Morgunblaðið - 15.05.1997, Side 12

12 FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Suðurstrandarvegur milli Þorlákshafnar og Grindavíkur
Auðveldar fiskfhitninga og
möguleika í ferðaþjónustu
VEGUR milli Þorlákshafnar og
Grindavíkur um suðurströndina
sem opinn yrði allt árið myndi auð-
velda fiskflutninga, gefa aukna
möguleika til samskipta milli þess-
ara staða og veita ný tækifæri í
ferðaþjónustu allt árið, segja sveit-
arstjórnamenn og útgerðarmenn,
sem Morgunblaðið hefur rætt við.
Suðurstrandarvegur er í dag að-
eins fær hluta ársins og er kaflinn
milli Grindavíkur og Krísuvíkur
grófur og ófær vegna snjóa og
bleytu langt fram eftir vori og eng-
an veginn fallinn til þungaflutn-
inga. Er t.d. ekki enn búið að lag-
færa hann eftir veturinn þótt telja
megi hann færan. Kaflinn milli
Krísuvíkur og Þorlákshafnar er
mun betri enda iagður bundnu slit-
lagi að hluta og verður fær mun
fyrr á vorin. Með góðum Suður-
strandarvegi myndi leiðin milli
Grindavíkur og Þorlákshafnar
styttast um 40 til 50 km og yrði
55 km löng.
Vegagerðin hefur sett fram hug-
mynd um kostnað sem er kringum
940 milljónir króna og má búast
við að vegurinn yrði lagður í áföng-
um. Hann myndi þola alla venjulega
þungaflutninga og hefði 90 km
hámarkshraða.
„Við höfum barist fyrir því að
koma þessum vegi á framfæri allt
frá árinu 1986,“ sagði Guðmundur
Hermannsson sveitarstjóri Ölfus-
hrepps í samtali við Morgunblaðið.
„Við teljum einkennilegt fyrir íbúa
í þessum tveimur útgerðarstöðum
í 50 km fjarlægð að þurfa að fara
tii Reykjavíkur til að eiga eðlileg
samskipti. Þessi samskipti myndu
stórlega vaxa, bæði vegna atvinnu
og annars og Vestmanneyingar sem
koma með Herjólfi til Þorlákshafnar
eru iðulega á leið til Suðurnesja en
ekki til Reykjavíkur," sagði Guð-
mundur ennfremur.
Hann minnti einnig á að Suður-
strandarvegur væri mun snjóléttari
og væri hann lagfærður og lagður
fjær Ijallshlíðunum og nær strönd-
inni mætti halda honum opnum allt
árið. Vegurinn á þessum slóðum
lægi hvergi hærra en 100 m yfir
sjó og það væri líka öryggisatriði
að fá aðra tengingu milli Suður-
nesja og Suðurlands en um Reykja-
nesbraut og Reykjavík. Einnig
mætti minna á að áður en vegur
um Hellisheiði hefði verið lagður lá
leið manna með ströndinni um
Krísuvík.
Miklir fiskflutningar
Stefán Tómasson framkvæmda-
stjóri Útvegsmannafélags Suður-
nesja segir að mjög miklir fiskflutn-
ingar fari fram milli Suðurnesja og
Suðurlands og ekki sé síst mikilvægt
að þessir flutningar gangi hratt þær
þijár til fjórar vikur sem loðnufryst-
ing stendur yfir. Þá landi bátar iðu-
lega í Þorlákshöfn en loðnan sé fryst
á Suðurnesjum, minnst í Reykjavík
og því sé furðulegt að þurfa aka
þessu öllu um Breiðholtið. Það eigi
raunar við um fiskflutninga allt árið
enda sé mikið um viðskipti á físk-
mörkuðunum og afla því ekið fram
og aftur milli hafna allt frá Homa-
fírði og út á Reykjanes.
„Fyrir utan þetta er mjög mikið
um að til dæmis Grindavíkurbátar
landi í Þorlákshöfn og þá eru út-
gerðamenn að senda þangað bíla
með mannskap vegna þjónustu við
þá oft á dag. Og enn má nefna að
þessi leið er mjög vinsæl af ferða-
mönnum sem vilja gjarnan komast
í stuttar ferðir út frá höfuðborgar-
svæðinu árið um kring,“ sagði Stef-
án ennfremur og sagði mikinn
áhuga fyrir þessum vegi um öll
Suðurnesin.
Undir það tók Jón Gunnar Stef-
ánsson bæjarstjóri í Grindavík, en
sagði að þingmenn Reykjaneskjör-
dæmis mættu sýna málinu jafnmik-
inn áhuga og starfsbræður þeirra
í Suðurlandskjördæmi. Segir bæjar-
stjórinn þennan veg vera jafnmikið
hagsmunamál íbúum Suðurnesja
eins og íbúum á Suðurlandi og telur
víst að allir muni fagna Suður-
strandarvegi þegar hann einu sinni
verði kominn til sögunnar.
Árbæjarhverfi
Hönnun
safnskóla
hafin
BYGGINGARNEFND skóla í
Reykjavík hefur samþykkt
að hefja hönnun á nýjum
safnskóla fyrir unglinga sem
byggður verði á milli Bæjar-
háls og Hraunbæjar. Jafn-
framt að kannaður verði
möguleiki á samnýtingu sér-
greinastofa í Árbæjarskóla.
Þrír kostir hafa verið til
umræðu _um lausn á skóla-
málum í Árbæjarhverfi. Rætt
hefur verið um að byggja
nýjan skóla sem tæki á móti
nemendum frá 1. til 7. bekkj-
ar og að Árbæjarskóli yrði
þá einungis unglingaskóli eða
svokallaður safnskóli fyrir
alla unglinga úr þremur
barnaskólum í hverfinu. Önn-
ur tillaga gerði ráð fyrir að
Árbæjarskóla yrði skipt í tvo
sjálfstæða skóla, barnaskóla
og unglingaskóla sem yrði
jafnframt safnskóli hverfis-
ins. Loks er þriðja tillagan
um að byggja nýjan ungl-
ingaskóla sem verður safn-
skóli fyrir hverfið.
Morgunblaðið/RAX.
ÚR hinnl frægn stofu veiðihússins að Lundi við Hítará.
Veiðibændur í Borgar-
firði „bjóða heim“
Tilboð í endurbætur á sendiherrabústaðnum í Washington
um 70 milljónir króna - hönnunarkostnaður þá ótalinn
Burðarveggir famir
og innviðir signir
BÚSTAÐUR sendiherra íslands í Washington.
VEIÐIBÆNDUR i Borgarfirði
„bjóða heim“, eins og segir í
fréttatilkynningu frá Markaðs-
ráði Borgarness, laugardaginn
17. maí næst komandi milli
klukkan 13 og 18. Veiðifélög
Grímsár, Norðurár, Þverár,
Langár og Hítarár verða með
veiðihúsin opin fyrir almenning.
Tilgangurinn er að sýna almenn-
ingi, sem þekkir ekki inn í heim
stangaveiðimanna, við hvaða að-
stæður þeir veija stundum sínum
og í hvaða umhverfi. Meðal um-
ræddra veiðihúsa eru nokkur í
röð merkilegustu veiðihúsa
landsins.
Lundur við Hítará á Mýrum
var byggt af Jóhannesi Jósefs-
syni, kenndum við Hótel Borg, á
árunum 1941-43. Það er reisu-
legt, staðsett á stórfallegum stað
við Brúarfoss og hýsir fjölda
gamalla muna.
Veiðihúsið við Langá á sér
langa sögu. Elsti hluti þess var
byggður árið 1884 og því elsta
veiðihús í landinu. Því er vel við
haldið og hýsir m.a. fjölda ljós-
mynda frá laxveiðum á síðustu
öld og fram á þessa.
Veiðihúsið Fossás við Grímsá
er fyrst og fremst þekkt fyrir
sérkennilegt og umdeilt útlit.
Menn ýmist dást að því að horfa
í aðra átt. Bandarískur arkitekt,
Ernst Schwiebert að nafni, teikn-
aði það í byrjun áttunda áratug-
arins og veiddi fyrir það í ánni
um árabil að launum.
Veiðihúsið á Rjúpnahæð við
Norðurá var tekið í notkun árið
1956 og hefur verið stækkað
mikið síðan. Staðsetning þess og
umhverfi er sérstaklega rómað.
Það sama má segja um veiðihús-
ið að Helgavatni við Þverá.
Til mikils að vinna
Gestir og gangandi eiga þess
kost að bera meira úr býtum en
að skoða húsakynni er þeir koma
í veiðihúsið við Langá. Þar verða
fluguhnýtingar sýndar og leigu-
takar árinnar munu að auki
gangast fyrir fluguhnýtingar-
keppni.
„Menn geta hvort heldur er,
mætt á staðinn með verkfæri og
hnýtt, eða afhent okkur fluguna
á staðnum, en það verður að eiga
sér stað milli klukkan 13 og 18
á laugardeginum. Þriggja manna
dómnefnd mun síðan velja sigur-
fluguna fyrir lok mánaðarins og
verðlaunin eru ekki af verri end-
anum, morgunn á neðsta veiði-
svæðinu í Langá í upphafi útlend-
ingatímans í lok júní. Þá er venju-
lega veitt með fimm stöngum,
en sigurvegarinn fær ána út af
fyrir sig,“ sagði Runólfur Ág-
ústsson, einn leigutaka árinnar í
samtali við Morgunblaðið.
AÆTLAÐUR kostnaður vegna við-
gerða á íslenska sendiherrabú-
staðnum í Washíngtonborg í Banda-
ríkjunum er um ein milljón dollara,
eða sem svarar um 70 milljónum
ÍSK. Er þá ótalinn hönnunarkostn-
aður og annar kostnaður.
Steindór Guðmundsson, for-
stöðumaður Framkvæmdasýslu rík-
isins, segir að markaðsvirði sendi-
herrabústaðarins sé um þrjár millj-
ónir dollara, eða um 210 milljónir
ÍSK. Ástand hússins er afar bágbor-
ið og eru innviðir þess að síga vegna
þess að fyrri eigendur hafa látið
fjarlægða burðarveggi. Ríkið á ekki
endurkröfu á fyrri eigendur vegna
þessa. Ráðgert er að framkvæmdir
geti hafist í þessum mánuði og taki
um hálft ár.
Húsið er með burðarvirki úr
timbri og stáli og hlaðið úr múr-
steinum. Það er á tveimur hæðum
auk rishæðar og kjallara. Húsið er
um 500 fermetrar að gólffleti fyrir
utan risið og kjallarann. Það stend-
ur við 2443 Kalorama Road í mið-
borg Washington.
„Húsið á leið niður í kjallara"
Húsið var byggt upp úr 1920 og
keypti íslenska ríkið það árið 1966.
Einar Benediktsson sendiherra
flutti í húsið fyrir fjórum árum og
varð hann fljótt var við að það var
farið að síga. Segir Steindór að það
hafi m.a. þurft að hefla neðan af
hurðum svo þær féllu að stöfum.
Steindór skoðaði húsið í mars-
mánuði og mældi það upp. Hann
sá fljótt að burðarveggir í kjallara
og á fyrstu hæð höfðu verið fjar-
lægðir og „húsið var á leið niður í
kjallara,“ segir Steindór. Breyting-
ar á húsinu voru gerðar áður en
íslenska ríkið keypti það. Steindór
gerði lauslega kostnaðaráætlun
vegna lagfæringa á húsinu og hljóð-
aði hún upp á um eina milljón doll-
ara.
Hagkvæmni þess að selja húsið
var könnuð og segir Steindór að
það hefði getað falið í sér hættu
vegna leyndra galla. Þó bárust til-
boð í það, þ.á m. eitt upp á 1,3
milljónir dollara. Húsið er hins veg-
ar metið á um þrjár milljónir doll-
ara, þar af er lóðin metin á um eina
milljón dollara. Það þótti því arð-
bært að láta gera við húsið.
Ákveðið var að halda útboð og
var húsið tæmt í aprílmánuði síð-
astliðnum. Var þá gerð enn frekari
skoðun á því og brotnir upp vegg-
ir. í ljós hefur komið að burðar-
virki hússins er í óstöðugu ástandi
og ástandið mun alvarlegra en
hægt var að sjá utan frá. Búið er
að bjóða verkið út og voru tilboðin
á bilinu 800.000-1.060.000 dollar-
ar. Við þetta bætist hönnunar-
kostnaður og annar kostnaður en
endanlegt verð á endurbótum húss-
ins er óljóst. Steindór segir að til-
boðin séu með þeim hætti að ís-
lenska ríkið getur valið og hafnað
verkþáttum.
Steindór segir að burðarveggirnir
hafi upphaflega verið fjarlægðir til
þess að stækka borðstofu og auka
rými í kjallara.
„Þetta er ekkert einsdæmi í
Bandaríkjunum. Menn hafa verið
óskaplega frakkir í kringum 1950-
1960 að breyta húsum eins og þeir
vildu. Núna verður að fá burðar-
þolsverkfræðing til þess að gera
úttekt á eldri húsum áður en þau
eru seld. Það hafa orðið það mikil
eftirmál af slíkum fasteignavið-
skiptum," sagði Steindór.
Kannað var hvort íslenska ríkið
ætti endurkröfu á fyrri eigendur
en svo reyndist ekki vera. Húsið
var keypt samkvæmt skilmálunum
„as is“ eða í því ástandi sem það
ér. Auk þess væri slíkur réttur
löngu fyrndur því húsið var keypt
fyrir meira en 30 árum.
Steindór segir að lítið viðhald
hafi verið á sendiherrabústaðnum í
Washington frá þvi ríkið eignaðist
húsið. Hann segir að ástand á sendi-
herrabústöðum og sendiráðum ann-
ars staðar sé misjafnt en hvergi
eins slæmt og í Washington.