Morgunblaðið - 03.06.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 3. JÚNÍ 1995 35
MINNINGAR
SELMA RÚN
ROBERTSDÓTTIR
+ Selma Rún Ro-
bertsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. október 1991.
Hún lést á Land-
spítalanum 29. mai
sl. Selma var jarð-
sungin frá Háteigs-
kirkju 2. júní.
Blítt var þitt bros
og augun skær,
sem sólskin á björtum degi
Þú sagðir svo margt
þó ei færi hátt
þeimorðunumgleymiég
eigi.
Selma Rún fæddist fyrir tímann
og þurfti strax frá fyrsta degi að
há erfiða baráttu fyrir lífi sínu og
sjúkrahúslegur Selmu voru oft bæði
langar og strangar, en með hjálp
og velvilja starfsfólks sjúkrahússins
og óbilandi dugnaði foreldra sinna
tókst Selmu litlu Rún að ná heilsu
á ný og komast aftur heim til for-
eldra sinna en þar átti hún sínar
mestu gleðistundir og var gleðigjafi
hveijum þeim sem var svo heppinn
að fá að kynnast henni.
Á daginn dvaldi Selma Rún á
leikskólanum Múlaborg við gott
atlæti og naut samvistanna við önn-
ur böm. Einnig^ átti Selma Rún
góðar stundir á Álfalandi og síðan
á Hnotubergi í Hafnarfirði eftir að
hún fluttist með for-
•eldrum sínum úr
Reykjavík að Grundar-
hvarfi í Kópavogi, en
þar byggðu foreldrar
hennar þeim heimili á
fallegum stað þar sem
öll skilyrði voru eins
og best verður á kosið
fyrir einstakling sem
þarf að fara sinna
ferða í hjólastól.
Við vorum svo hepp-
in að fá að njóta sam-
vista við Selmu Rún
allt frá fæðingu og síð-
ustu mánuðina dvaldi
hún reglulega hjá okkur á sunnu-
dögum. Það var alltaf eins og vor-
geisli bærist inn um dyrnar þegar
dyrabjallan hringdi og Selma Rún
var komin i heimsókn með brosið
sitt fallega.
Selma Rún var félagslynd og naut
sín vel í hópi glaðværra barna, enda
var hún sjálf hláturmild og glaðvær.
Það vildu allir fá að leika við Selmu,
skoða með henni bækur syngja með
henni, fara með henni í gönguferðir
og margt fleira sem var svo
skemmtilegt að gera með Selmu.
Ein af okkar góðu stundum með
Selmu Rún var þegar okkur var
boðið á tónleika hjá Tónskóla Sigur-
sveins D. Kristinssonar og þau voru
mörg fallegu brosin sem hún gaf
okkur þá stund. Síðan var farið í
síðdegiskaffi drukkið kakó og borð-
(Gugga.)
aðar vöfflur með ijóma. Síðasti
sunnudagurinn okkar með Selmu
var á afmælisdegi sonar míns, þar
sem Selma skemmti sér konunglega
með öllum hinum krökkunum, borð-
aði fyrstu grilluðu pylsur sumars-
ins, drakk kók og naut sín úti í
góða veðrinu. Þegar dagur var kom-
inn að kveldi hringdi bjallan aftur
og foreldrar Selmu voru komnir til
að sækja hána þá færðist þetta
fallega bros yfir andlitið, síðan kom
skeifa og Selmu fannst tími til kom-
inn að fara heim. Hún vinkaði bless
og við hlökkuðum öll til að fá hana
aftur í heimsókn næsta sunnudag.
Síðustu dagana átti ég með
Selmu litlu Rún á barnadeild
Hringsins á Landspítalanum og vil
ég þakka starfsfólkinu þar þann
hlýhug sem þau sýndu þær stundir.
Á spítalanum var allt gert til að
létta Selmu Rún lífið, en þó fór það
svo að lokum að ekki var hægt að
gera meira og Selma litla yfirgaf
þetta líf umvafin ást foreldra sinna
þann 29. maí síðastliðinn. Við mun-
um sakna hennar sárt en vitum að
nú líður henni vel hjá Guði.
Elsku Ólöf mín og Róbert, Guð
vemdi ykkur og styrki í þessari
miklu sorg.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Állir þótt þér aðrir bregðist
aldrei hann i burtu fer
Drottinn elskar, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pétursson.)
Guðbjörg, Rósa, Vega Rós,
Sandra Guðrún og Andreas.
INDIANA
SIGMUNDSDÓTTIR
+ Indiana Sig-
mundsdóttir
var fædd að Vest-
ara-Hóli í Flókadal
í Fljótum 28. febr-
úar 1909. Hún lést
í Sjúkrahúsi Skag-
firðinga á Sauðár-
króki 24. maí sl.
Foreldrar hennar
voru Sigmundur
Jónsson, bóndi á
Vestara-Hóli, f.
Hugljótsstöðum
júlí 1860, d. 29.
apríl 1941, og
seinni kona hans,
Halldóra Baldvinsdóttir frá
Lambanesi, f. 20. nóvember
1872, d. 27. maí 1955. Systkini
Indiönu voru: Guðrún, f. 3. sept-
ember 1886, látin. Jón, f. 15.
júlí 1890, látinn. Stefán Einar,
f. 1892, drukknaði af hákarla-
skipinu Flink 1921. Anton Þor-
steinn, f. 8. ágúst
1895, fórst með
Mariönnu 1922.
Baldbjörgvin f. 14.
ágúst 1896, fórst
með Mariönnu
1922. Jón, f. 10. des-
ember 1897, látinn.
Sigrún Steinunn, f.
29. september 1902.
Sveinn Guðberg, f.
24. mars 1907, lát-
inn. Guðrún, f. 29.
desember 1911, bú-
sett á Siglufirði.
Indiana átti heimili
á Vestara-Hóli til
ársins 1956. Síðari hluta ævinn-
ar bjó hún á Sauðárkróki og
nú hin siðari ár á Dvalarheim-
ili aldraðra við Sjúkrahús Skag-
firðinga á Sauðárkróki.
Indiana verður jarðsett frá
Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.
ÞEGAR ég fékk að heyra um and-
lát Díu komu minningamar fram.
Að kveðja konu í hinsta sinn, svo
dýrmæta sem Día mér var, er erf-
itt að lýsa í fáum orðum. Ljúf-
mennskan, hæglætið, gleðin og
ylurinn sem Día sýndi mér, var sem
sólargeisli á heitu sumarkvöldi.
Hún var traustur og góður vinur
og félagi sem hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum. Ég
minnist þess þegar ég sem ungling-
ur var á sundnámskeiði á Krókn-
um. Þegar við gengum á Borgar-
sandi eða um fjörur í leit að skel,
smásteini, kuðungum og öðra sem
þú gætir notað í myndagerð þína.
Þú varst vandlát í þínu vali. Ég
hef verið svo heppinn að eignast
listmuni eftir þig og þeir vekja
minningar. Við fórum studnum í
göngutúra, um bæir.n eða upp á
Nafír til að líta eftir kindunum og
horfa út yfir Skagafjörðinn. Á
þessum ferðum okkar lærði ég að
meta það sem við höfum í kringum
okkur og passa vel upp á það.
Þetta er lærdómur sem hefur verið
í fylgd með mér gegnum lífið. Eft-
ir að ég flutti út skrifðumst við
á. Ég fékk mörg kær bréf frá þér
með fréttum úr Fljótum og af fjöl-
skyldunni.
Día var hagmælt og skrifaði
margar vísur og átti létt með það.
Við áttum það sameiginlegt að dá
mest Jónas Hallgrímsson. Síðast
þegar ég var hjá þér gafstu mér
ljóðmælin hans. Kvæði hans vora
þér fegurst og hugnæmust. Að
lokum vil ég þakka þér fyrir allt
liðið elsku Dísa mín. Hvíl í friði.
Hóglega, hæglega
á hafsæng þýða,
sólin sæla
síg þú til viðar
Nú er um heiðar
himinbrautin
för þín farin
yfir fijóvga jörð.
(Jónas Hallgrimsson.)
Pétur Lúðvíksson.
Með nokkrum fátæklegum orð-
um vil minnast frænku minnar, Díu
frá Vestrahóli, eins og hún var
gjaman kölluð.
Kynni mín af Díu vora fyrst og
fremst tengd mínum bams- og
unglingsáram, en fyrst man ég eft-
ir Díu sem glaðlegri konu sem kom
í heimsókn til móður minnar, konu
sem var afskaplega kvik í hreyfing-
um og sagði alltaf eitthvað sem
allir er á hlýddu hlógu að.
Þegar ég sem unglingur var send-
ur á Sauðárkrók með mjókurbíl og
átti að sinna hinum og þessum erind-
um, bæði fyrir foreldra mían og
sjálfan mig, var mitt fyrsta verk að
fara til Díu sem spurði mig spjöran-
um úr um heima og geima hvort
sem það var um sauðburð í Fljótun-
um eða eitthvað annað sem viðkom
sveitinni, síðan spurði hún hvað ég
þyrfti að gera á Sauðárkrók og
skipulagði hvemig erindum skyldi
sinnt og rölti hún gjaman með mér
og hjálpaði mér eins og ég þurfti,
þessarar hjálpar hefði ég ekki viljað
vera án þó svo að erindin hafí nú
ekki alltaf verið flókin úrlausnar.
Día varð 86 ára nú í mars, það
er hár aldur sem hún bar vel. Fyrir
ári sá ég Díu síðast þá var hún enn
furðu hress og sýndi sama glaðlega
viðmótið og þó hún hafí verið studd
við gang þá geislaði af henni.
Ég kveð kæra frænku með
nokkrum ljóðlínum eftir Einar
Benediktsson.
Hreinu sálir, göfgar, góðar,
guðs í heim þér lífið enn.
Oðals vors og ættarslóðar
örlög skulu ráðin senn.
Kveikið neista guðdómsglóðar
gröfum frá í hjarta þjóðar,
Sólarlandsins landsnámenn.
Gylfi Björgvinsson.
Að hryggjast og gleðjast,
hér um fáa daga.
Að heilsast og kveðjast,
það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal.)
Ég vil með fáum orðum minnast
Indiönu. Díu, eins og hún var kölluð
dags daglega, kynntist ég fyrir
nærri 20 árum, er ég fluttist til
Sauðárkróks. Hún var að jafnaði
glaðsinna, blandaði þó ekki geði við
alla. Hún átti létt með að gera vís-
ur og var listræn í sér. Hún hafði
ekki orð um það sem hún rétti að
þeim er hún taldi þess þurfa með.
Ég þakka Díu góða viðkynningu
og tryggð hennar við fjölskyldu
mína.
Guðrún Kristófersdóttir.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja,
lögð í jörð að himnafóður vilja,
leyst frá lífi nauða;
ljúf og björt í dauða,
lézt þú eftir litla rúmið auða.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða
lof sé Guði, búin ertu’ að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust bam, án dvala!
Lærðu ung við engla Guðs að tala!
(Matth. Joch.)
Elsku Ólöf og Robert, megi góð-
ur Guð styrkja ykkur í sorginni og
geyma litlu yndislegu stúlkuna ykk-
ar, sem átti svo fallegt bros. Bless-
uð sé minning hennar.
Allir í Álfalandi 6.
Ég kynntist Selmu síðla sumars
árið 1993. Þá var Selma tæpra
tveggja ára og var að hefja skóla-
göngu sína á leikskólanum Múla-
borg. Ég var þroskaþjálfi hennar
og átti að hafa umsjón með þjálfun
hennar innan leikskólans. Þótt
Selma hafí verið mikið fötluð og
ófær um að tjá sig með orðum kom
fljótt í ljós sterkur persónuleiki
hennar og vilji til tjáningar. Oftast
var stutt í fallega brosið herinar.
Hin börnin á deildinni kepptust oft
um að leika listir sínar fyrir Selmu
því hún hafði svo smitandi hlátur.
Eitt það skemmtilegasta sem
Selma gerði með okkur var að fara
í sundþjálfun hjá Styrktarfélagi
lamaðra og fatlaðra. Þar tók hún
virkan þátt í æfíngu og skríkti í
henni af ánægju.
Núna er hún Selma farin frá
okkur, laus við allar þjáningar sem
fylgdu veikindum hennar. Eftir sitj-
um við með minningar um káta
stúlku með mikla lífsreynslu þrátt
fyrir stutta ævi.
Kæra Ólöf og Robert. Guð styrki
ykkur í ykkar miklu sorg.
Guðrún Másdóttir.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í simbréfi í númer
691181. Það era vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfílega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar era beðnir að
hafa skímarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins era birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali era nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúfi og hlýhug við and-
lát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Fossvogsbletti 18,
Reykjavík.
Gísli Gunnarsson,
Guðmundur Gíslason,
Sigriður Gísladóttir, Magnús F. Jónsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför sonar okkar og bróður,
HILMARS GUNNÞÓRSSONAR,
Skólavegi 10a,
Fáskrúðsfirði.
Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Eygló Gunnþórsdóttir,
Rut Gunnþórsdóttir,
Kristín A. Gunnþórsdóttir,
Guðjón Gunnþórsson,
Gunnþór Guðjónsson,
Rebekka Gunnþórsdóttir,
Rakel Gunnþórsdóttir,
Guðmundur Þ. Gunnþórsson,
Þorgils G. Gunnþórsson.
t
Alúðar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför systur okkar,
SIGRÍÐAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
Droplaugarstöðum.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ásmundur Sigurjónsson,
Sigurlaug Sigurjónsdóttir,
Ágústa Sigurjónsdóttir,
Helga Sigurjónsdóttir,
Guðmundur Sigurjónsson,
Ásdis S. Sorensen.