Morgunblaðið - 22.07.1999, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1999 45
GUÐRÚNINGIBJÖRG
L. GUÐJÓNSDÓTTIR
+ Guðrún Ingi-
björg L. Guð-
jónsdóttir var fædd
6. janúar 1916. Hún
lést 11. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðrún Þorsteins-
dóttir, f. 6.1. 1883,
d. 15.3. 1962 og
Guðjón Líndal Jóns-
son, f. 20.9. 1883, d.
19.12. 1960. Þau
eignuðust saman
fjórar dætur og var
Guðrún Ingibjörg
önnur í röðinni. 1)
Margrét, f. 22.11. 1914, d
19.12. 1921. 2) Ingibjörg, 3)
Laufey Sæbjörg, f. 3.9. 1917 og
4) Þorsteina Svanlaug, f. 12.8.
1919. Auk þess átti Ingibjörg
hálfsystur sammæðra: 1) Ingi-
björg, f. 24.11. 1906, d. 1975 og
2) Þórlaug Margrét, f. 6.3.
1909, d. 3.11. 1972. Ingibjörg
giftist 6. desember 1941 Sig-
urði Kára Jóhannssyni, f. 21.
janúar 1916, d. 28. september
1995. Þau eignuðust þrjár dæt-
ur, níu barnabörn og eiga nú
fjögur barnabarnabörn. Elst
dætranna er Jóhanna Sigríður,
f. 16.10. 1942. Maki I Sigfús J.
Árnason, f. 20.4.
1938. Þau skildu.
Börn þeirra eru: a)
Sigurður Kári, f.
12.9. 1962, maki hans
er Margrét, Sigfús-
dóttir. Barn þeirra er
Ástrún Jóhanna,
f.10.6. 1997, b) Árni
Jón, f. 22.1. 1969,
sambýliskona hans er
Annetta Scheving, c)
Pétur Jóhann, f. 21.4.
1972, sambýliskona
hans er Alma D. Æg-
isdóttir Geirdal. Barn
þeirra er óskírð dótt-
ir, f. 5.7. 1999, d) Sigfús Róbert,
f. 25. 11. 1974. Maki II Jón Er-
lendsson f. 29.4. 1940. Börn
þeirra eru e) Steinn, f. 22.4 1978,
unnusta hans er Kristín Dögg
Höskuldsdóttir, f) Katrín, f. 13.
9. 1979. Næstelst er Nanna Kol-
brún, f. 6.4. 1947, maki Smári S.
Sigurðsson, f. 3.8. 1947. Þau eiga
tvo syni. a) Hannes Þór, f. 25.11.
1967, maki Steinunn Jónsdóttir.
Börn þeirra eru Nanna Katrín, f.
6.12. 1994 og Jón Bragi, f. 7.11.
1997. b) Sigurður Víðir, f. 18.5.
1969. Yngst er Guðrún Erla, f.
11.2. 1957, maki Þorgeir J.
Andrésson, f. 5.1. 1947. Barn
þeirra er Guðrún Ingibjörg, f.
16.4. 1993.
Ingibjörg ólst upp í Reykja-
vík, hlaut almenna skólagöngu
og fór ung að vinna fyrir sér við
ýmis störf, í vist, vann í bóka-
versun og í málningar- verk-
smiðjunni Hörpu á upphafsár-
um þeirrar starfsemi. Eftir gift-
ingu hætti hún launavinnu og á
meðan dæturnar voru ungar
vann hún ekki utan heimiiis.
Þegar um hægðist og hún var
komin á sextugsaldur fór hún
aftur út á vinnumarkaðinn og
starfaði í Bæjarútgerð Reykja-
víkur fram yfir sjötugt. Þau
Ingibjörg og Sigurður Kári
hófu búskap sinn í Reykjavík og
bjuggu þar lengst af, ef undan
er skilið 13 ára timabil sem þau
bjuggu úti á landi. Sigurður
Kári var menntaður stýrimaður
og stundaði sjómennsku á fiski-
bátum og togurum í 23 ár. Eftir
það starfaði hann við verkstjórn
og fiskmat í frystihúsum víða
um land. Síðustu árin starfaði
hann sem afgreiðslumaður
barnablaðsins Æskunnar og
dómvörður í Sakadómi Reykja-
víkur. Aðalstarf Ingibjargar
voru uppeldis- og heimilisstörf.
Þegar Sigurður Kári lést árið
1995 höfðu þau Ingibjörg verið
samvistum í 54 ár.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Kynni mín af Ingibjörgu,
tengdamóður minni, sem kvödd er
í dag, hófust árið 1958 á Seyðis-
firði.
Ég var nýbyrjaður að vinna í
frystihúsinu hjá Sigurði Kára,
manni hennar, og vann þar einnig
dóttir þeirra, Jóhanna Sigríður.
Á laugardagsmorgni var ég einn
á ferð í bíl föður míns framhjá
heimili þeirra í Steinholti. Ingi-
björg hafði þar tal af mér og spurði
hvort ég vildi keyra dóttur sína,
Siggu, eins og hún var alltaf kölluð,
í mjólkurbúð kaupfélagsins að
kaupa rjóma. Ég féllst á þetta og
beið í bflnum meðan Ingibjörg
hljóp inn að ná í hana.
Mér fannst biðin nokkuð löng og
litla hjartað barðist í brjósti mér
ákaft á meðan, enda var ég bál-
skotinn í stelpunni. Að auki var ég
feiminn fram úr öllu hóíi og þá sér-
staklega við Siggu.
En viti menn, kemur ekki Ingi-
björg ein til baka og segir mér að
stelpan vilji ekki fara með rúllur í
hárinu! Varð það úr að Ingibjörg
fór sjálf með mér eftir rjómanum.
I þessari íyrstu ferð okkar Ingi-
bjargar komu í ljós ýmsir bestu
eiginleikar hennar.
Hún var einlæg mjög og hjarta-
hlý. Gleðibrosið hennar hlýjaði
manni oft um hjartarætur og inni-
leg faðmlögin gáfu mikinn styrk.
Hún átti sérstaklega auðvelt
með að koma fyrir sig orði og halda
uppi samræðum. Hún gat talað við
hvern sem var um hvað sem var.
Enginn kom að tómum kofunum
hjá henni, enda var hún afburða
greind og fylgdist ágætlega með
þjóðmálum, bæði innanlands og
samskiptum Islands við önnur ríki.
Fyrir málstirðan og illa samræðu-
hæfan mann sem mig kom þetta
sér oft mjög vel.
Þá var hún áhugasöm um, hvað
aðrir voru að fást við og hvernig
þeim vegnaði, voru það þá sérstak-
lega börnin og barnabörnin. Hún
vildi taka þátt í velgengni þeirra og
þeirra sorgum.
Árið 1977, þegar við Jóhanna
Sigríður giftumst, hófust aftur
ágætiskynni af Ingibjörgu og Sig-
urði Kára. Við hjónin, drengir
Siggu frá fyrra hjónabandi og
börnin okkar tvö, fædd 1978 og
1979, vorum ætíð í góðu yfirlæti á
heimili þeirra á Holtsgötu 34 og
var þar oft glatt á hjalla, og eins
með þeim á heimili okkar.
Árið 1980 fórum við hjónin að
starfa með þeim í Góðtemplara-
reglunni, í stúkunni Víkingi nr. 104
í Reykjavík, en þar höfðu foreldrar
Kára líka starfað lengi áður. Þessi
tími var góður, meðan entist, en
slíkt stúkustarf fer dvínandi. Þar
voru einnig Bergþóra, systir Kára,
og hennar maður, Kristján Guð-
mundsson, sem er látinn.
En allt er breytingum háð. Um
þetta samstarf við tengdaforeldra
mína á ég afar góðar minningar og
hefði ekki viljað vera án þeirra.
Á sama hátt vil ég minnast á
annað samstarf, en það var þátt-
taka mín í spilaklúbbi tengdaföður
míns, sem lengi hafði verið við lýði,
en einn félaginn hafði látist og ég
tekinn inn í staðinn. Þar voru auk
Kára og Kristjáns þeir Guðmundur
Jóhannsson, sem líka er látinn, og
Ólafur F. Hjartar, sem af þeim
gömlu lifir einn eftir. Spilaður var
brids og var oft fjörugt við borðið,
þó sérstaklega kaffiborðið, sem
konurnar sáu um og gerðu afar vel
eins og þeirra var von og vísa.
Nú er kynslóðin næsta komin á
legg og sú þarnæsta byrjuð að
sýna sig. Þær taka við af okkur
eldri, þeim sem nú hverfa á braut
og okkur sem íylgjum brátt á eftir.
Lítil stúlka fæddist í fjölskyldu
okkar tveimur dögum eftir reið-
arslagið og sex dögum fyrr en Ingi-
björg skildi við. Litla fólkinu fjölg-
ar og um leið fækkar okkur hinum.
Þessi er gangur lífsins og dauðinn
lokaþátturinn.
Við eigum ekki að syrgja Ingi-
björgu. Við trúum því að hún sé
komin á annað og æðra svið. Við
söknum hennar mikið en minnumst
jafnframt með fögnuði að hafa
fengið að kynnast henni og vera
með um stund og þökkum henni þá
samfylgd af hjarta.
Mest af öllu þakka ég þó Ingi-
björgu dóttur hennar, sem ekki
vildi með rúllur sínar koma í bíl til
mín - en hún kom síðar og allt fór
vel.
Ég veit að móðir mín tekur undir
þessi minningarorð. Síðustu árin
hefur það verið svo, að þegar þær
voru boðaðar til okkar, spurði Ingi-
björg ætíð: „Kemur ekki Katrín
mín?“ Og mamma: „Verður ekki
Ingibjörg líka?“ Þær sátu alltaf
saman við borð og undu sér afar vel.
Jón Erlendsson.
Allt er breytt, allt svo hljótt.
Amma Ingibjörg er dáin, farin til
Guðs. Heimur minn verður aldrei
samur. En minningin er mér svo
kær. Vissan sem amma gaf mér og
okkur öllum um að sólin kæmi
alltaf aftur upp gefur okkur styrk.
Hún „lifir þótt hún deyi“.
Ingibjörg amma átti sterka og
djúpa trú og trúin var gjöf hennar
til okkar allra. Amma kenndi mér
svo margt um lífið og tilveruna, t.d.
um það að vera heill sjálfum sér og
öðrum, vera trúr, vera kurteis,
vera þakklátur og að „aðgát skal
höfð í nærveru sálar“. Við mamma
komum á Holtsgötuna til ömmu
næstum á hverjum degi og dvaldist
okkur oft nokkuð, svo ekki sé nú
meira sagt. Þá varð ömmu jafnan á
orði að mikið værum við allar
heppnar með það hvað hann pabbi
væri þolinmóður og skilningsríkur.
Að koma til ömmu og vera hjá
henni var eins og að vera skyndi-
lega í miðju fallegu og spennandi
ævintýri. Hún var svo skemmtileg
amma og passaði mig oft, hún
sagði reyndar oft að það væri ég
sem passaði hana. Amma lék mikið
við mig. Stundum settum við upp
leikrit og oft veltumst við um af
hlátri. Stöku sinnum fórum við í
eltingarleiki, mjög oft á róló og þá
rólaði amma sér manna mest! Við
fórum líka í sund saman og langa
göngutúra, t.d. út á Seltjarnarnes, í
Orfirisey, út í Viðey og víðar. Auð-
vitað aðstoðaði mamma okkur við
að komast á lengri áfangastaði. All-
ar ferðirnar okkar í Ölfusborgir og
ferðin til Kanaríeyja í'yrir þremur
árum verða mér ógleymanlegar.
Feluleikir og búðarleikir voru í
miklu uppáhaldi hjá okkur. Einnig
sagði amma mér ógrynni af sögum
og ævintýrum, sem mér fannst
ómetanlegt. Ingibjörg amma lifði
lífinu lifandi og gleði hennar yfir
gimsteinunum þremur, (eins og
amma orðaði það) dætrunum var
sönn. Þeim gaf hún líf sitt og orku,
gladdist yfir hverjum þeirra
áfanga. Amma var einstaklega
stolt af fjölskyldunni sinni. Hún
fylgdist af áhuga með öllum fjöl-
skyldumeðlimum, dætrum, tengda-
sonum, barnabörnum og
langömmubörnum. Og það fór
drjúgur tími í að setja sig inn í
hlutina, en þannig vildi hún hafa
það.
Amma hafði mikinn áhuga á
þjóðmálum, hún las blöðin spjald-
anna á milli og horfði á allar sjón-
varpsfréttir og alla umræðu- og
viðræðuþætti og á meðan þessu fór
fram var alls ekki hægt að fá hana
með í leik.
Amma fylgdist grannt með mál-
efnum kóngafólks í Evrópu. Þegar
ég var yngri minnti hún mig oft á
að við Margrét Danadrottning ætt-
um sama afmælisdag, ég held ég
hafi ekki verið frá því að sú kona
væri frænka mín!
Vorið og sumarið var tími ömmu,
hún naut þess að anda að sér ilmi
vorsins. Hún elskaði ísland og
sagði oft að það væri fegursta land
heims. Amma var mikill dýi'avinur
þótt hún ætti aldrei dýr. Ég að-
stoðaði hana oft við að mylja ofan í
smáfuglana, sem hún gaf allan vet-
urinn og hún vildi ætíð hafa brauð í
bílnum, ef við færum þar hjá sem
væru fuglar.
En amma var líka mannvinur
mikill og henni var vel til allra. Hún
ræktaði vináttuna alla tíð og átti
marga góða vini í gegnum ævina.
Elsku besta amma mín! Ég sakna
þín svo mikið, þú varst engin venju-
leg amma. Faðmurinn þinn sá
breiðasti, sem ég veit um. Brosið og
augun fallegu svo blíð. Svo mild og
svo góð. Umhyggjusamasta vera
sem ég þekki. Þú vafðir okkur örm-
um til hinstu stundar.
Þú hafðir talað um það við mig að
einhvem tímann kæmi að því að þú
færir til Guðs og myndir hitta Kára
afa. Þú baðst mig svo fallega að
gráta ekki þá, því þú yrðir jafnt hjá
okkur þá sem og áður, J)ví saman
tmðum við á upprisuna. Ég reyni að
gera eins og þú baðst mig og veit að
þú verður vemdarengillinn okkar
allra. Ég mun ætíð tala við þig „í
gegnum hugann". Ég er afar þakk-
lát fyrir að þú varst og verður alltaf
amma mín og bið Guð og englana að
gæta ykkar, þín og afa.
Blessuð sé minning ykkar.
Þín elskandi
Ingibjörg.
Margs er að minnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elskuleg móðursystir mín, Ingi-
björg Guðjónsdóttir, lést í-Sjúkra-
húsi Reykjavríkur hinn 11. júlí sl.
eftir stutta legu. Hún veiktist
skyndilega og þegar andlátsfregnin
barst myndaðist tómarúm og sár
söknuður. Á þessari erfiðu kveðju-
stund sækja að ljúfar minningar
sem gott er að muna og þakka.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Svo lengi sem ég man eftir mér
man ég eftir henni Imbu frænku en
því nafni var hún kölluð meðal
sinna nánustu. Hún skipaði s黫
stakan sess í lífi mínu þar sem
samgangur við fjölskylduna hefur
verið mikill alla tíð.
Móðir mín og hún voru sérstak-
lega nánar og má segja að ég hafi
eignast systur í dætrum hennar.
Hún var ákveðin en mjög létt í
lund. Bjarta yfirbragðið hafði þau
áhrif að öllum leið vel í návist.
hennar. Imba var mikil fjölskyldu-
manneskja og naut sín best með
sínum nánustu. Hún átti góðan
lífsförunaut, hann Kára, og áttu
þau þrjár yndislegar dætui-
Siggu, Nönnu og Erlu. Barna-
börnin eru níu og langömmubörn-
in fjögur.
Áhugamál eitt átti hún sem var
kannski svolítið óvanalegt af þetta
fullorðinni konu. Henni þótti gam-
an að setjast undir stýri og keyra,
svona rétt til að halda við prófinu
eins og hún orðaði það. Hún vissi
hvað við vorum hrædd við þetta og
tók ég af henni loforð að vera að-
eins á ferðinni þegar umferðin væri
minnst. Hún stóð við það.
Það hefði verið gaman að fá
lengri tíma saman. Hún sýndi ekki
á sér fararsnið er við keyrðum
austur fyrir fjall í byrjun júní. Að
þetta skyldi vera síðasta ferðivrt
okkar hefði engan órað fyrir vegna
þess hve létt var yfir henni.
Andlát Imbu hefur fyllt hjörtu
okkar sorg en einnig þakklæti íyrir
að hún þurfti ekki að lifa svona
veik.Ég veit að hinir góðu eiginleik-
ar hennar hafa erfst til dætranna
sem studdu hana vel síðustu árin.
Þetta minningabrot er ekki upp-
talning á lífshlaupinu heldur aðeins
þakklæti frá okkur fyrir yndislegar
stundir í gegnum tíðina. Guð gefi
syrgjendum styrk á sorgarstundfr.
og henni blessun þar sem hún er
nú.
Sigrún L. Baldvinsdóttir.
jmiiiimiimr
í Erfisdrykkjur
*
P E R L A N
H
H
H
H
Sími 562 0200
frxxin iii iimii 'tf
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
LEGSTEINAR
í rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
4
Íg S.HELGASON H
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410.