Morgunblaðið - 20.11.1994, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1994
MIIMNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
EDDA FILIPPUSDÓTTIR,
Lynghaga 7,
lést á heimili sínu 18. nóvember.
Guðlaugur Ragnar Magnússon,
Nanna Kristin Magnúsdóttir,
Berglind Jófrfður Magnúsdóttir,
Sigurður Grétar Magnússon,
Sigrfður Ó. Björnsdóttir,
Smári Emilsson,
Steinar Davfðsson,
Margrét Ó. Björnsdóttir.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengda-
föður og afa,
SIGURÐAR VALDIMARSSONAR,
Neðstaleiti 4,
Reykjavík,
fer fram í Fossvogskirkju þriðjudaginn
22. nóvember kl. 15.00.
Blóm afþökkuð, en þeim sem vilja minn-
ast hans, er bent á að láta velunnara-
félag Borgarspítalans njóta þess.
Sofffa í. S. Sigurðardóttir,
Halia Sigrún Sigurðardóttir, Hafsteinn Vilhjálmsson,
Hilmar Sigurðsson, Hrefna Jónsdóttir,
Sigurður Zófus Sigurðsson, Helga Harðardóttir
og barnabörn.
t
Ástkaer faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
ÁGÚST ÓSKAR
GUÐMUNDSSON,
Furugerði 1,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 23. nóvemberkl. 13.30.
Atli Ágústsson, Þóra Sigurjónsdóttir,
Sigríður Ágústsdóttir, Grímur Brandsson,
Ágúst Atlason, Guðrún Atladóttir,
Nína Margrét Grímsdóttir, Páll Grfmsson,
Sigrfður Atladóttir, Jóhanna Atladóttir,
Birgir Grímsson,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför systur
okkar,
KRISTJÖNU BRYNDÍSAR DAVÍÐSDÓTTUR.
Snæfrfð Davfðsdóttir Egilson,
Þorsteinn Davfðsson.
t
Við þökkum í einlægni þá ríku samúð,
hlýju og vináttu, sem okkur var sýnd
við andlát og útför
PÉTURS GÍSLASONAR,
Gundarlandi 9.
Sérstakar þakkir eru færðar læknum
og hjúkrunarfólki Hjartadeildar Borgar-
spítalans.
Fanney Samsonardóttir, systkini, mágar
tengdamóðir og aðrir ástvinir.
Lokað
Lokað verður þriðjudaginn 22. nóvember vegna
jarðarfarar FINNBJARNAR HJARTARSONAR
prentara.
Hagprent, Grensásvegi 8.
íersónuleg þjónusta Rúnar Qeírmiindsson, útfararstjóri jf /
Otfararþjónustan, Fjarðarási 25, s: 679110, hs. 672754.
GUÐMUNDUR
RAGNAR MAGNÚSSON
■+■ Guðmundur
* Ragnar Magn-
ússon fæddist í
Reykjavík 7. sept-
ember 1900. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 11. nóv-
ember síðastliðinn.
Guðmundur Ragn-
ar var sonur Mar-
grétar Antonsdótt-
ur og Magnúsar
Guðmundssonar
skósmiðs í Reykja-
vík og síðar á
Isafirði. Guðmund-
ur átti sex alsystk-
ini (tvö þeirra dóu ung) og þrjú
hálfsystkini sem nú eru látin.
Alsystkini hans voru Anna Ing-
veldur Magnúsdóttir, húsmóðir
í Reykjavík, Ingibjörg Magnús-
dóttir Rasmussen, sem bjó í
Kaupmannahöfn, Marinó
Magnússon, verkamaður í
Reykjavík, og Anton Magnús-
son, sjómaður í Reykjavík.
Hálfsystkini Guðmundar voru
Svava Lifja Magnúsdóttir, hús-
móðir í Reykjavík, Magnús
Magnússon, skósmiður á
Isafírði, og Finnur Magnússon,
kaupmaður á Isafirði. Utför
Guðmundar fer fram frá Foss-
vogskapellu á morgun.
UNGUR fór Guðmundur til sjós og
auk þess að stunda sjó við ísland
var hann á erlendum skipum og
sigldi.um heimsins höf. Tvítugur
að aldri fór hann utan til Bandaríkj-
anna og í New York hugðist hann
ganga í bandaríska
sjóherinn til þess m.a.
að öðlast menntun í
skipstjórn og siglinga-
fræðum. Fyrir mis-
skilning var hann hins
vegar innritaður í
landgöngulið flotans
og fékk hann engu
breytt þar um. Eftir
að hafa staðist langar
og strangar æfingar í
hermennsku var Guð-
mundur svo sendur til
gæslu við Panama-
skruð, en þar dvaldist
hann alls í um áratug.
Eftir að hermennsku Guðmundar
lauk fluttist hann aftur til New
York og fékk hann þar starf á hót-
eli og síðar var hann sambýlismað-
ur hótelstýrunnar þar. í New York
dvaldist Guðmundur þar til heims-
styrjöldin síðari braust út, en þá réð
hann sig á íslenskt skip á leið heim
til íslands.
' Þegar heim var komið hóf hann
fýrri störf á ný og stundaði sjó öll
stríðsárin. Eftir stríð stundaði Guð-
mundur verkamannastörf við
Reykjavíkurhöfn. Sú vinna varð þó
slitrótt þar sem Bakkus átti stór
ítök í lífi hans. Eftir langa vist hjá
þeim stranga herra tókst Guðmundi
að losna úr vist hans að fullu og
öllu. Var hann þá farinn að eldast
og fætur hans farnir að lýjast eftir
margra ára kolamokstur á úfnum
sjó og fyrrgreint lífemi hans. Fyrir
nær þrem áratugum átti hann því
láni að fagna að verða vistmaður á
Dvalarheimili aldraðra sjómanna í
Reykjavík. Þar undi hann sér vel,
eignaðist marga góða vini og lifði
í sátt við aðra vistmenn og starfs-
fólk þar til yfir lauk.
Sá sem þessar línur skrifar
kynntist Guðmundi þegar hann kom
frá Ameríku, þá kominn fram á
miðjan aldur. Hann varð tíður og
velkominn gestur á heimili foreldra
minna, enda var móðir mín, Svava
Lilja, hálfsystir hans. Guðmundur
sýndi systur sinni einstaka tryggð
og vinarhug sem má ekki síst rekja
til fjölda barna á heimilinu, því
Guðmundur var sérstaklega barn-
góður maður. Sagði hann bömum
oft sögur af ævintýmm sínum sem
ungs manns enda fróður maður og
minni hans mjög gott.
Eftir að Guðmundur var komin,
á DAS rölti hann eða var sóttur til
foreldra minna, en þá vom þau flutt
í næsta nágrenni við dvalarheimilið.
Eftir að foreldrar mínir létust heim-
sótti hann okkur bræðurna, systur
sína Önnu eða bróður sinn Marinó.
Eftir að Guðmundur varð rúmfastur
höfðu bræður hans Magnús og
Finnur flust að vestan til Reykjavík-
ur og voru þeir tíðir gestir hjá Guð-
mundi. Öll systkini Guðmundar
höfðu kvatt þennan heim á undan
honum.
Við systkinabörn Guðmundar
Ragnars þökkum honum og forsjón-
inni fyrir að fá að kynnast honum,
við þökkum alla þá vináttu sem
hann sýndi foreldrum okkar, okkur
og börnum okkar. Við biðjum þess
að hinn hæsti himnasmiður veiti
honum góða heimkomu í ríki sitt.
Að lokum vil ég þakka þeim sem
sýndu Guðmundi hlýju og vinarhug
á síðustu ævidögum hans. Sérstak-
lega ber að þakka starfsfólki og
stjórnendum Dvalarheimilis aldr-
aðra sjómanna við Laugarás fyrir
hlýhug og umhyggju.
Gunnar Guðmundur Einarsson.
SVAFA
JÓHANNSDÓTTIR
Birting af-
mælis- og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur afmælis-
og minningargreinar til birt-
ingar endurgjaldslaust. Grein-
unum er veitt viðtaka á rit-
stjórn blaðsins í Kringlunni
1, Reykjavík, og á skrifstofu
blaðsins í Hafnarstræti 85,
Akureyri. Þá er enn fremur
unnt að senda greinamar í
símbréfi í númer 691181. Það
eru vinsamleg tilmæli blaðsins
að lengd greinanna fari ekki
yfir eina og hálfa örk A-4
miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd — eða
3600-4000 slög. Greinarhöf-
undar eru beðnir að hafa
skímarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er
70 ára og eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um
fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í texta-
meðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII-skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
I Krossar
I I á leiði
I vi&arlit og málaoir.
Mismunandi mynslur, vönduo vinna.
Simi 91-35929 oq 35735
+ Svafa Jóhannsdóttir fædd-
ist á Höfn í Hornafirði 24.
september 1924. Hún lést í
Skjólgarði 6. september síðast-
liðinn og fór útför hennar fram
frá Hofskirkju 12. nóvember.
LÍTIL telpa í Reykjavík er óvær í
leik á stofugólfinu og finnur það
til ráðs að laumast undir hlýja sæng
frænku og finna yl og góðmennsku
frá henni. Þannig er mín fyrsta
minning um Svöfu Jóhannsdóttur
og lengri áttu kynnin eftir að verða,
þó seinna yrði.
Mér er enn minnisstæð ferð sem
faðir Svöfu, sem var föðurbróðir
minn, bauð mér í árið 1963 í Öræf-
in og þá leit ég fyrst þessa fögru
sveit og skildi tilfinningar fólksins
fyrir íveru sinni þar og samvinnu
við náttúruna. Þó þröngt væri í
Böltanum, en það var bærinn ávallt
kallaður í sveitinni, börnin mörg og
tengdaforeldrar Svöfu þar. Voru
allir sem ein fjölskylda. Held ég að
á engan hafí verið hallað. Tengda-
foreldrum sínum reyndist Svafa al-
veg einstök alla tíð.
Og enn styrktust fjölskyldubönd-
in er við hittumst aftur þegar hún
fór með yngsta og eina son sinn
sjúkan til lækninga til Kaupmanna-
hafnar, en þar átti hún hauk í horni
hjá föðursystur sinni Svönu er bjó
þar í borg. Þó Svafa væri lítt tal-
andi á erlent mál lét hún það ekki
aftra sér frá því að fá sér vinnu á
sjúkrahúsinu er sonur hennar var
sjúklingur á og sýndi það styrk
þann og dug sem ávallt einkenndi
hana. Kraftur, mannúð, einlægni
og gestrisni, þetta voru þeir eigin-
leikar sem allir tóku eftir í fari
Svöfu.
Þegar hringvegurinn opnaðist þá
ræktaðist frændgarðurinn betur á
milli landshluta og alveg var sama
á hvaða tíma var komið að Svína-
felli, alltaf voru allir aufúsugestir,
hvort sem var til næturdvalar eða
kaffihressingar.
Svafa var dugnaðarforkur til allr-
ar vinnu, hvort sem var við úti- eða
innistörf, og oft hugsaði maður
hvenær þessi kona fengi tíma til
að sofa eða hvfla sig. Fjölskyldu
minni sýndu þau Svafa og Magnús
eiginmaður hennar sérlega gestrisni
í gegnum árin og var yndislegt að
geta komið að Svínafelli og finna
friðinn og kyrrðina, og eins og við
sögðum oft „að heyra flugurnar
anda“.
Síðastliðið sumar var komið við
sem oftar og þá ræddum við Svafa
eins og alltaf um fjölskylduna og
frændfólk, því hún vildi vita hvort
öllum liði vel. Þá sá ég eitthvað var
ekki eins og það átti að vera, að
Svafa væri að fara til læknis. Það
var eitthvað óvenjulegt því borgar-
ferðir stundaði hún ekki að óþörfu.
Ekki grunaði mig þá að það yrðu
síðustu samverustundirnar.
Eina bón bað ég þau hjón um í
það sinn, hvort ég mætti finna góð-
an stein úr árfarvegi til að ég gæti
haft sem legstein á leiði móður
minnar í Reykjavík. Það var nú al-
veg velkomið ef eitthvað væri að
hafa, sem og varð. Vil ég þakka
þeim Magnúsi og Svöfu fyrir þann
stóra greiða sem ég veit að móður
minni og ekki síst föður hefði þótt
vænt um, en þau mátu Svöfu mik-
ils í lifanda lífi.
Því vil ég að leiðarlokum senda
Magnúsi, dætrum og ástvinum öll-
um bestu þakkir frá mér og fjöl-
skyldu minni fyrir yndislegar stund-
ir gegnum árin og megi algóður
guð styrkja ykkur og styðja á öllum
stundum og megi allar okkar góðu
minningar varðveitast í huga okkar
um ófarin ár.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hafdís Hannesdóttir
og fjölskylda.