Morgunblaðið - 15.08.1998, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ
^38 LAUGARDAGUR 15. ÁGÚST 1998
MINNINGAR
-4
i
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Hellissandi,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn
13. ágúst.
Erna Lárentsíusdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Brynjólfur Lárentsíusson, Jóhanna Gunnþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Maðurinn minn,
MARTEINN KRISTJÁN EINARSSON,
Laugavegi 157,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 13. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnheiður Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Rúnar Stefánsson,
Þorbergur Svavar Stefánsson,
Guðrún Jónsdóttir.
+
Fósturmóir mín,
HELGA JÓHANNA JÓHANNSDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum þriðjudaginn 11. ágúst.
Útförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Reynir Ingi Helgason.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN ÁRNI ÁRNASON
símsmiður,
Skarðshlíð 15C,
Akureyri,
sem lést föstudaginn 7. ágúst, verður
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju mánudaginn
17. ágústkl. 13.30.
Stella Pétursdóttir,
Hjördís Petra Jónsdóttir, Helgi Stefánsson,
Sigrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
STEINUNN ÓLAFSDÓTTIR THORLACIUS,
Grenimel 3,
sem lést á Landspítalanum laugardaginn
8. ágúst, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 17. ágúst kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Krabbameinsfélag fslands.
Elísabet Gunnlaugsdóttir, Helgi Halldórsson,
Margrét Gunnlaugsdóttir, Ketill Axelsson,
Kristín Gunnlaugsdóttir, Grétar Franklínsson.
+
Hjartans þakkir til ykkar allra, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug, ásamt blómum,
gjöfum og skeytum, vegna fráfalls ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR KRISTMANNSSONAR,
Mánavegi 7,
Seffossi.
Ester Hoffritz,
Adam Guðmundsson, Hafdís Björnsdóttir,
Arndís Björg Smáradóttir, Gísli Georgsson
og barnabörn.
EINAR GUÐMANN
GUÐMUNDSSON
+ Einar Guðmann
Guðmundsson
fæddist á Barðsnesi
á Norðfirði 22. nóv-
ember 1919 og lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 6. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Grímsson,
bóndi í Sandvík, og
Sesselja Sveinsdótt-
ir. Systkini hans
voru Helga, f. 1916,
María, f. 1917, Ósk-
ar, f. 1918, d. 1991,
Sveinn, f. 1921, d. 1983, Guð-
rún, f. 1922, Magnús, f. 1923,
Hallgerður, f. 1924, Sesselja,
1925, og Sveinbjörn, f. 1926.
Hinn 13.8. 1948 kvæntist Ein-
ar Unni Jóhannsdóttur frá Mjó-
afirði, f. 13.8. 1927. Börn þeirra
eru: 1) Sveinbjörg, f. 1949, gift
Hilmari Guðbjörnssyni. Dætur
þeirra eru: Unnur, sem er látin,
Sigrún og Elín. 2) Sveinn, f.
11.1. 1952, kvæntur Stefaníu
Steindórsdóttur. Börn þeirra
eru: Guðrún Jóm'na og Einar
Sveinn. 3) Sólveig, f. 11.1. 1952,
gift Dennis Wilson. Börn þeirra
eru: Guðrún Linda, Unnur Ása,
Ómar Dennis og
Guðmundur Karl. 4)
Gísli Svan, f. 19.5.
1955, kvæntur
Bryndísi Kristínu
Þráinsdóttir. Börn
þeirra eru: Einar
Svan, Þráinn Svan,
Áslaug Sóllilja og
Bryndís Lilja. 5)
Vilberg, f. 11.3.
1957, kvæntist
Eygló Antonsdótt-
ur. Þau slitu sam-
vistir. Barn þeirra
er Lilja Dögg. Hann
kvæntist Þórhildi
Freysdóttur. Þau slitu samvist-
ir. Börn þeirra eru Margrét
Ósk, Svanbjörg og Katla Hólm.
Vilberg er í sambúð með Arn-
dísi Sigurðardóttur. 6) Níels, f.
27.2. 1962, kvæntur Oddnýju
Snorradóttur. Börn þeirra eru:
Egill Þór, Snorri Pétur og Hr-
efna Rut.
Einar var stýrimaður að
mennt og starfaði í áratugi sem
sjómaður, skipsljóri og útgerð-
armaður á ýmsum bátum, aðal-
lega frá Neskaupstað.
títför Einars fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.00.
Enn á ný hefur einn af æsku- og
baráttufélögunum kvatt hinstu
kveðju. Leiðir okkar Einars, eða
Einsa Guðmunds eins og við félag-
arnir kölluðum hann alltaf, lágu
fyrst saman þegar við vorum sam-
tíða sem ungir drengir í Sandvík, en
foreldrar hans bjuggu þá í Mið-
Sandvík, en örskammt þar frá var
býlið Hundruð þar sem ég var vika-
piltur. Hann var stór, kraftmikill og
glaður systkinahópurinn í Mið-
Sandvík, sem gaman var að leika sér
við, en þess naut ég í tvö sumur. En
svo á þriðja vori sem ég kom í vist-
ina var allt autt og tómt í Mið-Sand-
vík. Hinn 1. október 1926 lést móðir-
in af fæðingu tíunda bamsins. Þessi
stóri systkinahópur dreifðist svo og
Sandvíkin varð allt önnur. Flest
eignuðust þau fósturforeldra hér á
Norðfirði og urðu fósturforeldrar
Einars hjónin Sveinn Stefánsson og
Sólveig Hermannsdóttir, á Melhóli
hér í bæ, sem nú er Hlíðargata 13.
Á unglings- og uppvaxtarárum
Einars hér í bæ lágu leiðir okkar
ekki oft saman. Það var ekki fyrr en
við fórum báðir að stunda íþróttir á
vegum Þróttar og þá aðallega leik-
fimi undir stjórn Jóhanns Jónsson-
ar.
Einar varð fljótt góður í fimleik-
um og sérlega góður í öllu félags-
starfi. En tíminn var naumur til
þess að sinna þeim áhugamálum.
Eins og flestir krakkar á Norðfirði á
þessum tíma fór hann barnungur að
vinna fyrir sér í beituskúrunum. Þar
var staðið þegar tækifæri gafst frá
morgni til kvölds. Síðan tók sjó-
mennskan við hjá Einari. Mig minn-
ir hann segja mér að hann hafi að-
eins verið 14 ára þegar hann fór
fyrst á vertíð á Djúpavog og sjó-
mennskan varð hans ævistarf. Hann
langaði til að fara í gagnfræðaskól-
ann hér í bæ, en það voru ekki tök á
því. Fyrstu sjómannsár Einars voru
hásetastörf á hinum ýmsu norð-
firsku vélbátum og þá á vetrarver-
Formáli minn-
ingargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
tíðum, á Djúpavogi, Homafirði,
Vestmannaeyjum og Sandgerði, en
á sumrin var stundað héðan úr
heimahöfn. Einar varð snemma
hörkuduglegur sjómaður, enda
sterkur vel og þrekmikill. Árið 1945
lauk Einar prófi frá Stýrimanna-
skóla Islands og gerðist eftir það
stýrimaður og skipstjóri á hinum
ýmsu stærri bátum Norðfirðinga. Á
stríðsárunum var hann lengst af
skipverji á ms. Sleipni sem sigldi öll
stríðsárin með ísvarinn fisk til Eng-
lands. Það voru öngvir aukvisar sem
stóðu í þeim siglingum. Eftir að ný-
sköpunartogararnir komu til sög-
unnar eftir stríð réðst Einar skip-
verji á Egil rauða og var þar um
tíma fyrsti stýrimaður. Það mun
hafa verið snemma á sjöunda ára-
tugnum sem Einar réðst í eigin út-
gerð og stundaði þá héðan að heim-
an og þá aðallega snurvoð og línu-
veiðar. Síðan minnkaði hann við sig
og endaði sjómannsferil sinn sem
trillukarl.
Þótt Einar væri sjómaður og þar
af leiðandi mikið fjarri heimili sínu
lagði hann þó gjörva hönd á margt
fleira. Eins og áður segir var hann
mikill áhugamaður um íþróttir og
stundaði þær framan af ævi þegar
tækifæri gafst og þá einkum fim-
leika, knattspyi-nu og sund. Hann
hafði mikið yndi af tónlist og fékkst
svolítið við að leika á strengjahljóð-
færi. Hann var ákaflega fómfús og
góður félagi. Alltaf tilbúinn til að
rétta hjálparhönd og tilbúinn til
starfa að góðum málefnum. Hann
var róttækur í skoðunum og haslaði
sér völl á vinstri væng stjómmál-
anna. Árið 1954 var hann kjörinn í
bæjarstjóm Neskaupstaðar fyrir
Sósíalistaflokkinn og sat í bæjar-
stjórn eitt kjörtímabil. Á sama tíma
og hann var kjörinn í bæjarstjómina
var hann kosinn formaður Verka-
lýðsfélags Norðfirðinga. Einar var
og vel virkur í Samvinnufélagi út-
gerðarmanna og sat m.a. í stjórn 01-
íusamlags útvegsmanna í fjölda-
mörg ár.
Einar var alla ævi bindindismaður
bæði á tóbak og áfengi og var til
fjölda ára i áfengisvarnarnefnd.
Þessi fjölþættu trúnaðarstörf sem
bæjarbúar kusu hann til bera órækt
vitni um mannkosti hans, enda hefi
ég á lífsleiðinni varla kynnst sannari
og heiðarlegri manni. Að leiðarlok-
um er Einari þakkað mikið og gott
lífsstarf sem svo sannarlega hefur
borið góðan ávöxt til uppbyggingar
og framfara í okkar bæjarfélagi.
Hann vai- einn af þessum mönnum
sem manni fannst vera eins og sjálf-
sagður hluti af bæjarfélaginu og
þegar slíkir menn hverfa allt í einu
af sjónarsviðinu verður eftir tóma-
rúm, sem maður á erfitt með að
sætta sig við. En eigi má sköpum
renna og eitt sinn skal hver deyja.
Eg þakka góðum vini samstarfið á
lífsleiðinni. Og við Guðrún sendum
þér Unnur mín, börnum ykkar og
þeirra fjölskyldum, sem og systkin-
um Einars, hugheilar samúðar-
kveðjur.
Stefán Þorleifsson.
Á hverju sumri höfum við fjöl-
skyldan farið austur á Neskaupstað
til að heimsækja ömmu Unni og afa
Einar. Þetta ferðalag austur hefur
verið hápunktur sumarsins hjá
ömmu- og afabörnunum á Sauðár-
króki. Þegar rennt var í hlaðið eftir
langt ferðalag kom afi út á stétt
ásamt ömmu til að fagna þreyttum
ferðalöngum. Og hvílíkar móttökur,
þétt handtak og koss og hlýtt faðm-
lag. Inni biðu veitingar sem amma
hafði útbúið.
Einar gaf sér alltaf tíma til að
spjalla við barnabömin, fá hjá þeim
fréttir. Hann vidi vita hvað þau
hefðu fyrir stafni fýrir utan skólann.
Þau sögðu honum frá fótboltanum
eða körfuboltanum og frá vinunum
sínum. Hann spilaði fyrir þau á
mandólínið sitt eða hljómborðið
þeim til mikillar ánægju.
Einar reri lengi vel trillu sem
hann nefndi Gust. Trilla þessi var
ekki eingöngu fiskibátur heldur líka
skemmtiferðabátur þegar svo bar
undir. Siglt var á Gusti um Norð-
fjarðarflóann og komið við í Hellis-
firði og Viðfirði og farið til Mjóa-
fjarðar. Á ferðum þessum sagði
hann okkur sögur af Sandvíkur-
Glæsi og Viðfjarðar-Skottu. Há-
punktur ferðalagsins austur var þó
að fara til Sandvíkur, á æskuslóðir
Einars. Þar þekkti hann hverja þúfu
og var hafsjór af fróðleik um fólkið
og mannlífið sem þreifst í Sandvík
fyrr á öldinni.
I bátsferðunum var veiðistöngin
tekin fram og Einar leyfði barna-
börnunum að stýra bátnum. Hann
lyfti þeim upp í skipstjórastólinn og
báturinn var þeirra. Áfi fylgdist vel
með og gat stýrt svo lítið bar á ann-
ars staðar úr bátnum. Þessar stund-
ir glöddu lítil barashjörtu og ef
marka má brosið hjá afa þá fannst
honum gott að geta glatt barnabörn-
in sín.
Við kveðjum i dag góðan fóður og
afa. Eg þakka tengdaföður mínum
fyrir hversu góður hann var bama-
börnum sínum. Megi góður Guð
styrkja Unni og fjölskylduna í sorg-
inni. Blessuð sé minning hans.
Bryndís Þráinsdóttir.
Nú er hann elsku Einar afi okkar
dáinn eftir erfið veikindi. Við vitum
að vel hefur verið tekið á móti hon-
um á þeim stað sem hann er á núna.
Minningarnar streyma fram í hug-
ann um afa sem var okkur alltaf
góður og okkur þótti mjög vænt um.
Amma og afi hefðu átt 50 ára brúð-
kaupsafmæli síðasta fimmtudag, 13.
ágúst, á afmælisdaginn hennar
ömmu.
Elsku amma, það er án efa erfitt
eftir fimmtíu ára hjónaband að
kveðja manninn sinn í hinsta sinn og
viljum við votta þér og allri fjöl-
skyldunni samúð okkar.
Sigrún Heiða og Elín.
Elsku afi. Nú ert þú floginn á
braut inn í aðra veröld, þar sem ég
veit að tekið verður vel á móti þér.
Ég er viss um að fólkið þar hefur
jafn gaman af sögunum þínum og ég
hafði. Eg gleymi ekki hvað þú hafðir
mikið úthald í að segja mér frá fyrri
heimsstyrjöldinni þegar ég var að
skrifa um hana í skólanum. Alltaf
hjálpaðir þú öllum sem þurftu á
hjálp að halda og hættir ekki fyrr en
allt var orðið eins gott og það gat
orðið. Það verður svo skrítið að
koma heim til ykkar ömmu og sjá að
þú ert ekki þar, en öll verðum við að
kveðja. Og ég ætla að kveðja þig,
eþsku afi, með þessari hugleiðingu:
,Á vegi lífsins er óskilin þraut, að
teknir eru ástvinir langt, langt á
braut. En í himnaríki sé ég þig, bera
hæst af öllum til að hugga mig.“
Lilja Dögg Vilbergsdóttir.