Morgunblaðið - 14.03.1997, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 14. MARZ 1997 C 5
Fáni tískunnar
blár hvítur og rauður
BLÁR, hvítur og rauður breskur
fáni er kominn í tísku í London.
Hönnuðir klæða nú fræga fólkið í
fánalitum. Davíd Bowie syngur í
fánalituðum jakka, Geri Halliwell
í fánakjól og Naomi Campell Iull-
ar áfram á sýningarbrettinu í
fánamunstraðri peysu. Sum-
artískan er því fyrirsjáanleg í
hinni miklu frægu borg.
Hönnuðir segjast vera að túlka
tíðarandann í Bretlandi sem er
einkennilegt sambland af kæru-
leysi gagnvart hefðinni og stolti
yfir að vera af bresku bergi brot-
inn eða Ma.de in Britain.
Breski fáninn var fyrst dreginn
að húni árið 1606 sem tákn um
sameiningu Englands og
Skotlands, og nú litar fáninn tísk-
una í London: Sundbolir, hjóla-
buxur, brækur og jafnvel rúm-
teppi. Allt blátt, hvítt og rautt
vegna þess að London er Borgin
að mati áhrifavalda í tískuheimin-
BRESKU hjónin Patsy Kensit leikari og Liam Gallagher tónlistamaður.
Wðu o? íittu á þvi
- rflm?ott í un?lin?aherkr?ið
í kertergi
unglinganna
}sarf að vera gott
rúm, - kæði til að sofa og sitja á
og til að prýða kerkergið. A
Boxrúmin frá Lystadún-Snæland
er kægt að velja úr miklu úrvali
fallegra áklæða. Við gerum púða
og pullur í stíl, allt eftir óskum
kvers og eins. '
Boxrúm
frá kr. 19.400
Breiddir:
75, 80, 90,
105, 120, 140 cm.
Lengdir:
170,190, 200, 210 cm.
Skútuvogi 11 • Sími 568 5588 / Opiá: Virka daga 9-18, laugardag 10-14
DAGLEGT LÍF
>ara Bói í augum kunn-
mann í Bankastræti.
lu er gott að setja litla potta og lágvaxn-
Litirnir eru skærir til þess að vega upp á
láum vegg. í efri hillu eru flöskupálmi,
kaktus en vorlyklar, kaktus og hrein-
dýraburkni í þeirri neðri.
ar sólstofan kannski uppi sem leik-
herbergi barnanna. Þær eru illa
nýttar og lítið meira innanstokks en
2-3 tágastólar eða plöntur sem ekki
eru nógu „fínar“ til þess að vera í
stofunni. Þær eru geymdar hálf-
dauðar í blómaskálanum, ekki alveg
komnar í ruslið en á leiðinni þang-
að.“
Andrésblaðagarðar
Guðmundi er ekki minna niðri
fyrir þegai’ sögunni víkur að skor-
dýrum. „íslendingar eru hræddir
við allt sem er minna en hestur!
Móðursýkin er ólýsanleg finnist ein
fluga einhvers staðai- á plöntu. Eg
veit enga þjóð sem er jafn tauga-
veikluð út af nokkrum vespum eða
hunangsflugum, eða eðlilegri skor-
dýraflóru. Garðarnir eru úðaðir nið-
ur og ekkert nær að dafna sums
staðar. Það sem vex er síðan klippt
og skoríð svo varla sést að um eðli-
legan gróður sé að ræða. Garðurinn
er eins og teikning úr Andrésar
Andar blöðunum.“
Guðmundur lærði í Noregi og átti
blómaverslun í Osló sem hann seldi
um áramótin 1994-95 eftir níu ára
rekstur. Hann starfaði meðal ann-
ars með iðnhönnuðinum Evu Dalen
sem fullbýr hús og selur með öllum
innanstokksmunum. Samstarf
þeirra var allsérstakt og varð hann
til dæmis að tipla á tánum meðfram
veggjum á heimili hennar til þess að
slíta ekki teppunum. Dalen hannar
mikið fyrir ríka sérvitringa, olíu-
fursta, eða aðra sem vita ekki aura
sinna tal, og fylla flugvélar með
blómum eða sundlaugum, bai-a af
því þeir eiga fyrir því, segir hann.
Guðmundur er spurður hvort
hann taki sér stundum hlutverk trú-
boðans í versluninni. „I fyrstu
kunnu viðskiptavinirnir fagið miklu
betur en ég. Ég var bara verkfæri.
Núna koma þeir, segja mér tilefnið
og hvað þeir vilja borga. Síðan er á
mína ábyrgð að nýta peningana til
að ná markmiðinu. Fólk er búið að
átta sig á að það þarf ekki að segja
mér í hvaða hæð rós-
irnar eiga að
vera og þess
háttar.“
Þá er hann í
eðli sínu maður
jafnaðar og neit-
ar að gera upp á
milli tegunda eða
lita. Eftir langa
mæðu viðurkennii-
hann að sum blóm
séu nokkurs konar
Rolls Royce í
plönturíkinu, ork-
ídeur, jasmínur, gús-
maníur. „Þetta fer
allt eftir árstíðum. Ég
er mikið l'yrir náttúru-
legt útlit og tek til
dæmis ekki af visnuð
blöð. Þau eru hluti af líf-
rásinni. Fullkomnunar-
áráttan er gengin út í
öfgar og ég er á móti mis-
munun og „æskufas-
°S h'til St. isma“.