og fyrirtækja borgarinnar
og er gert ráð fýrir að ráðningin nái
til verkefna sem muni kosta um 540
millj. af þeim 790 millj., sem eru á
verkefnaskrá. í öðru lagi verður
lengd vinnutíma skilyrt þegar um
lokuð útboð er að ræða og verktaka
jafnframt skylt að ráða ákveðið hlut-
fall mannafla af atvinnuleysisskrá.
Fram kemur að í lokuðum útboðum
verða verkefni fyrir um 150 millj.
og að sérstaklega hafi verið auglýst
eftir verktökum sem áhuga hefðu á
þátttöku. 160 svör bárust. Loks er
í nokkrum verkum verulegur tíma-
sparnaður og hagræði af beinum
samningum og er gert ráð fyrir að
unnin verði verk fyrir um 100 millj.
Helstu verkefnin eru á vegum gatna-
málastjóra ogHitaveituiReykjaríkur,
Átaksverkefni á vegum borgarsjóðs
260 starfsmenn ráðn-
ir til starfa í apríl
í ÞESSUM mánuði er gert ráð fyrir að ráðnir verði um það bil 260
starfsmenn vegna átaksverkefna til starfa á vegum verktaka og hjá
fyrirtækjum og stofnunum borgarinnar. Þá er gert ráð fyrir að í lok
maí verði búið að ráða samtals 800 manns til starfa í tímabundin átaks-
verkefni á vegum Reykjavíkurborgar. Gert er ráð fyrir að heildar-
kostnaður vegna átaksverkefna verði 790 millj.